ΜΑΝΝΙΚ ΑΣΥΡΙΑΝ
Στις 25 Μαϊου η Ελληνοαρμενική Κοινότητα καλείται να εκλέξει τους λαϊκούς αντιπροσώπους της, που θα αποτελέσουν για τα επόμενα έξι χρόνια τη Συνέλευση των Αντιπροσώπων, το ανώτατο δηλαδή όργανο της Κοινότητας, προς το οποίο λογοδοτούν όλοι, με πλήρη κανονιστική αρμοδιότητα και την ευθύνη της εποπτείας των εκκλησιαστικών και διοικητικών φορέων. Ο ρόλος της είναι εξαιρετικά σημαντικός, διότι αυτή εκλέγει τον Μητροπολίτη, τη Θρησκευτική Σύνοδο και το Κεντρικό Συμβούλιο, το οποίο, στη συνέχεια, ορίζει τις διοικητικές επιτροπές, όπως Εκπαιδευτική, Οικονομική, Ενοριακές κ.λπ.
Ασφαλώς, πολλοί από εμάς έχουν και γνώση και προηγούμενη εμπειρία. Όμως, έχουμε και το μέλλον της παροικίας, τους νέους ψηφοφόρους, που είναι χρήσιμο να προσέλθουν στις κάλπες ενημερωμένοι γύρω από την οργανωτική δομή της κοινότητας. Πιστεύω, ότι υπεύθυνα μπορεί να είναι μόνο τα συνειδητοποιημένα μέλη της παροικίας, διότι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θέλει να συμμετάσχει σε κάτι, που δεν γνωρίζει και δεν το έχει τοποθετήσει ψηλά στη δική του προσωπική κλίμακα αξιών.
Συνεπώς, θεώρησα χρέος μου, ως η πρώτη γυναίκα μέλος της Συνέλευσης Αντιπροσώπων, εκπρόσωπος Καβάλας – Ξάνθης την περίοδο 1977-2007 και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου από το 1996, να επικοινωνήσω με τους νέους μας κυρίως, αλλά και με τους παλαιότερους. Καλό είναι, στην παρούσα φάση, όλοι να λάβουμε υπόψη την νομική υπόσταση της Κοινότητάς μας με την αναγνώριση της Μητρόπολης των Ορθοδόξων Αρμενίων Ελλάδος ως Εκκλησιαστικού Νομικού Προσώπου με το νόμο 4301/2014. Επέλεξα δε την ελληνική γλώσσα, για να διευκολυνθούν όσοι συμπατριώτες μας επικοινωνούν καλύτερα με αυτήν.
Γιατί, λοιπόν, πρέπει να ψηφίσουμε ή καλύτερα γιατί αξίζει να ψηφίσουμε; Πόση σημασία έχει η ψήφος μας; Δεν επηρεάζει κανένα πολίτευμα, ούτε της Ελλάδας ούτε της Αρμενίας. Οι σύλλογοι και τα σωματεία μας κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο λειτουργούν. Άρα μπορούμε χαλαρά να επιλέξουμε την αποχή;
Η απάντηση είναι «όχι».
Μα γιατί; Αφού και σε εθνικές εκλογές σε διάφορα κράτη υπάρχει συχνά μεγάλη αποχή. Ασφαλώς αυτό ισχύει και είναι ενίοτε ανεύθυνη και άλλοτε συνειδητή επιλογή.
Στη δική μας πραγματικότητα, όμως, ανεύθυνη ή συνειδητή αποχή είναι εθνικά επιζήμια για πολλούς και συγκεκριμένους λόγους. Κάποιοι ανάγονται ιστορικά στην εθνική μας κληρονομιά, η αποκοπή από την οποία απειλεί την εθνική μας επιβίωση. Κάποιοι άλλοι είναι σημερινοί, ρεαλιστικοί και αφορούν το παρόν και το μέλλον της παροικίας μας, ως ενός πολύ ζωντανού ακόμη μέρους της Διασποράς.
Ιστορικά, η ελευθερία και η δημοκρατία, ως έννοιες είναι συνυφασμένες με την ψυχοσύνθεση του λαού μας.
Η πιο χαρακτηριστική όμως και θεμελιώδους σημασίας περίπτωση, είναι η διεκδίκηση δημοκρατικών δομών διακυβέρνησης των Αρμενίων της Οθωμανικής Επικράτειας από τον ίδιο το Σουλτάνο! Ναι, το τολμήσαμε και αυτό, το 19ο αιώνα, εμπνεόμενοι από τις τότε κρατούσες ευρωπαϊκές ιδέες, στα πλαίσια της εθνικής αφύπνισης και αναγέννησης. Παρ’ όλα δε τα προσκόμματα του καθεστώτος, πετύχαμε τελικά το 1863, από το Σουλτάνο, της έγκριση του «Εθνικού Συντάγματος των Αρμενίων» (Azkayin Sahmanatroutioun Hayots).
