Արցախեան Շարժումի 30ամեակին նուիրուած տօնական հանրահաւաք

Ե­րեք­շաբ­թի՝ 13 ­Փետ­րո­ւա­րին, Ս­տե­փա­նա­կեր­տի մէջ տե­ղի ու­նե­ցան Ար­ցա­խեան ­Շար­ժու­մի 30ա­մեա­կին նո­ւի­րո­ւած տօ­նա­կան երթ եւ հան­րա­հա­ւաք:
Ըստ «Ար­ցախփ­րես»ի՝ եր­թին մաս­նա­կից­նե­րը պաս­տառ­նե­րով, դրօշ­նե­րով, կո­չե­րով՝ «միա­ցո՜ւմ» վան­կար­կե­լով՝ մայ­րա­քա­ղա­քի կեդ­րո­նա­կան փո­ղոց­նե­րէն շար­ժե­ցան դէ­պի Ս­տե­փա­նա­կեր­տի ­Վե­րած­նուն­դի հրա­պա­րակ, ուր տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Ղա­րա­բա­ղեան ­Շար­ժու­մի 30ա­մեա­կին նո­ւի­րո­ւած տօ­նա­կան ձեռ­նար­կը:
­Հան­րա­հա­ւա­քին օրհ­նու­թեան խօսք յղեց Ար­ցա­խի թե­մի ա­ռաջ­նորդ ­Պար­գեւ Արք. ­Մար­տի­րո­սեան:
­Ձեռ­նար­կի ըն­թաց­քին ցու­ցադ­րո­ւե­ցան ­Ղա­րա­բա­ղեան ­Շար­ժու­մին մա­սին պատ­մող վա­ւե­րագ­րա­կան ժա­պա­ւէն­ներ:
­Հան­րա­հա­ւա­քին՝ շնոր­հա­ւո­րա­կան ե­լոյ­թով հան­դէս ե­կաւ Ար­ցա­խի ­Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ ­Բա­կօ ­Սա­հա­կեան, որ ը­սաւ, թէ 1988 թո­ւա­կա­նը բե­կում­նա­յին ե­ղաւ հայ ժո­ղո­վուր­դի պատ­մու­թեան մէջ: «Ե­րեք տաս­նա­մեակ ա­ռաջ, այս օ­րե­րուն, հա­մայն հա­յու­թիւ­նը հա­մախմ­բո­ւե­ցաւ, դար­ձաւ մէկ բռունցք՝ ամ­բողջ աշ­խար­հին ազ­դա­րա­րե­լով սե­փա­կան բնօր­րա­նին մէջ ա­զատ ու անվ­տանգ ապ­րե­լու հա­մար մա­քա­ռե­լու իր պատ­րաս­տա­կա­մու­թեան մա­սին: ­Հա­մա­ժո­ղովր­դա­յին այս պոռթ­կու­մը մար­տահ­րա­ւէր էր բռնա­տի­րու­թեան, հա­լա­ծանք­նե­րու, մարդ­կա­յին ի­րա­ւունք­նե­րու խախ­տում­նե­րու, բո­լոր այն ար­հա­ւիրք­նե­րուն դէմ, ո­րոնց մէ­ջէն ան­ցած է մեր ժո­ղո­վուր­դը իր բազ­մա­դա­րեայ պատ­մու­թեան ըն­թաց­քին: Եւ այս ­Շար­ժու­մին պսա­կու­մը դար­ձաւ հա­յոց ան­կախ պե­տա­կա­նու­թեան վե­րա­կանգ­նու­մը: Այս գո­յա­պայ­քա­րին մէջ, դժբախ­տա­բար, մենք ու­նե­ցանք նաեւ ան­դառ­նա­լի կո­րուստ­ներ: ­Հայ­րե­նի­քի պաշտ­պա­նու­թեան սուրբ գոր­ծին ի­րենց կեան­քը նո­ւի­րա­բե­րե­ցին մեր ժո­ղո­վուր­դի լա­ւա­գոյն զա­ւակ­նե­րը: Ա­նոնք զոհ չեն, ա­նոնք մար­տի­րո­սա­ցո­ւած հե­րոս­ներ են, ո­րոնք ան­մա­հա­ցան եւ կը շա­րու­նա­կեն ի­րա­կա­նաց­նել հայ­րե­նի­քի պաշտ­պա­նի ի­րենց սուրբ ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը՝ ո­գեշն­չե­լով եւ պար­տա­ւո­րեց­նե­լով անմնա­ցորդ ծա­ռա­յե­լու հայ­րե­նի­քին, աշ­խա­տե­լու ի փառս ա­նոր զար­գաց­ման ու զօ­րաց­ման: Այս բո­լոր տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին մենք միշտ զգա­ցած ենք ­Մայր ­Հա­յաս­տա­նի յա­տուկ հո­գա­տա­րու­թիւ­նը Ար­ցա­խի նկատ­մամբ: Անհ­նար է պատ­կե­րաց­նել մեր ձեռք­բե­րում­ներն ու յաղ­թա­նակ­նե­րը ա­ռանց ­Հա­յաս­տա­նի գոր­ծօն եւ ան­մի­ջա­կան մաս­նակ­ցու­թեան: Այ­սօր ալ միա­սին կը լու­ծենք մեծ ու պա­տաս­խա­նա­տու հար­ցեր: ­Բո­լորս հաս­տա­տա­կամ ենք եւ պի­տի կա­տա­րենք ա­մէն ինչ, որ­պէս­զի ա­պա­գան ըլ­լայ յու­սա­լի, մեր հայ­րե­նի­քը՝ ա­ւե­լի հզօր ու բա­րե­կե­ցիկ: ­Հա­կա­ռա­կոր­դը միշտ պէտք է գիտ­նայ, որ մե­զի հետ ու­ժի լե­զո­ւով խօ­սի­լը դա­տա­պար­տո­ւած է ձա­խո­ղու­թեան: ­Մեր ժո­ղո­վուր­դը, մեր բա­նա­կը եւ ամ­բողջ հա­յու­թիւ­նը ո­րե­ւէ պա­հու ար­ժա­նի հա­կա­հա­րո­ւած պի­տի տան մեր ա­զա­տու­թեան ու անվ­տան­գու­թեան սպառ­նա­ցող իւ­րա­քան­չիւր ոտնձ­գու­թեան»,- յայտ­նեց նա­խա­գա­հը: ­Ձեռ­նար­կի ըն­թաց­քին, տե­սա­կա­պի մի­ջո­ցաւ, ի­րենց շնոր­հա­ւո­րա­կան ու­ղերձ­նե­րը յղե­ցին նաեւ ­Հա­յաս­տա­նի, ­Ռու­սիոյ, Ֆ­րան­սա­յի, ­Մեծն Բ­րի­տա­նիոյ, ­Միա­ցեալ ­Նա­հանգ­նե­րու, Եւ­րո­պա­կան ­Խորհր­դա­րա­նի քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ ու մշա­կու­թա­յին յայտ­նի գոր­ծիչ­ներ: Ա­ւար­տին հնչե­ցին ազ­գա­յին եր­գեր, պա­րե­ղա­նակ­ներ՝ ­Վե­րած­նուն­դի հրա­պա­րա­կը վե­րա­ծե­լով ազ­գա­յին մեծ տօ­նախմ­բու­թեան հար­թա­կի: