ԱՅԼԱԶԱՆ

ՇՈՒՇԻԿ ՄԱՒԻՍԱԳԱԼԵԱՆ - «Ազդակ» ­Հի­նէն ի վեր հա­յը ծա­նօթ է իր հիւ­րըն­կա­լու­թեամբ։ ­Հայ ըն­տա­նիք­նե­րուն մէջ ըն­դու­նո­ւած չէր «մի­նակ» ըն­տա­նեօք ճա­շի նստիլ, մա­նա­ւանդ երբ տան­տի­կի­նը հա­մեղ...

Հայ մա­նուկ­նե­րուն հա­մար «Ա­զատ Օր»ի խմբագ­րու­թիւ­նը պատ­րաս­տած է սքան­չե­լի որ­մազդ (ա­ֆիշ) մը, որ պի­տի զար­դա­րէ ա­նոնց ման­կա­կան սե­նեակ­նե­րուն պա­տե­րը եւ, միա­ժա­մա­նակ, հայ ե­րե­խա­նե­րուն կա­նու­խէն պի­տի վար­ժեց­նէ...

­Մե­ծի ­Տանն ­Կի­լի­կիոյ ­Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան ­Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ­նե­րուն, հո­գե­ւոր դա­սուն, Ազ­գա­յին Իշ­խա­նու­թեանց, եւ մեր ժո­ղո­վուր­դի զա­ւակ­նե­րուն Նոր տա­րո­ւան սե­մին, ­Մե­ծի ­Տանն ­Կի­լի­կիոյ ­Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան Ան­թի­լիա­սի ­Մայ­րա­վան­քէն հայ­րա­պե­տա­կան օրհ­նու­թեամբ,...

ՎԻԳԷՆ ՄԻՆԱՍԵԱՆ ­Փոքր տա­րի­քէն՝ բո­լորս կը լսենք ­Սուրբ ­Լե­րան մը մա­սին: Այն լե­րան՝ ո­րուն վրայ կանգ ա­ռաւ ­Նո­յի տա­պա­նը: Այն լե­րան՝ ո­րուն նկա­րը ոե­ւէ հայ՝...

ԴՈԿՏ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ ­Պա­տա­նե­կան տա­րի­նե­րուս ­Հիւ­սի­սա­յին Իր­լան­տան միշտ ալ ե­ղած էր մտքիս մէջ շփոթ, բայց նաեւ հե­տաքրք­րու­թիւն ստեղ­ծող եր­կիր մը: ­Նախ, որ կա­յին եր­կու Իր­լան­տա­ներ...

ԱՐՄԻՆԷ ԱՂԱԲԵԿԵԱՆ յա­տուկ ման­կա­վարժ, լո­գո­թե­րա­պեւտ (Λογοθεραπεύτρια) Այ­սօր երկ­րագն­դի տար­բեր մա­սե­րում ծնւում են ե­րե­խա­ներ, ո­րոնք ո­րո­շա­կի ախ­տան­շան­նե­րով տար­բեր­ւում են բնա­կա­նոն զար­գա­ցում ու­նե­ցող ե­րե­խա­նե­րից: ­Խօս­քը 21րդ ­դա­րի հա­մախ­տա­նիշ (սինդ­րոմ)...

Շա­ղիկ Ս­րու­րեան «Գանձասար» Ա­ռա­ւօ­տեան ա­ճա­պա­րան­քով աշ­խա­տան­քի մեկ­նե­լու պա­հուն, երբ ժա­մը ի­մա­նա­լու հա­մար ձեր ձեռ­քը գրպա­նը կ­՛եր­կա­րէք եւ չէք գտներ ձեր բջի­ջա­յի­նը, այդ պա­հուն հա­ւա­նա­բար թե­թեւ մը...

ԱՐԱՔՍԻԱ ՄԻՔԱՅԷԼԵԱՆ Այ­սօր տե­ղե­կու­թիւն­ներ փնտռե­լու հա­մար հա­մա­ցան­ցի օգ­նու­թեան կը դի­մենք: Ո­ւի­քի­փե­տիան տար­բեր լե­զու­նե­րով գոր­ծող հան­րա­գի­տա­րան է, նո­րա­րա­րու­թեան ձեւ մը՝ լե­զո­ւի զար­գաց­ման եւ հարս­տաց­ման մէջ: ­Վեր­ջին...

ՄԱՅՐ Աստուածածին Սուրբ Մարիամ, Մարդորդու մայր սրբազան, Տիեզերքի տուչութեամբ Եւ բիւրեղեայ մաքրութեամբ, Դու մարմին ես պարգեւում Ծիլ կեանքի հուր հեքիաթին, Քո ծայրալիր նշխարով, Մեր հոգուն ու արեւին։ Սերունդի սերմը հասուն, Վեհ մայրութեամբ հեզասուն, Դիեցնում ես...

Գրիշ Դաւթեան Ես հե­ռա­նում էի օ­տա­րութ­եան ճա­նա­պար­հով. Մե­րոնք շշմած էին, ա­նակն­կա­լի էին ե­կել. Նա­յում էին բեկուած, անմ­խի­թար ու լա­ցա­կում. Մայրս իր ար­ցունք­ներն էր ու­ղար­կում իմ հետ, Որ լուա­նամ վէր­քերս, Որ...