1992 թո­ւա­կա­նին մենք ժա­ռան­գե­ցինք ա­ւե­րո­ւած, ռմբա­կո­ծո­ւած, յօ­շո­տո­ւած ­Շու­շի, եւ պա­տե­րազ­մի ծանր փոր­ձու­թիւն­նե­րով ան­ցած Ար­ցա­խի առ­ջեւ խնդիր դրուած էր վե­րա­կանգ­նե­լու եւ նոր շունչ տա­լու բեր­դա­քա­ղա­քին: Այս մա­սին «Ար­ցախփ­րես»ին ը­սած է ­Շու­շիի քա­ղա­քա­պետ Ար­ծո­ւիկ ­Սարգ­սեան՝ նշե­լով, որ ան­ցած 25 տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին այդ ուղ­ղու­թեամբ մեծ աշ­խա­տանք կա­տա­րո­ւած է:
­Խօ­սե­լով քա­ղա­քին մէջ հաս­տա­տո­ւած բնակ­չու­թեան թի­ւին մա­սին` քա­ղա­քա­պե­տը նշած է, որ այժմ ­Շու­շիի մէջ կ­՛ապ­րի ա­ւե­լի քան 5000 մարդ. ու­րա­խա­լին այն է, որ տա­րո­ւէ տա­րի բնակ­չու­թեան թի­ւը կ­՛ա­ճի:
«­Շա­տե­րը կը ցան­կան հաս­տա­տո­ւիլ ­Շու­շի, սա­կայն 2008էն բնա­կա­րան­ներ չու­նինք: Անբ­նակ տու­ներ կան, ո­րոնց տէ­րե­րը շա­տոնց է՝ քա­ղա­քին մէջ չեն ապ­րիր եւ, հնա­րա­ւո­րու­թեան պա­րա­գա­յին, կա­րե­լի է այդ տու­նե­րը ձեռք բե­րել ու տրա­մադ­րել այն մար­դոց, ո­րոնք կ­՛ապ­րին ­Շու­շիի մէջ եւ բնա­կա­րան­նե­րու կա­րիք ու­նին»,- ա­ւել­ցու­ցած է քա­ղա­քա­պե­տը եւ ընդգծած, որ մեծ ու­շադ­րու­թիւն կը դարձ­նեն առ­կայ բնա­կու­մը պահ­պա­նե­լու։
«Ան­ցեալ 4 տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին ­Շու­շիի բարձ­րա­յարկ շէն­քե­րու տա­նիք­նե­րը հիմ­նա­կա­նօ­րէն վե­րա­նո­րո­գո­ւած են: ­Կը նա­խա­տե­սո­ւի նաեւ բազ­մաբ­նա­կա­րան շէն­քե­րու, մուտ­քե­րու, բա­կե­րու բա­րե­կար­գում, ե­րե­խա­նե­րու հա­մար նոր խա­ղահ­րա­պա­րակ­նե­րու կա­ռու­ցում: ­Նի­կոլ ­Դու­ման փո­ղո­ցէն մին­չեւ յայտ­նի «Ջդր­դուզ» կո­չո­ւող հա­տո­ւա­ծը, պե­տա­կան տնտե­սա­ւոր­մամբ կ­՛ի­րա­կա­նա­ցո­ւին կուպ­րա­պատ­ման աշ­խա­տանք­ներ»,- ման­րա­մաս­նած է քա­ղա­քա­պե­տը եւ ա­ւել­ցու­ցած, որ ­Շու­շիի մէջ նոր շէն­քեր կա­ռու­ցե­լու ժա­մա­նակ կ­՛օգ­տա­գոր­ծո­ւին մի­միայն տե­ղա­կան շի­նա­նիւ­թե­րը` պահ­պա­նե­լով ­Շու­շիի ճար­տա­րա­պե­տա­կան հին տեսքն ու գոյ­նը:
­Կա­տա­րո­ւած եւ կա­տա­րո­ւող աշ­խա­տանք­նե­րը, ըստ քա­ղա­քա­պե­տին, ամ­բող­ջո­վին պի­տի փո­խեն ­Շու­շիի դի­մա­գի­ծը` դարձ­նե­լով զայն ե՛ւ ա­ւան­դա­կան, ե՛ւ ժա­մա­նա­կա­կից: