ՊԱՐԷՏ ՔՀՆՅ. ԽԱՉԵՐԵԱՆ
Ազգային ծառայական կեանքէն ներս մարդկային կորուստը, սուգին կողքին նաեւ մտահոգութիւն կը յառաջացնէ շրջապատէն ներս։ Որովհետեւ ծառայող փաղանգը կը զանազանուի միւսէն՝ իր քիչ թիւով, զոհողական աշխատանքով եւ արդիւնքով։ Այդ իսկ պատճառով, երբ ազգայինի մը մահուան լուրը լսուի, մեր մտքերուն մէջ անմիջապէս հետեւեալ հարցումը կու գայ. «Ո՞վ պիտի գայ անոր տեղը»։ Հարցումը անշուշտ կը բխի ազգային հրապարակի վրայ մարդոյժի լուրջ պակասութեան պատճառով։
Այդ հարցումը կատարեցինք մենք անցեալ շաբաթավերջին, երբ իմացանք Գոքինիոյ «Ս. Յակոբ» եկեղեցւոյ Թաղային Խորհրդոյ ատենապետ Ստեփան Յովակիմեանի մահուան տխուր լուրը։ Ստեփանի գործակիցները վստահաբար նոյն հաւատքով ու բծախնդրութեամբ պիտի շարունակեն իրենց առաքելութիւնը, բայց անոր տեղը նոյն ոգիով ու նուիրուածութեամբ նոր անձ մը պիտի գա՞յ արդեօք։
Ազգային հրապարակը ամայի է։
Ստեփան Յովակիմեանը նկարագրային գիծով ժպտուն, ազնուական, խօսակցութեան ու արտայայտութեան մէջ չափաւոր անձնաւորութիւն մըն էր։ Իսկ գործով, ան իսկական դրօշակիրը դարձաւ «եկեղեցին իր երկրորդ տունը եւ Թաղային Խորհուրդն ու Տիկնանց Մարմինը իր երկրորդ ընտանիքը» կարգախօսին։ Շատ առիթներու կը գործածուի այս նախադասութիւնը, սակայն քիչեր միայն կը յաջողին գաղափարը իսկութեան վերածել, որոնցմէ մին եղաւ Ստեփանը։
Գոքինիոյ «Ս. Յակոբ» եկեղեցին իր երկրորդ տունն էր։ Ամէն Կիրակի պարտաճանաչ կերպով ներկայ կը գտնուէր եկեղեցի, որպէս հաւատացեալ եւ որպէս պատասխանատու։ Տօնական օրերու մարդ չէր ան։ Ինքզինք ցոյց տալու կամ նկարին մէջ երեւալու ազգային հիւանդութենէն չէր տառապեր բնաւ։ Որովհետեւ ան իսկապէս եկեղեցասէր անձ մըն էր։ Ամբողջ սրտով ու հոգիով կը գուրգուրար եկեղեցւոյ — որպէս Աստուծոյ տուն — եւ շրջանի հայութեան գոյատեւման կարեւոր մէկ մասնիկը։ Ստեփան Յովակիմեան օրինակելի ատենապետ մըն էր։ Իրեն համար ատենապետի հանգամանքը գործակիցներուն հրահանգներ տալու, քննադատելու կամ պարտադրելու չափանիշ չէր։ Ատենապետ Ստեփանին համար հանգամանքը լուռ ու շատ անգամ աներեւոյթ ձեւով աշխատանքի պարտաւորութիւն էր։ Ազգային մեր կեանքը ցոյց տուած է, թէ հանգամանքը բազմաթիւ ազգայիններու նկարագիրը փոխած է, ներքին ու արտաքին բարդոյթներ ու վնասներ յառաջացնելով։
Մինչդեռ ատենապետ Ստեփանը մնաց ազնուասիրտ ու յարգալիր եւ այդ բնաւորութեամբ ու գործելակերպով սիրաշահեցաւ իր գործակիցներու սէրն ու վստահութիւնը։ Կարելի է ըսել, թէ ան միշտ լաւատես, համադրող ու մղում տուող ուժն էր Թաղային Խորհուրդին ու Տիկնանց Մարմնոյ։ Ան իր արժանիքներուն շնորհիւ շրջանի գործօն կառոյցներուն ու ժողովուրդին յարգանքին եւս արժանացաւ։
Թեմակալ առաջնորդ Գեղամ Արք. Խաչերեան նախագահեց յուղարկաւորութեան եւ իր խօսքին մէջ արժեւորեց ու գնահատեց Ստեփանը որպէս արժանիքներու տէր մարդ ու եկեղեցւոյ նուիրեալ ծառայ։ Ան յայտնեց նաեւ, թէ ժողովուրդին ու գործակիցներուն բարի վկայութիւնը անոր մասին խորապէս տպաւորեց զինք։
Ստեփան Յովակիմեանի նման եկեղեցասէր ազգայինի եւ օրինակելի ժողովականի մը բացակայութիւնը մեծ ցաւ պատճառեց բոլորին անխտիր։
Յիշատակն արդարոց օրհնութեամբ եղիցի։
Ο επικήδειος λόγος της Ενοριακής Επιτροπής στη
μνήμη του Στεπάν Οβακιμιάν από τον Σέρκο Αραπιάν
Αποχαιρετούμε σήμερα με πόνο ψυχής, έναν άνθρωπο αγαπητό και σεβαστό. Ο Στεπάν Οβακιμιάν, ήταν ένας άνθρωπος πράος, δίκαιος και με αδιάλειπτο ενδιαφέρον, για τα προβλήματα και τις ανάγκες της εκκλησίας μας. Επιμελής, αποφασιστικός, πάντα πρόθυμος να συζητήσει αντίθετες απόψεις. Ένας πρόεδρος που διετέλεσε άξια το έργο του, με μοναδικό γνώμονα τη λογική και τη σύμπνοια.
Η είδηση της απώλειάς του, βύθισε σε θλίψη όχι μόνο την οικογένειά του, αλλά και όλους εμάς τους επίτροπους και τις κυρίες της επιτροπής της εκκλησίας. Η παρουσία όλων μας σήμερα εδώ, επιβεβαιώνει την αγάπη και τον απεριόριστο σεβασμό που έχουμε στο πρόσωπό του.
Αγαπημένε μας πρόεδρε. Όλοι αυτοί που σε γνωρίσαμε, θα έχουμε να λέμε για έναν άνθρωπο τίμιο, για τη προσφορά σου, για το ενδιαφέρον σου, τις συμβουλές σου, την αγάπη σου.
Στις τρεις γυναίκες της ζωής σου, την αγαπημένη σου σύζυγο, τις λατρεμένες σου κόρες, που ήταν πάντα στο πλευρό σου, ευχόμαστε ο Θεός να δίνει δύναμη. Τους εκφράζουμε τα βαθιά και ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
Καλό ταξίδι πρόεδρε, ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάζει.
