Ողջոյն մերազն ազնիւ ժողովուրդի զաւակներուն

Ք­րիս­տոս ­Յա­րեաւ ի մե­ռե­լոց,
Օրհ­նեալ է ­Յա­րու­թիւ­նը Ք­րիս­տո­սի
­Հայ­րա­կան օրհ­նու­թեամբ եւ Ք­րիս­տո­նէա­կան
­Յաղ­թա­նա­կի կան­չով կ­՛ող­ջու­նենք ձեզ եւ
յատ­կա­պէս կը շնոր­հա­ւո­րենք այս ա­նու­նով
միւ­ռո­նուած ճա­կատ­նե­րը…

Հ­րա­շա­փառ է ­Յա­րու­թիւ­նը ­Տի­րոջ՝ դրօ­շը Ք­րիս­տո­նէու­թեան։ Ան­կաս­կած եւ գրա­ւա­կանն է Ա­ւե­տա­րա­նի մե­ծու­թեան. կնի­քը Աս­տո­ւա­ծոր­դիի Աս­տո­ւա­ծու­թեան. Աս­տու­ծոյ եւ մարդ­կու­թեան հաշ­տու­թիւնն է, զոր մարդ­կա­յին բնու­թեան միա­խառն ­Տէ­րը բե­րաւ աշ­խար­հին՝ փրկու­թիւ­նը, ան­գի­տու­թեան եւ յի­մա­րու­թեան մէջ մխրճո­ւած մարդ­կու­թեան, պար­գե­ւե­լով կրկին կեան­քի յոյ­սը եւ զի­նեց ա­մէն քրիս­տո­նեայ՝ կեն­դա­նա­րա­րին խրա­խու­սիչ ներ­կա­յու­թեամբ։ ­Մի երկն­չիք, զի ա­հա ես ընդ ձեզ եմ մին­չեւ վախ­ճանն աշ­խար­հի։ ­Սուրբ է ­Զա­տի­կը, ա­մե­նա­մեծն է տօ­նե­րուն՝ զոր մարդ­կա­յին բնու­թիւ­նը ճանչ­ցած է եր­բեւէ պատ­մու­թեան ըն­թաց­քին։
­Զատ­կո­ւան խոր­հուր­դը հրա­ւէր է վե­րա­նո­րո­գու­թեան, ազ­գօ­րէն եւ որ­պէս մարդ լե­ցո­ւե­լու հո­գե­ղէն բնու­թեան պար­գե­ւած խրա­խոյ­սով եւ յա­րու­ցեալ Ք­րիս­տո­սի ան­ձէն եւ սրբու­թե­նէն շնոր­հո­ւած ցնծու­թեամբ։
Ար­դա­րեւ ­Յա­րեաւ Աս­տո­ւած եւ ցրո­ւե­ցան ա­մե­նայն թշնա­միք նո­րա. ­Փա­խեան ա­տե­լիք նո­րա յե­րե­սաց նո­րա։

ԳՈՎԵԱ ԵՐՈՒՍԱՂԷՄ ԶՏԷՐ, ՅԱՐԵԱՒ ՔՐԻՍՏՈՍ
Թող յառ­նեն եւ իր հետ Ապ­րի­լեան մեր նա­հա­տակ­նե­րը բո­լոր՝ ու աշ­խար­հին շե­փո­րեն թէ ­Հայն ­Յաղ­թեց մա­հուան եւ չա­րին։

Ողջ լե­րուք ի ­Տէր Ք­րիս­տոս ­Յա­րեաւ ի մե­ռե­լոց
ԿՈՄԻՏԱՍ ԱՐՔ. ՕՀԱՆԵԱՆ
ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԱԿԱՆ ՓՈԽԱՆՈՐԴ
ՅՈՒՆԱՀԱՅՈՑ ԹԵՄԻՆ