Μπορεί ο Κανονισμός αυτός να ανεστάλη το 1896 από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ, να επανήλθε το 1908 και να ακυρώθηκε δια παντός στην Τουρκία, μετά τη Γενοκτονία του 1915, αλλά αποτέλεσε και αποτελεί ακόμη τη βάση των Κανονισμών, που διέπουν τις περισσότερες κοινότητες της Διασποράς και κυρίως αυτές που ανήκουν στο Μεγάλο Οίκο της Κιλικίας.
Μια τέτοια ιστορική παράδοση δε μας δίνει κανένα δικαίωμα αδιαφορίας και αποχής.
Άλλωστε, το ότι επιβιώσαμε έναν ολόκληρο αιώνα στη Διασπορά, οφείλεται αναμφισβήτητα στις δημοκρατικά οργανωμένες παροικίες μας. Χάρη στις δομές αυτές, το μεγάλο εθνικό πλήγμα της Διασποράς, που είναι ουσιαστικά μια συνεχιζόμενη Γενοκτονία, το μετατρέψαμε εν πολλοίς σε πλεονέκτημα. Ενσωματωθήκαμε ομαλά στις κοινωνίες 50 και πλέον χωρών, εμπλουτίζοντας παράλληλα τον εθνικό καμβά της αρμενικής μας ταυτότητας και με χρώματα του παγκόσμιου πολιτισμού. Σήμερα, που η ανεξάρτητη Δημοκρατία της Αρμενίας αντιμετωπίζει επικίνδυνες προκλήσεις, το Αρτσάχ υπέστη μια άνευ προηγουμένου καταστροφή, η Διασπορά πασχίζει να βρει τον βηματισμό της, στην 110η επέτειο της Γενοκτονίας οφείλουμε να αποδείξουμε συλλογικά, ότι μας χαρακτηρίζει η ιστορική συνέπεια και συνέχεια. Αυτή τη συνέχεια, λοιπόν, καλούμαστε να διασφαλίσουμε όλοι, ο καθένας μας από το μετερίζι του. Εμείς οι μεγαλύτεροι, με σύνεση και μακριά από προσωπικές και συλλογικές επιμέρους διαφορές, να δούμε τη μεγάλη εικόνα, να σπεύσουμε στις κάλπες με την ίδια αφοσίωση και πίστη, που τόσα χρόνια κράτησε ζωντανή την παροικία. Ας ενθαρρύνουμε παράλληλα τους νέους για συμμετοχή στα κοινά, περιβάλλοντάς τους με στοργή και εμπιστοσύνη. Ο κόσμος δεν τελειώνει με μας. Ελπίζω, ότι και οι νέοι δε θα κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι ο κόσμος αρχίζει μ’ αυτούς.
Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι χωρίς την εθελοντική συνειδητή προσφορά των προηγούμενων γενεών, απλά δε θα υπήρχαμε ως κοινότητα σήμερα, αλλά και χωρίς την ομαλή σταδιακή αλλαγή φρουράς, δε θα υπάρχουμε αύριο.
Προσωπικά, πιστεύω πολύ στη νεολαία μας. Είναι μορφωμένα παιδιά, που δεν έχουν απεμπολήσει αρχές και αξίες, παρά το δυσμενέστατο διεθνές περιβάλλον. Τους βλέπω να διατρανώνουν παντού το σύνθημα «θυμάμαι και διεκδικώ». Τα συνθήματα όμως δεν αρκεί να τα περιφέρουμε σε πανό, αλλά οφείλουμε να τα χαράζουμε βαθιά στη σκέψη και την ψυχή μας. Για να μη ξεχνάμε και να διεκδικούμε, θα πρέπει να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, όχι σαν ομάδες ατόμων με αρμενικά ονόματα, αλλά σαν έθνος συμπαγές, με κοινή γλώσσα, πίστη, πολιτιστική ταυτότητα, εθνική συνείδηση. Και αυτό, προϋποθέτει υπεύθυνες επιλογές στην προσωπική και συλλογική μας ζωή, συνειδητή συμμετοχή στις διοικητικές δομές και ανάληψη ευθυνών. Όλοι γνωρίζουμε, ότι η εθελοντική προσφορά πολλών γενεών πέτυχε το θαύμα της εθνικής μας επιβίωσης στη Διασπορά. Είμαι πεπεισμένη, ότι συνειδητοποιώντας την ανάγκη ανανέωσης, οι νέοι μας δε θα διστάσουν να πάρουν τη σκυτάλη.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, όλοι από το απλό καθήκον και δικαίωμα της συνειδητής ψήφου, στις 25 Μαϊου. Ακόμα και αν με τον καλό καιρό οι παραλίες μάς φανούν ιδιαίτερα ελκυστικές, ας περάσουμε πρώτα από την κάλπη στο εκλογικό κέντρο της περιοχής μας.
Η ευθύνη της συνειδητής ψήφου είναι ορθή εθνική επιλογή για κάθε Ελληνοαρμένιο.
