«Ս. Գէորգ» ե­կե­ղեց­ւոյ ա­նո­ւա­նա­կո­չու­թեան ա­ռի­թով` Տի­տի­մո­թի­քո­յի շրջա­նին մէջ, 28-29-30 Սեպ­տեմ­բե­րին, տե­ղի ու­նե­ցաւ շրջա­նի հա­մա­նուն ե­կե­ղեց­ւոյ փա­ռա­շուք տօ­նախմ­բու­թիւ­նը: Այս­պէս. Ուր­բաթ՝ 28 Սեպ­տեմ­բե­րին ա­ռա­ւօ­տեան կա­տա­րո­ւե­ցաւ ոչ­խար­նե­րու զե­նու­մը, ա­պա՝ մա­տա­ղի պատ­րաս­տու­թիւ­նը, որ տե­ւեց մին­չեւ ե­րե­կո­յեան ուշ ժա­մե­րը: Նոյն օ­րը, կէ­սօ­րէ ետք, տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­րե­կո­յեան ժա­մեր­գու­թիւն՝ Ա­րե­ւե­լեան Մա­կե­դո­նիոյ եւ Թ­րա­կիոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Յով­հա­նէէս Վրդ. Սաղ­տը­ճեա­նի կող­մէ:
Շա­բաթ՝ 29 Սեպ­տեմ­բե­րի ե­րե­կո­յեան, Օ­րէս­թիա­տա­յի մէջ, նա­խա­գա­հու­թեամբ՝ թե­մի բա­րե­ջան ա­ռաջ­նորդ Գե­ղամ Արք. Խա­չե­րեա­նի, տե­ղի ու­նե­ցաւ ժո­ղովր­դա­յին հա­ւաք, ո­րու ըն­թաց­քին Սրբա­զան Հայ­րը խօ­սե­ցաւ ե­կե­ղեց­ւոյ եւ ժո­ղո­վուր­դի միաս­նա­կա­մու­թեան եւ գոր­ծակ­ցու­թեան մա­սին։ Ան շեշ­տեց, թէ մեր ժո­ղո­վուր­դը ե­կե­ղե­ցոյ պէտք է մօ­տե­նայ որ­պէս ի­րեն հա­րա­զատ տու­նը, մեր ե­րի­տա­սար­դու­թի­նը պէտք է ա­մէ­նօ­րեայ ներ­կա­յու­թիւն դառ­նայ մեր ե­կե­ղե­ցոյ կեան­քին մէջ, եւ ա­պա շա­րու­նա­կեց ը­սե­լով` «ե­կե­ղե­ցին պա­տե­րը չեն, այլ` դո՛ւք էք ե­կե­ղե­ցին»։
Այ­նու­հե­տեւ, Սր­բա­զան Հայ­րը հան­դի­պում ու­նե­ցաւ շրջա­նի հո­գա­բար­ձու­թեանց եւ ու­սու­ցիչ­նե­րուն հետ, լսեց ա­նոնց ծրա­գիր­ներն ու ա­պա­գայ գոր­ծու­նէու­թեան շրջա­գի­ծը եւ, իր յոր­դոր­նե­րով, խրա­խու­սեց բո­լո­րը՝ շա­րու­նա­կե­լու կա­րե­ւոր գոր­ծը։ Հան­դի­պու­մէն ետք, Սր­բա­զան Հայ­րը, շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վի­ւը եւ շրջա­նի կա­ռոյց­նե­րու պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը այ­ցե­լե­ցին հայ­կա­կան վար­ժա­րա­նը, մօ­տէն տես­նե­լու հա­մար ա­շա­կերտ­նե­րու դա­սըն­թաց­նե­րու հա­ւա­քա­վայ­րը։
Կի­րա­կի՝ 30 Սեպ­տեմ­բե­րին, ան­նա­խըն­թաց ժա­մեր ապ­րե­ցաւ շրջա­նի հա­յու­թիւ­նը։ Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը մա­տու­ցեց Ս. եւ Ան­մահ Պա­տա­րա­գը, ո­րուն ներ­կայ ե­ղան Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ միա­բան­նե­րէն Կո­մի­տաս Արք. Օ­հա­նեան, Ազ­գա­յին Վար­չու­թեան կող­մէ պրն. Թագ­ւոր Յո­վա­կի­մեան, ինչ­պէս նաեւ շրջա­նի յոյն մետ­րո­պո­լի­տի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ հո­գե­ւո­րա­կան մը: Պա­տա­րա­գի եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը կա­տա­րեց Գո­մո­թի­նի ե­կե­ղեց­ւոյ երգ­չա­խում­բը՝ ­ղե­կա­վա­րու­թեամբ տիկ. Նէլ­լի Անդ­րէա­սեա­նի: Իր քա­րո­զին մէջ, Սր­բա­զա­ն Հայ­րը պատ­մա­կան ակ­նարկ մը ը­րաւ Ս. Գէոր­գի կեան­քին մա­սին: Ան նշեց թէ Ս. Գէորգ ո՛չ միայն իբ­րեւ զի­նո­ւո­րա­կան կ­՛ապ­րէր իր կեան­քը, այ­լեւ` իր ամ­բողջ կա­րո­ղա­կա­նու­թեամբ լծո­ւած էր Ա­ւե­տա­րա­նի ու­սու­ցում­նե­րը գոր­ծադ­րե­լու նո­ւի­րա­կան աշ­խա­տան­քին: Ան շա­րու­նա­կեց իր քա­րո­զը՝ ը­սե­լով, թէ «­Սուր­բե­րը եր­կին­քէն եր­կիր ե­կած էակ­ներ չեն, այլ` մեր օ­րի­նա­կով մարդ­կա­յին ըն­կե­րու­թե­նէն յա­ռաջ ե­կած անձ­նա­ւո­րու­թիւն­ներ են, ո­րոնք Ք­րիս­տո­սի սուրբ սի­րով ո­գե­ւո­րո­ւած, ո՛չ միայն սրբու­թեամբ վա­րած են ի­րենց սե­փա­կան կեան­քը, այլ նաեւ` սրբու­թեան օ­րի­նակ հան­դի­սա­ցած են ամ­բողջ մարդ­կու­թեան հա­մար»։ Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան Հայ­րը ա­ւել­ցուց, թէ Ս. Գէորգ եւս մարդ­կա­յին ըն­կե­րու­թե­նէն ե­կած անձ­նա­ւո­րու­թիւն մըն էր, սա­կայն իր կեան­քը կա­պած էր Աս­տու­ծոյ հետ եւ, զի­նո­ւո­րա­կան ըլ­լա­լով հան­դերձ, փոր­ձած էր իր կեան­քը լու­սա­ւո­րել քրիս­տո­նէա­կան սուրբ սի­րով: Ան յոր­դո­րեց ներ­կա­նե­րը հա­ւա­տա­րիմ ըլ­լա­լու սուր­բե­րու օ­րի­նա­կին:
Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին կա­տա­րո­ւե­ցաւ մա­տա­ղօրհ­նէք:
Այ­նու­հե­տեւ, Տի­տի­մո­թի­քո­յի շրջա­նի սրա­հի մը մէջ, մա­տու­ցո­ւե­ցաւ սի­րոյ սե­ղան` նա­խա­գա­հու­թեամբ Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան Հօր, ներ­կա­յու­թեամբ՝ Կո­մի­տաս Սր­բա­զան Հօր, Ազ­գա­յին Վար­չու­թեան ա­տե­նադ­պիր պրն. Թագ­ւոր Յո­վա­կի­մեա­նի, պատ­կան մար­մին­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րու, բա­րե­րար­նե­րու, ազ­գա­յին­նե­րու եւ մեր սի­րե­լի ժո­ղո­վուր­դի զա­ւակ­նե­րուն:
Սի­րոյ սե­ղա­նին բա­րի գա­լուս­տի խօս­քը ար­տա­սա­նեց շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ Յով­հան­նէս Վրդ. Սաղ­տը­ճեան: Ան նկա­տել տո­ւաւ, որ «Ս. Գէորգ» ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­կա­նու­թիւ­նը այս տա­րի եւս իր նա­խա­պատ­րաս­տա­կան աշ­խա­տանք­նե­րով վե­րա­թար­մա­ցուց հայ­կա­կան եւ նո­ւի­րա­կան ա­ւան­դու­թիւն դար­ձած Ս. Գէորգ Զօ­րա­վա­րի տօ­նը, ո­րուն տօ­նա­կա­տա­րու­թիւ­նը կ­՚ըլ­լայ ո՛չ միայն ե­կե­ղե­ցաան ծէ­սով, ա­ղօթ­քով, այլ նաեւ` ժո­ղովր­դա­կան սո­վո­րու­թիւն­նե­րով։ Իր խօս­քի ա­ւար­տին, Հայր Սուր­բը շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց ե­կե­ղեց­ւոյ մեծ ըն­տա­նի­քին եւ շրջա­նի պատ­կան մար­մին­նե­րուն, ո­րոնք զօ­րա­վիգ կանգ­նե­ցան բո­լոր աշ­խա­տանք­նե­րու յա­ջո­ղու­թեան:
Ա­պա՝ ներ­կա­յա­ցո­ւե­ցաւ գե­ղա­րո­ւես­տա­կան ճոխ յայ­տա­գիր մը, ո­րուն ըն­թաց­քին խօսք ար­տա­սա­նեց պրն. Յով­հան­նէս Վա­նի Գա­սա­պեան, որ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց բո­լոր ա­նոնց, ո­րոնք սա­տա­րե­ցին տօ­նախմ­բու­թեան յա­ջո­ղու­թեան: Այ­նու­հե­տեւ՝ եր­գե­րով ե­լոյթ ու­նե­ցան Կո­մի­տաս Սրբա­զան, Նէլ­լի Անդ­րէա­սեան, Սու­սան Պօ­ղո­սեան, Պետ­րոս Մել­քո­նեան, Հ­րիփ­սի­մէ Դա­նիէ­լեան եւ Հաս­միկ Պէկ­լա­րեան: Ձեռ­նար­կին ի­րենց մաս­նակ­ցու­թիւ­նը բե­րին նաեւ «­Գո­մո­թի­նի» պա­տա­նի­նե­րու պա­րա­խում­բը գե­ղե­ցիկ պա­րով մը:
Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան Հայ­րը եզ­րա­փա­կիչ խօս­քով մը յայտ­նեց, որ ա­սի­կա յատ­կան­շա­կան օր մըն էր, եւ մենք զմեզ նո­րո­գո­ւած ու զօ­րա­ցած կը զգանք` ա­ւելց­նե­լով, որ ա­ռանձ­նու­թեան մէջ բո­լորս տկար ենք, բայց միաս­նա­բար ա­ւե­լի զօ­րա­ւոր ենք, նոյ­նիսկ ե­թէ կեան­քի դժո­ւա­րու­թիւն­նե­րը ծան­րա­նան մեր ու­սե­րուն վրայ: Սր­բա­զան Հայ­րը ը­սաւ, որ ի­րա­րու մօտ գա­լու ա­ռիթ­նե­րը նո­ւա­զած են մեր կեան­քին մէջ եւ հարց տո­ւաւ, թէ ինչ­պէ՞ս կա­րե­լի է դար­մա­նել այս կա­ցու­թիւ­նը: «­Մենք ազ­գա­յին ու ե­կե­ղե­ցա­կան հսկայ ա­ւանդ ու­նինք եւ այս բո­լո­րը մեզ կը ջեր­մաց­նեն եւ մեր կեան­քը կը նո­րո­գեն»,- հաս­տա­տեց Սր­բա­զան Հայ­րը եւ ա­ւել­ցուց, որ մեր ու­նե­ցա­ծին հետ պէտք է փոր­ձենք վա­րո­ւիլ գի­տակ­ցօ­րէն եւ զգու­շու­թեամբ` տես­նե­լու հա­մար, որ մեզ կան­խող սե­րունդ­նե­րը ինչ­պի­սի՛ գե­ղե­ցիկ ա­ւանդ եւ հարս­տու­թիւն ձգած են մե­զի: Ա­պա՝ «­Պահ­պա­նիչ»ով փա­կեց յի­շա­տա­կե­լի օ­րը, մօտ ա­պա­գա­յին դար­ձեալ ի­րար մօտ հա­ւա­քո­ւե­լու սպա­սու­մով։

ԹՂԹԱԿԻՑ