­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան ան­կա­խու­թեան 33-րդ ­տա­րե­դար­ձի կա­պակ­ցու­թեամբ ­Յու­նաս­տա­նում Հ.Հ. դես­պա­նու­թիւ­նը կազ­մա­կեր­պել էր ըն­դու­նե­լու­թիւն-հա­մերգ, ո­րի ըն­թաց­քում հա­մեր­գա­յին յա­տուկ ծրագ­րով հան­դէս ե­կաւ «­Կա­դանս» հա­մոյ­թը։
­Մի­ջո­ցառ­մա­նը ներ­կայ էին ­Յու­նաս­տա­նի ազ­գա­յին պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րար ­Նի­կո­լա­յոս ­Դեն­դիա­սը, ա­ռող­ջա­պա­հու­թեան նա­խա­րար Ա­դո­նիս ­Գէոր­գիա­դի­սը, ­Յու­նաս­տա­նի ազ­գա­յին պաշտ­պա­նու­թեան գլխա­ւոր շտա­բի պետ, գե­նե­րալ ­Դի­միտ­րիոս ­Խու­պի­սը, ­Յու­նաս­տա­նի բա­նա­կի բարձ­րաս­տի­ճան սպա­յա­կազ­մի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, Ա­թէն­քում հա­ւա­տար­մագ­րո­ւած եր­կու տաս­նեա­կից ա­ւել դի­ւա­նա­գի­տա­կան ներ­կա­յա­ցուց­չու­թիւն­նե­րի ղե­կա­վար­ներ, դի­ւա­նա­գէտ­ներ, ռազ­մա­կան կցորդ­ներ, ­Յու­նաս­տա­նի խորհր­դա­րա­նի պատ­գա­մա­ւոր­ներ, պե­տա­կան կա­ռոյց­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, յու­նա­կան ե­կե­ղե­ցու եւ հայ հո­գե­ւոր դա­սի, հա­մայն­քա­յին կա­ռոյց­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, լրագ­րող­ներ եւ այլ հիւ­րեր։
­Բաց­ման խօս­քով հան­դէս ե­կաւ ­Յու­նաս­տա­նում Հ.Հ. ար­տա­կարգ եւ լիա­զօր դես­պան ­Տիգ­րան Մկրտ­չեա­նը, ով իր ե­լոյ­թում անդ­րա­դար­ձաւ ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան ան­կա­խու­թեան գոր­ծըն­թա­ցին, 2020 թ. Ադրբե­ջա­նի սան­ձա­զեր­ծած լայ­նա­ծա­ւալ ագ­րե­սիա­յին եւ Լ.Ղ. հա­յե­րի բռնի տե­ղա­հա­նու­թեա­նը, տա­րա­ծաշր­ջա­նում առ­կայ ի­րա­վի­ճա­կին, ­Հա­յաս­տան-­Յու­նաս­տան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րի խո­րաց­ման ուղ­ղու­թեամբ վեր­ջին մէկ տա­րո­ւայ ըն­թաց­քում նա­խա­ձեռ­նո­ւած քայ­լե­րին։
Հ.Հ. դես­պա­նը մաս­նա­ւո­րա­պէս նշեց.
«33 տա­րի ա­ռաջ՝ 1991 թո­ւա­կա­նի Սեպ­տեմ­բե­րի 21-ին, մեր երկ­րում տե­ղի ու­նե­ցաւ Ան­կա­խու­թեան հան­րա­քո­ւէ, ո­րի ըն­թաց­քում ­Հա­յաս­տա­նի բնակ­չու­թեան 95 տո­կոսն իր վճռա­կան «Ա­յո»-ն­ ա­սաց Խ.Ս.Հ.Մ. կազ­մից դուրս ան­կախ, ժո­ղովրդա­վա­րա­կան պե­տու­թիւն կա­ռու­ցե­լու գոր­ծըն­թա­ցին: ­Գոր­ծըն­թաց, ո­րը մարմ­նա­ւո­րում էր հայ ժո­ղովր­դի ե­կար փայ­փա­յած իղ­ձե­րը եւ ձգտում­նե­րը, ո­րոնք նախ ար­տա­յայ­տո­ւել էին 1990 թ.­ Օ­գոս­տո­սի 23-ին Ան­կա­խու­թեան հռչա­կագ­րի մի­ջո­ցով։ ­Սա­կայն սա մի գոր­ծըն­թաց էր՝ լի բա­զում մար­տահ­րա­ւէր­նե­րով. ան­կախ եւ ա­զատ պե­տու­թեան կա­ռու­ցու­մը պայ­քար էր, ո­րին ­Հա­յաս­տա­նը բախ­ւում է ան­գամ այ­սօր՝ ջա­նա­լով ամ­րապն­դել իր ինք­նիշ­խա­նու­թիւ­նը եւ խա­ղաղ ճա­նա­պար­հով վե­րա­կանգ­նել իր տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թիւ­նը:
­Սեպ­տեմ­բե­րի 21-ը, ինչ­պէս նշե­ցի, ու­րա­խու­թեան պահ է, բայց Սեպ­տեմ­բե­րը յի­շեց­նում է նաեւ կո­րուստ­նե­րի եւ ող­բեր­գու­թիւն­նե­րի մա­սին։ Ու­ղիղ չորս տա­րի ա­ռաջ այս օ­րը Ադր­բե­ջա­նի կող­մից լայ­նա­մասշ­տաբ պա­տե­րազմ սան­ձա­զեր­ծո­ւեց ­Լեռ­նա­յին ­Ղա­րա­բա­ղի դէմ։ Եւ ըն­դա­մէ­նը մէկ տա­րի ա­ռաջ ա­ւար­տո­ւեց ­Լեռ­նա­յին ­Ղա­րա­բա­ղի հա­յե­րի էթ­նիկ զտու­մը՝ 9-ամ­սեայ պա­շա­րու­մից, սո­վից, պար­բե­րա­կան ա­հա­բե­կում­նե­րից եւ կրա­կոց­նե­րից յե­տոյ մի տա­րած­քում, ո­րը ար­ձա­նագ­րո­ւած պատ­մու­թեան 3 հա­զա­րա­մեակ­նե­րի ըն­թաց­քում մին­չեւ վեր­ջերս հա­յաբ­նակ է ե­ղել։ Ադր­բե­ջա­նը, խախ­տե­լով ­Մար­դու ի­րա­ւունք­նե­րի մի­ջազ­գա­յին դա­տա­րա­նի ո­րո­շում­նե­րը եւ 2020 թո­ւա­կա­նի Նո­յեմ­բե­րի 9-ի հրա­դա­դա­րի մա­սին յայ­տա­րա­րու­թեան բո­լոր յօ­դո­ւած­նե­րը, այ­սօր էլ շա­րու­նա­կում է ան­տե­սել մի շարք երկ­րի եւ մի­ջազ­գա­յին կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րի կո­չե­րը։ Եւ քա­նի դեռ ան­պա­տիժ են հա­յե­րի էթ­նիկ զտում­նե­րը, հայ­կա­կան մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թեան եւ տե­ղի բնակ­չու­թեան ու­նե­ցո­ւած­քի ոչն­չա­ցու­մը, ­Բաք­ւում ա­պօ­րի­նի պա­հո­ւող 23 հայ գե­րի­նե­րի դէմ կեղծ դա­տա­վա­րու­թիւն­նե­րը եւ ա­նո­ղոք ա­տե­լու­թեան խօս­քը, ­Հա­յաս­տա­նի նկատ­մամբ ագ­րե­սիւ ա­հա­բե­կու­մը կրում է շա­րու­նա­կա­կան բնոյթ։ ­Հա­յաս­տա­նը բազ­միցս կրկնել է, որ պատ­րաստ է հա­մա­պար­փակ խա­ղա­ղու­թեան հա­մա­ձայ­նա­գիր ստո­րագ­րել Ադր­բե­ջա­նի հետ, սա­կայն դա հնա­րա­ւոր չէ ա­նել ցան­կա­ցած գնով՝ կաս­կա­ծի տակ դնե­լով ­Հա­յաս­տա­նի ինք­նիշ­խա­նու­թիւնն ու տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թիւ­նը։ Այ­նո­ւա­մե­նայ­նիւ, չնա­յած բո­լոր դժո­ւա­րու­թիւն­նե­րին, մենք չենք կա­րող մեզ թոյլ տալ յու­սա­հա­տո­ւել։ ­Հա­յաս­տա­նը միշտ ու­նե­ցել է եւ յի­րա­ւի ու­նի լաւ բա­րե­կամ­ներ։
