ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆ Հ.Յ.­Դ. ՅՈՒՆԱՍՏԱՆԻ ԿԵԴՐՈՆԱԿԱՆ ­ԿՈՄԻՏԷԻ

Փա՜ռք ու պա­տի՜ւ հայ ժո­ղո­վուր­դին
Կեց­ցէ՛ 28 ­Մա­յիս 1918՝ հայրենա­կերտ թո­ւա­կա­նը

Հայ­րե­նա­կից­ներ,
Ար­դէն իսկ թե­ւա­կո­խած ենք 2018 հայրենակերտ թո­ւա­կա­նը՝ հայ ժողո­վուր­դի մե­ծա­գոր­ծու­թեան 100րդ ­տա­րե­դար­ձը: ­Մա­յի­սեան պան­ծա­լի յաղ­թա­նա­կին, ան­կա­խու­թեան հռչա­կու­մին, ազ­գա­յին ինք­նիշ­խան պե­տա­կա­նու­թեան հիմ­նադ­րու­թեան ու կա­ռու­ցու­մին, ­Հա­յաս­տան հայ­րե­նի­քի վե­րա­կեր­տու­մին:
Ան­ցեալ դա­րե­րուն ու­նե­ցած ենք մշա­կու­թա­յին ու քա­ղա­քակր­թա­կան հրաշք ի­րա­գոր­ծում­ներ, հե­րո­սա­կան անն­ման խո­յանք­ներ, պե­տա­կա­նու­թեան ժա­մա­նա­կաշր­ջան­ներ, նոյ­նիսկ կայ­սե­րա­կան տա­րա­ծում­ներ: ­Մին­չեւ ան­գամ ե­ղած ենք հզօր ­Բիւ­զան­դիո­նի ա­խո­յեան, ան­կէ խլե­լով ­Կի­լի­կիան եւ հոն՝ օ­տար հո­ղի վրայ հաս­տա­տած ե­րեք-դա­րեայ իշ­խա­նա­պե­տու­թիւն ու թա­գա­ւո­րու­թիւն: ­Բայց եւ այն­պէս ու այդ բո­լո­րով հան­դերձ, 28 ­Մա­յիս 1918 թո­ւա­կա­նը իր գե­րա­զանց տա­րո­ղու­թեամբն ու պատ­մակ­շիռ ծան­րու­թեամ­բը կը հան­դի­սա­նայ ԵԶԱԿԻՆ եւ կը խորհըր­դան­շէ ազ­գա­յին մե­ծա­գոյն տօ­նը, որ եր­բե­ւի­ցէ ու­նե­ցած ըլ­լայ մեր ժո­ղո­վուր­դը, գէթ վեր­ջին հա­զա­րա­մեայ իր կեան­քին մէջ:
Ամ­բողջ Ա­րեւմ­տա­հա­յաս­տա­նը ան­ծայ­րա­ծիր գե­րեզ­ման­նո­ցի վե­րա­ծե­լէ ետք, ցե­ղաս­պան ­Թուր­քիան իր բա­նակ­նե­րով խու­ժած էր ­Արեւելահա­յաս­տան եւ հա­սած Ե­րե­ւա­նի դռնե­րուն՝ Հա­յաս­տա­նի ու հայութեան մնա­ցոր­դն ալ սպան­դի են­թար­կե­լու եւ հա­յաս­պա­նու­թիւ­նը ամ­բող­ջաց­նե­լու նպա­տա­կով:
Սար­դա­րա­պա­տի, ­Ղա­րա­քի­լի­սէի ու ­Բաշ Ա­պա­րա­նի ճա­կատ­նե­րուն վրայ յաղ­թե­լու կամ մեռ­նե­լու ողջ հա­յու­թեան վճռա­կա­նու­թիւնն էր, որ պար­տու­թեան մատնեց ու նա­հան­ջ պար­տադ­րեց ներ­խու­ժող թշնա­մի բա­նա­կին, ձա­խո­ղու­թեան մատ­նեց ցե­ղաս­պա­նու­թիւ­նը շա­րու­նա­կե­լու թրքա­կան ծրա­գի­րը, ո­րով եւ բնաջն­ջու­մէ փրկեց հա­յու­թեան մնա­ցոր­դը:
Ա­սի­կա կը նշա­նա­կէ, թէ այս տա­րե­դար­ձը ան­կա­խու­թեան պան­ծա­լի տօն ըլ­լա­լէ ա­ռաջ ու վերջ՝ հայ ազ­գի խոր­հուրդ խո­րին վե­րապ­րու­մի տօնն է:
Տա­կա­ւին. ան­կա­խու­թեան հռչա­կու­մին ու պե­տա­կա­նու­թեան կա­ռու­ցու­մին շնոր­հիւ՝ դա­րե­րէ ի վեր ան­դի­մա­գիծ կամ սոսկ կրօ­նա­կան հա­մայնք նկա­տո­ւող հայ հա­սա­րա­կու­թիւ­նը մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թեան կող­մէ ճա­նա­չում ստա­ցաւ իբ­րեւ ազ­գա­յին ինք­նու­րոյն միա­ւոր եւ պատ­մու­թեան մէջ ա­ռա­ջին ան­գամն ըլ­լա­լով կեր­տո­ւե­ցաւ հայ քա­ղա­քա­ցին:
Ա­հա թէ ին­չո՛ւ ե­զա­կի ու մեր տօ­նե­րուն մե­ծա­գոյնն է ­Սար­դա­րա­պա­տի յաղ­թա­նա­կով ի­րա­գոր­ծո­ւած եւ ան­կա­խու­թեան հռչա­կում, ազ­գա­յին պե­տա­կա­նա­շի­նու­թիւն, հայ­րե­նի­քի վե­րա­կեր­տում ու հա­յու­թեան վե­րապ­րու­մը խտաց­նող 28 ­Մա­յիս 1918 թո­ւա­կա­նը, ո­րուն, կրկնենք՝ 100րդ տա­րե­դարձն է այս տա­րի:

­Հայ­րե­նա­կից­ներ,
Ար­դէն իսկ ­Հա­յաս­տա­նի մէջ կազ­մո­ւած է կա­ռա­վա­րա­կան յանձ­նա­ժո­ղով, որ­պէս­զի հա­մա­պե­տա­կան ու ար­ժա­նա­ւոր տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն­նե­րով փա­ռա­ւո­րո­ւի հա­րիւ­րա­մեայ յոբելեանը:
Մենք եւս մեր կար­գին կը յայ­տա­րա­րենք, որ յու­նա­հա­յու­թիւնն ալ իբ­րեւ մէկ օ­ղա­կը հա­յաշ­խար­հին, բնա­կա­նա­բար եւ հպար­տու­թեամբ այս՝ 2018 տա­րին կը նո­ւի­րէ 100ա­մեա­կին:
Այ­սու կոչ կ­’ուղ­ղենք ­յու­նա­հայ գա­ղու­թի ­յա­րա­նո­ւա­նու­թեանց, ազ­գա­յին իշ­խա­նու­թեանց, կու­սակ­ցա­կան ու միու­թե­նա­կան մար­մին­նե­րուն եւ բո­լոր ազ­գա­յին­նե­րուն, որ բո­լո­րո­ւինք այս նպա­տա­կին հա­մար ա­ռա­ջի­կա­յին կազ­մո­ւե­լիք միաս­նա­կան կեդ­րո­նա­կան յանձ­նա­խում­բին շուրջ, որ­պէս­զի ար­ժա­նա­վա­յե՛լ ­շու­քով, հպար­տու­թեա՛մբ, միաս­նա­կա՛ն ­շար­քե­րով պան­ծաց­նենք եւ նո­րա­հաս սե­րուն­դին փոխան­ցենք մե­ծու­թի՛ւնն­ ու փա՛ռքը այն հե­րոս­նե­րուն, ո­րոնք կեր­տե­ցին ­Սար­դա­րա­պատ, հայ­րե­նիք ու ան­կա­խու­թիւն եւ պե­տա­կա­նու­թիւն:
Փա՜ռք ու պա­տի՜ւ հայ ժո­ղո­վուր­դին:
­Կեց­ցէ՛ 28 ­Մա­յիս 1918՝ հայրենա­կերտ թո­ւա­կա­նը:

Ա­թէնք՝ 12 ­Յու­նո­ւար 2018
Հ.Յ.­Դաշ­նակ­ցու­թեան
Յու­նաս­տա­նի Կեդ­րո­նա­կան ­Կո­մի­տէ