ԺԱԳ ՏԱՄԱՏԵԱՆ
Մարտ 31-ի երեկոյեան, Հայաստանի ոտնագնդակի ազգային հաւաքականը հրապուրիչ յաղթանակ տարաւ Ռումանիոյ դէմ՝ 3-2 հաշիւով ։ Այս դժուար օրերուն, կարմիր Ապրիլին շէմին, հայութիւնը պզտիկ մխիթարանք մը ստացաւ թէեւ Մխիթարեանը, խումբին աստղը, ներկայ չէր։
Մեր ազգային հաւաքականի ներկայութիւնը վերջերս կը ցուցաբերէ մակարդակի բարձրացում եւ յաջող արդիւնքներ։ Արդէն այս շարունակական 3-րդ յաղթանակն էր եւ 8-րդ անպարտելի մրցումը։
Մտաւորապէս 1,5 տարի առաջ, յունաստանաբնակ հայերս առիթը ունեցանք վայելել Հայաստանի գեղեցիկ խաղարկութիւնը Յունաստանին դէմ։ Երգելով մեր քայլերգը, «Զարթիր լաօ»ն ու «Արդէօք ովքե՞ր են» թմբուկներու եւ փողի ընկերակցութեամբ, «աղմկոտ հայերս», ինչպէս որ գրեց յունական լրատուական կայքէջ մը, տօնեցինք 2-3 արդիւնքով Հայաստանի փայլուն յաղթանակը, յաջորդաբար ստանալով մեր յոյն եղբայրներու ջերմ շնորհաւորանքները։
Նոյեմբերի ողբերգական օրերուն, եռակողմ ահաւոր յայտարարութենէն քանի մը օր ետք, մեր ազգային հաւաքականը, ցուցաբերելով խիզախութիւն, Ազգերու առաջնութեան համար կարեւոր յաղթանակ տարաւ Վրաստանի հաւաքականին դէմ Թիֆլիսի մէջ՝ 1-2 արդիւնքով։
Բացի այդ իրականութենէն, որ «դրացիին» հանդէպ յաջողութիւն մը միշտ իր յատուկ նշանակութիւնը կը ներգրաւէ, այս յաղթանակին շնորհիւ Հայաստան բարձրացաւ 2-րդ դասակարգին։ Այսպիսով՝ ստացաւ հնարաւորութիւնը պայքարիլ յաւելեալ մրցումներու միջոցաւ, տեղ ապահովելու համար Համաշխարհային առաջնութեան մրցաշարքէն ներս, որ տեղի պիտի ունենայ Քաթարի մէջ, 2022-ին։
Իսկ, բուն նախաւարտական հանգրուանը մեր ազգային խումբին համար սկսաւ յաղթական 0-1 հաշիւով, Լիհթենշթայնին մէջ։
Այս փոքր պետութեան հաւաքականը թէեւ թոյլ է, այսուհանդերձ՝ յաճախակի դժուարութիւններ կը բերէ իր հակառակորդներուն։
3 օր յետոյ, Ծաղկազարդին, «Վազգէն Սարգսեան» դաշտին մէջ, մարզասէրները՝ Հայաստանի եւ Իսլանտայի մրցողներուն մուտքը կը դիմաւորէին «Սարդարապատի ցուլերը» ցոլացնող պաստառներով ու երգելով «Երբ չի մնում ելք ու ճար…»։ Հանդիսատես մը տախտակի մը վրայ անգլերէնով կը տեղեկացնէր հանրութեան ապօրինի գերեվարուած հայ զինուորներուն մասին։ Հայերը ոգեւորուած՝ գեղեցիկ կօլերով յաղթեցին 2-0։
Մարտ 31-ի լուսաբացը որոշ չափով մելամաղձոտութիւն պատճառեց հայերուս։
Համացանցին արդէն զետեղուած էր նկարը մարտիկներով, ազատագրուած Դադիվանքին առջեւ 28 տարի առաջ։ Այդ օրը Քարվաճարը կ՚անցնէր իր իսկական տիրոջ ձեռքը, պայքարով եւ արիւնով։ Ռազմական նշանակութեան շրջանը Նոյեմբերի ամօթալի համաձայնագրով յանձնուեցաւ ոսոխին՝ առանց մէկ կրակոցի։ Վանական համալիրը մնաց ռուս խաղապահներու վերահսկողութեան տակ՝ նաեւ վանահայր Տէր Յովհաննէսի հերոսական կեցուածքին շնորհիւ ։ Հոգեւորականը Արցախի առաջին պատերազմի ռազմիկներէն էր։
Օրը շարունակուեցաւ տխուր լուրերով։ Կեանքէն հեռացաւ ազգային գործիչ Կարօ Քէպապճեան եւ Արգատի Տէր Թատեւոսեան՝ «Քոմանտոս»-ը, 1992-ի Շուշիի ազատագրման գործողութեան հրամանատարը։ Կարծես թէ, համեստ հերոսին սիրտը չդիմացաւ բերդաքաղաքի կորուստին առջեւ։
Նոյն օրը, Հայաստանի հաւաքականը դիմաւորեց Ռումանիոյ զօրաւոր մրցակիցին։ Բազմաթիւ մարզասէրներ կը կրէին Արցախի դրօշակը, դժգոհութիւն պատճառելով ազերիներուն, որոնք բողոք ներկայացուցին։
Առաջին կիսախաղը անցաւ առանց արդիւնքի։ 57-րդ վայրկեանին արդիւնքը բացուեցաւ Էտուարտ Շմերչեանի ուժեղ հարուածով մը։ Յաջորդաբար, հակառակորդը առաջ անցաւ «1-2»-ով։ Ապա՝ Ռումանացի մը ստացաւ կարմիր քարտ։ 87-րդ վայրկեանին, Վարազդատ Հարոյեան գեղեցիկ կերպով հաւասարեցուց հաշիւը։ Մեր ազգային խումբի խաղցողները վճռական էին՝ պայքար մինչեւ վերջ։ 89-րդ վայրկեանին նշանակուեցաւ 11 մեթրանոց եւ Տիգրան Բարսեղեան յաջողեցաւ յաղթական կօլը։
Հայաստան հիացում պատճառելով միջազգային գետնի վրայ, իր խմբակին մէջ կը գրաւէ Ա-ին դիրքը։ Ճանապարհը դէպի Քաթար երկար է ու դժուար, սակայն՝ երազելը արգիլուած չէ։ Մարզական սխրանք եւ իսկական երազանք պիտի ըլլար Հայաստանի ներկայութիւնը Համաշխարհային առաջնութեան, որ ամէն 4 տարի կը գրաւէ միլիոնաւոր մարդոց ուշադրութիւնը, աշխարհի չորս ծագերուն։
Ոտնագնդակը հասարակական ուժ եւ ազդեցութիւն կը ներգրաւէ։ Ազգային խումբի յաջող ներկայութիւնը որոշ չափով հնարաւոր է սփոփանք եւ հպարտութիւն ոգեշնչել հայուն սիրտին։
