­Զօ­րա­վար­ներ ­Հա­մա­զասպ ­Բա­բա­ջա­նեան եւ ­Յով­հան­նէս ­Բաղ­րա­մեան

­Խա­չի­սար կամ ­Չար­դախ­լու գիւ­ղը ներ­կա­յիս կը գտնո­ւի Ատր­պէյ­ճա­նի ­Շամ­խո­րի շրջա­նին մէջ, ­Շամ­խոր քա­ղա­քէն դէ­պի ա­րեւ­մուտք: Ան պատ­մա­կան ­Մեծ ­Հայ­քի Ու­տիք նա­հան­գի ­Շա­կա­շէն գա­ւա­ռի գիւ­ղե­րէն է։ ­Մին­չեւ Ար­ցա­խեան հա­կա­մար­տու­թիւ­նը ու­նե­ցած է բա­ցա­ռա­պէս հայ­կա­կան բնակ­չու­թիւն։
­Չար­դախ­լուն հին, բազ­մա­դա­րեան մշա­կոյթ ու­նե­ցող գիւղ է։ Ան ե­կած է դա­րե­րու խո­րե­րէն։ Այդ մա­սին կը վկա­յեն բազ­մա­թիւ յու­շար­ձան­նե­րը՝ խաչ­քա­րե­րը, տա­պա­նա­քա­րե­րը, մա­տուռ­նե­րը, ե­կե­ղե­ցին։
Երկ­րորդ ­Հա­մաշ­խար­հա­յին ­Պա­տե­րազ­մին՝ ­Չար­դախ­լո­ւէն պա­տե­րազ­մի մեկ­նած է 1250 հո­գի. 12ը՝ զօ­րա­վար դար­ձած են, 57ն` գնդա­պետ, իսկ 7 չար­դախ­լե­ցի ար­ժա­նա­ցեր են ­Խորհր­դա­յին ­Միու­թեան հե­րո­սի կոչ­ման։
­Չար­դախ­լու գիւ­ղը 1987 թո­ւա­կա­նին հա­յա­թա­փո­ւած է ­Շամ­խո­րի շրջա­նի ա­ռա­ջին քար­տու­ղար Ա­սա­դո­վի ան­մի­ջա­կան ջան­քե­րով։ Ան նաեւ բռնու­թեամբ ձեր­բա­կա­լեր է գիւ­ղի հայ տղա­մար­դի­կը: ­Գիւ­ղի տե­ղա­հա­նո­ւած բնակ­չու­թեան 310 ըն­տա­նի­քը, ինչ­պէս նաեւ՝ 12 ըն­տա­նիք ­Շա­հու­մեա­նի շրջա­նէն, ա­պաս­տան գտան ­Տա­ւու­շի ­Զօ­րա­կան գիւ­ղին մէջ:
­Չար­դախ­լո­ւի նշա­նա­ւոր անձ­նա­ւո­րու­թիւն­նե­րէն՝
– ­Յով­հան­նէս ­Բաղ­րա­մեան. ­Խորհր­դա­յին ­Միու­թեան մար­շալ (մա­րա­ջախտ), կրկնա­կի հե­րոս։
– ­Հա­մա­զասպ ­Բա­բա­ջա­նեան. ­Խորհրդա­յին ­Միու­թեան զրա­հա­տան­կա­յին զօր­քե­րու գլխա­ւոր մար­շալ։
– Ար­շակ ­Տէր-­Ղու­կա­սով. ­Ցա­րա­կան բա­նա­կի հա­յազ­գի զօ­րա­վար, տե­ղա­պահ-գնդա­պետ։
– ­Գա­րե­գին Ա. ­Յով­սէ­փեան. ­Մե­ծի ­Տանն ­Կի­լի­կիոյ ­Կա­թո­ղի­կոս (1943-1952)։
– ­Պար­գեւ Ար­քե­պիս­կո­պոս ­Մար­տի­րո­սեան. ­Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Ար­ցա­խի թե­մի ա­ռաջ­նորդ՝ ար­մատ­նե­րով հե­րո­սա­կան ­Չար­դախ­լու գիւ­ղէն (ծնեալ 1954ին)։
– Ջ­հան ­Մար­գա­րեան. ­Ցա­րա­կան բա­նա­կի տե­ղա­պահ-տաս­նա­պետ։
– Եու­րի ­Մար­տի­րո­սեան. տե­ղա­պահ-տաս­նա­պետ։
– Ի­լիա ­Բաղ­րա­մեան. տե­ղա­պահ-տաս­նա­պետ։
– ­Լէո­նիդ ­Մար­տի­րո­սեան. տե­ղա­պահ-տաս­նա­պետ։
– ­Գա­րե­գին ­Գաբ­րիէ­լեան. տե­ղա­պահ-տաս­նա­պետ։
– ­Ռա­ֆա­յէլ ­Յով­հան­նէ­սեան. տե­ղա­պահ-տաս­նա­պետ։
– Գ­րի­գո­րի ­Ղա­րա­կէօ­զեան. տե­ղա­պահ-գնդա­պետ։
– Աբ­գար ­Մա­նու­չա­րեանց. ­Գէոր­գիե­ւեան ­Խա­չե­րու աս­պետ, օ­դա­չու։
– ­Սար­գիս ­Մա­նա­սեան. հայ ազ­գա­յին-ա­զա­տագ­րա­կան պայ­քա­րի մաս­նա­կից, ­Հա­յաս­տա­նի ա­ռա­ջին հան­րա­պե­տու­թեան ներ­քին գոր­ծե­րու նա­խա­րա­րի տե­ղա­կալ, ներ­քին գոր­ծե­րու նա­խա­րար։
– Սմ­բատ ­Դա­նիէ­լեան. զի­նո­ւո­րա­կան գոր­ծիչ, պա­հա­կա­խում­բի գնդա­պետ (1940), բա­ժան­մուն­քի հրա­մա­նա­տար։