ԽՄԲԱԳՐԱԿԱՆ

Շա­րու­նա­կե­լով մեր զրոյ­ցը ըն­թեր­ցող­նե­րուն հետ, այ­սօր պի­տի անդ­րա­դառ­նանք ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան կող­մէ կազ­մա­կեր­պո­ւած բժշկա­կան տե­ղե­կա­տո­ւա­կան հան­դի­պու­մին՝ «Ոսկ­րա­ծու­ծի նո­ւի­րա­տու­նե­րու հայ­կա­կան ար­խիւ» բա­րե­գոր­ծա­կան հիմ­նադ­րա­մի...

Նոր տա­րի մը կը թե­ւա­կո­խենք՝ ազ­գա­յին-հա­ւա­քա­կան մեր ու­ժե­րը լա­րե­լու եւ հա­յաշ­խար­հով ու հա­յու­թեամբ վե­րա­նո­րո­գո­ւե­լու յանձ­նա­ռու­թեամբ։ ­Հայ­րե­նի ոս­տան­նե­րէն մին­չեւ սփիւռ­քեան ա­փե­րու ցա­նու­ցիր հա­յօ­ճախ­նե­րը, ի մաս­նա­ւո­րի ­Յու­նաս­տա­նի...

Եր­կու շա­րու­նա­կա­կան տա­րի­նե­րու յա­ջող ի­րա­գոր­ծու­մէն ետք, ­Յու­նաս­տա­նի «­Հա­մազ­գա­յին»ի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թիւ­նը, այս տա­րի եւս կը կազ­մա­կեր­պէ հա­յե­րէն լե­զո­ւի դա­սըն­թացք­ներ՝ հա­յե­րէ­նէ բո­լո­րո­վին ան­տե­ղեակ ան­ձե­րու հա­մար, ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նի...

«21 ­Սեպ­տեմ­բեր 1991»ը հա­յոց նո­րա­գոյն պատ­մու­թեան մէջ ­Հա­յաս­տա­նի վե­րան­կա­խաց­ման խոր­հուր­դի նշա­նա­կա­լից նո­ւա­ճումն է, 1918ի ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան պատ­մա­կա­նօ­րէն ան­գե­րա­զան­ցե­լի հռչա­կու­մին մե­րօ­րեայ նո­ւի­րա­գոր­ծու­մը, ո­րուն մէջ մարմ­նա­ցաւ...

­­Դի­ւա­նա­կա­լու­թիւ­նը կը շա­րու­նա­կէ ըլ­լալ պե­տա­կան մե­քե­նա­յի քան­դիչ ու­ժը ու երկ­րի մը յա­ռաջ­դի­մու­թեան զսպո­ղը։ ­­Բազ­մա­թիւ եր­կիր­ներ ին­կած են դի­ւա­նա­կա­լու­թեան ճի­րան­նե­րուն մէջ, իսկ ան­կէ ա­զա­տու­մը կը...

­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան հռչակ­ման խոր­հուր­դը մեզ կը ստի­պէ կա­տա­րել կարգ մը խորհր­դա­ծու­թիւն­ներ՝ ի­րո­ղու­թիւն­նե­րու եւ ըմբռ­նում­նե­րու մա­սին, ո­րոնք կը յատ­կան­շեն ­Հա­յաս­տա­նի վե­րան­կա­խա­ցեալ պե­տա­կա­նու­թեան պատ­մու­թիւնն ու ըն­թաց­քը։ ­Մինչ...

Ան­կիւ­նա­դար­ձա­յին ի­րա­կա­նու­թեան մը առ­ջեւ կանգ­նած է ամ­բողջ հա­յու­թիւ­նը։ Ար­ցա­խեան երկ­րորդ պա­տե­րազ­մի պար­տու­թեան եւ հո­ղա­տո­ւու­թեան հե­տե­ւանք­նե­րը հիմ­նո­վին ցնցե­ցին այն ար­ժե­հա­մա­կար­գը, որ­մէ սնունդ ստա­ցաւ հայ ժո­ղո­վուր­դը...

­Միա­ցեալ ­Նա­հանգ­նե­րու ­Ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րու տան կող­մէ ­Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թեան ճա­նաչ­ման ո­րո­շու­մը անն­կա­րագ­րե­լի գո­հու­նա­կու­թեամբ ըն­դու­նո­ւե­ցաւ բո­վան­դակ հա­յաշ­խար­հին մէջ։ Եր­կար տա­րի­նե­րու ան­դուլ պայ­քա­րի, հե­տե­ւո­ղա­կան յա­մառ աշ­խա­տան­քի, կա­պե­րու եւ յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու...

Պ­սա­կա­ձեւ ժահ­րի սար­սա­փազ­դու վտանգն ու տա­րո­ղու­թիւ­նը մեզ ստի­պեց ամ­բող­ջու­թեամբ վե­րա­տե­սու­թեան են­թար­կել Ապ­րի­լեան պա­հան­ջա­տի­րա­կան ե­լոյթ­նե­րու ծրագ­րու­մը։ Ոչ միայն ­Յու­նաս­տա­նի մէջ, այ­լեւ ­Հա­յաս­տա­նէն մին­չեւ...

Երբ ան­ցեալ տա­րի այս է­ջէն կը փոր­ձէինք պա­տաս­խա­նել ե­թէ տար­բեր Ապ­րի­լի մը դէմ հան­դի­ման գտնո­ւե­լու ի­րա­կա­նու­թեան առ­ջեւ էինք, խո­րա­պատ­կե­րին մէջ կը տես­նէինք միայն մարդ­կու­թիւ­նը...