2016-2017 հունձքը այբէնական կարգով: Թէրզեան Յակոբ, Թիթոյեան Յովիկ, Թոքաթլեան Արթին, Խաչատուրեան Նայիրի, Կոմանդեան Յակոբ, Ճանավեան Անայիս, Մանկոյեան Սերճիօ, Մանուկեան Սերոբ, Մինասեան Ազատ, Շահինեան Գասպար, Չիլինկիրեան Ալեքսան, Պէրպէրեան Վարդուհի, Պօղոսեան Ռազմիկ, Սափրիչեան Վիգէն, Սիսելեան Վարդուհի, Տէր Յովակիմեան Արման, Փափազեան Թորոս, Քերոբեան Լուսի:

Այն­քան հեշտ ու դիւ­րին է, երբ մեր կեան­քի ճամ­բան կ­՚ընտ­րենք ու­ղիղն ու հար­թը: ­Խի­զախ ու հա­մար­ձակ անձն է միայն, որ պի­տի մտա­ծէ, յա­նուն վա­ղո­ւան, նոր ճամ­բայ մը բա­նա­լու մա­սին եւ ջանք ու ճիգ պի­տի չխնա­յէ՝ ի­րա­կա­նաց­նե­լու հա­մար այդ միտ­քը:
Ա­հա այս­պէս, աս­կէ քսան­հինգ տա­րի­ներ ա­ռաջ, ան­նա­խա­դէպ ո­րո­շում առ­նո­ւե­ցաւ բա­նա­լու Ազ­գա­յին մեր միջ­նա­կար­գը, որ այ­սօր տա­րի­նե­րու փոր­ձա­ռու­թեամբ տո­գո­րո­ւած՝ հաս­տա­տուն ի­րա­կա­նու­թիւն է. եւ շա­րու­նա­կու­թիւ­նը՝ Ազ­գա­յին մեր նա­խակր­թա­րան­նե­րուն:
­Թա­ւա­լող տա­րի­նե­րը մեր դպրո­ցին պատ­մու­թեան է­ջե­րը զար­դա­րած են ու կը շա­րու­նա­կեն զար­դա­րել՝ ա­շա­կերտ­նե­րու գոյնզ­գոյն փուն­ջե­րով, ո­րոնց­մէ շա­տե­րուն, հա­մայն­քիս մէջ, ար­դէն վստա­հո­ւած է պա­տաս­խա­նա­տու դիր­քեր:
­Յո­բե­լի­նա­կան այս ա­ռի­թով իմ ան­հուն ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը կ­՚ու­զեմ յայտ­նել իւ­րա­քան­չիւր ազ­նիւ հա­յու, որ իր կա­րե­լին կ­՚ը­նէ կան­գուն պա­հե­լու հա­մար ազ­գա­յին մեր դպրոց­նե­րը:

­Նա­մակ՝ Ար­ցա­խի հայ զի­նո­ւոր­նե­րէն

­Յար­գե­լի ներ­կա­ներ, Ար­ցա­խը յու­զող բո­լոր հար­ցե­րը յու­զած էին նաեւ մեր ա­շա­կերտ­նե­րը եւ շատ մտա­հո­գած, հե­տե­ւա­բար դպրո­ցին կող­մէ փոք­րիկ խրա­խու­սու­թիւն մը բա­ւա­րար էր, որ­պէս­զի ան­գամ մը եւս, նա­մա­կի մի­ջո­ցով, կապ մը հաս­տա­տո­ւէր հայ զի­նո­ւո­րին եւ մեր ա­շա­կերտ­նե­րուն մի­ջեւ:
Եւ ինչ­պէս միշտ, հայ զի­նո­ւո­րը ա­ռի­թը ստեղ­ծեց պա­տաս­խա­նե­լու՝ հաս­տա­տե­լով, որ ինքն է տէրն ու տի­րա­կա­նը կա­ցու­թեան:
Եր­կու օր ա­ռաջ ստա­ցայ, մե­զի հա­մար պա­տո­ւա­բեր, հայ զի­նո­ւոր­նե­րու պա­տաս­խան նա­մակ­նե­րը: Ո­գե­ւո­րո­ւած կար­դա­լով՝ հան­դի­պե­ցայ պա­տաս­խան նա­մա­կի մը, ո­րուն գրչա­տէ­րը թէ­պէտ բարձր պաշ­տօ­նի վրայ կը գտնո­ւի, բայց եւ այն­պէս մնա­ցեալ մատ­ղաշ զի­նո­ւոր­նե­րու կող­քին պա­տաս­խա­նած էր մեր ա­շա­կերտ­նե­րէն մէ­կուն նա­մա­կին: ­Ձե­ւա­կա­նու­թիւն­նե­րէ հե­ռու պար­զու­թեան մէջ հաս­տա­տե­լով իր վսե­մու­թիւ­նը: Ար­ցա­խի ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար պա­րոն ­Կա­րէն ­Միր­զո­յեանն է այդ, որ վեր­ջերս ­Յու­նաս­տան այ­ցե­լե­լով ե­կած էր նաեւ մեր դպրո­ցը, ծա­նօ­թա­ցած՝ մեր ա­շա­կերտ­նե­րուն հետ եւ ջեր­մօ­րէն զրու­ցած ա­նոնց հետ:

