Պաքուի օփերայի եւ պալէի թատրոնը

Պաքուի օփերայի եւ պալէի թատրոնը կառուցուած է հայազգի Մայիլով եղբայրներու նուիրատուութեամբ

0
3341

«armedia»

20րդ ­դա­րու սկիզ­բը, հա­յա­շատ ­Պա­քուն՝ ըլ­լա­լով ­Ցա­րա­կան ­Կայս­րու­թեան ա­մե­նա­մեծ ար­դիւ­նա­բե­րա­կան կեդ­րոն­նե­րէն մէ­կը, նշա­նա­ւոր ե­ղած է նաեւ հայ­կա­կան հա­րուստ քա­ղա­քակր­թու­թեամբ:
­Հա­յե­րը, ռուս, այ­լազ­գի եւ մահ­մե­տա­կան բնակ­չու­թե­նէն ետք, քա­ղա­քի եր­րորդ մե­ծա­գոյն ազ­գա­յին խում­բը կը կազ­մէին: ­Քա­ղա­քի ըն­կե­րա­յին, մշա­կու­թա­յին եւ գոր­ծա­րար կեան­քին մէջ հա­յե­րը ա­ռաջ­նա­կարգ դիրք կը գրա­ւէին: ­Հայ ձեռ­նար­կա­տէր­նե­րու շնոր­հիւ էր, որ ­Պա­քո­ւի մէջ քա­րիւ­ղի ար­դիւ­նա­բե­րու­թիւ­նը սկսած էր զար­գա­նալ: ­Հայ գոր­ծա­րար­նե­րու եւ ճար­տա­րա­պետ­նե­րու յա­տա­կա­գիծ­նե­րով կա­ռու­ցո­ւած շէն­քե­րը ­Պա­քուն կը զար­դա­րեն մին­չեւ օրս:
Այդ շէն­քե­րէն մէ­կը՝ ­Մա­յի­լով եղ­բայր­նե­րուն կա­ռու­ցած Օ­փե­րա­յի շէնքն է, այժմ՝ «Ատր­պէյ­ճա­նի պե­տա­կան ա­կա­դե­մա­կան օ­փե­րա­յի եւ պա­լէի թատ­րոն»ը: ­Շէն­քը կա­ռու­ցո­ւած է հա­յազ­գի մի­լիո­նա­տէր ­Մա­յի­լով եղ­բայր­նե­րուն նիւ­թա­կան ներդ­րու­մով: Կրտ­սեր եղ­բայ­րը՝ Ի­լիա ­Լա­զա­րե­ւիչ բարձ­րո­րակ բժիշկ ե­ղած է, իսկ ա­ւագ եղ­բայր ­Դա­նիէ­լը` գոր­ծա­րար, հա­շո­ւա­պա­հու­թեան եւ ա­ռեւտ­րա­կան-ար­դիւ­նա­բե­րա­կան յանձ­նա­ժո­ղո­վի ան­դամ: ­Մա­յի­լով եղ­բայր­նե­րը խա­ւիա­րի յա­ջող ա­ռեւ­տուր ու­նէին՝ սե­փա­կան ձկնա­բու­ծա­րան­նե­րով ու ար­տադ­րա­մաս­նե­րով: ­Ռու­սաս­տա­նի մէջ ալ ա­նոնք նշա­նա­ւոր էին որ­պէս «­Խա­ւիա­րա­յին թա­գա­ւոր­ներ»:
­Բա­ւա­կան հե­տաքրք­րա­կան է գիտ­նալ, թէ ա­նոնք ին­չո՛ւ յան­կարծ ո­րո­շե­ցին թատ­րոն կա­ռու­ցել:
«­Մա­յի­լով եղ­բայր­նե­րու օ­փե­րա­յին տուն»ին հետ կա­պո­ւած գե­ղե­ցիկ, բայց չհաս­տա­տո­ւած ա­ռաս­պել մը գո­յու­թիւն ու­նի:
Ա­ռաս­պե­լին հա­մա­ձայն՝ 1910ին ­Պա­քու ժա­մա­նած է հան­րա­ծա­նօթ երգ­չու­հի մը, ո­րուն գե­ղեց­կու­թիւնն ու հրա­շա­լի ձայ­նը հմա­յած են ա­ւագ ­Մա­յի­լո­վը: ­Գե­ղե­ցիկ երգ­չու­հին հա­մերգ­ներ տո­ւած է ­Բիր­ժա փո­ղո­ցին կրկէ­սի փայ­տեայ շէն­քին մէջ, ա­պա՝ ձմեռ­նա­յին ա­կումբ­նե­րու մէջ: ­Պա­քու կա­տա­րած իր այ­ցե­լու­թեան ա­ւար­տին, խա­ղա­տու­նե­րէն մէ­կուն մէջ երգ­չու­հիին ի պա­տիւ յա­տուկ հրա­ժեշ­տի ե­րե­կոյ մը կազ­մա­կեր­պո­ւած է, ո­րու ըն­թաց­քին ա­նոր հար­ցու­ցած են, թէ յա­ջորդ ան­գամ ե՞րբ կը վե­րա­դառ­նայ ­Պա­քու:
«­Հա­ւա­նա­բար եր­բե՛ք, ո­րով­հե­տեւ ես վարժ չեմ կրկէս­նե­րու եւ խա­ղա­տու­նե­րու մէջ եր­գե­լու»,- պա­տաս­խա­նած է երգ­չու­հին: «­Ձեր հրա­շա­լի քա­ղա­քին մէջ չկա՞ն ար­դեօք հա­րուստ մար­դիկ, ո­րոնք մի­ջոց­ներ կը տրա­մադ­րեն կա­ռու­ցե­լու օ­փե­րա­յի տուն մը, ուր ե­րա­ժիշտ­նե­րը կրնան ցոյց տալ ի­րենց հմտու­թիւն­նե­րը»,- հար­ցու­ցած է երգ­չու­հին:
­Մա­յի­լով ճիշդ տա­րի մը ետք, կրկին հրա­ւի­րած է զինք ­Պա­քու` մաս­նակ­ցե­լու բաց­ման ա­րա­րո­ղու­թեան օ­փե­րա­յի այն թատ­րո­նին, որ պի­տի կա­ռու­ցո­ւէր ի պա­տիւ երգ­չու­հիին:
«­Վե­րած­նուն­դի» ո­ճով թատ­րո­նին նա­խա­գի­ծը մշա­կած է քա­ղա­քա­ցիա­կան ճար­տա­րա­գէտ ­Բա­յեւ: ­Հա­յազ­գի ­Նի­քո­լայ ­Գէոր­գիե­ւիչ ­Բա­յեւ ծնած է 1875ին Աստ­րա­խան: 1911էն աշ­խա­տած է որ­պէս ­Պա­քո­ւի քա­ղա­քա­յին կա­ռա­վա­րու­թեան գլխա­ւոր ճար­տա­րա­պետ: Այդ մի­ջո­ցին, ան կա­ռու­ցած է մէ­կէ ա­ւե­լի շէն­քեր ­Պա­քո­ւի մէջ, օ­րի­նակ՝ «Ատր­պէյ­ճա­նի օ­փե­րա­յի եւ պա­լէի թատ­րոն»ը, ­Սա­փուն­չու կա­յա­նը, ­Հայ­կա­շէ­նի բնա­կե­լի թա­ղա­մա­սը (Ար­մէ­նի­քէնթ) եւ այլ կա­ռոյց­ներ:
­Քաղ­քե­նի-դրա­մա­տի­րա­կան դա­րաշր­ջա­նին կա­ռու­ցո­ւած թա­տե­րա­կան շէն­քե­րու շի­նա­րա­րու­թեան պատ­մու­թեան մէջ, ­Մա­յի­լով­նե­րու թատ­րո­նը իւ­րա­յա­տուկ տեղ կը գրա­ւէ, ո­րով­հե­տեւ ա­նի­կա կա­ռու­ցո­ւած է կարճ ժա­մա­նա­կա­մի­ջո­ցի մը ըն­թաց­քին: ­Շուրջ 1800 մարդ ըն­դու­նող այս շէն­քը կա­ռու­ցո­ւած է ըն­դա­մէ­նը 10 ամ­սո­ւան ըն­թաց­քին:
28 ­Փետ­րո­ւար 1911ին տե­ղի ու­նե­ցած է ­Պա­քո­ւի օ­փե­րա­յի եւ պա­լէի թատ­րո­նին բա­ցու­մը: Ա­ւագ ­Մա­յի­լով եղ­բօր հրա­ւէ­րով ­Պա­քու ժա­մա­նած է վե­րո­յի­շեալ երգ­չու­հին: ­Բաց­ման մաս­նակ­ցած են նաեւ քա­ղա­քի մե­ծա­հա­րուստ մար­դիկ, ե­րա­ժիշտ­ներ ու դե­րա­սան­ներ:
­Թատ­րո­նի բաց­ման ա­ռի­թով՝ երգ­չու­հին, ո­րուն շնոր­հիւ ­Պա­քո­ւի մէջ յայտ­նո­ւե­ցաւ այս հիա­նա­լի թատ­րո­նը, յա­տուկ հա­մերգ տո­ւած է: Երբ ան հա­մեր­գը ա­ւար­տած է, փո­ղը անձ­րե­ւի նման տե­ղա­ցած է վրան: ­Մա­յի­լով իր կար­գին ա­նոր նո­ւի­րած է ծաղ­կե­փունջ­ներ, ո­րոնք հա­ւա­քո­ւած են 25, 50 եւ 100 մա­նաթ թղթադ­րամ­նե­րէ, կը գրէ «Ա­ւի­թաս.ru»:
­Հայ ա­ռեւտ­րա­կան­նե­րու գու­մար­նե­րով եւ հայ տա­ղան­դա­ւոր ճար­տա­րա­պետ­նե­րու նա­խա­ձեռ­նու­թիւն­նե­րով՝ ­Պա­քո­ւի մէջ կա­ռու­ցո­ւած են նաեւ հի­ւան­դա­նոց­ներ, դպրոց­ներ, ե­կե­ղե­ցի­ներ եւ այլն: ­Ցա­ւօք, դրա­ցի մայ­րա­քա­ղա­քի ձե­ւա­ւոր­ման ու զար­գաց­ման գոր­ծին հա­յե­րու մաս­նակ­ցու­թիւ­նը վկա­յող փաս­տա­թուղ­թե­րու մեծ մա­սը այժմ պա­հո­ւած է կամ նոյ­նիսկ ոչն­չա­ցո­ւած է ատր­պէյ­ճա­նա­կան ար­խիւ­նե­րէն…: