Գարեգին Բ. Կաթողիկոսի Ս. Ծննդեան պատգամը

Ս. Ծ­նուն­դով մենք մեր հան­դէպ Աս­տո­ւա­ծա­յին
սի­րոյ եւ խնամ­քի խոր­հուրդն ենք տես­նում

Յա­նուն ­Հօր եւ Որդ­ւոյ եւ ­Հոգ­ւոյն Սրբոյ. ա­մէն:

­Սի­րե­լի՛ բա­րե­պաշտ հա­ւա­տա­ցեալ­ներ,
­Սուրբ Ծնն­դեան եւ Աս­տո­ւա­ծա­յայտ­նու­թեան տօ­նի հրա­շա­զարդ այս օ­րը մեր հո­գու հա­յեացք­նե­րը բեթ­ղե­հէ­մեան աստ­ղա­լոյ­սով ուղղ­ւում են դէ­պի մսու­րը, որ­տեղ Աս­տու­ծոյ ­Միա­ծին Որ­դին ծնո­ւեց եւ աշ­խարհ ե­կաւ մեր փրկու­թեան հա­մար: Այ­սօր հա­մախմ­բո­ւած ե­կե­ղե­ցի­նե­րում` օրհ­նա­բա­նում ենք նո­րա­ծին Փրկչին, փա­ռա­ւո­րում երկ­նա­ւոր Ար­քա­յին` ա­սե­լով. «­Փառք հրա­շա­փառ ծննդեան քո, ­Տէր»:
Ի լրումն ժա­մա­նա­կի Ք­րիս­տոս մուտք գոր­ծեց աշ­խարհ: Փրկ­չի ­Սուրբ Ծ­նուն­դով մենք մեր հան­դէպ աս­տո­ւա­ծա­յին մե­ծա­գոյն սի­րոյ եւ խնամ­քի խոր­հուրդն ենք տես­նում: Փրկ­չի ծննդեամբ Աս­տո­ւած մար­մին զգե­ցաւ, լի­նե­լով ան­սահ­ման` կա­մա­ւո­րա­պէս յանձն ա­ռաւ սահ­մա­նա­ւո­րու­թիւ­նը, ան­չար­չա­րե­լին խո­նար­հու­թեամբ ստանձ­նեց չար­չա­րանք­ներն ու խա­չե­լու­թիւ­նը, որ­պէս­զի մար­դիկ ար­ժա­նա­նան փրկու­թեան շնոր­հին, դառ­նան Աս­տու­ծոյ որ­դե­գիր զա­ւակ­նե­րը եւ ժա­ռան­գեն երկն­քի ար­քա­յու­թիւ­նը: Աս­տո­ւա­ծոր­դին մար­դա­ցաւ, ապ­րեց ու գոր­ծեց մարդ­կանց մէջ` վկա­յե­լով` որ Աս­տո­ւած ի­րենց երկ­նա­ւոր ­Հայրն է, ով մարդ­կու­թեան հան­դէպ իր սէ­րը, խնամքն ու հո­գա­տա­րու­թիւ­նը ար­տա­յայ­տում է ա­նե­րե­ւա­կա­յե­լի զո­հո­ղու­թեամբ, ինչ­պէս հա­ւաս­տում է ­Յի­սու­սի սի­րե­լի ա­շա­կերտ ­Յով­հան­նէ­սը.- «Աս­տո­ւած այն­քան սի­րեց աշ­խար­հը, որ մին­չեւ իսկ իր միա­ծին Որ­դուն տո­ւեց, որ­պէս­զի ով նրան հա­ւա­տում է, չկոր­չի, այլ ըն­դու­նի յա­ւի­տե­նա­կան կեան­քը» (­Յովհ.  16):
­Սի­րե­լի­նե՛ր, Աստ­ծուն հա­կա­ռակ ըն­թացք­նե­րը, սա­կայն, շա­րու­նա­կում են ա­լե­կո­ծել մարդ­կու­թեան կեան­քը, ծան­րա­բեռ­նել հոգ­սե­րով ու մտա­հո­գու­թիւն­նե­րով: ­Գի­տա­կան ու ար­հես­տա­գի­տա­կան հսկա­յա­կան ա­ռա­ջըն­թա­ցով հան­դերձ` մարդ­կու­թիւ­նը ե­րե­րում է բա­րու եւ չա­րի, կեան­քի եւ մա­հո­ւան ընտ­րու­թեան առ­ջեւ: Տն­տե­սա­կան ան­նա­խըն­թաց զար­գա­ցում­նե­րի մեր դա­րում մի­լիո­նա­ւոր մար­դիկ տա­կա­ւին գտնւում են սո­վի ու աղ­քա­տու­թեան մէջ: ­Մար­դու ի­րա­ւունք­նե­րի պաշտ­պա­նու­թեան այս ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նում խախտ­ւում են ժո­ղո­վուրդ­նե­րի եւ մարդ­կանց ի­րա­ւունք­նե­րը: Երկ­խօ­սու­թիւն­նե­րի մեր օ­րե­րում բա­զում մար­դիկ դառ­նում են զոհ ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թեան, կրօ­նա­կան ա­տե­լու­թեան, ա­հա­բեկ­չու­թեան, են­թարկ­ւում տա­րա­տե­սակ բռնու­թիւն­նե­րի: ­Յա­նուն խա­ղա­ղու­թեան պայ­քա­րի այս ժա­մա­նակ­նե­րում բիւ­րա­ւոր մար­դիկ կեան­քի գին են վճա­րում զէն­քի գոր­ծադր­մա­նը եւ սպա­ռա­զի­նու­թեան մրցա­վազ­քին: ­Հա­սա­րա­կու­թիւն­նե­րի եւ ըն­տա­նիք­նե­րի հա­մար չա­րիք են դառ­նում թմրա­դե­ղե­րի տա­րա­ծու­մը, ալ­քո­հո­լի չա­րա­շա­հու­մը եւ այլ մո­լուցք­ներ, ո­րոնց տրո­ւե­լով մար­դիկ ան­կա­րող են դառ­նում սե­փա­կան կեան­քը կազ­մա­կեր­պե­լու, իսկ ո­մանք ծայ­րա­յեղ յու­սա­հա­տու­թեան մէջ դի­մում ինք­նաս­պա­նու­թեան:
Աշ­խար­հի խա­ղաղ ըն­թաց­քը խա­թա­րող փոր­ձու­թիւն­նե­րը յու­զում են նաեւ մեր երկ­րի ու աշ­խար­հաս­փիւռ ժո­ղովր­դի կեան­քը: ­Հայ­րե­նի­քում մեր ժո­ղո­վուր­դը շրջա­փակ­ման մէջ եւ ան­կա­յուն խա­ղա­ղու­թեան պայ­ման­նե­րում մա­քա­ռում է բա­րօ­րու­թիւն կեր­տե­լու եւ իր ի­րա­ւունք­նե­րը պաշտ­պա­նե­լու հա­մար` իր զա­ւակ­նե­րի կեան­քի թանկ գնով ա­պա­հո­վե­լով մեր երկ­րի անվ­տան­գու­թիւ­նը: ­Մեր ժո­ղովր­դի անն­կուն կամ­քով ու նո­ւի­րու­մով ար­ձա­նագ­րո­ւած ձեռք­բե­րում­նե­րով հան­դերձ՝ մեր երկ­րի առ­ջեւ տա­կա­ւին ծա­ռա­ցած են գոր­ծազր­կու­թեան, աղ­քա­տու­թեան խնդիր­նե­րը, շա­րու­նա­կա­կան ջան­քեր են պա­հանջ­ւում ամ­րապն­դե­լու վստա­հու­թիւ­նը վա­ղո­ւայ օ­րո­ւայ հան­դէպ, հա­ւա­տը` ար­դա­րու­թեան նկատ­մամբ, յաղ­թա­հա­րե­լու ըն­կե­րա­յին, տնտե­սա­կան եւ հայ­րե­նա­կան ու ազ­գա­յին կեան­քում առ­կայ այլ մար­տահ­րա­ւէր­նե­րը:
­Սի­րե­լի­նե՛ր, աղ­քա­տիկ մսու­րում, նե­ղու­թիւն­նե­րի մէջ ծնո­ւեց մեր ­Տէ­րը, որ­պէս­զի մենք նրան ա­պա­ւի­նու­թեամբ նե­ղու­թիւն­ներն ու դժո­ւա­րու­թիւն­նե­րը յաղ­թա­հա­րենք: ­Մե­ծա­հա­րուստ մո­գե­րից պատ­ուրւեց, որ­պէս­զի ու­նե­ւոր­ներն ի­րենց ու­նե­ցո­ւած­քը բա­րի ու աս­տո­ւա­ծա­հա­ճոյ գոր­ծե­րի ծա­ռա­յեց­նեն: ­Հո­վիւ­նե­րից երկր­պա­գո­ւեց, որ­պէս­զի բո­լոր մար­դիկ պար­զասր­տու­թեամբ ­Տի­րոջ ա­ռաջ խո­նար­հո­ւեն եւ Ն­րա բե­րած շնորհ­նե­րին ար­ժա­նի դառ­նան: Ք­րիս­տո­սի մար­դե­ղու­թեամբ վկա­յո­ւած Աս­տու­ծոյ մշտա­կան հո­գա­տա­րու­թիւ­նը մեր հան­դէպ վա­յե­լում ենք, երբ մեր հա­ւատ­քը կեանք է ու գործ, երբ Փրկ­չի ­Սուրբ Ծ­նուն­դը չի դառ­նում միայն պատ­մու­թիւն ու յի­շա­տա­կու­թիւն, միայն տօ­նախմ­բու­թիւն կամ խրախ­ճանք, այլ` ապ­րում, ներշն­չանք, մե­ծա­գոյն խոր­հուրդ: Այս ըն­կա­լու­մով ­Սուրբ Ծնն­դեան տօ­նա­կա­տա­րու­մը, մեր ա­ղօթք­ներն ու հայ­ցը շնորհ­նե­րի անս­պառ աղ­բիւր են բա­ցում մեր առ­ջեւ, բե­րում բերկ­րան­քը երկ­նա­ւոր­նե­րի հետ առ Աս­տո­ւած փա­ռա­բա­նու­թեան, կեան­քը լցնում աս­տուա­ծա­յին ներ­կա­յու­թեամբ, ըն­տա­նիք­նե­րը` երկ­նա­յին սի­րով ու շնորհ­նե­րով, աշ­խարհն ու մարդ­կու­թիւ­նը` հրեշ­տակ­նե­րի ա­ւե­տած խա­ղա­ղու­թեամբ ու հա­ճու­թեամբ:
­Սի­րե­լի՛ բա­րե­պաշտ հա­ւա­տա­ցեալ­ներ, Աս­տու­ծոյ երկ­նա­ռաք պար­գեւ­նե­րով լե­ցուն այս օ­րը հայ­րա­պե­տիս մաղ­թանքն ու պատ­գամն է, որ Ք­րիս­տո­սի ծննդեամբ սկսո­ւած նոր ա­րար­չու­թեան մէջ լի­նենք մեղ­քե­րից թօ­թա­փո­ւած նոր ա­րա­րած­ներ: ­Մա­նուկ ­Յի­սու­սին ըն­դու­նե­լով մեր սրտե­րում` ա­մուր պա­հենք մեր հա­ւատ­քը, բա­րե­պաշտ ըն­թաց­քը, որ­պէս­զի միշտ կա­րո­ղա­նանք վա­յե­լել Աս­տու­ծոյ հո­գա­ծու­թիւնն ու ան­սահ­ման սէ­րը: Ք­րիս­տո­սի պա­տո­ւի­րան­նե­րի ի­մա­ցու­թիւնն ու կա­տա­րու­մը, սրտի մաք­րու­թիւ­նը, հո­գու խո­նար­հու­թիւ­նը, եղ­բայրա­սի­րու­թիւնն ու ո­ղոր­մու­թիւ­նը այն կա­րե­ւոր ըն­ծա­ներն են, ո­րոնք այ­սօր Աս­տո­ւած ու­րա­խու­թեամբ պի­տի ըն­դու­նի մո­գե­րի բե­րած ոս­կու, կնդրու­կի եւ զմուռ­սի փո­խա­րէն` որ­պէս հա­ճե­լի նո­ւէր­ներ մա­նուկ ­Յի­սու­սին: Այս ո­գով ու հա­ւա­տով է նաեւ, որ ի­րա­պէս օգ­տա­կա­րու­թիւն կը բե­րենք հայ­րե­նի մեր երկ­րին, կա­րի­քի մէջ գտնո­ւող մեր եղ­բայր­նե­րին ու քոյ­րե­րին, կը կա­րո­ղա­նանք ան­վե­հեր պաշտ­պա­նել հայ­րե­նի­քի սահ­ման­նե­րը, զօ­րաց­նել քրիս­տո­սա­պաշտ մեր ժո­ղովր­դի միաս­նա­կա­նու­թիւնն ու նպաս­տել ազ­գա­յին մեր իղ­ձե­րի ի­րա­կա­նաց­մա­նը, մեր ժո­ղովր­դի ար­դար ի­րա­ւունք­նե­րի յաղ­թա­նա­կին:
Այս մաղ­թան­քով մեր ող­ջոյնն ենք յղում ա­ռա­քե­լա­կան մեր սուրբ ե­կե­ղե­ցու նո­ւի­րա­պե­տա­կան ա­թոռ­նե­րի գա­հա­կալ­նե­րին` Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Ա­րամ Ա. ­Մե­ծի ­Տանն ­Կի­լի­կիոյ կա­թո­ղի­կո­սին, Ե­րու­սա­ղէ­մի հա­յոց պատ­րիարք ա­մեն. Տ. ­Նուր­հան Ար­քե­պիս­կո­պոս ­Մա­նու­կեա­նին, ­Կոս­տանդ­նու­պոլ­սի հա­յոց պատ­րիար­քա­կան տե­ղա­պահ ­գերշ. Տ. ­Գա­րե­գին Ար­քե­պիս­կո­պոս ­Պէք­ճեա­նին, մեր սուրբ ե­կե­ղե­ցու հո­գե­ւոր դա­սին: ­Սուրբ Ծնն­դեան բերկ­րա­լի ա­ւե­տի­սով մեր ող­ջոյնն ենք բե­րում քոյր ե­կե­ղե­ցի­նե­րի հո­գե­ւոր պե­տե­րին: ­Հայ­րա­պե­տա­կան օրհ­նու­թեամբ ող­ջու­նում ենք եւ մեր բա­րե­մաղ­թանք­ներն ենք բե­րում սրբա­զան պա­տա­րա­գի ա­րա­րո­ղու­թեա­նը ներ­կայ ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ տիար ­Սերժ ­Սարգ­սեա­նին` ա­ռա­ջին տիկ­նոջ հետ, ող­ջոյն ենք յղում Ար­ցա­խի ­Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ տիար ­Բակo ­Սա­հա­կեա­նին, հա­յոց պե­տա­կան ա­ւա­գա­նուն, ­Հա­յաս­տա­նում հա­ւա­տար­մագ­րո­ւած դի­ւա­նա­գի­տա­կան ա­ռա­քե­լու­թիւն­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին: ­Հայ­րա­պե­տա­կան մեր սէ­րը, օրհ­նու­թիւնն ու բա­րե­մաղ­թանք­նե­րը` հա­մայն հա­ւա­տա­ւոր մեր ժո­ղովր­դին:
Ա­ղօ­թում ենք առ մեր ­Տէ­րը ­Յի­սուս Ք­րիս­տոս, որ իր հրա­շա­փառ ծննդեան շնորհ­նե­րը սփռո­ւեն ողջ աշ­խար­հում, ժո­ղո­վուրդ­ներն ըն­թա­նան խա­ղա­ղու­թեան ու հա­մե­րաշ­խու­թեան ­Սուրբ Ծննդեան հրեշ­տա­կա­ձայն պատ­գա­մի հա­մա­ձայն, եւ անվր­դով խա­ղա­ղու­թիւն տի­րի մեր հայ­րե­նի­քում, շի­նու­թիւն, բա­րօ­րու­թիւն` աշ­խար­հաս­փիւռ ազ­գիս կեան­քում: ­Թող մեր հայ­րե­նա­նո­ւէր ու ազ­գա­նո­ւէր գոր­ծե­րի բա­րի ար­դիւնք­նե­րով հզօ­րա­նայ մեր հայ­րե­նի­քը, պայ­ծառ մնայ մեր սուրբ ե­կե­ղե­ցին, եւ մենք ար­ժա­նի լի­նենք ­Տի­րոջ կող­մից մեզ տրո­ւած փրկու­թեան ու յա­ւի­տե­նա­կան կեան­քի պար­գե­ւին` այ­սօր եւ միշտ եւ յա­ւի­տեանս. ա­մէն:
Ք­րիս­տոս ծնաւ եւ յայտ­նե­ցաւ,
­Ձեզ եւ մեզ մեծ ա­ւե­տիս:

ԳԱՐԵԳԻՆ Բ. ԿԱԹՈՂԻԿՈՍ
ԱՄԵՆԱՅՆ ՀԱՅՈՑ
6 Յու­նո­ւար 2018
Ս. Էջ­միա­ծին, ­Հա­յաս­տան