­Հա­յաս­տան կը պատ­րաս­տո­ւի «­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան յան­ցա­գոր­ծու­թեան դէմ» նիւ­թով 3րդ ­հա­մաշ­խար­հա­յին նիս­տին: Այս մա­սին, ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Է­դո­ւարդ ­Նալ­պան­տեան նշած է ­Յու­նաս­տա­նի ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րու­թեան յար­կին տակ ու­նե­ցած իր ե­լոյ­թին մէջ:
«­Յա­ջորդ տա­րո­ւան ­Դեկ­տեմ­բեր 9ին, ­Յի­շա­տակ­ման մի­ջազ­գա­յին օ­րը ա­ռա­ւել մեծ նշա­նա­կու­թիւն պի­տի ու­նե­նայ, քա­նի որ ա­նի­կա կը հա­մընկ­նի «­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան յան­ցա­գոր­ծու­թիւ­նը կան­խար­գի­լե­լու եւ պատ­ժե­լու մա­սին» հա­մա­ձայ­նա­գի­րի ըն­դուն­ման 70ա­մեա­կին հետ: Այս ա­ռի­թով՝ ­Հա­յաս­տա­նը կը պատ­րաս­տո­ւի Ե­րե­ւա­նի մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու «­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան յան­ցա­գոր­ծու­թեան դէմ» նիւ­թով 3րդ ­հա­մաշ­խար­հա­յին նիս­տը: ­Հա­մա­ձայ­նա­գի­րի ըն­դու­նու­մէն 70 տա­րի անց ալ աշ­խար­հը զերծ չէ այս «նող­կա­լի ար­հա­ւիր­քէն»: ­Չա­փա­զանց կա­րե­ւոր է կրկնա­պատ­կել կան­խար­գիլ­ման օ­րա­կար­գի ամ­րապնդ­ման ուղ­ղո­ւած մի­ջազ­գա­յին ջան­քե­րը: Այն, ին­չին ա­կա­նա­տես կ­՝ըլ­լանք այ­սօր, մաս­նա­ւո­րա­պէս ­Մեր­ձա­ւոր Ա­րե­ւել­քի մէջ, կա­պո­ւած ցե­ղա­կան եւ կրօ­նա­կան խում­բե­րու դէմ ինք­նու­թեամբ պայ­մա­նա­ւո­րո­ւած յան­ցա­գոր­ծու­թիւն­նե­րու հետ, բա­ցա­յայ­տօ­րէն կը վկա­յէ հա­մա­ձայ­նա­գի­րին ար­դիա­կա­նու­թիւ­նը, որ յստակ սահ­մա­նած է պատ­ժե­լի գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը, նե­րա­ռեալ` յան­ցակ­ցու­թիւ­նը»,- ը­սած է Է­դո­ւարդ ­Նալ­պան­տեան: ­Նա­խա­րա­րին խօս­քով՝ ­Հա­յաս­տա­նը այն ա­ռա­ջին պե­տու­թիւն­նե­րէն էր, որ բարձ­րա­ձայն ար­տա­յայ­տո­ւե­ցաւ այդ խնդի­րին մա­սին` կոչ ը­նե­լով ամ­րապն­դե­լու կան­խար­գիլ­ման մի­ջազ­գա­յին կա­ռու­ցա­կազ­մե­րը: Ք­րիս­տո­նեա­նե­րու եւ կրօ­նա­կան այլ խում­բե­րու դէմ ա­տե­լու­թեան հո­ղի վրայ ի­րա­կա­նա­ցո­ւող յան­ցա­գոր­ծու­թիւն­նե­րուն եւ խտրա­կա­նու­թեան հա­կազ­դե­լու ար­դիւ­նա­ւէտ մի­ջոց­նե­րու հե­տա­գայ զար­գա­ցու­մը ե­ղած է վեր­ջերս Ե.Ա.Հ.Կ. նա­խա­գա­հու­թեան ու ­Ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու եւ ­Մար­դու ի­րա­ւունք­նե­րու գրա­սե­նեա­կի կազ­մա­կեր­պու­մով եւ ­Հա­յաս­տա­նի ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րու­թեան ա­ջակ­ցու­թեամբ Ե­րե­ւա­նի մէջ կա­յա­ցած բարձ­րաս­տի­ճան հա­մա­ժո­ղո­վի ու­շադ­րու­թեան կեդ­րո­նին:
«Բռ­նու­թիւն­նե­րը ­Մեր­ձա­ւոր Ա­րե­ւել­քի մէջ չեն շրջան­ցած հա­յե­րը, ո­րոնք դա­րեր շա­րու­նակ մաս կը կազ­մեն ­Սու­րիոյ եւ ­Մի­ջերկ­րա­կա­նի տա­րա­ծաշր­ջա­նի բազ­մամ­շա­կու­թա­յին եւ բազ­մակ­րօն խճան­կա­րին: Ա­ւե­րո­ւած են հայ­կա­կան բնա­կա­վայր­ներ, ե­կե­ղե­ցի­ներ, դպրոց­ներ եւ մշա­կու­թա­յին հաս­տա­տու­թիւն­ներ: ­Մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րէն շա­տե­րը զո­հո­ւած են ա­հա­բեկ­չա­կան գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րու հե­տե­ւան­քով, իսկ ո­մանք` ստի­պո­ւած ձգած են ի­րենց բնա­կու­թեան վայ­րե­րը: ­Միայն ­Սու­րիա­յէն ա­ւե­լի քան 22 հա­զար փախստա­կան­ներ ա­պաս­տան գտած են ­Հա­յաս­տա­նի մէջ` դարձ­նե­լով մեր եր­կի­րը բնակ­չու­թեան թի­ւի յա­րա­բե­րակ­ցու­թեամբ եր­րոր­դը Եւ­րո­պա­յի մէջ` ­Սու­րիա­յէն փախս­տա­կան­ներ ըն­դու­նող եր­կիր­նե­րու շար­քին: ­Մար­դա­սի­րա­կան օգ­նու­թեան շա­րու­նա­կա­կան տրա­մադ­րու­մով՝ փոր­ձած ենք նաեւ ա­ջակ­ցիլ ա­նոնց, ո­րոնք օգ­նու­թեան կա­րիք ու­նին ­Սու­րիոյ մէջ»,- ա­ւել­ցու­ցած է նա­խա­րա­րը: