«Սուրբ Յակոբ» եկեղեցւոյ տօնակատարութիւնը

­Գո­քի­նիոյ «­Սուրբ ­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուրդն ու ­Տիկ­նանց ­Մար­մի­նը կը հա­ղոր­դեն, որ ­Կի­րա­կի՝ 17 ­Դեկ­տեմ­բե­րի ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մը 9ին տե­ղի ու­նե­ցաւ ժա­մեր­գու­թիւն, ա­պա՝ ժա­մը 10ին ­Սուրբ եւ Ան­մահ ­Պա­տա­րագ, ձե­ռամբ՝ յու­նա­հա­յոց թե­մի բա­րե­ջան ա­ռաջ­նորդ ­Գե­ղամ Արք. ­Խա­չե­րեա­նի:
­Ներ­կայ գտնո­ւած են Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ պրն. ­Պօ­ղոս ­Չո­լա­քեան եւ տիկ. Ա­րաք­սի ­Գո­լա­նեան, ա­ւե­տա­րա­նա­կան հա­մայն­քի հո­վիւ ­Վե­րա­պա­տո­ւե­լի ­Վի­գէն ­Չո­լա­քեան, ­Սուրբ ­Յա­կոբ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ ­Վահ­րիճ Վրդ. ­Ղա­րա­խա­նեան, Ա­թէն­քի «­Սուրբ Գ­րի­գոր ­Լու­սա­ւո­րիչ» ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ Հ­րայր Աւ. Քհնյ. ­Նի­կո­լեան եւ ­Նէոս ­Գոզ­մո­սի «­Սուրբ ­Կա­րա­պետ» ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ ­Նա­րեկ Քհնյ. ­Շա­հի­նեան եւ շուրջ 400 ուխ­տա­ւոր­ներ­ներ:
­Գո­քի­նիոյ «­Սուրբ ­Յա­կոբ» ե­կե­ղե­ցին ան­գամ մը եւս տօ­նեց իր ե­կե­ղեց­ւոյ ա­նո­ւա­նա­կո­չու­թեան օ­րը: Անն­կա­րագ­րե­լի զգա­ցում­նե­րով հա­մա­կո­ւած ուխ­տա­ւոր­նե­րու խուռ­նե­րամ բազ­մու­թիւ­նը, մէկ տեղ հա­ւա­քո­ւած, ե­կած էր ստա­նա­լու բա­րե­խօ­սու­թիւ­նը եւ օրհ­նու­թիւ­նը ­Սուրբ ­Յա­կոբ Մծբ­նա­ցի ­Հայ­րա­պե­տին: ­Հո՛ս կը կա­յա­նար հայ ա­ռա­քե­լա­կան սուրբ ե­կե­ղեց­ւոյ ա­մուր ­Հա­ւատ­քը: ­Հա­ւատք մը՝ որ չճանչ­ցաւ պաշ­տօն կամ տիտ­ղոս եւ հա­ւատք մը, որ հա­մախմ­բեց բո­լոր դա­սա­կար­գի մար­դի­կը, ըլ­լան ա­նոնք մեծ կամ փոքր: ­Պա­տա­րա­գի ըն­թաց­քին իւ­րա­քան­չիւր հա­ւա­տա­ցեալ իր հո­գիին մէջ ­Սուրբ ­Յա­կոբ ­Հայ­րա­պե­տին բա­րե­խօ­սու­թիւ­նը կ­՛ա­ղեր­սէր:
­Քա­րո­զին մէջ, Սր­բա­զան ­Հայ­րը հա­կիրճ ձե­ւով պատ­մեց օ­րո­ւան ­Սուր­բին կեան­քէն ո­րոշ դրո­ւագ­ներ եւ ա­ռօ­րեայ մեր կեան­քին շա­ղա­խե­լով զա­նոնք՝ ը­սաւ.- «Ա­ռա­քե­լա­կան դա­րա­ւոր ե­կե­ղեց­ւոյ կեան­քին մէջ սուր­բե­րը ար­ժէք­ներ են եւ այ­սօր այդ ար­ժէք­նե­րուն պէտք չէ սո­վո­րա­կան ձե­ւով նա­յինք, այլ ա­նոնց օ­րի­նա­կը պէտք է կեան­քի վե­րա­ծենք, որ­պէս­զի մեր ապ­րած կեան­քը օրհ­նու­թեամբ լե­ցո­ւի: Հ­րաշք­նե­րը նշան­ներ են ա­ւե­տե­լու, որ այդ ան­ձը Աս­տու­ծոյ ընտ­րեալն է, եւ այդ ընտ­րեալ­նե­րէն էր ­Սուրբ ­Յա­կոբ Մծբ­նա­ցի ­Հայ­րա­պե­տը:
Եւ այ­սօր իւ­րա­քան­չիւ­րիս պարտքն է, որ­պէս­զի ուխ­տենք ըլ­լալ ծա­ռա­յա­սէր եւ նո­ւի­րեալ մեր հա­ւատ­քին եւ մեր ա­ռա­քե­լու­թեան»:
­Յա­ւարտ ­Սուրբ եւ Ան­մահ ­Պա­տա­րա­գին տե­ղի ու­նե­ցաւ մա­տա­ղօրհ­նէք եւ ա­պա հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն՝ ի յի­շա­տակ ե­կե­ղեց­ւոյ կա­մա­ւոր սպա­սա­ւոր­նե­րուն, ըլ­լան ա­նոնք հո­գե­ւո­րա­կան կամ աշ­խար­հա­կան: ­Բո­լո­րին վարձ­քը կա­տար եւ Աս­տո­ւած իւ­րա­քան­չիւ­րին ուխ­տը ըն­դու­նե­լի ը­նէ։