Կի­րա­կի, 15 ­Սեպ­տեմ­բեր 2024-ին, ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մը 10։00-ին, ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ մա­տու­ցո­ւե­ցաւ Ս. եւ Ան­մահ ­Պա­տա­րագ։ Ս. ­Պա­տա­րա­գը մա­տու­ցեց եւ յա­ւուր պատ­շա­ճի քա­րո­զեց  շրջա­նիս հո­գե­ւոր հո­վիւ հոգշ. Տ. Ե­ղիա Վրդ. ­Մալ­խա­սեա­նը, Ս. ­Խո­րա­նին սպա­սար­կե­ցին սար­կա­ւաւ­նե­րը իսկ եր­գե­ցո­ղու­թեամբ դպրաց դա­սին եւ ներ­կա­յու­թեամբ ազգ. կա­ռոյց­նե­րու, հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու եւ միու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն եւ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն։
­Հոգշ. ­Հայր սուր­բը իր քա­րո­զին մէջ խա­չին ընդ­մէ­ջէն ­Խա­չեալն է, որ վեր ա­ռաւ եւ Ս. ­Խա­չը նկա­տե­լով սի­րոյ ու համ­բե­րու­թեան խորհր­դա­նիշ, հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն խրա­խու­սեց՝ ա­պա­ւի­նե­լով ա­նոր զօ­րու­թեան հաս­տա­տա­կամ քայ­լե­րով հե­տե­ւիլ Ք­րիս­տո­սի ճշմա­րիտ ճա­նա­պար­հէն, դժո­ւա­րին, սա­կայն քաղցր։
Իր քա­րո­զի ա­ւար­տին, ­Հայր սուր­բը շնոր­հա­ւո­րեց ­Խա­չիկ, ­Խա­չա­տուր ա­նուն կրող­նե­րը, մաղ­թե­լով ա­ռող­ջու­թիւն, յա­ջո­ղու­թիւն եւ փա­փաք­նե­րու ի­րա­կա­նա­ցում։
Ս. ­Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին, մեր ե­կե­ղեց­ւոյ ա­մե­նա­գե­ղե­ցիկ ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րէն՝ «Ան­դաս­տան»-ի գե­ղե­ցիկ ա­րա­րո­ղու­թիւնն ու ռե­հա­նի օրհ­նու­թիւնն է որ տե­ղի ու­նե­ցաւ, որ ­Պա­տա­րա­գի սկիզ­բէն իսկ դրո­ւած էր ե­կե­ղեց­ւոյ ա­տեա­նին առ­ջեւ, ուր օրհ­նո­ւե­ցան աշ­խար­հի չորս կող­մերն ու ա­նոնց մէջ գտնո­ւող բեր­քե­րը, տու­նե­րը, վան­քե­րը, ե­ւայլն…։ Ա­պա ­Տիկ­նաց միու­թեան ան­դա­մու­հի­նե­րուն կող­մէ հեր­թա­բար բաժ­նո­ւե­ցաւ ռե­հա­նի ճիւ­ղեր, առ ի օրհ­նու­թիւն ի­րենց տու­նե­րը տա­նե­լու հա­մար։
­Յայտ­նենք, որ Ս. ­Խա­չը ռե­հան­նե­րով նա­խա­պէս ե­կե­ղեց­ւոյ սար­կա­ւագ­նե­րուն եւ ­Տիկ­նաց միու­թեան կող­մէ զար­դա­րո­ւե­ցան ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։
Ն­կա­տի ու­նե­նա­լով, որ յա­ջորդ օ­րը ­Մե­ռե­լոց է, ­Հայր սուր­բը գտնո­ւե­ցաւ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի ազգ. գե­րեզ­մա­նա­տան մէջ եւ գե­րեզ­մա­նօրհ­նէք կա­տա­րեց բո­լոր ննջե­ցեալ­նե­րու հո­գի­նե­րուն հա­մար։
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն բո­լոր նո­ւի­րա­տու­նե­րուն եւ բո­լո­րին վարձ­քը կա­տար:

Թղ­թա­կից