Ուխ­տագ­նա­ցու­թիւն՝ դէ­պի հայ­րե­նիք

­Հա­յաս­տան-Ար­ցախ ուխ­տագ­նա­ցու­թեան հնա­րա­ւո­րու­թիւ­նը ու­նե­ցող ա­շա­կերտ­նե­րուն ցնծու­թիւ­նը հա­ւա­նա­բար կրկնա­կի պի­տի ըլ­լայ այս տա­րի, ո­րով­հե­տեւ ա­նոնք կա­րե­լիու­թիւ­նը պի­տի ու­նե­նան մաս­նակ­ցե­լու հա­մա-Հ.Մ.Ը.Մ.ա­կան կազ­մա­կեր­պո­ւած ձեռ­նարկ­նե­րէն ո­րոշ մա­սե­րու:
­Միջ­նա­կար­գի ե­րեք տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին ե­րազ­նե­րով փայ­փա­յո­ւող այս ուխ­տագ­նա­ցու­թիւ­նը, դժբախ­տա­բար, բո­լոր ա­շա­կերտ­նե­րը չեն, որ կ­՛ի­րա­կա­նաց­նեն: Երկ­րի տնտե­սա­կան ծանր ի­րա­վի­ճա­կը իր ար­մատ­նե­րը սփռած է ա­մէ­նուր: ­Հա­կա­ռակ այս բո­լո­րին, Հ.Կ.­Խա­չը իր կա­րե­լին կ­՛ը­նէ, ինչ որ չա­փով օգ­տա­կար դառ­նա­լու մեր զա­ւակ­նե­րուն: Ո­րուն հա­մար բո­լորս՝ դպրոց, ծնող­ներ եւ ա­շա­կեր­տու­թիւն ե­րախ­տա­պարտ ենք: Ա­շա­կերտ­նե­րը նոյն­պէս ձեռ­նա­ծալ չմնա­ցին: ­Կազ­մա­կեր­պե­ցին վի­ճա­կա­հա­նու­թիւն, խրախ­ճանք: ­Հարկ է յի­շել նաեւ, որ վի­ճա­կա­հա­նու­թեան նո­ւէ­րը մե­զի յատ­կա­ցո­ւած է ազ­գա­սէր պրն. ­Խա­չիկ ­Սափ­րի­չեա­նին կող­մէ, ո­րուն այն­քան շնոր­հա­կալ ենք:

­Գե­րա­զանց ա­շա­կերտ­ներ

­Սի­րե­լի ծնող­ներ, դպրո­ցիս տնօ­րէ­նու­թիւ­նը ու­րա­խու­թեամբ ու հպար­տան­քով կ’ու­զէ յայ­տա­րա­րել 2016-2017 ու­սում­նա­կան տա­րեշր­ջա­նի գե­րա­զանց ա­շա­կերտ­նե­րուն ա­նուն­նե­րը.-

Ա. ­Դա­սա­րան

I. ­Պար­տագ­ճեան ­Յով­հան­նէս-­Ժան 19 08/13
II. ­Չի­նա­րեան ­Սար­գիս 19 03/13
Բ. ­Դա­սա­րան

I. ­Նա­ճա­րեան Ա­լեք­սան 19 08/14
II. ­Մէն­շեան Ք­րիս­տա­փոր 18 13/14
III. ­Քե­րո­բեան Ա­նի 18 10/14
IV. ­Հի­թեան Ար­տե­միս 18 09/14

