ԺԻՐԱՅՐ ՉՈԼԱՔԵԱՆ — «Նոր Յառաջ»
Անցեալ շաբաթ երկու իրադարձութիւններ գրաւեցին միջազգային հանրութեան ուշադրութիւնը. առաջինը՝ նախագահ Թրամփի որոշումն էր, որով ետ կը քաշէր Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու ստորագրութիւնը կենսոլորտի ջերմացման դէմ պայքարի Փարիզի պատմական համաձայնութենէն, եւ երկրորդը՝ շաբաթավերջին Լոնտոնի ոճրափորձերու շարքը՝ ծայրայեղ իսլամապաշտներու կողմէ:
Երկու երեւոյթները կը խտացնեն ներկայիս մարդկութեան ապրած մեծագոյն երկու ողբերգութիւնները միջազգային ահաբեկչութիւնը եւ երկրագունտի ապականումը՝ ճարտարարուեստական անպատասխանատու շահագործումներու պատճառով: Այս երկու երեւոյթները կը խնդրականացնեն մարդկութեան ընկերային ապրելակերպի այն բնատիպերը, որոնք զարգացած երկիրներու հպարտութիւնը կը հանդիսանան՝ ազատութիւն, ժողովրդավարութիւն, բազմազանութիւն եւ աշխարհասփիւռ շուկայական ազատականութիւն… հիմա բոլորն ալ հարցական կը դառնան:
Որքա՛ն ալ ազատականութեան կամ միջազգայնացման յանկերգը ջատագովեն, պետութիւնները ընդհանրապէս եւ մեծ պետութիւնները մասնաւորապէս, վերջ ի վերջոյ, կը հետապնդեն իրենց ազգային պետական պզտիկ շահերը: Կը մրցակցին իրարու հետ յաճախ ոտնակոխելով բարոյական եւ մարդկային ամէնէն տարրական սկզբունքները, կ՛անտեսեն մարդկութեան համայնական կենսական շահերը, այսինքն՝ կը զոհեն ընդհանուրին շահը, իսկ երկրորդ ու աւելի ծանրակշիռ խնդիրը՝ անխնայ կերպով կը շահագործեն երկրագունտի բնական պաշարներն ու կ՛ապականեն կենսոլորտը, որ կը սպառնայ գալիք սերունդներու ապագային, անոնցմէ խլելով բնական ու առողջ պայմաններու մէջ ապրելու կարելիութիւնը: Միջազգային ահաբեկչութիւնը կարեւոր դեր ունէր Անգլիոյ եւ Ա.Մ.Ն.ի նման երկու մեծ պետութիւններու դէպի պահպանողականութիւն առաջնորդուելուն, իրենց պատմականօրէն ազատական դիրքորոշումներէն հեռանալուն եւ ծայրայեղօրէն ինքնապաշտպանողական քաղաքականութեան դիմելուն մէջ:
Նոյնպէս, ապականութեան դէմ Ա.Մ.Ն.ի նախագահին որոշումը ցոյց կու տայ ժողովրդավարական կառավարման համակարգին խանգարուած վիճակը, սահմանափակ էութիւնը, երբ ան կ՛ընտրէ նախագահ մը, որ կը զոհէ ընդհանրական շահը՝ յանուն նեղ ազգայինին, հակառակ միջազգային հանրութեան եւ գիտական լայն շրջանակներու յառաջ քշած փաստերուն:
