­Կի­րա­կի՝ 19 ­Դեկ­տեմ­բեր 2021-ին, ­Գո­քի­նիոյ «Ս. ­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ ­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ու ­Տիկ­նանց մարմ­նոյ կազ­մա­կեր­պու­թեամբ նշուե­ցաւ ե­կե­ղեց­ւոյ ա­նո­ւա­նա­կո­չու­թեան տօ­նը։ ­Քո­րո­նա հա­մա­ճա­րա­կի յա­ռա­ջա­ցու­ցած ա­ռող­ջա­պա­հա­կան մտա­հո­գիչ կա­ցու­թեան պատ­ճա­ռով, ե­ռօ­րեայ տօ­նի ըն­թաց­քին, ­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դը կա­րե­լիու­թեան սահ­ման­նե­րուն մէջ ի­րա­գոր­ծեց ա­ռող­ջա­պա­հա­կան նա­խա­րա­րու­թեան ցուց­մունք­ներն ու դա­սա­ւո­րում­նե­րը։
Ուր­բաթ՝ 17 ­Դեկ­տեմ­բեր 2021-ի կէ­սօ­րէ ետք ժա­մը 4։00­ին, ­Գո­քի­նիոյ «Ս. ­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. ­Պա­րէտ քհնյ. ­Խա­չե­րեան օրհ­նեց տօ­նի մա­տա­ղի ա­ղը, որ­մէ ետք ­Տիկ­նանց մարմ­նոյ ան­դամ­նե­րը սկսան պատ­րաս­տու­թեան եր­կօ­րեայ աշ­խա­տան­քին։
­Տօ­նի նա­խոր­դող շա­թաբ­նե­րուն ըն­թաց­քին, ­Տիկ­նանց մար­մի­նը լծո­ւե­ցաւ տօ­նի ա­ւան­դա­կան նո­ւի­րա­հա­ւա­քին։ ­Հարկ է գո­հու­նա­կու­թեամբ ու շնոր­հա­կա­լու­թեամբ նշել, թէ հա­կա­ռակ հա­մա­ճա­րա­կի շա­րու­նա­կուող վտան­գին, մեր ե­կե­ղեց­ւոյ ծխա­կան­ներն ու այլ հա­ւա­տա­ցեալ­ներ, ի­րենց հա­ւատ­քին կառ­չած կա­տա­րե­ցին սրտա­բուխ նո­ւէր­նե­րը։
­Կի­րա­կի՝ 19 ­Դեկ­տեմ­բեր 2021-­ի ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մը 9։00­ին, ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ կա­տա­րո­ւե­ցաւ ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մեր­գու­թիւն ա­պա Ս. պա­տա­րագ։
­Յու­նաս­տա­նի ­Հա­յոց թե­մի Ա­ռաջ­նորդ գերշ. Տ. ­Գե­ղամ Ս. արք. ­Խա­չե­րեան, ըն­դա­ռա­ջե­լով ­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի հրա­ւէ­րին մա­տու­ցեց Ս. պա­տա­րա­գը, ո­րու քա­ռա­ձայն եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը կա­տա­րեց ե­կե­ղեց­ւոյ դպրաց դա­սը, խմբա­վա­րու­թեամբ պրն. ­Քե­րոբ Է­քի­զեա­նի, իսկ եր­գե­հո­նի վրայ տիկ. ­Լիա­նա ­Սա­րեա­նի։ ­Խո­րա­նին վրայ սպա­սար­կե­ցին սար­կա­ւագ­ներ՝ պրնք. ­Կա­րա­պետ ­Քէօ­սէեան եւ ­Պետ­րոս ­Կա­րա­պե­տեան եւ դպիր­ներ՝ պրն. ­Գէորգ ­Պօ­ղո­սեան, Ք­րիս­տա­փոր Ա­բի­կեան եւ ­Տիգ­րան ­Կա­րա­պե­տեան։
Ըն­դա­ռա­ջե­լով ­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի յղած հրա­ւէր­նե­րուն, տօ­նին ներ­կայ գտնո­ւե­ցան ­Յու­նաս­տա­նի մէջ Հ.Հ. դես­պան պրն. ­Տիգ­րան Մկրտ­չեան, Ազ­գա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ պրն. ­Թագ­ւոր ­Յո­վա­կի­մեան, ­Հայ ­Կա­թո­ղի­կէ ե­կե­ղեց­ւոյ հա­մայն­քա­պետ գերպ. Տ. ­Յով­սէփ Ծ. վրդ. ­Պէ­զա­զեան, կա­ռոյց­նե­րու ու միու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ եւ ուխ­տա­ւոր ժո­ղո­վուր­դը։ Իսկ Հ.Մ.Ը.Մ.ա­կան խումբ մը սկաուտ­ներ ներ­կայ գտնո­ւե­ցան պա­տո­ւոյ շար­քը կազ­մա­կեր­պե­լու հա­մար։ ­Հարկ է նշել, թէ ­Հայ Ա­ւե­տա­րա­նա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ հա­մայն­քա­պետ վե­րա­պա­տո­ւե­լի ­Վի­գէն ­Չո­լա­քեան, տօ­նին առ­թիւ նա­խօ­րօք փո­խան­ցած էր իր բա­րե­մաղ­թու­թիւն­նե­րը։
­Քա­րո­զէն ա­ռաջ օ­րո­ւան ա­ւե­տա­րա­նը ըն­թեր­ցո­ւե­ցաւ աշ­խար­հա­բա­րով։ Ա­պա պա­տա­րա­գիչ Սր­բա­զան հայ­րը իր քա­րո­զը սկսաւ «Ես եմ հո­վիւ քաջ» նշա­նա­բա­նով։
­Գերշ. Տ. ­Գե­ղամ Ս. Արք. ­Խա­չե­րեան անդ­րա­դար­ձաւ ­Յով­հան­նու ա­ւե­տա­րա­նի­չի քաջ հո­վի­ւի ա­ռա­կին։ Ան բա­ցատ­րեց, թէ Ք­րիս­տոս աշ­խարհ ա­ռա­քո­ւե­ցաւ որ­պէս քաջ հո­վիւ իր հօ­տին։ Ա­նոր հե­տե­ւորդ­նե­րը կո­չո­ւե­ցան հօտ եւ Ք­րիս­տոս քա­ջու­թեամբ, ի­մաս­տու­թեամբ եւ զո­հո­ղու­թեամբ դար­ձաւ ա­նոնց հո­վի­ւը։ ­Տի­րու­թիւն չը­րաւ ա­նոնց այլ ծա­ռա­յեց։ Եւ մին­չեւ իսկ ­Պետ­րոս ա­ռա­քեա­լին պար­տա­կա­նու­թիւն տո­ւաւ, Իր յա­րու­թե­նէն ետք յանձն առ­նե­լու հօ­տը որ­պէս քաջ հո­վիւ։ ­Հե­տե­ւե­լով մեծ վար­դա­պե­տի օ­րի­նա­կին, կղե­րա­կան­նե­րը կո­չո­ւե­ցան հո­վիւ­ներ։ ­Միա­ժա­մա­նակ Ք­րիս­տոս զգու­շա­ցուց իր հօ­տը վարձ­կան հո­վիւ­նե­րէն, ո­րոնք սրտով ու հո­գիով տէր չեն կանգ­նիր ի­րենց հօ­տին։
Սր­բա­զան հայ­րը նոյն ա­ռա­կին մէջ իր շեշ­տը դրաւ նաեւ հո­վի­ւի ձայ­նին։ ­Հօ­տը շատ լաւ կը ճանչ­նայ իր քաջ հո­վի­ւին ձայ­նը եւ երբ լսէ կը հե­տե­ւի ա­նոր։ Եւ Սր­բա­զա­նը հայ­րը ­Գո­քի­նիոյ «Ս. ­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ տօ­նա­կա­տա­րու­թիւ­նը նման­ցուց քաջ հո­վի­ւի ձայ­նին։ Ս. ­Յա­կո­բի տօ­նը հա­ւատ­քի եւ ուխ­տի յա­տուկ օր մըն է ­Գո­քի­նիոյ հա­յու­թեան մօտ։ Ա­մէն տա­րի շրջա­նի հա­յու­թիւ­նը, ­Սուր­բի ձայ­նին հե­տե­ւե­լով ե­կե­ղե­ցի կը հա­ւա­քո­ւի մաս­նա­կից դառ­նա­լու հա­մար պան­ծա­լի տօ­նախմ­բու­թեան։
Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան ­Հայ­րը իր ու­րա­խու­թիւ­նը յայտ­նեց Հ.Հ. դես­պա­նի ներ­կա­յու­թեան հա­մար։ Ան հաս­տա­տեց, թէ պրն. Մկրտ­չեա­նը մեր հայ­րե­նի­քի՝ ­Հա­յաս­տա­նի ձայ­նը կը ներ­կա­յաց­նէ մեր ե­կե­ղե­ցիէն ներս։
­Քա­րո­զի ա­ւար­տին, Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան ­Հայ­րը խրա­խու­սեց հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րը, հա­ւատ­քի զօ­րու­թեամբ հե­տե­ւե­լու քաջ հո­վի­ւի ձայ­նին։
Ետ­քը տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­ւան­դա­կան մա­տա­ղօրհ­նու­թիւնն ու հո­գե­հան­գիս­տը։ Ա­րա­րո­ղու­թեան ա­ւար­տին եր­գո­ւե­ցան «­Կի­լի­կիա» ու «­Մեր հայ­րե­նիք» ո­գերգ­նե­րը, ա­պա Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը օրհ­նեց հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դը։ Ե­կե­ղե­ցա­կան ա­րա­րո­ղու­թեան ա­ւար­տին, ­Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ գերշ. Տ. ­Գե­ղամ Ս. արք. ­Խա­չե­րեան, ե­կե­ղեց­ւոյ գրա­սե­նեա­կէն ներս ըն­դու­նեց պաշ­տօ­նա­կան անձ­նա­ւո­րու­թեանց շնոր­հա­ւո­րու­թիւն­նե­րը։ Այդ առ­թիւ, ­Թա­ղա­յին խոր­հուրդն ու ­Տիկ­նանց մար­մի­նը պատ­րաս­տած էին յա­տուկ հիւ­րա­սի­րու­թիւն։

ԹՂԹԱԿԻՑ