Երկուշաբթի, 20 Նոյեմբեր 2023-ին, հիւանդութեան շրջան մը դիմագրաւելէ ետք, իր աչքերը փակեց Քսանթիի հայկական գաղութի նուիրեալ եւ երախտաշատ ազգայիններէն՝ Սոնիա Գլնճեան։ Նկարագրով զուարթ ու ուրախ անձնաւորութիւն, համայնքային աշխատանքներուն մէջ միշտ պատնէշի վրայ գտնուող Սոնիան, գրաւած էր բոլորին սիրտերը, ու անձնուիրութեամբ օրինակ կը դառնար իր շուրջիններուն։ Տարիներ շարունակ անդամակցած էր Հայ Գթութեան Խաչին, ամբողջութեամբ իւրացնելով կանացի մեծ կազմակերպութեան վսեմ նպատակները, որոնք դարձուց կեանքի ուղի եւ նպատակ։
Յուղարկաւորութիւնը տեղի ունեցաւ Երեքշաբթի, 21 Նոյեմբերին, Քսանթիի Ս. Աստուածածին եկեղեցւոյ մէջ եւ մարմինը ամփոփուեցաւ քաղաքի հայկական գերեզմանատունը։
Ստորեւ կը ներկայացնենք ընկ. Շնորհիկ Պալատլեանի կողմէ գրութիւն մը, ինչպէս նաեւ թաղման օրը Հայ Գթ. Խաչի Շրջ. վարչութեան անունով ընկ. Յովիկ Գասապեանի կողմէ արտասանուած դամբանականը։
* * *
Πριν περίπου μια εβδομάδα η Αρμενική κοινότητα Ξάνθης κλήθηκε να πει το τελευταίο αντίο σε ένα από τα πολύ εκλεκτά και αγαπητά μέλη της, την Σόνια Κιλιτσιάν.
Η Σόνια Κιλιτσιάν (το γένος Φενερτζιάν) γεννήθηκε στην Καβάλα στις 11 Αυγούστου 1948 και έζησε εκεί μέχρι το 1966, οπότε και πήγε στην Αθήνα, για να σπουδάσει σχέδιο μόδας «modéliste».
Επί 10 χρόνια εργάστηκε ως σχεδιάστρια σε εταιρεία ετοίμων γυναικείων ενδυμάτων. Οι δημιουργίες της κοσμούσαν τις βιτρίνες της εποχής.
Το 1978 μετά τον γάμο της με τον Οννίκ Κιλιτσιάν, εγκαταστάθηκε στην Ξάνθη. Αξιώθηκε να αποκτήσει 2 παιδιά, την Ροζμαρί και τον Τακβόρ, και 3 πανέμορφα εγγόνια τον Νταρόν, τον Μαρούτ και την Μάγια, τα οποία και υπεραγαπούσε.
Σε όλη την διάρκεια του έγγαμου βίου της ήταν ενεργό και πολύτιμο μέλος της Αρμενικής κοινότητας Ξάνθης.
Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος στο τοπικό παράρτημα του φιλανθρωπικού σωματείου μας, του Αρμ. Σταυρού του Ελέους Ξάνθης, καθώς επίσης και για κάποια έτη, μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου Αν. Μακεδονίας & Θράκης, που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη.
Ασχολήθηκε με την ζωγραφική από την παιδική της ηλικία και ήταν το μεγάλο της πάθος. Κατά καιρούς συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στα πλαίσια πολιτιστικών εκδηλώσεων της πόλης.
Η καλλιτεχνική της φύση και η ρομαντική ψυχή της αποτέλεσαν πάντα την πυξίδα της ζωής της.
Οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι εκδηλώσεις της τοπικής αρμ. κοινότητας καθώς και του Αρμ. Σταυρού Ελέους, φέρουν ανεξίτηλη την καλλιτεχνική της σφραγίδα και τα δημιουργήματά της.
Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον ένα από τα άπειρα καλλιτεχνήματα, τις απίστευτες χειροτεχνίες, τις πανέμορφες Χριστουγεννιάτικες κάρτες της Σόνιας…
Το καλλιτεχνικό της ταλέντο και οι σπουδές της, καθώς και οι γνώσεις της κατέστησαν την Σόνια έναν ανεκτίμητο θησαυρό για όλους εμάς τους φίλους της.
Πάντα με το χαμόγελο και την θετική της στάση, έδωσε την βοήθειά της και τις απίστευτες ιδέες της σε όποιον κι αν τις ζήτησε. Δεν αρνήθηκε ποτέ την προσφορά της, αλλά τουναντίον την παραχώρησε απλόχερα και αγόγγυστα.
Η καλοσύνη, η ευγένεια, η ταπεινότητα και η μετριοφροσύνη ήταν κάποιες από τις αρετές που χαρακτήριζαν την φίλη μας και έκαναν αρκετούς από εμάς να θέλουμε να μιμηθούμε το μεγαλείο της ψυχής της.
Αυτή ήταν η ΣΟΝΙΑ μας, η φίλη μας.
Με την αναχώρησή της από τον μάταιο τούτο κόσμο, αφήνει ένα μεγάλο κενό. Θα την έχουμε πάντα μέσα στις καρδιές μας σαν μια γλυκιά και όμορφη ανάμνηση…
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει…
Καλό ταξίδι και καλό παράδεισο πολυαγαπημένη μας φίλη!
Σ. Μπ.
***
Ընկ. Յովիկ Գասապեանի դամբանականը
Սոնիա Գլնճեանի վաղաժամ մահուան լուրը ցնցեց եւ տխրութեմբ լեցուց մեր սրտերը, ծանր հարուած մը պատճառելով Հ.Օ.Մ.-ի Մակեդոնիոյ եւ Թրակիոյ Հայ Գթութեան Խաչի, եւ մանաւանդ Թրակիոյ շրջանի հայութեան ազգային կեանքին։ Ընկերուհի Սոնիան ծայրայեց երկար տարիներ Հ.Գ.Խ.-ի շարքերը, ըլլալով Քսանթիի «Արաքս» մասնաճիւղի վարչութեան, ինչպէս նաեւ Շրջանային վարչութիւններու նախկին անդամ։
Հաւատարիմ մնաց ազգային եւ միութենական սուրբ գործին ու առաքելութեան՝ անաղարտ հայրենասիրութեամբ եւ օրինակելի նուիրումով։ Յատկանշական էր իր բարի, խոնարհ, պարզ եւ անմիջական բնաւորութիւնը, իր ժպտերես տեսակը, որ միայն լաւ տրամադրութիւն կը փոխանձէր բոլորիս։ Ազնիւ, քաղաքավար, համեստ ու անաղմուկ բնաւորութեամբ, ան հարստացուց մեր ազգային եւ մասնաւորապէս Քսանթիի գաղութային կեանքը։ Սխալ պիտի ըլլար անշուշտ արժեւորել իր անձնաւորութիւնը, առանց ներառնելով նաեւ իր արուետագէտի ոգին, որպէս ինքնուս ժողովրդային գեղանկարիչ։ Սոնիան իր վրձինի յարուածով չփորձեց զարմացնել մեզ։ Ան ստեղծագործեց նախ եւ առաջ իրեն համար, որպէս հոգեկան բաւարարութեան միջոց։ Իր գեղանկարչական գործերուն մէջ կ՚արտացոլան իր իսկ էութիւնը եւ իր նկարագիրի վերոյիշեալ կէտերը։
Քսանթիի հին քաղաքի տուն մը, ծաղիկները, բնութիւնը, իր թոռնիկները, եղան իր ներշնչման աղբիւրը։ Իր ձեռային աշխատանքները, որ շատերս հաւանաբար կը պահենք մեր տան անկիւնի մը մէջ որպէս միութենական ձեռնարկի մը յուշանուէր, կը վկայեն մեզի բարի, լաւատես եւ բարձր ճաշակ ունեցող Սոնիայի ձեռակերտին եւ իր ոգեղէն աշխարհին մասին։ Այս է պատճառը, որ Սոնիայի կորուստը աւելի աղքատ դարձուց միութեանս շարքերը եւ Քսանթի քաղաքի հայկական համայնքը. այս է պատճառը նաեւ, որ անսահման կարօտով պիտի յիշենք իրեն։
Հանգիստ՝ իր աճիւններուն եւ բարի հոգիին։