Մ­տա­ծել, որ մենք հի­մա ա­ւե­լի լաւ պատ­րաստ ենք պա­տե­րազ­մի, քան եր­կու տա­րի ա­ռաջ, կամ հա­սա­րա­կու­թիւ­նը ո­րա­կա­պէս շատ փո­խո­ւած է, կը կար­ծեմ, թէ այդ յու­զիչ խօս­քե­րէն ու ար­տա­յայ­տու­թիւն­նե­րէն պէտք է զերծ մնալ եւ ի­րա­կան գետ­նի վրայ պատ­կե­րաց­նել վի­ճա­կը: Այս­պէս ար­տա­յայ­տուած է «­Շանթ» հե­ռուս­տաըն­կե­րու­թեան ե­թե­րով՝ ­Հայ ­Յե­ղա­փո­խա­կան ­Դաշ­նակ­ցու­թեան ­Բիւ­րո­յի ան­դամ Ս­պար­տակ ­Սէյ­րա­նեա­ն` անդ­րա­դառ­նա­լով Ապ­րի­լեան պա­տե­րազ­մէն քա­ղո­ւած դա­սե­րուն:
«­Դա­սե­րը, զորս քա­ղե­ցինք 2 տա­րի ա­ռաջ ու տա­կա­ւին կը քա­ղենք, ցոյց տո­ւին, որ շատ ուղ­ղու­թիւն­նե­րով շատ ը­նե­լիք­ներ ու­նինք: ­Բա­նա­կա­շի­նու­թիւ­նը ա­նընդ­հատ գոր­ծըն­թաց է, եւ մենք չենք կրնար ը­սել, որ այս պա­հուն ու­նինք շատ լաւ վի­ճակ: Ո­րե­ւէ լաւ վի­ճակ յա­ջորդ օ­րը կրնայ փո­խո­ւիլ: Այդ կը նշա­նա­կէ, որ բո­լոր ուղ­ղու­թիւն­նե­րով եւ լայն մաասշ­տա­պով այն բա­րե­փո­խում­նե­րը, ո­րոնք կ­՚ի­րա­կա­նա­ցո­ւին բա­նա­կա­շի­նու­թեան մէջ, մեր խնդիր­նե­րուն միայն մէկ հա­տո­ւածն են», ը­սած է Ս­պար­տակ ­Սէյ­րա­նեան:
Ան մէջ­բե­րած է ­պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րա­րին այն դի­տար­կու­մը, որ երկ­րի պաշտ­պա­նու­թիւ­նը կեն­սա­կերպ է, բա­նա­կը միայն խրա­մա­տին կանգ­նած զի­նո­ւո­րը չէ կամ դիր­քա­պա­հը:
Ս­պար­տակ ­Սէյ­րա­նեա­նի ձե­ւա­կերպ­մամբ` բա­նա­կին հզօ­րու­թիւ­նը կա­խեալ է այդ զի­նո­ւո­րին հա­մար հա­մազ­գեստ ու կօ­շիկ կա­րո­ղէն, կա­խեալ է ա­նոր հա­մար սնունդ բե­րո­ղէն, հայ­րե­նի­քի թի­կուն­քի տրա­մադ­րու­թիւն­նե­րէն եւ այն մտքե­րէն ու մօ­տե­ցում­նե­րէն, ո­րով այդ զի­նո­ւո­րը պէտք է ապ­րի ա­մէն օր եւ հասկ­նայ, որ իր թի­կուն­քին ամ­բողջ հա­սա­րա­կու­թիւ­նը կանգ­նած է, եւ հայ­րե­նի­քի պաշտ­պա­նու­թիւ­նը միայն այդ ա­ռաջ­նա­գի­ծի զի­նո­ւոր­նե­րուն աշ­խա­տան­քը չէ:
«Այս ի­մաս­տով, կը կար­ծեմ, թէ շատ բան ի­րա­գոր­ծո­ւած է, բայց դեռ շատ-շատ բա­ներ կան ը­նե­լիք, եւ այդ գոր­ծըն­թա­ցը եր­բե­ւէ ա­ւարտ չ’ու­նե­նար, ո­րով­հե­տեւ մենք պա­տե­րազ­մա­կան վի­ճա­կի մէջ ենք:
Ոե­ւէ մէ­կը ա­պա­հո­վագ­րո­ւած չէ նման ռազ­մա­կան բա­խում­նե­րէ, կամ ա­նոնց ուժգ­նաց­ման ո­րե­ւէ ա­պա­հո­վագ­րու­թիւն չկայ: ­Միակ ա­պա­հո­վագ­րու­թիւ­նը, թե­րեւս, այն է, որ մենք ու­նե­նանք այն­պի­սի տնտե­սու­թիւն, այն­պի­սի հա­սա­րա­կու­թիւն, հե­տե­ւա­բար այն­պի­սի բա­նակ, որ մեր հա­կա­ռա­կոր­դին մօտ վե­րաց­նէ ­Հա­յաս­տա­նի դէմ հեր­թա­կան ռազ­մա­կան ար­կա­ծախնդ­րու­թիւն ի­րա­կա­նաց­նե­լու գայ­թակ­ղու­թիւ­նը»,- ը­սած է ան։
