Ս. Պատարագ եւ Վարդանանցի աշակերտական տօնակատարութիւն

Սր­բոց ­Վար­դա­նանց ­Զօ­րա­վար­նե­րու տօ­նին ա­ռի­թով, ­Կի­րա­կի՝ 3 ­Մարտ 2019ի ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մը 10։30ին, ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տուա­ծա­ծին» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ մա­տու­ցո­ւե­ցաւ Ս. եւ Ան­մահ ­Պա­տա­րագ։ Ս. ­Պա­տա­րա­գը մա­տու­ցեց՝ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի հո­գե­ւոր հո­վիւ Ս­տե­փա­նոս Վրդ. ­Փա­շա­յեան, ներ­կա­յու­թեամբ՝ շրջա­նի բո­լոր ազ­գա­յին հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու եւ կա­ռոյց­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րու, ծնող­նե­րու, ա­շա­կերտ­նե­րու, ու­սու­ցիչ­նե­րու եւ հա­րիւ­րա­ւոր հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դի։
­Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին, գլխա­ւո­րու­թեամբ ­Հայր ­Սուր­բին՝ ե­կե­ղեց­ւոյ սար­կա­ւագ­նե­րը, կի­սա­սար­կա­ւագ­նե­րը, ու­րա­րա­կիր­ներն ու դպիր­նե­րը միաս­նա­բար կա­տա­րե­ցին նա­խա­տօ­նա­կի հան­դի­սա­ւոր ա­րա­րո­ղու­թիւն, նո­ւի­րո­ւած՝ Սր­բոց ­Վար­դա­նանց ­Զօ­րա­վար­նե­րու յի­շա­տա­կին։
Ս. եւ Ան­մահ ­Պա­տա­րա­գէն ան­մի­ջա­պէս ետք, հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ՝ Հ.Գ.Խ.ի ­Մա­կե­դո­նիոյ եւ Թ­րա­կիոյ Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան, կազ­մա­կեր­պու­թեամբ՝ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «­Մա­լա­քեան-­Գաս­պա­րեան ­Ծաղ­կոց» շա­բա­թօ­րեայ դպրո­ցի տնօ­րէ­նու­թեան եւ ու­սուց­չա­կան կազ­մին, ինչ­պէս նաեւ մաս­նակ­ցու­թեամբ՝ դպրո­ցի ա­շա­կեր­տու­թեան, Սր­բոց ­Վար­դա­նանց ­Զօ­րա­վար­նե­րու տօ­նին ա­ռի­թով, ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Վար­դա­նան­ցի ա­շա­կեր­տա­կան տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն։ ­Բաց­ման խօս­քով հան­դէս ե­կաւ դպրո­ցի տնօ­րէ­նու­հի տիկ. ­Զա­պէլ ­Գալ­ֆա­յեան, բա­րի գա­լուստ մաղ­թեց եւ իր խո­րին շնոր­հա­կա­լու­թիւ­նը յայտ­նեց բո­լո­րին, որ միշտ դպրո­ցի կող­քին կը կանգ­նին։ Ա­պա՝ դպրո­ցին ա­շա­կերտ­նե­րը, ի­րենց ու­սուց­չու­հի­նե­րու ուղ­ղու­թեամբ, ­Վար­դա­նան­ցի եր­գե­րով եւ ո­տա­նա­ւոր­նե­րով ճո­խա­ցու­ցին օ­րուան գե­ղա­րո­ւես­տա­կան յայ­տա­գի­րը։ Շր­ջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ Ս­տե­փա­նոս Վրդ. ­Փա­շա­յեան պատ­գա­մա­խօ­սեց օ­րո­ւան խոր­հուր­դին մա­սին՝ յոր­դո­րե­լով դպրո­ցի մեծ անձ­նա­կազ­մին եւ ըն­տա­նի­քին եւ յատ­կա­պէս ա­շա­կեր­տու­թեան, մշտա­պէս չմոռ­նա­լու մայ­րե­նի լե­զուն, պատ­մու­թիւնն ու մշա­կոյ­թը եւ մա­նա­ւանդ ­Վար­դա­նանց անն­կուն ո­գիով շա­րու­նա­կե­լու մեր պայ­քա­րը յա­նուն մեր հա­ւատ­քի ու հայ­րե­նի­քի պաշտ­պա­նու­թեան։
­Ձեռ­նար­կը իր ա­ւար­տին հա­սաւ, երբ ե­կե­ղեց­ւոյ շրջա­փա­կէն ներս, այս ան­գամ դպրո­ցի ա­շա­կերտ­նե­րը հան­դէս ե­կան հայ­կա­կան ա­ւան­դա­կան պա­րե­րով, ին­չը մեծ խան­դա­վա­ռու­թիւն ստեղ­ծեց բո­լո­րին մօտ եւ ներ­կա­նե­րուն ու­շադ­րու­թիւ­նը գրա­ւեց իւ­րա­քան­չիւր ա­շա­կեր­տի եւ ու­սուց­չու­հիի կա­տա­րած աշ­խա­տան­քով։
Ա­ւար­տին, դպրո­ցին մեծ ըն­տա­նի­քը ­Հայր ­Սուր­բին հետ միա­սին յի­շա­տա­կի խմբա­նկար մը ա­ռին։