Համացանցային որսորդութիւններ
Աղքատութեան գնահատանքը…
ՄԻՆՍԱՐ
Համացանցին մէջ մեր կարդացած ուրիշ պատմութիւններուն նման, թերեւս այս մէկն ալ շինծու է… սակայն հաւատացէք, որ իր ղրկած պատգամները, ծայր աստիճան դաստիարակիչ են…
Հարուստ հայր մը, զաւակին հետ միասին, ճամբորդեցին դէպի իրենց առանձնատան մօտերը գտնուող փոքրիկ գիւղ մը, որպէսզի հայրը առիթ ունենայ տղուն ցոյց տալու, թէ ինչպէս կ’ապրին աղքատ գիւղացիները…
Գիւղ հասան եւ լման օրը անցուցին, ընչազուրկ ընտանիքի մը ագարակատունին մէջ…
Օրուան վերջաւորութեան, նստան իրենց ինքնաշարժը եւ բռնեցին վերադարձի ճամբան…
Ճամբորդութեան կիսուն, հայրը հարցուց զաւակին…
— Տեսա՞ր տղաս, թէ որքա՜ն աղքատ են այս մարդիկը… ուրեմն ըսէ նայիմ… ի՞նչ նշանակալից դաս մը սորվեցար դուն այսօր…
Զաւակը՝ նախ իր մեծ-մեծ աչքերով հօրը նայեցաւ ու ապա ըսաւ…
— Հայրիկ, մենք մէկ հատ շուն ունինք, իրենք չորս հատ… մենք մէկ հատ լողաւազան ունինք, իրենք երկու գետակ… մենք գիշերները տեսնելու համար կանթեղ ունինք, իրենք աստղերուն եւ Լուսինին լոյսը… մենք մեր կերած ճաշը ծախու կ’առնենք, իրենք կը մշակեն… մենք մեր տունը պաշտպանելու համար կղպանքներ ու հսկայ ցանկապատեր ունինք, իրենք իրենց տուներուն դուռերը բաց կը ձգեն… մենք զուարճանալու համար հեռատեսիլէն երգիչներ, պարողներ եւ ժապաւէններ կը դիտենք, իրենք ամէն օր կը խօսակցին իրենց բարեկամներուն հետ… ո՜ո՜հ, շնորհակալ եմ հայրիկ, որ ինծի ցոյց տուիր, թէ մենք որքա՜ն աղքատ ենք… ես մինչեւ այսօր չէի հասկցած…
* * *
Սիրելիներս, մեզի հարստացնողը դրամը չէ…
Այլ՝ ճշմարիտ սէրը…
Հաւատարիմ ու անկեղծ բարեկամութիւնը…
Ամէնօրեայ պարզ ու սովորական հաճոյքները…
Հաճոյքներ՝ որոնց առջեւէն կ’անցնինք…
Շատ անգամ առանց գնահատելու…
minsar55@gmail.com
