Ա­կա­նա­ւոր ար­ձա­կա­գիր, թա­տե­րա­գիր, հրա­պա­րա­կա­խօս եւ թարգ­մա­նիչ Պերճ Զէյ­թուն­ցեան Օ­գոս­տոս 21ին հե­ռա­ցաւ կեան­քէն,- կը տե­ղե­կաց­նէ «Ար­մէնփրես»։ Պերճ Զէյ­թուն­ցեան ծնած է 1938ին, Ա­ղեք­սանդ­րիա (Ե­գիպ­տոս): Ան Հ.Խ.Ս.Հ. մշա­կոյ­թի վաս­տա­կա­ւոր գոր­ծիչ (1989) էր: Զէյ­թուն­ցեան 1948ի հայ­րե­նա­դար­ձող­նե­րէն էր: Ան ա­ւար­տած է Ե­րե­ւա­նի Ղա­զա­րոս Ա­ղա­յեա­նի ա­նո­ւան միջ­նա­կարգ դպրո­ցը, իսկ 1963ին՝ Փի­դի­կորս­քի օ­տար լե­զու­նե­րու ու­սում­նա­րա­նը: 1963-1964 թո­ւա­կան­նե­րուն հե­տե­ւած է Մոս­կո­ւա­յի բարձ­րա­գոյն բե­մագ­րու­թեան դա­սըն­թաց­նե­րուն: 1965-1968 թուա­կան­նե­րուն ե­ղած է «­Հայ­ֆիլմ» ա­րո­ւես­տա­նո­ցի խմբա­գիր, ա­պա՝ 1965-1975, հե­ռուս­տա­ժա­պա­ւէն­նե­րու «Ե­րե­ւան» ա­րո­ւես­տա­նո­ցի գլխա­ւոր խմբա­գիր։ Ա­ւե­լի ուշ՝ 1975-1986, ան վա­րած է Հա­յաս­տա­նի Գ­րող­նե­րու Միու­թեան քար­տու­ղա­րի պաշ­տօ­նը: Ե­ղած է Հա­յաս­տա­նի մշա­կոյ­թի ա­ռա­ջին նա­խա­րա­րը՝ 1991-1992: Պերճ Զէյ­թուն­ցեա­նի ա­ռա­ջին գիր­քը տպագ­րո­ւած է 1956ին:
Հե­ղի­նակ է 12 թա­տե­րա­խա­ղե­րու, ո­րոնք բե­մադ­րո­ւած են Ե­րե­ւա­նի թատ­րոն­նե­րուն մէջ: Գիր­քե­րը թարգ­մա­նո­ւած են 11 լե­զու­նե­րու, նե­րա­ռեալ՝ ռու­սե­րէ­նի, անգ­լե­րէ­նի, ֆրան­սե­րէ­նի եւ ա­րա­բե­րէ­նի:
Զէյ­թուն­ցեան պե­տա­կան մրցա­նա­կի կրկնա­կի դափ­նե­կիր ե­ղած էր, մշա­կոյ­թի վաս­տա­կա­ւոր գոր­ծիչ, Հ­ռո­մի ա­րո­ւեստ­նե­րու եւ հա­սա­րա­կա­կան գի­տու­թիւն­նե­րու «­Տի­բե­րի­նա» ա­կա­դե­միոյ պա­տո­ւա­ւոր ան­դամ: 2007ին, Պերճ Զէյ­թուն­ցեա­նին յանձ­նո­ւած է Հա­յաս­տա­նեայց ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ «­Սուրբ Սա­հակ-­Սուրբ Մես­րոպ» բարձր շքան­շա­նը: Ատ­կէ քա­նի մը տա­րի ա­ռաջ ան ար­ժա­նա­ցած էր նաեւ «­Հայ ա­րո­ւես­տի աս­պետ», ինչ­պէս նաեւ «Ե­րե­ւա­նի պա­տո­ւա­ւոր քա­ղա­քա­ցի» կո­չում­նե­րուն:
2013ին, Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տին ո­րո­շու­մով, Պերճ Զէյ­թուն­ցեան պար­գե­ւատ­րո­ւած է Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տի յու­շաշ­քան­շա­նով: 2016ին, Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան Ան­կա­խու­թեան 25ա­մեա­կին ա­ռի­թով, հայ գրա­կա­նու­թեան եւ մշա­կոյ­թի զար­գաց­ման գոր­ծին մէջ իր ներդ­րած մեծ ա­ւան­դին հա­մար, Պերճ Զէյ­թուն­ցեան պար­գե­ւատ­րո­ւած է Պա­տո­ւոյ շքան­շա­նով: