Մահուան բօթը ցնցեց «Ազատ Օր»ի ընտանիքը։ Հեռախօսի միւս ծայրէն եկող ընկ. Յովսէփ Պարազեանի անդարձ մեկնումի մասին գոյժը, թէեւ սպասելի էր վերջին օրերուն, անհաւատալի թուեցաւ եւ մեր հոգիները խամրեց։ Տակաւին երէկ էր, երբ ան խմբագրատուն եկած էր, յանձնելու համար իր վերջին յօդուածը՝ «Մայիս 28»ի առթիւ, որ, դժբախտաբար՝ ան չհասաւ տպուած տեսնելու։ Ամէն անգամ, որ ընկ. Յովսէփ խմբագրատուն կ՚այցելէր, ուրախ տրամադրութեամբ՝ կը զրուցէր պաշտօնէութեան հետ, իր ապագայ գրական եւ հրատարակչական աշխատանքները կը ծրագրէր, թերթին համար թելադրանքներ կ՚ընէր, կը շնչէր անոր առօրեայ հեւքերով, այնպէս ինչպէս՝ որպէս խմբագիր ապրեցաւ ու գործեց 40 տարիներ շարունակ, եւ վերջին տասնամեակին՝ այլեւս աշխատակիցի հանգամանքով։
50 երկար տարիներ անցան այն օրէն, երբ երիտասարդ Յովսէփ Պարազեան մուտք գործեց «Ազատ Օր»ի ընտանիքէն ներս, աշխատելով աննման մտաւորականներու՝ Վազգէն Եսայեանի եւ Ահարոն Ստեփանեանի շունչին տակ, շուտով դառնալու համար թերթիս խմբագիրը։ Ամէնօրեայ խանդ եւ կեանք տուաւ թերթին, առանց յոգնելու, առանց ժամերը հաշուելու, առանց գանգատելու կամ յուսալքուելու։ «Ազատ Օր»ը ան իր հարազատ ընտանիքը դարձուց։ Թերթի անխափան հրատարակութեան ու յարատեւման համար՝ ան օր ու գիշեր մտածեց եւ գործեց։ Անսահման նուիրումի իր ոգին եւ խմբագրական փորձառութիւնը չզլացաւ փոխանցելու նաե՛ւ իր գործակիցներուն եւ թերթիս աշխատակիցներուն։ «Ազատ Օր» նոյնացաւ ընկ. Յովսէփին հետ, ինք նոյնացաւ թերթին հետ։
Ընկ. Յովսէփ Պարազեան եղաւ Հ.Յ.Դաշնակցութեան ծոցին մէջ սնած նուիրեալ գործիչ մը, կուսակցական եւ գաղութային գործունէութեան բոլոր բնագաւառներէն ներս։ Մասնակցեցաւ կուսակցական եւ միութենական անհամար ժողովներու, մամլոյ խոհրդաժողովներու, այցելեց շրջաններ եւ բանախօսութիւններ տուաւ, լծուեցաւ կազմակերպչական անթուլ գործի։ Երկար տարիներ շարունակ, ան ստանձնեց «Համազգային»ի Շրջ. Վարչութեան ատենապետութիւնը եւ իր շուրջ հաւաքեց երիտասարդներու հսկայ փաղանգ մը, որոնց սէր եւ խանդավառութիւն փոխանցեց, ինչպէս նաեւ՝ իր բովանդակ կազմակերպական հմտութիւնն ու փորձառութիւնը առատօրէն բաժնեց իր գործակիցներուն, կանգուն պահելու համար մշակութային մեր արժէքներու միութենական կառոյցը։ Այս բոլորը ըրաւ, առանց ցուցամոլութեան։ Գործեց անսպառ հաւատքով եւ ներշնչումով։
Վերջին շրջանին, ան հիւանդանոց կը գտնուէր՝ ուղեղի արեան կաթուածի հետեւանքով։ «Ազատ Օր»ի խմբագրութիւնը ամէն օր տեղեկութիւններ կը ստանար իր առողջական վիճակին մասին, յուսալով թէ ան՝ մօտ օրէն, ոտքի պիտի ելլէ ու դարձեալ պիտի կանգնի իր ընտանիքին եւ «Ազատ Օր»ի կողքին։ Սակայն, իր վիճակը օրէ-օր աւելի վատթարանալով, յոյսի վերջին կաթիլներն իսկ ան տարաւ իր հետ, դէպի անխուսափելին։
Ընկ. Յովսէփ Պարազեանի մահով, յունահայութիւնը կը կորսնցնէ մտաւորական սերունդի մը հարազատ ներկայացուցիչը, դաշնակցական գաղափարի ու գործի անշեղ նուիրեալը, հայ մամուլի վաստակաւոր սպասարկուն, համազգայնական ընկերը եւ սիրուած հայրենակիցը։
Հ.Յ.Դաշնակցութեան Յունաստանի կառոյցը, «Ազատ Օր»ի ընտանիքը, «Համազգային»ը, Հայ Կապոյտ Խաչը եւ Հ.Մ.Ը.Մ.ը խորապէս կը սգան ընկերոջ անժամանակ կորուստը։ Սրտագին ցաւակցութիւններ՝ իր կողակցին՝ Մայտային, զաւակներուն՝ Արմիկին եւ Լոռիին, հարազատներուն եւ բոլոր ընկերներուն։
Առաջին այս հապճեպ տողերը, երբ տակաւին իր մահուան գոյժը կը շարունակէ ցնցել մեր սրտերը, երբ այլեւս խօսքն ու գիրը կը ցամքին խոր ցաւէն, թող նուազագոյն տուրքը ըլլան հանգուցեալ ընկերոջ յիշատակին։ Երթաս բարով՝ սիրելի եւ անմոռանալի ընկ. Յովսէփ Պարազեան։
«Ազատ Օր»