­Սի­րե­լի հայ­րե­նա­կից­ներ,

­Յի­սուս ը­սաւ.- «­Գո­ղը կու գայ միայն գող­նա­լու, սպան­նե­լու եւ փճաց­նե­լու հա­մար։ Ես ե­կայ՝ որ­պէս­զի կեանք ու­նե­նան, եւ լե­ցուն կեանք ու­նե­նան (­Յով­հան­նու 10.10)։
Ք­րիս­տո­սի հրա­շա­լի յա­րու­թիւ­նը իւ­րա­յա­տուկ եւ կեդ­րո­նա­կան տեղ կը գրա­ւէ Ք­րիս­տո­նէա­կան հա­ւատ­քին եւ կեան­քին մէջ։
Ք­րիս­տոս յաղ­թեց մա­հո­ւան եւ մեղ­քին, որ­պէս­զի մարդ­կու­թիւ­նը ապ­րի յոյ­սով, խա­ղա­ղու­թեամբ եւ ա­զատ՝ մեղ­քի գե­րու­թե­նէն։ Այս ճշմար­տու­թիւ­նը մեր ա­ռօ­րեայ կեան­քին մէջ կեան­քի եւ մա­հո­ւան տար­բե­րու­թիւնն է։
Աս­տո­ւած ընտ­րեց Իր լիար­ժէք կեան­քը մե­զի հրամց­նել՝ ­Տէր ­Յի­սու­սի մի­ջո­ցով։ ­Տէր ­Յի­սու­սի մար­դե­ղու­թեամբ՝ մարդ­կու­թեան հետ նոյ­նա­նա­լով, Ան ապ­րե­ցաւ Աս­տու­ծոյ կամ­քին հա­մե­մատ մարդ­կու­թեան ա­ռօ­րեայ պայ­մա­նե­րուն մէջ, բայց հա­կա­ռակ՝ մարդ­կա­յին անձ­նա­սէր մղում­նե­րուն եւ ցան­կու­թիւն­նե­րուն։ ­Ցոյց տո­ւաւ լա­ւա­գոյն ապ­րե­լա­կեր­պը՝ մար­դուն անձ­նա­կան եւ հա­ւա­քա­կան կեան­քին հա­մար։
Ա­յո՛, այս ճամ­բան կրնայ դժո­ւար ըլ­լայ եւ պայ­մա­նը՝ մահ, բայց ար­դիւն­քը լիար­ժէք կեանքն է։ ­Մա­հը կեան­քին նա­խա­պայ­մանն է։ ­Բայց ի՞նչ բա­նի հա­մար մեռ­նիլ. բայց ե­թէ մեռ­նի՞մ կը նշա­նա­կէ, որ կեանք չու­նիմ։ ­Տէր ­Յի­սու­սի ու­սու­ցու­մը եւ կեան­քը ցոյց տո­ւին տար­բե­րա­կը, նոյ­նիսկ հա­կա­ռա­կը՝ մարդ­կա­յին ապ­րե­լա­կեր­պին եւ մտա­ծե­լա­կեր­պին։
­Յի­սուս ը­սաւ՝ ե­թէ ա­ռա­ջինն ըլ­լալ կ­՚ու­զենք, ըլ­լա­լու ենք յե­տի­նը, ե­թէ մեծ ըլ­լալ՝ ըլ­լա­լու ենք փոք­րը, ե­թէ կ­՚ու­զենք կեանք՝ մա­հը ճա­շա­կե­լու ենք։ ­Յի­սուս ը­սաւ՝ որ ե­թէ ցո­րե­նի հա­տը չմեռ­նի, պտուղ չի տար։
Այ­սօր, աշ­խարհի տար­բեր մա­կար­դակ­նե­րու եւ վայ­րե­րու մէջ, մար­դը կ­՚ապ­րի ա­տե­լու­թեան, ա­նար­դա­րու­թեան եւ ան­խա­ղաղ պայ­ման­նե­րու մէջ։ Ա՛յս կը տես­նենք մեծ ու փոքր պե­տու­թիւն­նե­րու մա­կար­դա­կին վրայ, ինչ­պէս նաեւ՝ ազ­գա­յին եւ ըն­տա­նե­կան մա­կար­դա­կով։
Այս օ­րե­րուն ան­գամ մը եւս յի­շե­լով Ք­րիս­տո­սի յա­րու­թիւ­նը, Իր մե­զի կեանք եւ լե­ցուն կեանք տա­լու շնորհ­քը, ե­կէ՛ք ապ­րինք եւ բաժ­նե­կից ըլ­լանք մեր շուր­ջին­նե­րուն հետ։
­Մեր ա­ղօթքն է, որ այ­սօր եւս նո­րո­գենք մեր ուխ­տե­րը՝ ապ­րե­լու եւ գոր­ծե­լու Ք­րիս­տո­սի տո­ւած հրա­շա­լի կեան­քով, ապ­րե­լու սի­րոյ եւ խա­ղա­ղու­թեան մէջ։ ­Մեր ա­ղօթքն է նաեւ, որ Ք­րիս­տո­սի բե­րած խա­ղա­ղու­թիւ­նը աշ­խար­հին ըն­դու­նե­լի ըլ­լայ։
Ուս­տի՝ կ­՚ող­ջու­նեմ ­Ձեզ՝ Ք­րիս­տոս ­Յա­րեաւ Ի ­Մե­ռե­լոց, Օրհ­նեալ է ­Յա­րու­թիւ­նը Ք­րիս­տո­սի

Ա­ղօ­թա­րար՝
­Վե­րա­պա­տո­ւե­լի ­Վի­գէն ­Չո­լա­քեան
­Հո­վո­ւա­պետ՝ ­Յու­նաս­տա­նի ­Հայ Ա­ւե­տա­րա­նա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