Յ. ՊԱԼԵԱՆ

­Կա­մա­ւոր կու­րու­թիւ­նը յո­ռե­գոյն մե­ղան­չումն է, ան­բա­րո­յու­թիւն:
­Բա­ցի ի­րենք զի­րենք եւ ի­րենց աս­պա­րէ­զը յար­գող եւ ի­րենց կեանքն ալ վտան­գող քաջ լրագ­րող­նե­րէ, ա­ռեւտրա­կան­նե­րու եւ քա­ղա­քա­կան թատ­րո­նի մաս­նա­կից­նե­րու տե­սո­ղու­թիւ­նը եւ լսո­ղու­թիւ­նը ընտ­րո­վի եւ մաս­նա­կի են, ինչ­պէս որ էին ­Սիկ­մունտ Ֆ­րէոյ­տի հի­ւանդ­նե­րը:
­Նա­խա­գահ Ր. Էր­տո­ղա­նի դէմ 15 ­Յու­լիս 2016ին նիւ­թո­ւած պե­տա­կան հա­րո­ւա­ծի փոր­ձին ձա­խո­ղու­թե­նէն ետք, ի՞նչ է կա­ցու­թիւ­նը երկ­րին մէջ, օ­րէն­քի, մարդ­կա­յին ի­րա­ւանց եւ ա­զա­տու­թիւն­նե­րու յար­գու­մի տե­սա­կէ­տէն: ­Միշտ կայ այն կաս­կա­ծը, որ Ր. Էր­տո­ղան ինք գտնուի այդ դա­ւադ­րու­թեան ե­տին, որ ի­րեն ըն­ծա­յեց ոս­կի ա­ռի­թը ձեր­բա­զա­տո­ւե­լու հա­մար մրցա­կից­նե­րէ:
­Պե­տա­կան հա­րո­ւա­ծի ձա­խո­ղու­թեան հե­տե­ւած էին զան­գո­ւա­ծա­յին մաք­րա­գոր­ծում­ներ: ­Գոր­ծէ ար­ձա­կո­ւած էին 150.000է ա­ւե­լի պե­տա­կան պաշ­տօ­նեա­ներ: ­Մի­ջազ­գա­յին շրջա­նակ­նե­րու եր­թե­ւե­կի ըն­թաց­քին մէջ ոչ ոք կը խօ­սի ա­նոնց մա­սին, ո­րոնք պատ­րաս­տո­ւած եւ ու­սում­նա­կան ան­ձեր էին, հի­մա քուր­ջի պէս մէկ­դի դրո­ւած են որ­պէս ան­բաղ­ձա­լի­ներ: Ա­նոնց հա­մար շատ դժո­ւար է նոր կեանք եւ աս­պա­րէզ սկսիլ, մա­նա­ւանդ ե­թէ չկա­րե­նան երկ­րէն դուրս գալ: ­Ցոյ­ցերն ալ ա­նօ­գուտ են, նոյ­նիսկ երբ ա­նոնք կը պաշտ­պա­նեն Ան­գա­րա­յի հա­մալ­սա­րա­նէն դուրս դրո­ւած 330 ան­ձեր եւ հան­րա­յին կար­ծի­քի ու­շադ­րու­թիւ­նը կը հրա­ւի­րեն ա­նոնց վի­ճա­կին վրայ: Ու­սու­ցիչ­ներ, ո­րոնք կրթա­կան նա­խա­րա­րու­թեան պաշ­տօ­նեայ էին, սրճա­րան սկսած են բա­նեց­նել:
­Մաք­րա­գոր­ծում­նե­րը կը շա­րու­նա­կո­ւին: Եր­կի­րը կը գտնո­ւի ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճա­կի դրու­թեան մէջ, պե­տա­կան պաշ­տօ­նեա­ներ եւ ու­սու­ցիչ­ներ գոր­ծէ կ’ար­ձա­կո­ւին ա­ռանց պատ­ճա­ռա­բա­նու­թեան, ար­դա­րա­ցու­մը՝ «ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թեան» պահ­պան­ման մի­ջո­ցա­ռումն է: Այ­սինքն՝ օ­րէն­քը դրո­ւած է փա­կա­գի­ծի մէջ:
Ի հար­կէ, ա­ռա­ջին հեր­թին, մաք­րա­գոր­ծում­նե­րու թի­րախ ե­ղած են եւ են բա­նա­կա­յին­նե­րը:
­Բայց մեծ թիւ կը կազ­մեն այն ու­սու­ցիչ­նե­րը եւ դա­սա­խօս­նե­րը, ո­րոնք մաս կազ­մած են հա­մա­գոր­ծակ­ցա­կան­նե­րու, նկա­տո­ւած են ան­դամ կամ հա­մա­կիր ձախ հա­մա­րո­ւած շար­ժում­նե­րու:
­Հե­տաքրք­րա­կան է լրագ­րո­ղի մը այն հաս­տա­տու­մը, որ մաք­րա­գոր­ծու­մի թի­րախ ըլ­լա­լիք ու­սու­ցիչ­նե­րու եւ դա­սա­խօս­նե­րու ցան­կեր ե­ղած են պե­տա­կան հա­րո­ւա­ծէն ա­ռաջ, երբ դեռ չէր յայ­տա­րա­րո­ւած ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճակ: ­Ժո­ղովր­դա­վա­րու­թեան եւ մարդ­կա­յին ի­րա­ւանց յար­գու­մի ինք­նա­տիպ դրու­թիւն մը: Այն­թա­պի գոր­ծէ ար­ձա­կո­ւած ու­սու­ցի­չը կ’ը­սէ, որ գոր­ծէ ար­ձա­կո­ւած ու­սու­ցիչ­նե­րը նա­խա­պէս մաս­նակ­ցած են ու­սու­ցիչ­նե­րու ցոյ­ցի մը, պա­հան­ջե­լով որ քրտա­կան շրջան­նե­րու մէջ խա­ղա­ղու­թիւն հաս­տա­տո­ւի: Եւ կ’ա­ւելց­նէ՝ հե­տե­ւա­բար ի­մամ ­Ֆէթ­հիւլ­լահ ­Կիւ­լէ­նի վե­րագ­րո­ւած­նե­րէն շատ հե­ռու:
­Պոլ­սոյ հա­մա­սա­րա­նի տնտե­սա­գի­տու­թեան ու­սու­ցիչ մը հա­մա­ցան­ցէն կ’ի­մա­նայ իր գոր­ծէ ար­ձա­կո­ւի­լը եւ յա­ջորդն իսկ իր առ­ջեւ փակ կը գտնէ իր գրա­սե­նեա­կին դու­ռը: Կ­’ը­սէ, որ իր բո­լոր ի­րե­րը վեր­ցո­ւած էին: Ո՛չ աշ­խա­տա­վարձ, ո՛չ գոր­ծազր­կու­թեան հա­տու­ցում եւ ոչ ալ հանգս­տեան թո­շակ: ­Տա­րի­նե­րու աշ­խա­տանք յում­պէտս ե­ղած էին:
­Շա­տե­րու հա­մար այն­քան ծանր ե­ղած է հա­րո­ւա­ծը, որ ի­րենց գոր­ծէ ար­ձա­կո­ւե­լէն ետք, 38 պե­տա­կան պաշ­տօ­նեա­ներ անձ­նաս­պան ե­ղած են:
­Պա­տա­հած են ող­բեր­գու­թիւն­ներ: Եր­կու հա­մալ­սա­րա­նի դա­սա­խօս­ներ, ի­րենց գոր­ծէ ար­ձա­կո­ւե­լէն ետք, ապ­րած թաք­նո­ւած, ա­պա նա­ւակ մը գնած են, ի­րենց ե­րեք զա­ւակ­նե­րով ­Յու­նաս­տան փախ­չե­լու հա­մար, հաս­նե­լու հա­մար մեր­ձա­կայ ­Լէս­պոս կղզին: ­Հե­տա­գա­յին ա­նոնց դիակ­նե­րը գտնո­ւած են կղզիին մօ­տե­րը: Իշ­խա­նու­թեան կող­մէ ան­բաղ­ձա­լի հա­մա­րո­ւած­նե­րուն գործ չեն տար, ե­թէ տո­ւող ըլ­լայ, կը մատ­նո­ւին: Կ­’ը­սեն, թէ մատ­նու­թեան մթնո­լորտ կայ, մար­դիկ կ’ապ­րին վա­խի մէջ, այն աս­տի­ճան, որ ան­բաղ­ձա­լի մը բա­րե­ւել յան­ցանք է եւ բա­ւա­րար պատ­ճառ գոր­ծէ հե­ռա­ցո­ւե­լու:
­Կարգ մը ու­սու­ցիչ­ներ դի­մած են հա­ցա­դու­լի եւ կ’ամ­բաս­տա­նո­ւին որ­պէս ա­հա­բե­կիչ:
150.000 ան­ձեր գոր­ծէ ար­ձա­կո­ւած են, 40.000ը ու­սու­ցիչ­ներ են, 5000ը՝ հա­մալ­սա­րա­նի դա­սա­խօս­ներ եւ գի­տաշ­խա­տող­ներ:
Ըստ ­Մի­ջազ­գա­յին ­Նե­րում կազ­մա­կեր­պու­թեան՝ կան 50.000 բան­տար­կեալ­ներ եւ 149.000ի հա­մար հե­տաքն­նու­թիւն կը կա­տա­րո­ւի:
140 լրագ­րող­ներ ձեր­բա­կա­լո­ւած են:
180 լրագ­րա­կան հաս­տա­տու­թիւն­ներ փա­կո­ւած են: 3800 ոչ-պե­տա­կան, այ­սինքն հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թիւն­ներ լու­ծո­ւած են:
Եւ ոչ ոք կը զար­մա­նայ, թէ ինչ­պէ՞ս եւ ին­չո՞ւ խա­ղա­ղու­թեան հաս­տատ­ման մի­տող բա­նակ­ցու­թիւն­նե­րու մաս­նա­կից կ’ըլ­լայ Ր. Էր­տո­ղան, երբ իր երկ­րին մէջ տի­րող կա­ցու­թիւ­նը զինք հե­ղի­նա­կազր­կած պի­տի ըլ­լար յաչս քա­ղա­քա­կիրթ աշ­խար­հին:
Եւ հի­մա Ր. Էր­տո­ղան կը ռմբա­կո­ծէ Ի­րա­քի քրտա­կան շրջան­նե­րը: Իր տրա­մա­բա­նու­թիւ­նը պարզ ըլ­լա­լու է. վե­րա­կանգ­նել Օս­մա­նի կայս­րու­թիւ­նը:
Ան­կա­րե­լի է, որ աշ­խար­հի մեծ եւ պզտիկ ա­ռաջ­նորդ­նե­րը հա­ւա­քա­բար հաւ­կու­րու­թե­նէ տա­ռա­պին:
Լ­ռու­թիւ­նը միշտ մեղ­սակ­ցու­թիւն է:
Այլ ա­ռիթ­նե­րով կրկնած եմ ԻՒՆԵՔՈ­յի տնօ­րէն ­Ֆե­տե­րի­քօ ­Մա­յո­րի խօս­քը.- «­Վա­ղը միշտ ուշ է»: