Այս տա­րի եւս, ­­Գո­քի­նիոյ «Ս. ­­Յա­կոբ» ե­կե­ղե­ցին նշեց իր ա­նո­ւա­նա­կո­չու­թեան տօ­նը, հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րու հոծ մաս­նակ­ցու­թեամբ եւ ե­պիս­կո­պո­սա­կան հան­դի­սա­ւոր պա­տա­րա­գով։
Ուր­բաթ՝ 13 ­­Դեկ­տեմ­բեր 2019ի ե­րե­կո­յեան ժա­մը 4ին, ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ ­­Պա­րէտ քհնյ. ­­Խա­չե­րեան օրհ­նեց ա­նո­ւա­նա­կո­չու­թեան տօ­նի մա­տա­ղի ա­ղը, որ­մէ ետք ­­Տիկ­նանց մարմ­նոյ ան­դամ­ներն ու հա­ւա­տա­ցեալ­ներ սկսան պատ­րաս­տու­թեան աշ­խա­տանք­նե­րուն։
­­Նա­խա­պէս, ­­Թա­ղա­յին խոր­հուրդն ու ­­Տիկ­նանց մար­մի­նը ար­դէն լծո­ւած էին տօ­նի կազ­մա­կերպ­չա­կան աշ­խա­տանք­նե­րուն, լա­ւա­գոյն կեր­պով պատ­րաս­տե­լու հա­մար ե­րեք օ­րե­րու վրայ ըն­թա­ցող աշ­խա­տանք­նե­րու եւ տօ­նախմ­բու­թեան շար­քը։
­­Կի­րա­կի՝ 15 ­­Դեկ­տեմ­բեր 2019ի, ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ կա­տա­րո­ւե­ցաւ ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մեր­գու­թիւն, ո­րուն յա­ջոր­դեց ե­պիս­կո­պո­սա­կան հան­դի­սա­ւոր ս. պա­տա­րագ։
Յու­նաս­տա­նի ­­Հա­յոց թե­մի Ա­ռաջ­նորդ ­­Գե­ղամ արք. ­­Խա­չե­րեան, ըն­դա­ռա­ջե­լով ­­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի հրա­ւէ­րին մա­տու­ցեց ս. պա­տա­րա­գը, ո­րու քա­ռա­ձայն եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը կա­տա­րեց ե­կե­ղեց­ւոյ դպրաց դա­սը, խմբա­վա­րու­թեամբ ­­Քե­րոբ Է­քի­զեա­նի, իսկ եր­գե­հո­նի վրայ՝ ­­Լիա­նա ­­Սա­րեա­նի։
Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի յղած հրա­ւէր­նե­րով, տօ­նին ներ­կայ գտնուե­ցան հայ ա­ւե­տա­րա­նա­կան հա­մայն­քի վե­րա­պա­տո­ւե­լի ­­Վի­գէն ­­Չո­լա­քեան, Ազ­գա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ ­­Պօ­ղոս ­­Չո­լա­քեան, փո­խա­տե­նա­պետ ­­Նա­զար Ա­ւա­գեան ու ան­դամ­ներ, ­­Մե­ծի ­­Տանն ­­Կի­լի­կիոյ ­­Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան Ազգ. ­­Կեդր. վար­չու­թեան ան­դամ տոքթ. Ար­մէն ­­Տէ­րեան, Ազ­գա­յին վար­չու­թեան նախ­կին ա­տե­նա­պետ Ա­րա ­­Ման­կո­յեան, ­­Թե­մա­կան Ե­րես­փո­խա­նա­կան ժո­ղո­վի շրջա­նի պատ­գա­մա­ւոր­նե­րը, ­­Թա­ղա­յին խոր­հուրդ­նե­րու ու միու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ եւ ուխ­տա­ւոր ժո­ղո­վուր­դը։ ­­Հարկ է նշել, թէ Հ.Մ.Ը.Մ.ի սկաուտ­նե­րը ներ­կայ ե­ղան ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ՝ պա­տո­ւոյ շար­քը կազ­մա­կեր­պե­լու հա­մար։
Քա­րո­զէն ա­ռաջ, օ­րո­ւան ա­ւե­տա­րա­նը ըն­թեր­ցո­ւե­ցաւ աշ­խար­հա­բա­րով։ Ա­պա պա­տա­րա­գիչ Սր­բա­զան հայ­րը իր քա­րո­զը սկսաւ «­­Տէր, զօ­րա­ցո՛ւր իմ հա­ւատքս» նշա­նա­բա­նով։
Անդ­րա­դառ­նա­լով Ա­ւե­տա­րա­նի այն խիստ պա­տո­ւէ­րին, որ մար­դիկ պէտք է զգոյշ ըլ­լան ու­րիշ­նե­րուն գայ­թակ­ղու­թեան պատ­ճառ դառ­նա­լէ, Սր­բա­զան հայ­րը շեշ­տեց, անձ­նա­կան կեան­քի օ­րի­նա­կով նոր սե­րուն­դին բա­րի օ­րի­նակ ըլ­լա­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թիւ­նը։ ­­Տա­րի­քի յա­ռա­ջաց­ման բե­րու­մով, շի­ջող սե­րուն­դին հետ պէտք չէ, որ մեր հայ­կա­կան օ­ճախ­նե­րէն շի­ջին նաեւ հայ­կա­կան շունչն ու ո­գին։
«Ս. ­­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ ա­նո­ւա­նա­կո­չու­թեան տօ­նա­կա­տա­րու­թեան անդ­րա­դառ­նա­լով, Սր­բա­զան հայ­րը շեշ­տեց,, որ ա­նի­կա իր մէջ կը պար­փա­կէ ո՛չ միայն սուր­բին հան­դէպ հա­ւատ­քը, այլ նաեւ մեր նա­խորդ սե­րունդ­նե­րուն բա­րե­պաշտ հա­ւատ­քը, ա­ւան­դա­կան կեն­ցա­ղա­կեր­պը եւ ազ­գա­յին ո­գին, ո­րուն պահ­պա­նու­մը նոր սե­րուն­դին մօտ շատ դժո­ւար կը թո­ւի, նկա­տի ա­ռած՝ նոր ժա­մա­նակ­նե­րու կեան­քի պայ­ման­նե­րը։ Սր­բա­զան հայ­րը նշեց հա­ւատ­քի զօ­րու­թեամբ անհ­նա­րի­նը հնա­րա­ւոր դարձ­նե­լու ա­ւե­տա­րա­նա­կան պատ­գա­մը, որ մեր նա­խորդ­նե­րը Ա­ւե­տա­րա­նին մէջ նշո­ւած ան­պի­տան ծա­ռա­յի սկզբուն­քով ան­սա­կարկ ծա­ռա­յու­թեամբ ի­րենց կեան­քը նո­ւի­րե­ցին ազ­գին ու ե­կե­ղե­ցիին։
Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­ւան­դա­կան մա­տա­ղօրհ­նու­թիւնն ու հո­գե­հան­գիս­տը, որ­մէ ետք՝ եր­գո­ւե­ցան «­­Կի­լի­կիա» մաղ­թեր­գը ու «­­Մեր հայ­րե­նիք» ո­գեր­գը, ա­պա դպրաց դասն ու ժո­ղո­վուր­դը թա­փօ­րով ուղ­ղո­ւե­ցան ե­կե­ղեց­ւոյ շրջա­բա­կը, ուր Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը յա­տուկ կեր­պով շնոր­հա­ւո­րեց դպրաց դա­սը, երգ­չա­խում­բը եւ խո­րա­նի սպա­սար­կող­նե­րը ու օրհ­նեց հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դը։ Ա­ռաջ­նորդ ­­Գե­ղամ Արք. ­­Խա­չե­րեան ե­կե­ղեց­ւոյ գրա­սե­նեա­կէն ներս ըն­դու­նեց պաշ­տօ­նա­կան անձ­նա­ւո­րու­թեանց շնոր­հա­ւո­րու­թիւն­նե­րը։
Նոյն օ­րը, ե­րե­կո­յեան ժա­մը 8։00ին, «­­Զա­ւա­րեան» կեդ­րո­նի «­­Զա­քա­րեան» սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Ս. ­­Յա­կո­բի տօ­նի պաշ­տօ­նա­կան ճաշ­կե­րոյ­թը, նա­խա­գա­հու­թեամբ Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հօր։ ­­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի հրա­ւէր­նե­րուն հա­մա­ձայն, ներ­կայ գտնո­ւե­ցան Ազ­գա­յին ­­Վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ ­­Պօ­ղոս ­­Չո­լա­քեան, ա­տե­նադ­պիր ­­Թագ­ւոր ­­Յո­վա­կի­մեան, Ազգ. ­­Կեդր. վար­չու­թեան ան­դամ տոքթ. Ար­մէն ­­Տէ­րեան, ­­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի եւ ­­Տիկ­նանց մարմ­նոյ ան­դամ­նե­րը, ե­կե­ղեց­ւոյ դպիր­ներն ու սար­կա­ւագ­նե­րը եւ երգ­չա­խում­բի ան­դամ­նե­րը։
Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հօր սե­ղա­նի օրհ­նու­թե­նէն ետք, ­­Պա­րէտ քհնյ. ­­Խա­չե­րեան, խօսք առ­նե­լով յա­նուն ­­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դին ու ­­Տիկ­նանց մարմ­նոյ, իր շնոր­հա­կա­լու­թիւ­նը յայտ­նեց ­­Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նոր­դի ներ­կա­յու­թեան ու հան­դի­սա­պե­տու­թեան հա­մար։ Ա­ւել­ցուց, որ Ս. ­­Յա­կո­բի տօ­նին Սր­բա­զան հօր մաս­նակ­ցու­թիւ­նը եւ հայ­րա­կան պատ­գա­մը ա­ռա­ւել եւս ներշն­չում, քա­ջա­լե­րանք ու հա­ւատք կը շնոր­հէ շրջա­նի ժո­ղո­վուր­դին։ ­­Յայտ­նեց, թէ Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը, շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վի­ւին հետ մնա­յուն կա­պակ­ցու­թեամբ, մօ­տէն կը հե­տե­ւի ­­Գո­քի­նիոյ եւ շրջա­կայ­գի հո­գե­ւոր եւ ազ­գա­յին աշ­խա­տանք­նե­րուն։ Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նո­ւե­ցաւ նաեւ Ազ­գա­յին վար­չու­թեան, որ քա­ջա­լեր կը հան­դի­սա­նայ ­­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի աշ­խա­տանք­նե­րուն։
­­Քա­հա­նայ հայ­րը շնոր­հա­ւո­րեց ե­կե­ղեց­ւոյ ­­Թա­ղա­յին խորհր­դոյ ու ­­Տիկ­նանց մարմ­նոյ ան­դամ­նե­րը, դպրա­պե­տը, սար­կա­ւագ­ներն ու դպիր­նե­րը ի­րենց ե­կե­ղե­ցա­նո­ւէր ան­խոնջ ծա­ռա­յու­թեան ու ներդ­րու­մին հա­մար։
Ա­պա, ող­ջոյ­նի ու շնոր­հա­ւո­րա­կան խօս­քե­րով հան­դէս ե­կան Ազ­գա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տը եւ ­­Թա­ղա­յին խորհր­դոյ ա­տե­նա­պետ ­­Սեր­գօ Ա­րա­պեան։ ­­Յա­ջոր­դա­բար, հրա­ւի­րո­ւե­ցաւ Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը իր հայ­րա­կան խօս­քը ուղ­ղե­լու։ Ան ջեր­մօ­րէն շնոր­հա­ւո­րեց «Ս. ­­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վի­ւը, ­­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ու ­­Տիկ­նանց մարմ­նոյ ան­դամ­նե­րը եւ գնա­հա­տեց տօ­նի կազ­մա­կերպ­չա­կան աշ­խա­տան­քը։ ­­Նաեւ, յա­տուկ կեր­պով գնա­հա­տեց ու քա­ջա­լե­րեց դպրաց դա­սի ան­դամ­նե­րու ծա­ռա­յու­թիւ­նը։
Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի տնօ­րին­ման հա­մա­ձայն, ճաշ­կե­րոյ­թի ըն­թաց­քին յա­տուկ յու­շա­նո­ւէր­նե­րով պա­տի­ւի ար­ժա­նա­ցան ե­կե­ղեց­ւոյ ­­Տիկ­նանց մարմ­նոյ վաս­տա­կա­շատ ան­դա­մու­հի­ներ ­­Մա­րօ ­­Մի­քա­յէ­լեանն ու Այ­տա ­­Գա­լայ­ճեա­նը։ Ա­նոնք շատ եր­կար տա­րի­ներ անձ­նո­ւէր ու ան­վե­րա­պահ ի­րենց ծա­ռա­յու­թիւ­նը բե­րած են ու տա­կա­ւին կը շա­րու­նա­կեն բե­րել ե­կե­ղեց­ւոյ գո­յա­տեւ­ման ու պայ­ծա­ռաց­ման ա­ռա­քե­լու­թեան մէջ։ «Ս. ­­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ հա­մար ա­նոնց զո­հո­ղու­թեան ո­գին ինք­նու­րոյն դրոշ­մը ար­դէն թո­ղած է յա­ջոր­դող սե­րունդ­նե­րուն մօտ։ ­­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի փա­փա­քին հա­մա­ձայն, Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը յու­շա­նո­ւէր­նե­րը յանձ­նեց եր­կու ազ­նո­ւա­կան տի­կին­նե­րուն եւ փո­խան­ցեց նաեւ իր գնա­հա­տան­քի խօս­քը։ Ան յայտ­նեց, թէ պար­գե­ւատ­րեալ եր­կու տի­կին­նե­րը խօ­սուն վկա­ներն են օ­րո­ւան քա­րո­զին ու խոր­հուր­դին։ Ա­նոնք ի­րենց ծնող­նե­րէն ստա­նա­լով քրիս­տո­նէա­կան հա­ւատ­քը, ծա­ռա­յե­ցին ու նո­ւի­րա­բե­րե­ցին ի սէր Աս­տու­ծոյ ու ազ­գին։
­­Պաշ­տօ­նա­կան խօս­քե­րու ա­ւար­տին ճաշ­կե­րոյ­թը շա­րու­նա­կո­ւե­ցաւ տօ­նա­կան ու­րախ մթնո­լոր­տին մէջ։

ԹՂԹԱԿԻՑ