­Խմբագրական — Քո­ւէի ու­ժով ամ­րապն­դենք ­Թե­մի յա­րա­տե­ւու­թիւ­նը

Ս­փիւռ­քեան ի­րա­կա­նու­թեան մէջ, թե­մա­կան-ե­կե­ղե­ցա­կան կեան­քը նախ եւ ա­ռաջ կ­՚ի­մաս­տա­ւո­րո­ւի ժո­ղո­վուր­դի ամ­բող­ջա­նո­ւէր մաս­նակ­ցու­թեամբ հո­գե­ւոր եւ վար­չա­կան կա­րե­ւոր բնա­գա­ւառ­նե­րուն։ ­Հայ ե­կե­ղե­ցին, իր կազ­մու­թե­նէն սկսեալ, ե­ղած է ժո­ղո­վուր­դի ձայ­նին ար­տա­յայ­տի­չը, ա­նոր ապ­րում­նե­րուն եւ հո­գե­կան բա­ւա­րա­րու­թեան հիմ­նա­կան ազ­դա­կը, որ պատ­մու­թեան ա­մէն քայ­լա­փո­խին նե­ցուկ կանգ­նած է նաեւ ազ­գա­յին հե­տապն­դում­նե­րուն ու գո­յա­տեւ­ման դժո­ւար եր­թին։
­Մա­նա­ւանդ, 1863-էն ետք, Ազ­գա­յին ­Սահ­մա­նադ­րու­թեան հաս­տա­տու­մով, ժո­ղո­վուր­դի ձայ­նը ստա­ցաւ ի­րա­ւա­կան այն ու­ժը, որ այ­նու­հե­տեւ դար­ձաւ նաեւ աշ­խար­հաս­փիւռ հա­յա­գա­ղութ­նե­րու կազ­մա­կերպ­ման մղիչ գոր­ծօ­նը, տէր կանգ­նե­լով ազ­գի տան յա­րա­տեւ­ման ու հա­յու­թեան բե­կոր­նե­րու վե­րա­կեն­սա­ւոր­ման մա­քա­ռու­մին։ ­Յատ­կա­պէս ­Մե­ծի ­Տանն ­Կի­լի­կիոյ կա­թո­ղի­կո­սու­թեան հո­վա­նիին տակ ստեղ­ծո­ւած ու գոր­ծող թե­մե­րը ի­րենց գո­յու­թեան ի­մաս­տը տե­սան ա­մէն մէկ հա­յու ան­հա­տա­կան եւ հա­ւա­քա­կան ներդ­րու­մին մէջ, որ կ­՚ի­րա­գոր­ծո­ւի ­Թե­մա­կան ե­րես­փո­խա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րուն ճամ­բով վար­չա­կան գոր­ծըն­թա­ցին մէջ տի­րա­կան ներ­կա­յու­թիւն ա­պա­հո­վե­լու ի­րա­ւուն­քով։
­Յու­նաս­տա­նի ­Հա­յոց թե­մը եւս, ան­մասն չէ մնա­ցած ժո­ղովր­դա­յին կամ­քին յա­տուկ կա­րե­ւո­րու­թիւն տա­լու պար­տա­կա­նու­թե­նէն, որ կը դրսե­ւո­րո­ւի հա­յու­թեան զան­գո­ւած­նե­րու քո­ւէի ի­րա­ւուն­քով՝ ա­մէն եօ­թը տա­րի ի­րա­գոր­ծո­ւող թե­մա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րուն ընդ­մէ­ջէն։
­Կի­րա­կի, 25 ­Մա­յիս 2025-ի օ­րը, յու­նա­հայ հա­մայնք­նե­րու եւ ա­նոնց մաս կազ­մող ժո­ղո­վուր­դին օրն է։
­Թե­մի շրջա­նա­ւարտ Ազ­գա­յին իշ­խա­նու­թիւն­նե­րու ջան­քե­րուն շնոր­հիւ, ա­միս­նե­րու վրայ եր­կա­րած նա­խա­պատ­րաս­տա­կան աշ­խա­տանք­նե­րը կը հաս­նին ի­րենց հանգ­րո­ւա­նին, կոչ ուղ­ղե­լով ժո­ղո­վուր­դին ամ­բող­ջա­պէս մաս­նակ­ցե­լու ­Թե­մա­կան ե­րես­փո­խա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րուն եւ քո­ւէի ու­ժով նա­խընտ­րու­թիւն տա­լու պատ­րաս­տա­կա­մու­թիւն յայտ­նած թեկ­նա­ծու­նե­րուն՝ դեր վերց­նե­լու յու­նա­հայ ազ­գա­յին-ե­կե­ղե­ցա­կան կեդ­րո­նա­կան ու հա­մայն­քա­յին վար­չա­կան կա­ռա­վար­ման մէջ։
Ծ­խա­կան բո­լոր շրջան­նե­րու թեկ­նա­ծու­նե­րուն ա­նուն­նե­րը մա­մու­լով եւ հա­մա­ցան­ցի ճամ­բով ծա­նօթ դար­ձան ա­մէն մէկ հայ­րե­նա­կի­ցին։ Այժմ, կարգն է ընտ­րա­կան զան­գո­ւա­ծին իր քո­ւէն ուղ­ղե­լու ո՛չ միայն նա­խա­սի­րած թեկ­նա­ծո­ւին, այ­լեւ դա­տո­ղու­թեան ճշգրիտ ար­տա­յայ­տու­թեամբ ընտ­րե­լու յար­մար ան­ձե­րը, ո­րոնք պի­տի կազ­մեն ­Յու­նա­հա­յոց ­Թե­մի ե­րես­փո­խա­նա­կան ժո­ղո­վը։
­Մեր խմբագ­րա­կան­նե­րու ճամ­բով քա­նիցս նշե­ցինք, թէ ձե­ւա­կան գոր­ծըն­թաց մը չէ կա­տա­րո­ւած աշ­խա­տան­քը։ Իւ­րա­քան­չիւր հա­յու ներ­կա­յու­թիւ­նը քո­ւէա­տու­փին առ­ջեւ պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թեան եւ ի­րա­ւուն­քի ար­տա­յայ­տու­թիւն է, ո­րուն շնոր­հիւ գա­ղու­թա­յին կեան­քը պի­տի մտնէ ա­պա­գան ճշդող նոր հու­նի մէջ։
­Նո­րա­կազմ ե­րես­փո­խա­նա­կան ժո­ղո­վին վրայ պարտք պի­տի դրո­ւի վե­րա­սահ­մա­նել մեր գա­ղու­թի ազ­գա­յին, կրթա­կան, վար­չա­կան եւ ըն­կե­րա­յին զար­գաց­ման պայ­ման­նե­րը, քայլ պա­հե­լով ներ­կայ դա­րու եւ հա­յու­թեան յա­րա­տեւ­ման հա­մար ա­ղերս ու­նե­ցող պա­հանջ­նե­րուն հետ։
­Թե­մա­կան ե­րես­փո­խա­նա­կան ժո­ղո­վէն յա­ռաջ գա­լիք Ազ­գա­յին վար­չու­թիւնն ու Կ­րօ­նա­կան ժո­ղո­վը, պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թեան բարձր գի­տակ­ցու­թեամբ, պի­տի վե­րա­նո­րո­գեն ազ­գա­յին կեան­քի բազ­մե­րես գոր­ծու­նէու­թիւ­նը, ի­րենց հո­գա­տա­րու­թեան տակ պա­հե­լով հո­գե­ւոր եւ կրթա­կան յա­ռաջ­դի­մու­թիւ­նը, ո­րոնք կը կազ­մեն հայ կազ­մա­կերպ հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն­նե­րու լի­նե­լու­թեան գրա­ւա­կա­նը։
Ոչ մէ­կը թող մտա­ծէ, թէ ընտ­րու­թիւն­նե­րէն հե­ռու մնա­լը ընտ­րանք կրնայ ըլ­լալ։
Ան­տար­բե­րու­թիւ­նը կը ջլա­տէ հա­ւա­քա­կան կեան­քը, կը նո­ւաս­տաց­նէ ժո­ղովր­դա­յին ձայ­նը եւ կ­՚ամ­լաց­նէ հա­յա­պահ­պահ­ման ա­մէն աշ­խա­տանք, ո­րուն կո­չո­ւած ենք սա­տա­րե­լու ա­մէն գնով։ ­Քո­ւէի ու­ժը՝ ի­րա­ւուն­քէ ա­ւե­լի, պար­տա­ւո­րու­թիւն մըն է, որ իւ­րա­քան­չիւր հայ հար­կադրո­ւած է վերց­նել իր գի­տակ­ցա­կան բո­վան­դակ կա­րո­ղա­կա­նու­թեամբ։
­Հա­սած ենք ար­դէն ընտ­րու­թիւն­նե­րու սե­մին։ ­Կի­րա­կի օր, ընտ­րա­կան կեդ­րոն­նե­րը ներ­կա­յա­նա­լու ե­ռու­զե­ռը պէտք է ա­ռաջ­նոր­դող ու­ժը դառ­նայ մեր սե­փա­կան եւ հա­ւա­քա­կան ի­րա­ւուն­քին, տա­լով մեր մաս­նակ­ցու­թեան ար­դար բա­ժի­նը, սա­տա­րե­լով ­Թե­մա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րու յա­ջո­ղու­թեան ու սպա­սո­ւած ար­դիւն­քին։
­Թե­մա­կան ե­րես­փո­խա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րու օ­րը, մեր ձայ­նի ի­րա­ւուն­քին ուժ տա­լու հան­գա­ման­քէն ան­դին, ազ­գա­յին գե­րա­գոյն պահն է, ամ­րապն­դե­լու հա­մար մեր ազ­գի տան յե­նա­րան­ներն ու կա­ռոյց­նե­րը։
­Թե­մի յա­րա­տե­ւու­թիւ­նը բո­լո­րին գործն է։ ­Յա­րա­տեւ եւ մշտա­կան ջան­քե­րու ամ­րապն­դու­մը կը պա­հան­ջէ գի­տա­կից մաս­նակ­ցու­թիւն։
­Կի­րա­կի օր, ձայ­նը ժո­ղո­վուր­դի՛ն կը պատ­կա­նի։