Ուր­բաթ, 28 ­Փետ­րո­ւար 2025-ի ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մը 8։30-ին, ­Գո­քի­նիոյ Ս. ­Յա­կոբ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Ս. պա­տա­րագ, Ս. ­Վար­դա­նանց զօ­րա­վա­րաց եւ 1036 վկա­նե­րու ազ­գա­յին տօ­նին ա­ռի­թով։
Ս. պա­տա­րա­գին ներ­կայ գտնուե­ցան, ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չի «­Զա­ւա­րեան» ազգ. վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­թիւ­նը, ու­սուց­չա­կան կազ­մը, ա­շա­կեր­տու­թիւ­նը եւ գնա­հա­տե­լի թի­ւով ծնող­ներ։
Ա­րա­րո­ղու­թեան նա­խա­գա­հեց ­Յու­նաս­տա­նի հա­յոց ­Թե­մի ա­ռաջ­նորդ Տ. ­Սա­հակ եպս. Ե­մի­շեան։ Իսկ պա­տա­րա­գը մա­տու­ցեց Ա­թէն­քի հո­գե­ւոր հո­վիւ. Տ. Եզ­րաս վրդ. ­Թե­նե­քէ­ճեան։ Եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը կա­տա­րե­ցին ­Կա­րօ սրկ. ­Քէօ­սէեան, ­Շա­քէ ­Քէօ­սէեան եւ վար­ժա­րա­նի բարձր դա­սա­րա­նի ա­շա­կերտ­նե­րը, գլխա­ւո­րու­թեամբ տնօ­րէ­նու­հի տիկ. ­Հայ­կան ­Մի­նա­սեա­նին։ Իսկ խո­րա­նին վրայ սպա­սար­կե­ցին, խումբ մը ա­շա­կերտ­ներ։
Ս. պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին, Տ. ­Պա­րէտ քհնյ. ­Խա­չե­րեան բա­րի գա­լուստ մաղ­թեց ա­շա­կերտ­նե­րուն եւ գո­հու­նա­կու­թեամբ յայտ­նեց, թէ ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը, ան­ցեալ ­Կի­րա­կի օ­րո­ւան ե­պիս­կո­պո­սա­կան ձեռ­նադ­րու­թե­նէն ու օ­ծու­մէն ետք, իր ա­ռա­ջին այ­ցե­լու­թիւ­նը եւ օրհ­նու­թիւ­նը կու տայ ­Գո­քի­նիոյ Ս. ­Յա­կոբ ե­ղե­ղեց­ւոյ եւ վար­ժա­րա­նի ա­շա­կեր­տու­թեան։
Ա­պա Տ. ­Սա­հակ եպս. Ե­մի­շեան, ա­շա­կեր­տու­թեան տուաւ օ­րո­ւան խոր­հուր­դին պատ­գա­մը։ Ան նախ անդ­րա­դար­ձաւ Ա­ւա­րայ­րի ճա­կա­տագ­րա­կան պա­տե­րազ­մին մա­սին։ Ս. ­Վար­դան ­Մա­մի­կո­նեան, հե­րոս զի­նո­ւոր­նե­րը, կղե­րա­կան դա­սը եւ ժո­ղո­վուր­դը ճա­կա­տե­ցան պար­սիկ­նե­րուն դէմ ու շա­տեր նա­հա­տա­կուե­ցան ի սէր հայ­րե­նի­քի ու հա­ւատ­քի։ Ա­պա ան թե­լադ­րեց ա­շա­կերտ­նե­րուն միշտ տօ­նել մեր մեծ սուր­բին՝ ­Վար­դան ­Մա­մի­կո­նեա­նի յի­շա­տա­կը եւ այդ­պի­սով յար­գել ա­նոնց նա­հա­տա­կու­թիւ­նը ու ան­մա­հաց­նել ա­նոնց յի­շա­տա­կը։
Ետ­քը, ա­շա­կերտ­նե­րը ներ­կա­յա­ցու­ցին տօ­նին նո­ւի­րուած հայ­րե­նա­սի­րա­կան եր­գեր, ո­տա­նա­ւոր­ներ ու թա­տե­րա­կան կտոր­ներ։ Ա­ւար­տին վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­հին, յա­նուն վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­թեան, ու­սուց­չա­կան կազ­մին եւ ա­շա­կեր­տու­թեան, շնոր­հա­ւո­րեց Ա­ռաջ­նորդ Սրբազան հօր ե­պիս­կո­պո­սա­կան ձեռ­նադ­րու­թիւնն ու օ­ծու­մը եւ մաղ­թեց յա­ջո­ղութիւն։
Ա­ւար­տին, ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայրն ու կղե­րա­կան դա­սը, ե­կե­ղեց­ւոյ գրա­սե­նեա­կէն ներս հիւ­րա­սի­րուե­ցան ­Տիկ­նանց մարմ­նոյ ան­դա­մու­հի­նե­րուն կող­մէ:

ԹՂԹԱԿԻՑ