Գ. ­Դա­սա­րան

I. ­Փա­փա­զեան ­Թո­րոս 19 10/14
II. ­Խա­չա­տու­րեան ­Նա­յի­րի 19 08/14
III. ­Մի­նա­սեան Ա­զատ 19 01/14

Սր­տանց կը շնոր­հա­ւո­րենք մեր գե­րա­զանց ա­շա­կերտ­նե­րը՝ մաղ­թե­լով ա­նոնց նո­րա­նոր յա­ջո­ղու­թիւն­ներ:

Մր­ցա­նակ­ներ

­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չը, տնօ­րէ­նու­թեանս հետ հա­մա­խոր­հուրդ, հաս­տա­տած է մրցա­նակ մը` հա­յե­րէ­նի մէջ լա­ւա­գոյն ճի­գը ցու­ցա­բե­րող եւ հա­մա­պա­տաս­խան ար­դիւն­քի հաս­նող ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նի ա­շա­կեր­տին հա­մար:
Մր­ցա­նա­կը կը կազ­մէ Հ.Յ.Դ. ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան ա­մառ­նա­յին բա­նա­կու­մին անվ­ճար մաս­նակ­ցու­թիւն` Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան հո­գա­տա­րու­թեամբ: Այս տա­րի մրցա­նա­կը կը շնոր­հենք ­Քե­րո­բեան ­Լու­սիին:
­Նաեւ ու­րա­խու­թեամբ կը յայտ­նենք, որ հայ­րե­նա­սէր, յար­գար­ժան պա­րոն ­Յա­րու­թիւն ­Չի­նա­րեան 500 եւ­րօ գու­մար մը կը նո­ւի­րէ ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նի այն ա­շա­կեր­տին, որ միջ­նա­կար­գի ե­րեք տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին իւ­րա­յա­տուկ հե­տաքրք­րու­թիւն եւ սէր ցու­ցա­բե­րած է հա­յոց լե­զո­ւի եւ պատ­մու­թեան նկատ­մամբ: Ա­ռա­ւել եւս ժիր ու աշ­խոյժ մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րած է ու կը բե­րէ ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան, Ս­կաու­տու­թեան եւ կամ ­Հա­մազ­գա­յի­նի ո­րե­ւէ բա­ժին­նե­րէն ներս: Այս տա­րի մրցա­նա­կը կը շնոր­հենք, ա­ւե­լի ճիշդ՝ կը կի­սենք ե­րեք ա­շա­կերտ­նե­րու՝ ­Փա­փա­զեան ­Թո­րո­սի, ­Մի­նա­սեան Ա­զա­տի եւ ­Խա­չա­տու­րեան ­Նա­յի­րիի մի­ջեւ:
­Կը շնոր­հա­ւո­րենք եւ մե­ծա­պէս կը գնա­հա­տենք նմա­նօ­րի­նակ քայ­լեր, ո­րոնք քա­ջա­լեր կը հան­դի­սա­նան մեր ա­շա­կեր­տու­թեան` ա­ւե­լի լաւ սոր­վե­լու եւ ամ­րապն­դե­լու հա­յոց լե­զո­ւի եւ պատ­մու­թեան վե­րա­բե­րեալ ի­րենց ու­նե­ցած գի­տե­լիք­նե­րը:

Շ­նոր­հա­կա­լիք

Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ ­Յու­նա­հա­յոց ­Կա­թո­ղի­կո­սա­կան ­Փո­խա­նորդ Սր­բա­զան ­Հօր, Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան, յա­րա­կից եւ պատ­կան մար­մին­նե­րուն, Ու­սում­նա­կան եւ Տն­տե­սա­կան խոր­հուրդ­նե­րուն, ի­րենց կա­տա­րած ան­խոնջ աշ­խա­տան­քին հա­մար:
­Խո­րին շնոր­հա­կա­լու­թիւն՝ Հ. Կ. Խ.ի Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան ի­րենց նո­ւի­րա­կան ու ան­սա­կարկ նիւ­թա­բա­րո­յա­կան օ­ժան­դա­կու­թեան հա­մար:
Հ­րա­պա­րա­կա­յին շնոր­հա­կա­լու­թիւն կ’ուղ­ղենք Հ.Օ.Մ.ին, ­Հա­մազ­գա­յի­նի Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան, ­Կիւլ­պէն­կեան հիմ­նար­կու­թեան, Ա­ւե­տի­քեան կտա­կին, կրթա­սէր ազ­գա­յին­նե­րու եւ ծնող­նե­րու՝ մեր վար­ժա­րա­նին հան­դէպ ի­րենց ցու­ցա­բե­րած բա­րեա­ցա­կամ վե­րա­բեր­մուն­քին հա­մար:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ շրջա­նիս քա­հա­նայ ­Տէր ­Նա­րեկ ­Շա­հի­նեա­նին:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն նաեւ՝ «Ա­զատ Օր»ի խմբագ­րու­թեան, որ ո­րե­ւէ ճիգ չի խնա­յեր օգ­տա­կար դառ­նա­լու հա­մար մեր դպրո­ցի աշ­խա­տանք­նե­րուն:
­Մեր խո­րին շնոր­հա­կա­լու­թիւ­նը նաեւ կրթա­կան նա­խա­րա­րու­թեան, նոյն­պէս «­Տեֆ­թե­րօ­վաթ­միա Էք­բէ­տեվ­սի Ալ­ֆա Ա­թի­նա»ի տնօ­րէ­նու­թեան եւ անձ­նա­կազ­մին, ո­րոնք մե­ծա­պէս օ­ժան­դա­կե­ցին մեր վար­ժա­րա­նի ան­խա­փան գոր­ծու­նէու­թեան եւ գո­յա­տեւ­ման հա­մար:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ տի­կին ­Գոլ­ցի­տա ­Վի­քիին, ո­րուն կը պար­տինք այ­սօ­րո­ւան յու­նա­կան թա­տե­րա­կա­նի ներ­կա­յա­ցու­մը:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ տի­կին ­Փա­փաի­լիա ­Նաւ­սի­քա­յին, ո­րուն շնոր­հիւ ճա­շա­կե­ցինք հո­յա­կապ եր­գեր մեր ա­շա­կերտ­նե­րուն կա­տա­րո­ղու­թեամբ:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ մեր նո­ւի­րեալ ազ­գա­յին բա­րե­կամ­նե­րուն, ո­րոնք ո­րե­ւէ ջանք չխնա­յե­ցին յա­ջողց­նե­լու հա­մար մեր թա­տե­րա­կան­նե­րը:
Դպ­րո­ցիս կող­մէ շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն, որ­պէս յի­շա­տակ, առ­նո­ւած նո­ւէր­նե­րը գե­ղե­ցիկ ու կո­կիկ տու­փե­րու մէջ տե­ղա­ւո­րելն ու զար­դա­րե­լը կա­տա­րեց տի­կին ­Թո­քաթ­լեան ­Կա­րի­նէն, ո­րուն նոյն­պէս շնոր­հա­կալ ենք:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ պրն. ­Կա­րօ ­Պար­տագ­ճեա­նին, ձայ­նա­յին սար­քե­րու դա­սա­ւոր­ման եւ կար­գա­ւոր­ման հա­մար:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ մեր վար­ժա­րա­նի յա­րա­կից պաշ­տօ­նէու­թեան, բո­լոր վա­րորդ­նե­րուն՝ պրն. ­Վա­հա­նին, պրն. Ան­թո­նիին, պրն. Եոր­ղո­յին եւ պրն. ­Յո­վի­կին: Ըն­կե­րակ­ցող տի­կին­նե­րուն՝ տիկ. ­Վեր­ժի­նին, տիկ. Ով­սան­նա­յին, տիկ. ­Զո­ւար­թին եւ տիկ. Եո­ւան­նա­յին, ինչ­պէս նաեւ տիկ. Ա­նիին, ո­րոնք ի­րենց նպաս­տը բե­րին մեր աշ­խա­տանք­նե­րու յա­ջո­ղու­թեան:
­Վեր­ջա­պէս սրտա­գին շնոր­հա­կա­լու­թիւն՝ իմ բո­լոր պաշ­տօ­նա­կից­նե­րուս.- ­Տիկ. ­Գոլ­ցի­տա Ա­լեք­սանտ­րա­յին, տիկ. ­Փա­փաի­լիա ­Նաւ­սի­քա­յին, տիկ. ­Փի­փե­րի­տու Է­լէ­նիին, տիկ. Վ­լա­խօ­փու­լու ­Նի­քիին, տիկ. ­Ճա­մու­զեան ­Նա­զի­կին, պրն. ­Մա­նո­լա­քոս Է­վան­կե­լո­սին, պրն. Ս­տա­մա­թա­քիս Ար­կի­րի­սին, պրն. ­Փեթ­րու ­Կոնս­տան­դի­նո­սին, ո­րոնց հա­մա­խումբ ճի­գե­րուն շնոր­հիւ հնա­րա­ւոր ե­ղաւ ար­դիւ­նա­ւոր տա­րի մը բո­լո­րել: