Ուսումնական նոր տարեշրջանի բացում՝ Օրէսթիատա-Տիտիմոթիխոյի հայկական դպրոցին համար

Ս­փիւռ­քի իւ­րա­քան­չիւր հայ­կա­կան կրթօ­ճախ մեր ազ­գի պատ­մու­թեան, մեր ան­ցեա­լի եւ ներ­կա­յի կա­րե­ւոր վկա­ներն են։ Ս­փիւռ­քի հայ­կա­կան դպրոց­նե­րու կա­րե­ւո­րա­գոյն ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը յա­րա­տե­ւօ­րէն կը յատ­կան­շո­ւի հայ­րե­նա­ճա­նա­չու­մով, հայ­կա­կան ո­գիի ջամ­բու­մով, սի­րոյ ու գուր­գու­րան­քի զգա­ցում­նե­րով։
Օ­րէս­թիա­տա-­Տի­տի­մո­թի­խո­յի փոք­րա­թիւ հայ­կա­կան հա­մայն­քը դպրո­ցի հիմ­նադր­ման օ­րէն ի վեր ու­նե­ցած է թէ՛ բազ­մա­թիւ թէ՛ ալ սա­կա­ւա­թիւ ա­շա­կերտ­նե­րու խում­բեր իր գոր­ծու­նէու­թեան եր­կար տա­րի­նե­րուն ըն­թաց­քին, բայց նոյ­նիսկ երբ փոք­րա­թիւ ե­ղած է՝ եր­բեք չէ մնա­ցած ա­ռանց գոր­ծե­լու։ ­Մա­նա­ւանդ երբ խօս­քը կը վե­րա­բե­րի հայ­կա­կան բազ­մա­մարդ կեդ­րոն­նե­րէն հե­ռու գտնո­ւող փոք­րիկ հա­մայն­քի մը գոր­ծու­նէու­թեան, կա­րե­լի է հասկ­նալ թէ որ­քան ճիգ եւ աշ­խա­տանք կը պա­հան­ջէ հայ­կա­կան դպրո­ցի մը պահ­պա­նու­մը։ ­Բայց նա­՛եւ՝ թէ որ­քան շեշ­տո­ւած կը դառ­նայ հայ փոք­րիկ­նե­րը հայ­կա­կան ո­գիով դաս­տիա­րա­կե­լու պար­տա­ւո­րու­թիւ­նը։
Օ­րէս­թիա­տա-­Տի­տի­մո­թի­խո­յի «Ա­նա­յիս ­Գա­սա­պեան» սրա­հէն ներս գոր­ծող միօ­րեայ դպրո­ցը, ա­մէն տա­րո­ւայ պէս, այս տա­րի եւս մեծ խան­դա­վա­ռու­թեամբ սկսաւ ու­սում­նա­կան իր նոր տա­րեշր­ջա­նը։ Ա­մէն ­Կի­րա­կի օր մեծ ո­գե­ւո­րու­թեամբ եւ սպա­սու­մով ա­շա­կերտ­նե­րը կը յա­ճա­խեն հայ դպրոց։ Ա­նոնց դա­սե­րը կ­‘ընդգր­կեն հա­յե­րէն լե­զուն, հայ մշա­կոյ­թը եւ գի­տու­թիւնն ու սէ­րը հայ­րե­նի­քի հան­դէպ։ ­Կը կազ­մա­կեր­պո­ւին փոք­րիկ մի­ջո­ցա­ռում­ներ։
Ա­շա­կերտ­նե­րը կը գի­տակ­ցին, թէ որ­քան կա­րե­ւոր է մայ­րե­նի լե­զո­ւին տի­րա­պե­տել եւ ա­մէն ան­գամ նոր գի­տե­լիք­ներ ձեռք բե­րե­լով՝ ա­նոնք կը դառ­նան ալ ա­ւե­լի ինք­նավս­տահ եւ կը հպար­տա­նան ի­րենց գի­տե­լիք­նե­րով եւ ի­մա­ցու­թեամբ։
Այդ ա­մէ­նը ար­դէն մեծ հիաց­մունք եւ հպար­տու­թիւն կը պար­գե­ւեն ու­սուց­չու­հի ­Սա­թե­նիկ Ան­տո­նեա­նին, որ պատ­րաս­տա­կա­մու­թեամբ եւ յանձ­նա­ռու­թեամբ կը կա­տա­րէ իր ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը։
­Հա­մայն­քի ան­դամ­ներն ալ ի­րենց կար­գին, միշտ պատ­րաս­տա­կա­մու­թեամբ կ­‘օ­ժան­դա­կեն դպրո­ցի գոր­ծու­նէու­թեան, որ­պէս­զի ո­րե­ւէ կա­րիգ չի զգա­ցո­ւի դպրո­ցի սա­նե­րուն մօտ։
­Հա­յաս­տա­նի մէջ եւ ­Հա­յաս­տա­նէն դուրս միշտ պի­տի ապ­րի հա­յը, հա­յու ո­գին եւ հայ մշա­կոյ­թը։ ­Վառ օ­րի­նակ է Օ­րէս­թիա­տա-­Տի­տի­մո­թի­խո­յի հայ­կա­կան դպրո­ցը։
­Բա­րի երթ եւ յա­ջո­ղու­թիւն­ներ կը մաղ­թենք Օ­րէս­թիա­տա-­Տի­տի­մո­թի­խո­յի հայ­կա­կան դպրո­ցին, ա­շա­կերտ­նե­րուն, ու­սուց­չու­հիին, ­Թա­ղա­յին ­խոր­հուր­դի եւ ­Հայ Գ­թու­թեան ­Խա­չի հո­գա­տար ան­դամ­նե­րուն։