Տօնակատարութիւններ՝ Թեսաղոնիկէի մէջ

­Չո­րեք­շաբ­թի` 14 ­Մարտ 2018ի ե­րե­կո­յեան ժա­մը 7ին, ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Խա­ղա­ղա­կան եւ ­Հանգս­տեան ժա­մեր­գու­թիւն­ներ (հսկում), ինչ­պէս նաեւ ­Նա­խա­տօ­նա­կի ա­րա­րո­ղու­թիւն՝ Ս. ­Քա­ռաս­նից ­Ման­կանց տօ­նին ա­ռի­թով, նա­խա­գա­հու­թեամբ՝ շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ Ս­տե­փա­նոս Վրդ. ­Փա­շա­յեա­նի, մաս­նակ­ցու­թեամբ՝ ե­կե­ղեց­ւոյ սպա­սա­ւոր­նե­րուն եւ ներ­կա­յու­թեամբ՝ թե­սա­ղո­նի­կա­հայ հոծ բազ­մու­թեան։
Ե­կե­ղե­ցա­կան ա­րա­րո­ղու­թեան ըն­թաց­քին, յատ­կա­պէս ­Նա­խա­տօ­նա­կին, պատ­րաս­տո­ւած էր շա՜տ գե­ղե­ցիկ կեր­պով քա­ռա­սուն մո­միկ­նե­րով խաչ մը՝ ձի­թաիւ­ղով, ի նշան Ս. ­Քա­ռա­սուն ­Մա­նուկ­նե­րուն, ո­րոնք ­Սե­բաս­տիոյ մէջ մար­տի­րո­սա­ցան յա­նուն քրիս­տո­նէու­թեան ու հա­ւատ­քի ամ­րա­կուռ նո­ւի­րու­մին, ինչ­պէս նաեւ Ս. ­Քա­ռա­սուն ­Մա­նուկ­նե­րուն պատ­կե­րին առ­ջեւ մոմ ու խունկ ծխո­ւե­ցան։ ­Նախ­քան ­Նա­խա­տօ­նա­կին սկսի­լը, նաեւ յու­զիչ կեր­պով եր­գո­ւե­ցաւ «­Տէր Ո­ղոր­մեա…»ն, ուր ե­կե­ղեց­ւոյ բո­լոր լոյ­սե­րը ան­ջա­տո­ւե­ցան՝ ա­ռա­ւել խորհր­դա­լից պահ մը ստեղ­ծե­լով։
Ն­շենք, որ ե­կե­ղեց­ւոյ ա­ւան­դու­թեան հա­մա­ձայն՝ հա­ւա­տա­ցեալ­ներ ի­րենց ուխ­տը կա­տա­րե­լով Ս. ­Քա­ռա­սուն ­Մա­նուկ­նե­րու տօ­նին ա­ռի­թով, ե­կե­ղեց­ւոյ կը նո­ւի­րեն ձի­թաիւ­ղեր։
Ա­ւար­տին, հա­ւա­տա­ցեալ­ներ, նո­ւի­րո­ւած այդ ձի­թաիւ­ղե­րէն բամ­պա­կի վրայ փոքր կա­թի­լով ի­րենց հետ տուն կը տա­նին, ի նշան՝ օրհ­նու­թեան եւ սուր­բե­րու բա­րե­խօ­սու­թիւ­նը խնդրե­լով։
Ե­կե­ղե­ցա­կան ա­րա­րո­ղու­թե­նէն ետք, կազ­մա­կեր­պու­թեամբ՝ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին» ե­կե­ղեց­ւոյ ­Տիկ­նաց ­Միու­թեան, ե­կե­ղեց­ւոյս կից գտնո­ւող «­Տէր-­Զա­քա­րեան» սրա­հէն ներս տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Մի­ջին­քի ա­ւան­դա­կան ձեռ­նար­կը, ներ­կա­յու­թեամբ՝ շրջա­նի միու­թիւն­նե­րու, հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու եւ կա­ռոյց­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րու եւ թե­սա­ղո­նի­կա­հայ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րու։ ­Բա­րի գա­լուս­տի խօս­քով հան­դէս ե­կաւ ­Տիկ­նաց ­Միու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հի տիկ. ­Վեր­գին Ա­ւե­տի­սեան՝ բա­րի գա­լուս­տի եւ շնոր­հա­կա­լա­կան խօսք ուղ­ղե­լով ներ­կա­նե­րուն, ո­րոնք մշտա­կան կեր­պով կ’ա­ջակ­ցին միու­թեանս բո­լոր ձեռ­նարկ­նե­րուն։
Հ­րամ­ցո­ւե­ցաւ պատ­շաճ ու կո­կիկ ճաշ-հիւ­րա­սի­րու­թիւն եւ ա­նու­շե­ղէն, ինչ­պէս նաեւ ունկնդ­րո­ւե­ցաւ հայ­կա­կան ճոխ ե­րաժշ­տու­թիւն, ո­րոնք բո­լորն ալ պատ­րաս­տո­ւած էին միու­թեանս ան­դա­մու­հի­նե­րուն կող­մէ։
Ա­պա՝ խօսք ա­ռաւ շրջա­նի ­Հո­գե­ւոր ­Հո­վի­ւը եւ ա­ռա­ջին հեր­թին փո­խան­ցեց ­Յու­նաս­տա­նի հա­յոց թե­մի ա­ռաջ­նորդ ­Գե­ղամ Արք. ­Խա­չե­րեա­նի ­Հայ­րա­կան բա­րե­մաղ­թու­թիւն­նե­րը ­Մի­ջին­քի տօ­նա­կա­տա­րու­թեան վե­րա­բե­րեալ։ Ա­պա, ան բա­ցատ­րեց ­Մի­ջին­քի ա­ւան­դա­կան ձեռ­նար­կին, ինչ­պէս նաեւ Ս. ­Քա­ռաս­նից ­Ման­կանց տօ­նե­րուն կա­րե­ւո­րու­թիւնն ու ար­ժե­ւո­րեց ա­նոր անհ­րա­ժեշ­տու­թիւնն ու նշա­նա­կու­թիւ­նը՝ ա­ռա­ւել քով-քո­վի գա­լու, սի­րոյ սե­ղա­նի շուրջ գտնո­ւե­լու, մեր ա­ւան­դու­թիւն­նե­րը պա­հել-պահ­պա­նե­լու եւ մա­նա­ւանդ տա­րա­ծե­լու ո՛չ միայն մեր ե­րի­տա­սարդ սե­րուն­դին, այլ նաեւ՝ օ­տար­նե­րուն մօտ։
Իր խօս­քին մէջ,Ս­տե­փա­նոս Վրդ. ­Փա­շա­յեան ը­սաւ.- «Ա­ւան­դու­թիւն­նե­րը պէտք է պահ­պա­նո­ւին, որ­պէս­զի մեր ժո­ղո­վուր­դի զա­ւակ­նե­րը ա­ռա­ւել եւս մօտ զգան ե­կե­ղեց­ւոյ եւ, ե­կե­ղեց­ւոյ մօտ զգա­լով, ստա­նան սուր­բե­րուն բա­րե­խօ­սու­թիւնն ու ա­նոնց կեան­քի մար­տի­րո­սու­թիւն­նե­րուն թո­ղած կտա­կին ան­մար ճրա­գը եւս»։ Ան իր խօս­քի ա­ւար­տին, գնա­հա­տե­լով ­Տիկ­նաց ­Միու­թեան ան­դա­մու­հի­նե­րուն ան­խոնջ աշ­խա­տան­քը, ա­նոնց մաղ­թեց յա­ջո­ղու­թիւն, ա­ռող­ջու­թիւն եւ յա­րա­տեւ բե­ղուն գոր­ծու­նէու­թիւն։

Թղ­թա­կից