Կէս լուրջ — կէս կատակ

­­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ Ե­րեք կի­նե­րը եւ եր­ջան­կու­թիւ­նը... ՄԻՆՍԱՐ ­­Հին տա­րի­նե­րուն, ե­րեք կի­ներ միաս­նա­բար կը ճամ­բոր­դէին, երբ յան­կարծ տե­սան, հսկայ ու խո­րունկ փո­սի մը մէջ ին­կած չոր­րորդ կին մը... Ա­նակն­կա­լի...

Կէս լուրջ — կէս կատակ

­­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ Աղ­քատ վա­ճա­ռոր­դը... ՄԻՆՍԱՐ -Որ­քա՞ն կ­’ար­ժեն հաւ­կիթ­նե­րը, (հար­ցուց հա­րուստ տի­կի­նը)... - ­­Հա­տը ե­րե­սուն սէնթ տի­կին, (պա­տաս­խա­նեց տա­րի­քոտ վա­ճա­ռոր­դը)... - ­­Տա­սը հաւ­կիթ պի­տի գնեմ, բայց փո­խան 2,50 եւ­րո­յի... ե­թէ...

Կէս լուրջ — կէս կատակ

­­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ ­Քա­մե­րը... ՄԻՆՍԱՐ ­­Կար ու չկար, ե­րի­տա­սարդ մը կար, որ ո­րոշ ան­գամ­ներ, իր շուր­ջին­նե­րուն բռնու­թեամբ կը վա­րո­ւէր... ­­Հայ­րը չա­փա­զանց մտա­հո­գո­ւած, իր զա­ւա­կի վա­րո­ւե­լա­կեր­պէն եւ ու­սում­նա­սի­րե­լէ ետք բո­լոր...

Կէս լուրջ — կէս կատակ

­­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ Տա­րի­քոտ պա­պի­կը... ՄԻՆՍԱՐ ­­Ժա­մա­նա­կին փոքր գիւ­ղի մը մէջ, կ­’ապ­րէր շատ տա­րի­քոտ պա­պիկ մը... ­­Յա­ռա­ջա­ցած տա­րի­քին բեռ­մամբ, այ­լեւս տե­սո­ղու­թիւ­նը եւ լսո­ղու­թիւ­նը գրե­թէ կորսն­ցու­ցած էր, իսկ ոտ­քերն ալ...

Կէս լուրջ — կէս կատակ

­­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ ­Կոյր աղ­ջի­կը... ՄԻՆՍԱՐ ­­Ժա­մա­նա­կին կոյր աղջ­նակ մը կար, որ ինք­զին­քը չա­փա­զանց կ­’ա­տէր, կոյր ծնած ըլ­լա­լուն հա­մար... ­­Թէեւ ե­ղա­ծին չափ բնա­կա­նոն կեանք մը ու­նէր, ինք­զին­քին գո­ցուած էր...

Կէս լուրջ — կէս կատակ

Համացանցային որսորդութիւններ Տիոկենիս եւ արքայի բանագնացը... ՄԻՆՍԱՐ Օրին մէկը Տիոկենիս, տունի մը սեմին նստած, պնակ մը ոսպ կ’ուտէր... Լման Յունաստանին մէջ, ոսպապուրէն աժան ճաշ չկար... Երկու խօսքով՝ եթէ մէկը...

­Հա­յաս­տա­նի ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թիւ­նը անգ­լուխ մնա­ցած է

­Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան ի­րա­կա­նու­թեան լու­րե­րէն կ­՚ի­մա­նանք այն, որ օ­րե­րէ ի վեր ար­դէն ծա­նօթ էր բո­լո­րին։ Երկ­րի ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րի պաշ­տօ­նա­կա­տար Ա­րա Այ­վա­զեա­նի շռնդա­լից հրա­ժա­րա­կա­նէն ետք, ո­րուն...

Կէս լուրջ — կէս կատակ

­­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ ­Ճա­նա­պար­հոր­դը... ՄԻՆՍԱՐ ­­Մար­դուն մէ­կը, իր ձիուն ու շու­նին հետ, կը քա­լէին ճամ­բա­յէ մը: Հս­կայ ծա­ռի մը մօ­տէն անցնե­լու ժա­մա­նակ, նոյն պա­հուն ին­կած կայ­ծակ մը, ե­րեքին...

Ար­ցուն­քոտ ­Զա­տի­կը…

Ամ­բողջ հա­յաշ­խար­հին մէջ, ­Զատ­կո­ւան տօ­նախմբու­թեան գու­ցէ ա­մէ­նէն ցնցիչ ու սրտաճմ­լիկ տե­սա­րանն էր։ ­Կի­րա­կի՝12 Ապ­րի­լին, Ս. ­Զատ­կո­ւան օ­րը, ­Մե­ծի ­Տանն ­Կի­լի­կիոյ կա­թո­ղի­կո­սու­թեան մայ­րա­վան­քին...

­Գիր­քի ցու­ցա­հան­դէ­սի մը ա­ռի­թով

ՔԵՐՈԲ ԷՔԻԶԵԱՆ ­Հայ գիր­քի աշ­խար­հը շա­տոնց տժգոյն պատ­կեր­նե­րով կը ներ­կա­յա­նայ մեր գա­ղու­թէն ներս։ Եր­բեմ­նի հրա­տա­րա­կու­թեանց աժ­խոյժ թա­փը, ա­կումբ­նե­րու հետզ­հե­տէ զար­գա­ցող գրա­դա­րան­նե­րու ճո­խու­թիւ­նը, հայ­կա­կան օ­ճախ­նե­րէն ներս...
- Advertisement -