Անդ­րա­դառ­նա­լով հար­ցին, թէ մենք ըստ ար­ժան­ւոյն կը գնա­հա­տե՞նք մեր հե­րոս­նե­րը, Ս­պար­տակ ­Սէյ­րա­նեան ը­սած է. «­Պար­տա­դիր չէ զի­նո­ւո­րը զո­հուի, որ մենք զինք գնա­հա­տենք, եւ պար­տա­դիր չէ ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թիւն­ներ ըլ­լան, որ այդ տղա­նե­րը հե­րո­սու­թիւն ցոյց տան, որ մենք գնա­հա­տենք: Եւ այ­սօր, այս պա­հուն, յա­րա­բե­րա­կան խա­ղա­ղու­թեան պայ­ման­նե­րուն, խրա­մա­տին կանգ­նած զի­նո­ւո­րը ար­դէն հե­րոս է, եւ հա­սա­րա­կու­թեան հա­մա­պա­տաս­խան վե­րա­բեր­մուն­քը այդ­պի­սին պէտք է ըլ­լայ»:
Հ.Յ.Դ. ­Բիւ­րո­յի ան­դա­մը վստահ չէ, թէ հա­սա­րա­կու­թեան բո­լոր շեր­տե­րը, բո­լոր խա­ւե­րը 100 տո­կո­սով նման տրա­մադ­րու­թիւն, նման վե­րա­բեր­մունք ու­նի՞ն թէ չէ, ոչ ալ կ­՚ակն­կա­լէ, որ այդ­պի­սի ի­րա­վի­ճակ պէտք է ըլ­լայ:
Ս­պար­տակ ­Սէյ­րա­նեա­նի հա­մար կա­րե­ւո­րը ա՛յն է, թէ հայ քա­ղա­քա­կան մե­ծա­գոյն մա­սը ի՛նչ վե­րա­բեր­մունք ու­նի իր ընդ­դի­մա­դիր­նե­րուն նկատ­մամբ, հայ մտա­ւո­րա­կա­նու­թիւ­նը ի՛նչ վե­րա­բեր­մունք ու­նի այդ ա­ռու­մով, լրա­տո­ւա­կան դաշ­տը ի՛նչ վե­րա­բեր­մունք ու­նի այդ ա­ռու­մով: ­Պա­տե­րազմ ը­սե­լով` միայն այդ շփման գի­ծի պա­տե­րազ­մը չենք հաս­կա­նար:
«­Կայ լրա­տո­ւա­կան եւ լրագ­րո­ղա­կան պա­տե­րազմ եւս: Ի պա­տիւ ­Հա­յաս­տա­նի լրագ­րող­նե­րուն` եր­կու տա­րի ա­ռաջ, երբ նստած տար­բեր լե­զու­նե­րով, ըն­կեր­նե­րը զօ­րա­շար­ժի են­թար­կած թարգ­մա­նու­թիւն­ներ կ­՚ը­նէին, ա­նոնք ալ տե­ղե­կա­տո­ւա­կան պա­տե­րազ­մի մէջ էին: Այ­սինքն` այդ ե­րե­խա­նե­րը, այդ աղ­ջիկ­ներն ալ զի­նո­ւոր­ներ էին այդ պա­հուն, չէ՞: ­Հե­տե­ւա­բար` հա­սա­րա­կու­թեան վե­րա­բեր­մուն­քին մէջ ա­մե­նա­կա­րե­ւո­րը, կը կար­ծեմ, զի­նո­ւո­րին նկատ­մամբ, ընդ­հան­րա­պէս, ան­կախ ան­կէ թէ այդ զի­նո­ւո­րը ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րուն մաս­նակ­ցեր է, հրա­սայլ խփեր է, թէ չէ, այլ պար­զա­պէս զի­նո­ւո­րին, զի­նո­ւո­րա­կա­նին նկատ­մամբ պէտք է վե­րա­բեր­մուն­քի ար­մա­տա­կան փո­փո­խու­թիւն տե­ղի ու­նե­նայ: Ես կողմ­նա­կից չեմ պե­տա­կան մի­ջո­ցա­ռում­նե­րու ձե­ւով այդ մէ­կը ի­րա­կա­նաց­նե­լուն, ա­նոնք ի­րենց տեղն ու դե­րը ան­շուշտ ու­նին, բայց բա­նա­կին ու զի­նո­ւո­րա­կա­նին նկատ­մամբ վե­րա­բեր­մուն­քը կը սկսի ման­կա­պար­տէ­զէն, ըն­տա­նի­քէն, մի­ջա­վայ­րէն, հա­սա­րա­կա­կան այն մի­ջա­վայ­րէն, որ բա­նա­կէն խու­սա­փի­լը կը հա­մա­րէ ոչ թէ ճար­պի­կու­թիւն, այլ ա­նար­գանք»,- ը­սած է Ս­պար­տակ ­Սէյ­րա­նեան:
Ա­նոր գնա­հատ­մամբ` հա­սա­րա­կու­թեան մէջ պէտք է ըլ­լայ ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թիւն բա­նա­կին ու զի­նո­ւո­րա­կա­նին դէմ ուղ­ղո­ւած ա­մէն ին­չին: Ան չի կար­ծեր, որ պէտք չէ քննա­դա­տել, ընդ­հա­կա­ռա­կը, ա­նոր կար­ծի­քով, եր­կու տա­րի ա­ռա­ջո­ւան տե­ղի ու­նե­ցա­ծը ցոյց տո­ւաւ, որ ա­ռողջ քննա­դա­տու­թիւ­նը, ե­թէ ժա­մա­նա­կին լսո­ւէր` շատ ու շատ խնդիր­ներ այլ կեր­պով կը լու­ծո­ւէին:

ԲԱԺՆԵԼ
Նախորդ յօդուածըArmHiTec 2018
Յաջորդ յօդուածըՀԱՂՈՐԴԱԳՐՈՒԹԻՒՆ