Փ­րոֆ. Իոան­նիս ­Մա­զիս ե­լոյթ ու­նե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի մի­ջազ­գա­յին
գի­տա­ժո­ղո­վին.
«ի դէմս յոյն ժո­ղո­վուր­դին` հա­յե­րը ու­նին
12 մի­լիոն եղ­բայր­ներ»

Ինչ­պէս ար­դէն նշած էինք մեր նա­խորդ թի­ւե­րով, Ա­թէն­քի հա­մալ­սա­րա­նի քա­ղա­քա­կան աշ­խար­հագ­րու­թեան գի­տու­թիւն­նե­րու փրո­ֆե­սոր Իոան­նիս ­Մա­զիս մաս­նակ­ցե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած 1921-ի ­Մոս­կո­ւա­յի եւ ­Կար­սի պայ­մա­նա­գիր­նե­րու 100-ա­մեա­կին նո­ւի­րո­ւած` «­Հա­յաս­տա­նը եւ տա­րա­ծաշր­ջա­նը. դա­սեր, ար­ժե­ւո­րում­ներ, հե­ռան­կար­ներ» խո­րա­գի­րով մի­ջազ­գա­յին գի­տա­ժո­ղո­վին։
­Հան­դի­պու­մի երկ­րորդ օ­րը, փրոֆ. ­Մա­զիս ե­լոյթ ու­նե­ցաւ ու ներ­կա­յա­ցուց իր նիւ­թը՝ «Ար­ցա­խի հիմ­նախն­դի­րին մէջ ­Ռու­սիոյ ռազ­մա­վա­րա­կան մեր­ձեց­ման եզ­րա­կա­ցու­թիւն­նե­րը» խո­րա­գի­րով։ ­Յի­շեց­նենք, որ գի­տա­ժո­ղո­վը տե­ղի ու­նե­ցաւ 19-20 ­Հոկ­տեմ­բե­րին ­Հա­յաս­տա­նի ­Գի­տու­թիւն­նե­րու ազ­գա­յին ա­կա­դե­միա­յին (Գ.Ա.Ա.) մէջ:
­Գի­տա­ժո­ղո­վի կազ­մա­կեր­պիչ­ներն էին ­Հա­յաս­տա­նի Գ.Ա.Ա. պատ­մու­թեան հիմ­նար­կը, ­Հա­յաս­տա­նի Գ.Ա.Ա. ա­րե­ւե­լա­գի­տու­թեան հիմ­նար­կը, ­Հայ ­Յե­ղա­փո­խա­կան ­Դաշ­նակ­ցու­թեան ­Հայ դա­տի ­Կեդրո­նա­կան խոր­հուր­դը, «Ա­րեւմ­տա­հա­յոց հար­ցե­րու ու­սում­նա­սի­րու­թեան կեդ­րոն» գի­տա­հե­տա­զօ­տա­կան հիմ­նադ­րա­մը: ­Գի­տա­ժո­ղո­վին ներ­կայ էին ա­նո­ւա­նի պատ­մա­բան­ներ, հա­յաս­տան­ցի եւ օ­տա­րազ­գի փոր­ձա­գէտ­ներ, հե­տա­զօ­տող­ներ, ­Հա­յաս­տա­նի Գ.Ա.Ա. գի­տաշ­խա­տող­ներ, ­Հա­յաս­տա­նի Գ.Ա.Ա. ար­տա­սահ­մա­նեան ան­դամ­ներ:
Իր մաս­նա­գի­տու­թեան մէջ հա­մաշ­խար­հա­յին ճա­նա­չում ստա­ցած դա­սա­խօ­սը նշեց, թէ ար­ցա­խեան երկ­րորդ պա­տե­րազ­մին՝ կա­րե­ւոր էր դի­տար­կել եւ վեր­լու­ծել այն ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան շրջա­գի­ծը, զոր ­Թուր­քիոյ մղեց մի­ջա­մուխ ըլ­լա­լու ռազ­մա­վա­րա­կան մեծ նշա­նա­կու­թիւն ու­նե­ցող ­Հա­րա­ւա­յին ­Կով­կա­սի տա­րա­ծաշր­ջա­նէն ներս, ինչ­պէս նաեւ մեկ­նա­բա­նել ռու­սա­կան եւ ա­րեւմ­տեան կե­ցո­ւած­քը պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քին։
Ն­ման վեր­լու­ծու­մի մը եզ­րա­կա­ցու­թիւն­նե­րը յա­տուկ կա­րե­ւո­րու­թիւն ու­նին ­Յու­նաս­տա­նի եւ ­Կիպ­րո­սի հա­մար, մաս­նա­ւո­րա­պէս ­Մի­ջերկ­րա­կա­նի շրջա­նին մէջ կա­տա­րո­ւող ու­ժի վե­րա­դա­սա­ւոր­ման գոր­ծըն­թա­ցին կա­պակ­ցու­թեամբ։
Փ­րոֆ. ­Մա­զիս ընդգ­ծեց, թէ ­Թուր­քիոյ նպա­տակն է իր հսկո­ղու­թեան տակ առ­նել Ատր­պէյ­ճա­նի ու­ժա­նիւ­թա­յին ճամ­բա­նե­րը դէ­պի ա­րեւ­մուտք, ո­րոնք կ­՚անց­նին Ատր­պէյ­ճանն ու ­Նա­խի­ջե­ւա­նը միաց­նող գի­ծե­րէն, վերջ­նա­կան նպա­տակ ու­նե­նա­լով ­Թուր­քիոյ թա­փան­ցու­մը թրքա­ցեղ եր­կիր­նե­րու խում­բին մէջ։ ­Թուր­քիոյ կող­մէ հե­տապն­դո­ւած մեծ ­Թու­րա­նի հաս­տա­տու­մի հե­տապնդ­ման ծրա­գի­րով, յստակ կը դառ­նայ, որ ­Թուր­քիա մտա­դիր չէ շա­րու­նա­կե­լու իր հա­ւա­սա­րակշ­ռո­ւած կա­պե­րը ­Ռու­սիոյ հետ, օգ­տա­գոր­ծե­լով ռու­սա­կան սխալ հա­շո­ւար­կում­նե­րը, ան քայ­լե­րը պի­տի ուղ­ղէ իր ազ­դե­ցու­թիւ­նը տա­րա­ծե­լու հա­մար ­Ռու­սիոյ մահ­մե­­տա­կան զան­գո­ւած­նե­րուն վրայ։ Փ­րո­ֆե­սո­րը շեշ­տեց, որ այս քա­ղա­քա­կա­նու­թիւ­նը ծանր հե­տե­ւանք­ներ պի­տի ու­նե­նայ ­Ռու­սիոյ եւ ­Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թեան վրայ։
­Յա­ջոր­դա­բար, դա­սա­խօ­սը վեր­լու­ծեց իր տե­սա­կէտ­նե­րը ­Յու­նաս­տա­նի ա­պա­գայ քայ­լե­րուն մա­սին, նշե­լով թէ եր­կի­րը պէտք ու­նի նոր եւ ազդու ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան հզօ­րաց­ման, որ­պէս­զի ա­ռաջ­քը առ­նէ թրքա­կան ծա­ւա­լա­պաշ­տա­կան նկրտում­նե­րուն տա­րա­ծաշր­ջա­նէն ներս։ Փ­րո­ֆե­սո­ր ­Մա­զիս յատ­կան­շա­կա­նօ­րէն ընդգ­ծեց թէ՝ «­Յու­նաս­տա­նին պէտք չկայ ­Ղա­րա­բա­ղի մը կրկնու­մը»։

­Գա­րե­գին Բ. ­Կա­թո­ղի­կո­սը ըն­դու­նած է գի­տա­ժո­ղո­վի մաս­նա­կից­նե­րը

­Մայր Ա­թոռ ­Սուրբ Էջ­միա­ծի­նի մէջ Ա­մե­նայն հա­յոց ­Գա­րե­գին Բ.  ­Կա­թո­ղի­կո­սը 21 ­Հոկ­տեմ­բե­րին ըն­դու­նեց 1921-ի ­Մոս­կո­ւա­յի եւ ­Կար­սի պայ­մա­նա­գիր­նե­րու 100-ա­մեա­կին նո­ւի­րո­ւած` «­Հա­յաս­տա­նը եւ տա­րա­ծաշր­ջա­նը. դա­սեր, ար­ժե­ւո­րում­ներ, հե­ռան­կար­ներ» խո­րա­գի­րով մի­ջազ­գա­յին գի­տա­ժո­ղո­վին մաս­նա­կից­նե­րը: ­Հան­դի­պու­մին ներ­կայ էին գի­տա­ժո­ղո­վի հայ եւ օ­տա­րազ­գի զե­կու­ցա­բեր­նե­րը, նա­խա­ձեռ­նող հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, ո­րոնց կար­գին էին Հ.Յ.Դ. ­Բիւ­րո­յի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ, ­Հայ դա­տի ­Կեդ­րո­նա­կան խոր­հուր­դի նա­խա­գահ ­Յա­կոբ ­Տէր ­Խա­չա­տու­րեա­նը, ­Վիք­թոր ­Նա­տէին-­Ռա­յեւս­քին (­Ռու­սիա), Է­մի Աուս­թին ­Հոլմ­սը (­Միա­ցեալ ­Նա­հանգ­ներ), Ե­ղիա ­Թաշ­ճեա­նը (­Լի­բա­նան), Իոն­նիս ­Մա­զի­սը (­Յու­նաս­տան) եւ այլք: ­Վե­հա­փառ հայ­րա­պե­տը իր օրհ­նու­թիւ­նը փո­խան­ցեց գի­տա­ժո­ղո­վի մաս­նա­կից­նե­րուն, գո­հու­նա­կու­թեան խօսք ը­սաւ եւ վերս­տին կա­րե­ւոր նկա­տեց գի­տա­ժո­ղո­վի կազ­մա­կեր­պու­մը: ­Վե­հա­փա­ռը ման­րա­մաս­նու­թիւն­ներ յայտ­նեց ­Վա­տի­կա­նի եւ ­Մոս­կո­ւա­յի իր հան­դի­պում­նե­րուն մա­սին` տե­ղե­կաց­նե­լով, որ ­Մոս­կո­ւա­յի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած ե­ռա­կող­մա­նի հան­դի­պու­մին ժա­մա­նակ, ո­րուն մաս­նակ­ցած են նաեւ ­Ռու­սիոյ եւ Ատր­պէյ­ճա­նի հո­գե­ւոր ա­ռաջ­նորդ­նե­րը, բարձ­րա­ցու­ցած է գե­րի­նե­րու վե­րա­դար­ձի, Ար­ցա­խի պատ­մամ­շա­կու­թա­յին յու­շար­ձան­նե­րու պահ­պա­նու­թեան եւ առն­չա­կից այլ հար­ցեր:
­Մոս­կո­ւա­յի պա­տո­ւի­րակ ­Վիք­թոր ­Նա­տէին-­Ռա­յեւս­քին, անդ­րա­դառ­նա­լով 1921-ի ­Մոս­կո­ւա­յի պայ­մա­նա­գի­րին, նշեց, որ ա­նի­կա իս­կա­պէս ա­նար­դար ե­ղած է:
­Յոյն պա­տո­ւի­րա­կը շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց ­Վե­հա­փառ հայ­րա­պե­տին ըն­դու­նե­լու­թեան հա­մար: Անդ­րա­դարձ կա­տա­րո­ւե­ցաւ հայ եւ յոյն ժո­ղո­վուրդ­նե­րու եղ­բայ­րա­կան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն: Իոն­նիս ­Մա­զիս նշեց, որ հա­յե­րը եւ յոյ­նե­րը բա­րե­կամ ժո­ղո­վուրդ­ներ են, եւ ի դէմս յոյն ժո­ղո­վուր­դին` հա­յե­րը ու­նին 12 մի­լիոն եղ­բայր­ներ:
­Կա­թո­ղի­կո­սին հետ հան­դի­պու­մէն ետք գի­տա­ժո­ղո­վի պա­տո­ւի­րա­կու­թիւ­նը թան­գա­րա­նա­յին շրջայց կա­տա­րեց վե­հա­րա­նի «Ոս­կե­դա­րան» ցու­ցաս­րա­հին եւ «Ա­լեք եւ ­Մա­րի ­Մա­նու­կեան» գան­ձա­տան մէջ: ­Հիւ­րե­րը ծա­նօ­թա­ցան ­Մայր ա­թո­ռի թան­գա­րան­նե­րուն մէջ պա­հո­ւող սրբու­թիւն­նե­րուն եւ հո­գե­ւոր-մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թեան:
Ն­շենք նաեւ, որ Ա­մե­նայն ­Հա­յոց ­Գա­րե­գին Բ. կա­թո­ղի­կո­սին հետ հան­դի­պու­մէն ետք գի­տա­ժո­ղո­վին մաս­նա­կից­նե­րը այ­ցե­լե­ցին «Ե­ռաբ­լուր» զի­նո­ւո­րա­կան պան­թէոն եւ ծա­ղիկ­ներ զե­տե­ղե­ցին ­Սօ­սէ մայ­րի­կի, Անդ­րա­նի­կի, ինչ­պէս նաեւ ար­ցա­խեան ա­ռա­ջին եւ երկ­րորդ պա­տե­րազմ­նե­րու զո­հե­րու շի­րիմ­նե­րուն:

Ն­շենք նաեւ, որ փրոֆ. Իոան­նիս ­Մա­զիս շա­հե­կան հար­ցազ­րոյց մը տո­ւաւ Եր­կիր ­Մե­տիա հե­ռա­տե­սի­լի կա­յա­նի հա­ղոր­դա­շա­րին, ուր վեր­լու­ծեց Ար­ցա­խեան հիմ­նախն­դի­րի ծալ­քե­րը եւ վեր­ջին պա­տե­րազ­մէն ետք ստեղ­ծո­ւած աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րը։ ­Հար­ցազ­րոյ­ցը կա­րե­լի է դի­տել հա­մա­ցան­ցի հե­տե­ւեալ հաս­ցէին վրայ։