Նշմարներ

Այս թի­ւով, ան­գամ մը եւս, «Ա­զատ Օր»-ը իր է­ջե­րը կը տրա­մադ­րէ յու­նա­հայ գա­ղու­թի Հ.Կ.­Խա­չի ազ­գա­յին վար­ժա­րան­նե­րու գոր­ծու­նէու­թեան։ ­Յա­ճախ ը­սո­ւած ու գրո­ւած խօսք է, թէ՝ «­Հա­յակրթու­թիւ­նը...

«Ա­զատ Օր»-ի այ­սօ­րո­ւան է­ջե­րէն հրամ­ցո­ւած, թեր­թիս ա­ւե­լի քան 80-ա­մեայ հրա­տա­րա­կու­թեան՝ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի մէջ ի­րա­գոր­ծո­ւած գնա­հա­տան­քի ե­րե­կո­յին մա­սին անդ­րա­դար­ձը, շար­ժա­ռի­թը կը դառ­նայ ան­գամ մը եւս կա­տա­րել...

(­Ներ­կա­յիս ինչ կ­՚ակն­կա­լո­ւի «Ա­զատ Օր»-էն) ՄԻՀՐԱՆ Ք. ­Յու­նա­հայ գա­ղու­թի ե­րի­տա­սարդ նա­հա­պե­տը լման 80 տա­րի ե­րի­տա­սար­դա­կան ա­ւիւ­նով ու ե­ռան­դով ան­խա­փան ծա­ռա­յե­լէ ետք, ա­հա կը թե­ւա­կո­խէ իր 81...

­Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վա­րին ու­նե­ցած շփում­նե­րը ­Միա­ցեալ ­Նա­հանգ­նե­րու շարք մը քա­ղա­քա­կան եւ հա­սա­րա­կա­գի­տա­կան շրջա­նակ­նե­րու հետ կա­րե­լի էր քա­ղա­քա­կան հե­տաքրք­րու­թիւն ստեղ­ծող ա­ռիթ­ներ ըլ­լա­յին եւ ա­նոնց­մէ օգ­տա­կար եզ­րա­կա­ցու­թիւն­ներ...

ՄԻՀՐԱՆ ՔԻՒՐՏՕՂԼԵԱՆ ­Ծա­նօթ է, որ Հ.Յ.­Դաշ­նակ­ցու­թեան կա­նո­նա­գի­րը ու ան­կէ բխող կազ­մա­կեր­պու­թեան կա­ռոյ­ցը հիմ­նա­կա­նօ­րէն կազ­մո­ւած են ա­զա­տագ­րա­կան պայ­քա­րի անբ­նա­կան պայ­ման­նե­րու հո­լո­վոյ­թին մէջ, նախ՝ 1892-ին, մէկ-եր­կու է­ջա­նոց...

Անտոնիս Լուլումարիս ­Բա­նա­կումն էինք դեռ, երբ ըն­կե­րոջս հետ ի­մա­ցանք, որ մեր ոտ­նագդ­նա­կի խում­բը՝ Օ­լիմ­բիա­քո­սը, պի­տի խա­ղար ա­զե­րի ­Քա­րա­պաք ա­նու­նով խում­բին դէմ: ­Մենք որ ա­մէն խա­ղին...

­Հոկ­տեմ­բեր ա­մի­սը յատ­կան­շո­ւած է ­Թարգ­ման­չաց տօ­նին ա­ռի­թով ա­շա­կեր­տու­թեան հետ շփո­ւե­լու եւ ա­նոնց պատ­գա­մե­լու մես­րո­պա­շունչ հայ գի­րի մա­սին կա­րե­ւոր հա­ւաք­նե­րով։ Այս տա­րի եւս, Հ.Կ.­Խա­չի ազ­գա­յին վար­ժա­րան­նե­րու...

­Միհ­րան ­Քիւր­տօղ­լեան ­Չեմ գի­տեր ա­ռար­կող­ներ պի­տի գտնուի՞ն թէ ոչ, ե­թէ ար­ձա­նագ­րեմ, որ յատ­կա­պէս հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թեան յիս­նա­մեա­կէն ետք, Հայ դա­տի ճա­կա­տին վրայ ար­ձա­նագ­րո­ւող յաղ­թա­կան յա­ռա­ջըն­թա­ցը ոչ...

­Ժագ ­Տա­մա­տեան Ա­ւար­տող եւ­րո­պա­կան ա­ռաջ­նու­թեան` մար­զա­սէր հա­սա­րա­կու­թեան ու­շադ­րու­թիւ­նը գրա­ւեց Վ­րաս­տա­նի հա­ւա­քա­կա­նի յա­ջո­ղու­թիւ­նը, որ ան­ցաւ 16 լա­ւա­գոյն խում­բե­րու հանգ­րո­ւա­նին։ ­Մեր ազ­գա­յի­նը, թէեւ ո­րա­կա­ւոր­ման խա­ղե­րուն ցու­ցա­բե­րեց բարձր...

Ա՜խ, հայ­րիկ... ե­րա­նի՜ քիչ մը եւս քովս ըլ­լա­յիր... ՄԻՆՍԱՐ «Այդ օ­րը, քե­զի մէկ ա­ւե­լի չի՛ ցաւց­ներ, ո­րով­հե­տեւ չի՛ կրնար մէկ ա­ւե­լի ցաւց­նել: «­­Յի­շո­ղու­թիւն­ներդ են, որ վէրքդ...