«Նայիրի» պարախումբին ելոյթը Ռոտոսի մէջ

Ա­ռա­ջին ան­գամ ըլ­լա­լով՝ ­Ռո­տոս կղզիին մէջ, ­Շա­բաթ՝ 2 ­Սեպ­տեմ­բեր 2017ի ե­րե­կո­յեան, տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Հա­մազ­գա­յի­նի «­Նա­յի­րի» երկ­սեռ պա­րա­խում­բի ե­լոյ­թը, ո­րուն ներ­կայ գտնո­ւե­ցան ­Յու­նաս­տա­նի ­Ռո­տոս կղզիի քա­ղա­քա­պե­տա­կան, հա­րա­ւա­յին Ե­գէա­կա­նի մար­զա­յին իշ­խա­նու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, տե­ղա­կան վար­ժա­րա­նա­յին հա­մա­կար­գի ու­սուց­չա­կան կազ­մեր եւ շատ մեծ թի­ւով յոյն եւ օ­տար զբօ­սաշր­ջիկ­ներ ու տե­ղա­ցի ժո­ղո­վուրդ։
­Հա­մազ­գա­յի­նի «­Նա­յի­րի» պա­րա­խում­բի 25 պա­րող­ներ, ի­րենց պա­րու­սոյց Էտ­կար Ե­ղեա­նի փոր­ձա­ռու ղե­կա­վա­րու­թեան ու խնամ­քին տակ, ինչ­պէս նաեւ ­Յու­նաս­տա­նի Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ ընկ. ­Սի­մոն Ա­սի­պեա­նի եւ պա­րա­խում­բի վար­չու­թեան ջան­քե­րով՝ ե­ռօ­րեայ ճամ­բոր­դու­թիւն մը կա­տա­րե­ցին դէ­պի ­Ռո­տոս, ներ­կա­յաց­նե­լու հա­մար ի­րենց գե­ղե­ցիկ յայ­տա­գի­րը։
Ե­զա­կի ա­ռիթ մըն էր ­Ռո­տոս կղզիին մէջ կազ­մա­կեր­պո­ւած ե­լոյ­թը, որ տե­ղի ու­նե­ցաւ յոյն եւ օ­տար հա­զա­րա­ւոր զբօ­սաշր­ջիկ­ներ ա­մէն գի­շեր հա­մախմ­բող ­Ռո­տո­սի բեր­դա­քա­ղա­քի Փ­րո­մա­խո­նաս (մեծ պա­լա­տի շրջա­կայ­քի) հնա­գի­տա­կան վայ­րէն ներս, կազ­մա­կեր­պու­թեամբ՝ ­Ռո­տո­սի ­Հա­մազ­գա­յի­նի «­Տիգ­րան Եր­կաթ» մաս­նա­ճիւ­ղի եւ գոր­ծակ­ցու­թեամբ՝ ­Հա­րա­ւա­յին Ե­գէա­կա­նի մարզ­պե­տու­թեան ու ­Ռո­տո­սի քա­ղա­քա­պե­տու­թեան հետ։
Ե­րի­տա­սարդ պա­րող­նե­րը կա­խար­դա­կան մթնո­լորտ ստեղ­ծե­ցին՝ հնչեց­նե­լով հայ­կա­կան գե­ղե­ցիկ ե­րաժշ­տու­թիւ­նը եւ շուրջ մէկ ու կէս ժամ տե­ւող պա­րե­րու ամ­բող­ջա­կան յայ­տա­գիր մը։ «­Կար­միր ­Նուռ»ը, «­Դա­ւիթ ­Բէկ»ը, «­Քեռ­ծի»ն, «­Շա­տա­խի»ն, «­Մենք ենք, մեր սա­րե­րը», «­Կա­տակ ­Պար»ը, «­Վարդ»ը, «Ար­ցա­խի պար»ն­ ու հայ­կա­կան քո­չա­րին ա­ռինք­նող մթնո­լորտ ստեղ­ծե­ցին բո­լո­րին մօտ, յատ­կա­պէս ա­նոնց հա­մար, ո­րոնք ա­ռա­ջին ան­գամ ըլ­լա­լով կ­՚առն­չո­ւէին հայ­կա­կան մշա­կոյ­թին հետ։
­Հայ­կա­կան մշա­կոյ­թին նո­ւի­րո­ւած ե­րե­կոն հա­մալ­րո­ւե­ցաւ գեր­մա­նաբնակ յայտ­նի թե­նոր եւ յօ­րի­նող ­Մա­սիս Ա­ռա­քե­լեա­նի եր­գե­րու կա­տա­րու­մով, ո­րուն ըն­կե­րա­ցան ­Մա­րիա ­Վա­րե­լի (դաշ­նակ), Ալ­վի­նա Գզ­րեան (ջու­թակ), Ան­տո­նիս Ա­նաս­թա­սիս (չէ­լօ)։
­Բաց­ման խօս­քով հան­դէս ե­կաւ ­Ռո­տո­սի ­Հա­մազ­գա­յի­նի «­Տիգ­րան Եր­կաթ» մաս­նա­ճիւ­ղի ա­տե­նա­պե­տու­հի ընկ. ­Խա­րա ­Քէօ­սէ­յեան։ Ա­պա ի­րա­գոր­ծո­ւե­ցաւ գե­ղա­րո­ւես­տա­կան բա­ժի­նը, որ եր­կար ժա­մա­նակ խլած նա­խա­պատ­րաս­տա­կան շրջա­նի մը ար­դիւնքն էր՝ Ա­թէն­քի եւ ­Ռո­տո­սի մէջ։
Ե­րե­կոն իր ամ­բող­ջու­թեան մէջ իւ­րա­յա­տուկ տօն եւ մշա­կու­թա­յին տպա­ւո­րիչ ի­րա­դար­ձու­թիւն մըն էր, որ բեմ բե­րաւ հայ­կա­կան մշա­կոյ­թի ար­ժա­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, նոր հրա­ւէր­ներ խլե­լով յա­ռա­ջի­կայ տա­րի­նե­րուն հա­մար ալ։
­Հայ­կա­կան պա­րե­րու կա­տա­րեալ կա­տա­րում­նե­րը, ե­րի­տա­սարդ պա­րող­նե­րու փայ­լուն ժպիտ­նե­րը, հայ­կա­կան տա­րազ­նե­րու նուրբ նաշ­խե­րը՝ հայ­կա­կան մշա­կոյ­թի ա­մէ­նէն ազ­նիւ ե­րանգ­նե­րը պար­զե­ցին ներ­կա­նե­րու աչ­քե­րուն ու հո­գիին առ­ջեւ։
­Յի­շար­ժան ձեռ­նարկ մը, որ իր ե­զա­կի կնի­քը թո­ղեց ­Ռո­տո­սի մէջ։