­Հայ եւ յոյն ժո­ղո­վուրդ­նե­րի մի­ջեւ դա­րեր ի վեր ձե­ւա­ւո­րո­ւած փոխվս­տա­հու­թիւ­նը, ա­մուր բա­րե­կա­մա­կան կա­պե­րը, միան­շա­նակ, ի­րենց ազ­դե­ցու­թիւնն են ու­նե­ցել նաեւ ժա­մա­նա­կա­կից պայ­ման­նե­րում մեր եր­կու պե­տու­թիւն­նե­րի փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րի կա­յաց­ման եւ զար­գաց­ման վրայ: ­Հա­յաս­տա­նի եր­րորդ ­Հան­րա­պե­տու­թիւ­նը մշտա­պէս վա­յե­լել է ­Յու­նաս­տա­նի ա­ջակ­ցու­թիւ­նը՝ թէ՛ երկ­կողմ ար­դիւ­նա­ւէտ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան, թէ՛ մի­ջազ­գա­յին հար­թակ­նե­րում ­Հա­յաս­տա­նին ցու­ցա­բե­րո­ւող ա­ջակ­ցու­թեան ա­ռու­մով։
­Խօ­սե­լով յոյն-հայ­կա­կան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րի մա­սին՝ անհ­նար է չյի­շա­տա­կել, թէ ինչ վիթ­խա­րի դեր են խա­ղում այդ յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րի ամ­րապնդ­ման գոր­ծում մեր սի­րե­լի հայ­րե­նա­կից­նե­րը՝ յու­նա­հա­յե­րը։ Ն­րանց ըն­դու­նել են ­Յու­նաս­տա­նում ան­յի­շե­լի ժա­մա­նակ­նե­րից, ­Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թեան, ա­պա նաեւ ­Մեծ ա­ղէ­տից յե­տոյ։ Ն­րանք անջն­ջե­լի ներդ­րում ու­նե­ցան ­Յու­նաս­տա­նում, մեր յոյն եղ­բայր­նե­րի եւ քոյ­րե­րի հետ միա­սին մաս­նակ­ցե­ցին ­Յու­նաս­տա­նի նո­րա­գոյն պատ­մու­թեան կերտ­մա­նը` փայ­փա­յե­լով պատ­մա­կան հայ­րե­նի­քի յի­շո­ղու­թիւն­նե­րը, որ­տեղ ի­րենց, մեր նախ­նի­նե­րը հիմ­նել են հնա­գոյն մեծ քա­ղա­քակր­թու­թիւն­նե­րից մէ­կը:
Անդ­րա­դառ­նա­լով վեր­ջին շրջա­նի զար­գա­ցում­նե­րին՝ պէտք է գո­հու­նա­կու­թեամբ նշեմ, որ այս տա­րին եւս ակ­տիւ քա­ղա­քա­կան երկ­խօ­սու­թեան եւ ­Յու­նաս­տա­նի հետ բազ­մո­լորտ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան ամ­րապնդ­ման տա­րի էր: ­Դե­ռեւս Յու­նո­ւա­րին Ե­րե­ւան այ­ցե­լեց ­Յու­նաս­տա­նի ար­տա­քին գոր­ծե­րի նա­խա­րա­րը: ­Մեր արտ­գործ­նա­խա­րար­նե­րը պար­բե­րա­կան շփման մէջ են գտնւում, ո­րոն­ցից վեր­ջի­նը տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­րեկ՝ ­Նիւ Եոր­քում։ ­Փետ­րո­ւա­րին ­Յու­նաս­տա­նի վար­չա­պե­տի հրա­ւէ­րով տե­ղի ու­նե­ցաւ Հ.Հ. վար­չա­պե­տի այցն Ա­թէնք։ Եր­կու ա­ռաջ­նորդ­նե­րը կրկին վե­րա­հաս­տա­տե­ցին եր­կու երկր­նե­րի հա­մե­րաշ­խու­թիւ­նը եւ ընդ­հա­նուր մօ­տե­ցում­նե­րը մի­ջազ­գա­յին զար­գա­ցում­նե­րի հա­մա­տեքս­տում: Երկ­կողմ օ­րա­կար­գից բա­ցի քննար­կո­ւե­ցին նաեւ Եւ­րա­միու­թեան հետ ­Հա­յաս­տա­նի յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րի խո­րաց­մանն ուղ­ղո­ւած քայ­լե­րը, եւ այս գոր­ծըն­թա­ցում եւս վա­յե­լում ենք մեր յոյն գոր­ծըն­կեր­նե­րի ակ­տիւ ա­ջակ­ցու­թիւ­նը, ին­չի հա­մար թոյլ տո­ւէք կրկին յայտ­նել հայ­կա­կան կող­մի ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը: Այս թե­մա­նե­րը կրկին քննար­կո­ւել են յու­լի­սին ­Մեծ Բ­րի­տա­նիա­յում կա­յա­ցած վար­չա­պետ­նե­րի հան­դիպ­ման ժա­մա­նակ՝ Եւ­րո­պա­կան քա­ղա­քա­կան հա­մայն­քի 4-րդ ­գա­գաթ­նա­ժո­ղո­վի ըն­թաց­քում, եւ ըն­դա­մէ­նը եր­կու օր ա­ռաջ՝ ­Նիւ Եոր­քում Մ.Ա.Կ.-ի Գլ­խա­ւոր ա­սամբ­լէա­յի շրջա­նակ­նե­րում յան­դի­ման ըն­թաց­քում։
­Քա­ղա­քա­կան երկ­խօ­սու­թեա­նը զու­գա­հեռ ակ­տիւ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւ­նը շա­րու­նա­կո­ւել է նաեւ պաշտ­պա­նա­կան բնա­գա­ւա­ռում: ­Դե­ռեւս նա­խորդ տա­րուայ Դեկ­տեմ­բե­րին՝ Հ.Հ. պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րա­րի՝ Ա­թէնք կա­տա­րած պաշ­տօ­նա­կան այ­ցի ըն­թաց­քում ստո­րագ­րո­ւեց եր­կու կա­ռա­վա­րու­թիւն­նե­րի մի­ջեւ ռազ­մա­տեխ­նի­կա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան մա­սին հա­մա­ձայ­նա­գի­րը։ Այ­նու­հե­տեւ Մար­տի 4-ին պա­տաս­խան պաշ­տօ­նա­կան այ­ցով ­Հա­յաս­տան է մեկ­նել ­Հա­յաս­տա­նի մեծ բա­րե­կամ, ­Յու­նաս­տա­նի ազ­գա­յին պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րա­րը, ին­չը եւս մէկ ու­ղե­նիշ էր ­Հա­յաս­տա­նի եւ ­Յու­նաս­տա­նի մի­ջեւ ռազ­մա­վա­րա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան ամ­րապնդ­ման գոր­ծում։
Ու­րախ եմ, որ այ­սօր այս­տեղ ներ­կայ են նաեւ ­Յու­նաս­տա­նի Է­ւել­պի­դո­նի ռազ­մա­կան ա­կա­դե­միա­յի հա­յազ­գի սա­նե­րը, եւ ու­զում եմ կրկին շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նել մե­ծար­գոյ նա­խա­րա­րին հա­յազ­գի ու­սա­նող­նե­րի թիւն ա­ւե­լաց­նե­լու հա­մար։
Տն­տե­սա­կան ո­լոր­տում եւս քայ­լեր են ձեռ­նար­կո­ւել հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւնն ակ­տի­ւաց­նե­լու ուղ­ղու­թեամբ։ Այս ա­ռու­մով Enterprise Greece-ի եւ Enterprise Armenia-ի մի­ջեւ յու­շագ­րի ստո­րագ­րու­մը շատ կա­րե­ւոր էր եւ վա­ղուց սպա­սո­ւած: ­Վեր­ջին եր­կու տա­րո­ւայ ըն­թաց­քում ապ­րան­քաշր­ջա­նա­ռու­թիւ­նը եր­կու երկր­նե­րի մի­ջեւ կրկնա­պատ­կո­ւել է։
