­Տխրունի — Սոնիա Գլնճեան

0
176

Եր­կու­շաբ­թի, 20 ­Նո­յեմ­բեր 2023-­ին, հի­ւան­դու­թեան շրջան մը դի­մագ­րա­ւե­լէ ետք, իր աչ­քե­րը փա­կեց Ք­սան­թիի հայ­կա­կան գա­ղու­թի նո­ւի­րեալ եւ ե­րախ­տա­շատ ազ­գա­յին­նե­րէն՝ ­Սո­նիա Գլն­ճեան։ Ն­կա­րագ­րով զուարթ ու ու­րախ անձ­նա­ւո­րու­թիւն, հա­մայն­քա­յին աշ­խա­տանք­նե­րուն մէջ միշտ պատ­նէ­շի վրայ գտնուող ­Սո­նիան, գրա­ւած էր բո­լո­րին սիր­տե­րը, ու անձ­նուի­րու­թեամբ օ­րի­նակ կը դառ­նար իր շուր­ջին­նե­րուն։ ­Տա­րի­ներ շա­րու­նակ ան­դա­մակ­ցած էր ­Հայ Գ­թու­թեան ­Խա­չին, ամ­բող­ջու­թեամբ իւ­րացնե­լով կա­նա­ցի մեծ կազ­մա­կեր­պու­թեան վսեմ նպա­տակ­նե­րը, ո­րոնք դար­ձուց կեան­քի ու­ղի եւ նպա­տակ։
­Յու­ղար­կա­ւո­րու­թիւ­նը տե­ղի ու­նե­ցաւ Ե­րեք­շաբ­թի, 21 ­Նո­յեմ­բե­րին, Ք­սան­թիի Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ եւ մար­մի­նը ամ­փո­փո­ւե­ցաւ քա­ղա­քի հայ­կա­կան գե­րեզ­մա­նա­տու­նը։
Ս­տո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք ընկ. Շ­նոր­հիկ ­Պա­լատ­լեա­նի կող­մէ գրու­թիւն մը, ինչ­պէս նաեւ թաղ­ման օ­րը ­Հայ Գթ. ­Խա­չի Շրջ. վար­չու­թեան ա­նու­նով ընկ. ­Յո­վիկ ­Գա­սա­պեա­նի կող­մէ ար­տա­սա­նո­ւած դամ­բա­նա­կա­նը։

* * *

Πριν περίπου μια εβδομάδα η Αρμενική κοινότητα Ξάνθης κλήθηκε να πει το τελευταίο αντίο σε ένα από τα πολύ εκλεκτά και αγαπητά μέλη της, την Σόνια Κιλιτσιάν.
Η Σόνια Κιλιτσιάν (το γένος Φενερτζιάν) γεννήθηκε στην Καβάλα στις 11 Αυγούστου 1948 και έζησε εκεί μέχρι το 1966, οπότε και πήγε στην Αθήνα, για να σπουδάσει σχέδιο μόδας «modéliste».
Επί 10 χρόνια εργάστηκε ως σχεδιάστρια σε εταιρεία ετοίμων γυναικείων ενδυμάτων. Οι δημιουργίες της κοσμούσαν τις βιτρίνες της εποχής.
Το 1978 μετά τον γάμο της με τον Οννίκ Κιλιτσιάν, εγκαταστάθηκε στην Ξάνθη. Αξιώθηκε να αποκτήσει 2 παιδιά, την Ροζμαρί και τον Τακβόρ, και 3 πανέμορφα εγγόνια τον Νταρόν, τον Μαρούτ και την Μάγια, τα οποία και υπεραγαπούσε.
Σε όλη την διάρκεια του έγγαμου βίου της ήταν ενεργό και πολύτιμο μέλος της Αρμενικής κοινότητας Ξάνθης.
Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος στο τοπικό παράρτημα του φιλανθρωπικού σωματείου μας, του Αρμ. Σταυρού του Ελέους Ξάνθης, καθώς επίσης και για κάποια έτη, μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου Αν. Μακεδονίας & Θράκης, που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη.
Ασχολήθηκε με την ζωγραφική από την παιδική της ηλικία και ήταν το μεγάλο της πάθος. Κατά καιρούς συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στα πλαίσια πολιτιστικών εκδηλώσεων της πόλης.
Η καλλιτεχνική της φύση και η ρομαντική ψυχή της αποτέλεσαν πάντα την πυξίδα της ζωής της.
Οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι εκδηλώσεις της τοπικής αρμ. κοινότητας καθώς και του Αρμ. Σταυρού Ελέους, φέρουν ανεξίτηλη την καλλιτεχνική της σφραγίδα και τα δημιουργήματά της.
Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον ένα από τα άπειρα καλλιτεχνήματα, τις απίστευτες χειροτεχνίες, τις πανέμορφες Χριστουγεννιάτικες κάρτες της Σόνιας…
Το καλλιτεχνικό της ταλέντο και οι σπουδές της, καθώς και οι γνώσεις της κατέστησαν την Σόνια έναν ανεκτίμητο θησαυρό για όλους εμάς τους φίλους της.
Πάντα με το χαμόγελο και την θετική της στάση, έδωσε την βοήθειά της και τις απίστευτες ιδέες της σε όποιον κι αν τις ζήτησε. Δεν αρνήθηκε ποτέ την προσφορά της, αλλά τουναντίον την παραχώρησε απλόχερα και αγόγγυστα.
Η καλοσύνη, η ευγένεια, η ταπεινότητα και η μετριοφροσύνη ήταν κάποιες από τις αρετές που χαρακτήριζαν την φίλη μας και έκαναν αρκετούς από εμάς να θέλουμε να μιμηθούμε το μεγαλείο της ψυχής της.
Αυτή ήταν η ΣΟΝΙΑ μας, η φίλη μας.
Με την αναχώρησή της από τον μάταιο τούτο κόσμο, αφήνει ένα μεγάλο κενό. Θα την έχουμε πάντα μέσα στις καρδιές μας σαν μια γλυκιά και όμορφη ανάμνηση…
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει…
Καλό ταξίδι και καλό παράδεισο πολυαγαπημένη μας φίλη!

Σ. Μπ. 

***

Ընկ. ­Յո­վիկ ­Գա­սա­պեա­նի դամ­բա­նա­կա­նը

­Սո­նիա Գլն­ճեա­նի վա­ղա­ժամ մա­հո­ւան լու­րը ցնցեց եւ տխրու­թեմբ լե­ցուց մեր սրտե­րը, ծանր հա­րո­ւած մը պատ­ճա­ռե­լով Հ.Օ.Մ.-ի ­Մա­կե­դո­նիոյ եւ Թ­րա­կիոյ ­Հայ Գ­թու­թեան ­Խա­չի, եւ մա­նա­ւանդ Թ­րա­կիոյ շրջա­նի հա­յու­թեան ազ­գա­յին կեան­քին։ Ըն­կե­րու­հի ­Սո­նիան ծայ­րա­յեց եր­կար տա­րի­ներ Հ.Գ.Խ.-ի շար­քե­րը, ըլ­լա­լով Ք­սան­թիի «Ա­րաքս» մաս­նա­ճիւ­ղի վար­չու­թեան, ինչ­պէս նաեւ Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թիւն­նե­րու նախ­կին ան­դամ։
­Հա­ւա­տա­րիմ մնաց ազ­գա­յին եւ միու­թե­նա­կան սուրբ գոր­ծին ու ա­ռա­քե­լու­թեան՝ ա­նա­ղարտ հայ­րե­նա­սի­րու­թեամբ եւ օ­րի­նա­կե­լի նո­ւի­րու­մով։ ­Յատ­կան­շա­կան էր իր բա­րի, խո­նարհ, պարզ եւ ան­մի­ջա­կան բնա­ւո­րու­թիւ­նը, իր ժպտե­րես տե­սա­կը, որ միայն լաւ տրա­մադ­րու­թիւն կը փո­խան­ձէր բո­լո­րիս։ Ազ­նիւ, քա­ղա­քա­վար, հա­մեստ ու ա­նաղ­մուկ բնա­ւո­րու­թեամբ, ան հարս­տա­ցուց մեր ազ­գա­յին եւ մաս­նա­ւո­րա­պէս Ք­սան­թիի գա­ղու­թա­յին կեան­քը։ Ս­խալ պի­տի ըլ­լար ան­շուշտ ար­ժե­ւո­րել իր անձ­նա­ւո­րու­թիւ­նը, ա­ռանց նե­րառ­նե­լով նաեւ իր ա­րո­ւե­տա­գէ­տի ո­գին, որ­պէս ինք­նուս ժո­ղովր­դա­յին գե­ղան­կա­րիչ։ ­Սո­նիան իր վրձի­նի յա­րո­ւա­ծով չփոր­ձեց զար­մաց­նել մեզ։ Ան ստեղ­ծա­գոր­ծեց նախ եւ ա­ռաջ ի­րեն հա­մար, որ­պէս հո­գե­կան բա­ւա­րա­րու­թեան մի­ջոց։ Իր գե­ղան­կար­չա­կան գոր­ծե­րուն մէջ կ­՚ար­տա­ցո­լան իր իսկ էու­թիւ­նը եւ իր նկա­րա­գի­րի վե­րո­յի­շեալ կէ­տե­րը։
Ք­սան­թիի հին քա­ղա­քի տուն մը, ծա­ղիկ­նե­րը, բնու­թիւ­նը, իր թոռ­նիկ­նե­րը, ե­ղան իր ներշնչ­ման աղ­բիւ­րը։ Իր ձե­ռա­յին աշ­խա­տանք­նե­րը, որ շա­տերս հա­ւա­նա­բար կը պա­հենք մեր տան ան­կիւ­նի մը մէջ որ­պէս միու­թե­նա­կան ձեռ­նար­կի մը յու­շա­նո­ւէր, կը վկա­յեն մե­զի բա­րի, լա­ւա­տես եւ բարձր ճա­շակ ու­նե­ցող ­Սո­նիա­յի ձե­ռա­կեր­տին եւ իր ո­գե­ղէն աշ­խար­հին մա­սին։ Այս է պատ­ճա­ռը, որ ­Սո­նիա­յի կո­րուս­տը ա­ւե­լի աղ­քատ դար­ձուց միու­թեանս շար­քե­րը եւ Ք­սան­թի քա­ղա­քի հայ­կա­կան հա­մայն­քը. այս է պատ­ճա­ռը նաեւ, որ ան­սահ­ման կա­րօ­տով պի­տի յի­շենք ի­րեն։
­Հան­գիստ՝ իր ա­ճիւն­նե­րուն եւ բա­րի հո­գիին։