Το μεσημέρι της Κυριακής, 12 Ιουλίου, μια ομάδα Αζέρων στρατιωτών που επέβαιναν σε στρατιωτικό όχημα UAZ, συνεπικουρουμένη από πυροβολικό, προσπάθησε να διεισδύσει στην Αρμενία και να καταλάβει ένα αρμενικό συνοριακό φυλάκιο στην βορειοανατολική περιφέρεια Νταβούς. Η απάντηση από τις αρμενικές στρατιωτικές δυνάμεις ήταν άμεση. Ισχυρή δύναμη πυρός ανάγκασε τους Αζέρους να εγκαταλείψουν το όχημα και να υποχωρήσουν. Η μάχη αυτή ήταν η αρχή μια σειράς επιθετικών ενεργειών από την πλευρά των Αζέρων που διήρκησαν δύο μέρες στα βόρεια σύνορα της χώρας.
Τα χωριά Τσιναρί, Μοβσές, Αϊκεμπάρ και Μπέρτ δέχθηκαν επίθεση όλμων, μη επανδρωμένων αεροσκάφών και πυραύλων Γκραντ. Η αρμενικές ένοπλες δυνάμεις περνώντας στην αντεπίθεση κατάφεραν να καταστρέψουν αρκετές από τις στρατιωτικές δομές του εχθρού και να καταλάβουν δύο σημαντικά ορεινά φυλάκια.
Σε τρεις μέρες η αρμενική αεράμυνα κατέρριψε συνολικά δέκα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ένα από τα οποία ήταν το υπερσύγχρονο «Elbit Hermes 900», ισραηλινής κατασκευής, το οποίο παρακολουθούσε τις κινήσεις των Αρμενικών Ενόπλων Δυνάμεων κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων.

Οι αρμένιοι στρατιωτικοί που έπεσαν μαχόμενοι ηρωικά στις επιχειρήσεις είναι, ο Υποστράτηγος Καρούς Χαμπατσουμιάν, ο Λοχαγός Σος Ελπακιάν, ο έφεδρος λοχίας Σμπάτ Καπριελιάν και ο έφεδρος λοχίας Κρίσα Ματεβοσιάν.
Αξιοσημείωτο είναι πως ο πρώην Υπουγός Άμυνας του Αζερμπαϊτζάν Ραχίμ Γαζίεβ (1992-1993) συνελήφθη στις 13 Ιουλίου από την Κρατική Υπηρεσία Ασφαλείας, όταν δήλωσε δημόσια πως δώδεκα Αζέροι σκοτώθηκαν την πρώτη μέρα της σύγκρουσης. Την επόμενη μέρα ο Γαζίεβ επιβεβαιώθηκε αφού το Αζερμπαϊτζάν ανακοίνωσε επίσημα τον θάνατο έντεκα στρατιωτικών μεταξύ των οποίων ο στρατηγός Πολάντ Χασιμόβ, ο συνταγματάρχης Ιλγκάρ Μιρζάεβ, καθώς και ενός αμάχου.
Το βράδυ της Τρίτης 14 Ιουλίου, περίπου 10.000 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Μπακού φωνάζοντας ρατσιστικά συνθήματα όπως «θάνατος στους Αρμένιους» και «πόλεμος τώρα». Οι διαδηλωτές κατάφεραν να εισέλθουν στο κοινοβούλιο και ζήτησαν την παραίτηση του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν.

Οι λόγοι για της αναζωπύρωσης

Η υποκρισία της πολιτικής του καθεστώτος του Αζερμπαϊτζάν κάθε φορά ξεπερνάει τον εαυτό της. Την ίδια στιγμή που κατηγορεί την Αρμενία για αποσταθεροποιητικές ενέργειες που υπονομεύουν την πρόοδο των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του ζητήματος του Αρτσάχ, σχεδιάζει και υλοποιεί στρατιωτικές επιχειρήσεις για κατάληψη αρμενικών εδαφών.
Η πρόσφατη κλιμάκωση της έντασης, σημειώνεται λίγο μετά τις δηλώσεις του Αζέρου προέδρου Ιλχάμ Αλίεφ, ο οποίος είχε απειλήσει πως θα αποχωρήσει από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για το Καραμπάχ, εκτιμώντας πως η χώρα του διαθέτει το δικαίωμα να επιδιώξει «μια στρατιωτική λύση στη σύγκρουση».
Τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα τα οποία προκαλούνται στα μεγάλα λαϊκά στρώματα από την πτώση της τιμής του πετρελαίου, το τελευταίο διάστημα και η όξυνση του προβλήματος υδροδότησης μεγάλων περιφερειών της χώρας, έχουν θέσει σε αμφισβήτηση την ικανότητα του τριαντάχρονου καθεστώτος, δημιουργώντας έτσι αβεβαιότητα για το πολιτικό μέλλον του Ιλχάμ Αλίεφ.
Διαχρονικά, σε κάθε τέτοια κρίση η συνταγή είναι δοκιμασμένη και επιτυχής, ο πρόεδρος Αλίεφ καταλαμβάνεται από εθνικιστική υστερία για την «απελευθέρωση» από τους Αρμενίους των «προγονικών» εδαφών.
Η εγκληματική αυτή πρακτική του πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου του Μπακού που στρέφεται ενάντια στον ίδιο του τον λαό αποδεικνύει την πλήρη αδιαφορία για τις χιλιάδες απώλειες στρατιωτών του μετά την συμφωνία εκεχειρίας του 1994.
Το καθεστώς Αλίεφ θα συνεχίσει να υποκινεί τα εθνικιστικά ρατσιστικά, αρμενοφοβικά συναισθήματα απλώς επειδή δεν έχει άλλον τρόπο να διατηρήσει την εξουσία.