Ա­կա­դե­միա­կան ո­լոր­տում հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւ­նը նոյն­պէս զար­գա­նում է. այս տա­րեսկզ­բին մենք Թ­րա­կիա­յի ­Դէ­մոկ­րիտ հա­մալ­սա­րա­նում հիմ­նե­ցինք ­Հա­յա­գի­տու­թեան կենտ­րոն, ո­րը, յու­սով ենք, ամ­բող­ջու­թեամբ կը սկսի գոր­ծել շու­տով: ­Նաեւ ­Հա­յաս­տա­նի գի­տու­թիւն­նե­րի ա­կա­դե­միան եւ Ա­թէն­քի ա­կա­դե­միան ստո­րագ­րե­ցին հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան հա­մա­ձայ­նա­գիր, ո­րը կրկին շատ սպա­սո­ւած էր։
Եզ­րա­փա­կե­լով խօսքս՝ ու­զում եմ ընդգ­ծել, որ այ­սօր ­Հա­յաս­տա­նից հրա­ւի­րել ենք «­Կա­դանս» ե­րաժշ­տա­կան հա­մոյ­թին, ո­րը բարձր գնա­հա­տա­կա­նի ար­ժա­նա­ցած պրո­ֆե­սիո­նալ ե­րա­ժիշտ­նե­րի խումբ է։ Մ­շա­կոյ­թը միա­ւո­րում է, եւ այն ե­րաժշ­տու­թիւ­նը, ո­րը մենք վա­յե­լե­լու ենք այ­սօր, դրա վկա­յու­թիւնն է: ­Կը լսենք հայ­կա­կան ե­րաժշ­տու­թիւն, մեծն ­Շառլ Ազ­նա­ւու­րի մի քա­նի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն, ո­րի 100-ա­մեա­կը նշում ենք հի­մա։ ­Կը լսենք նաեւ ար­գեն­տի­նա­կան, յու­նա­կան եւ ֆրան­սիա­կան ե­րաժշ­տու­թիւն։ Այդ բո­լոր մե­ղե­դի­նե­րը բա­ւա­կա­նին տար­բեր են, բայց բո­լո­րը հա­ւա­սա­րա­պէս գե­ղե­ցիկ են: Ես միշտ հա­ւա­տա­ցել եմ, որ դի­ւա­նա­գի­տու­թիւ­նը պէտք է մեծ տեղ վե­րա­պա­հի մշա­կոյ­թին եւ միշտ հա­ւա­տա­րիմ եմ ե­ղել մշա­կու­թա­յին դի­ւա­նա­գի­տու­թեան զար­գաց­մա­նը, եւ ու­րախ եմ փաս­տել ակն­յայ­տը. այ­սօր մենք հէնց դա ենք ա­նում»։
Հ.Հ. դես­պա­նի ե­լոյ­թին յա­ջոր­դեց ­Յու­նաս­տա­նի ա­ռող­ջա­պա­հու­թեան նա­խա­րար Ա­դո­նիս ­Գէոր­գիա­դի­սի ող­ջոյ­նի խօս­քը, ով իր գո­հու­նա­կու­թիւ­նը ար­տա­յայ­տեց ­Հա­յաս­տա­նի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան տար­բեր ո­լորտ­նե­րում ար­ձա­նագ­րո­ւած յա­ջո­ղու­թիւն­նե­րի հա­մար եւ նշեց. «Ու­զում եմ, որ բո­լորն ար­ձա­գան­գեն, որ մեզ հա­մար այս­տեղ՝ ­Յու­նաս­տա­նում, ­Հա­յաս­տա­նը մեր երկ­րորդ հայ­րե­նիքն է: ­Մե­ծա­ցել ենք ընդ­հա­նուր յի­շո­ղու­թիւն­նե­րով, ընդ­հա­նուր պատ­մա­կան ար­մատ­նե­րով, ընդ­հա­նուր մշա­կու­թա­յին ար­ժէք­նե­րով եւ այս­տեղ պէտք է հա­մա­րենք, պա­րոն դես­պան, որ ­Յու­նաս­տա­նը մի եր­կիր է, որ­տեղ հա­յե­րը ոչ միայն պար­զա­պէս բա­րե­հա­ճօ­րէն ըն­դու­նուած են, այլ կա­րող են ի­րենց զգալ ինչ­պէս ի­րենց հայ­րե­նի­քում: ­Յու­նաս­տա­նը եւ ի հար­կէ իր կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը կ­‘ա­նի ա­մէն ինչ, որ­պէս­զի կանգ­նի ­Հա­յաս­տա­նի կող­քին», նշեց Ա­դո­նիս ­Գիոր­գիա­դի­սը։
­Մի­ջո­ցառ­ման պաշ­տօ­նա­կան մա­սին յա­ջոր­դե­ցին «­Կա­դանս» հա­մոյ­թի կա­տա­րում­նե­րը, ո­րոնց մէջ նե­րա­ռո­ւած էին նաեւ ­Շառլ Ազ­նա­ւու­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն­նե­րից։
­Հա­մեր­գից յե­տոյ տե­ղի ու­նե­ցաւ ըն­դու­նե­լու­թիւն։

Թղթակցութիւնը Հ.Հ. դեսպանութենէն