ՄԱՆՆԻԿ ՊԷՕՐԷՔՃԵԱՆ — ԱՇՐԵԱՆ
Հայակուլ Սփիւռքի տարածքին, 75-ամեակ տօնող օրաթերթի մը մասին, չեմ գիտեր եթէ կան բառեր, որոնց միջոցով կարելի է լրիւ կերպով նկարագրել եւ գնահատել հայ մամուլի հայապահպանման ու հայակերտումի անփոխարինելի դերը:
Ինձ համար, սակայն, անձնական խոստովանանքի պահ մըն է կարծես, այն իմաստով որ հայ վարժարանի ջերմ մթնոլորտէն զրկուած, երբ հազիւ տարրական գրել կարդալ գիտցող պարմանուհի մըն էի, «Ազատ Օր»ը դարձաւ առօրեայ անբաժան մտերիմ ընկերս եւ ուսուցիչս: Շնորհիւ, ուրեմն, այս հոգեմտային կապին, այսօր համեստ գրիչիս կը յանձնեմ մտածումներս, երախտագիտութեան զգացումներս եւ բարեմաղթութիւններս:
Սփիւռքահայերս, իբրեւ ցեղասպանուած ազգի մը յարուցեալ զաւակները, մեզի պարտադրուած քաղաքական աքսորի պայմաններուն մէջ, հայօրէն տոկալու անկարելիութիւնը յաղթահարեցինք, շնորհիւ հայ եկեղեզւոյ, հայ վարժարանին, ազգային կառոյցներուն եւ հայ մամուլին նշանակալից դերակատարութեան:
Հայ մամուլը եւ յատկապէս օրաթերթը սփիւռքահայու հայրենակարօտ սրտին հոգեկան առօրեայ սնունդն է: Օտար ափերու վրայ ծնած ու մեծցած սերունդները իրենց արմատներուն ու հայրենիքին կապող թանկագին պորտալարն է:
Ուստի, Յունահայերս կը պարտինք խոր գիտակցութեամբ գնահատել մեր «Ազատ Օր»ը , որ յաջորդեց «Նոր Օր» օրաթերթին եւ 75 երկար տարիներ անխափան, յաղթահարելով տնտեսական թէ այլ տեսակի բոլոր խոչընդոտները, կը շարունակէ մնալ պատնէշի վրայ հսկայական ճիգերով, շնորհիւ նուիրեալ սպասարկուներու եւ անոնց զօրավիք կանգնող հաւատաւոր հայրենակիցներու:
Խորին շնորհակալութիւն յայտնելով հանդերձ մեզ հիւրընկալող երկիրներուն եւ մեր պարագային յաճախ մեզի բախտակից Յունաստանին, մենք Սփիւռքի մէջ միշտ կը փնտռենք մեզմէ խլուած հայրենիքը, պահելով գէթ մեր հոգեկան հայրենիքը: «Ազատ Օր»ը, կարեւորագոյն վահաններէն մէկն է, որ կը պաշտպանէ մեզ ձուլման ճամբով ազգային անհետացումի վտանգէն, որպէս զի թշնամիին ցեղասպանութեամբ հայ ազգի բնաջնջումի թիրախը չ՛ իրականանայ մեր իսկ պատասխանատուութեամբ:
Եթէ բախտը ունեցած ենք հայ վարժարան յաճախելու, հայ մամուլի միջոցաւ կը պահենք ու կը թարմացնենք մեր գիտելիքները: Իսկ պայմաններու բերմամբ հայեցի դաստիարակութենէն զրկուած անձերու դաստիարակը օրաթերթն է, եթէ քիչ մը կարդալ գիտենք: Կ՛ ընտելանանք մեր ազգային լինելութեան երաշխիք՝ մայրենի լեզուին, կը ծանօթանանք ազգային մեր փառքին, այլ նաեւ մեր անվերջ պայքարներուն յանուն հաւատքի եւ հայրենիքի: Կ՚իմանանք մեր հինաւուրց ազգի մշակութային արժէքները եւ կը հասկնանք ինչու «UNESCO»ն մեզ որակած է «Creative Nation» ստեղծագործ ազգ ու կը զգանք մեր ծագումի հպարտութիւնը, այլ նաեւ զայն անաղարտ պահելու պատասխանատուութիւնը:
Անտարակոյս, այս բոլորին կարելի է տեղեկանալ մեր թանկագին գանձ՝ հայ գիրքէն: Օրաթերթը, սակայն, առօրեայ կենսատու աղբիւր մըն է ոչ միայն մեր համայնքին համար, այլ հայրենիքը, Արցախը եւ աշխարհի չորս ծագերուն ցրուած հայութեան սրտի զարկը նոյն կշռոյթով միացնող մղիչ ուժը: Ծանօթ է անշուշտ, թէ «Ազատ Օր»ը Դաշնակցութեան օրկանն է, բայց կը պահէ միշտ լուրերու ճշգրիտ հաղորդումով միասնական եւ արժանաւոր սկզբունքներ: Առարկայական մօտեցումով ամէն Հայ գիտէ, թէ Դաշնակցութիւնը այն ազգափրկիչ կուսակցութիւնն է, որ վեց դարերու ստրկութենէ վերջ, սատարեց ազգային պատկանելիութեան գիտակցութեամբ հայ ժողովուրդի իբր ազգ վերականգնումին եւ իր արդար իրաւունքներու պահանջատիրութեան տէր դառնալու սրբազան պայքարին, ամէն գնով:
Ուստի, մեր «Ազատ Օր»ը լրատուական թերթ չէ միայն, այլ առօրեայ յաճախականութեամբ մեր հոգեկան հայրենիքը ամրապնդող ուղեցոյց մըն է: Անոր էջերէն ներշնչուելով, ամէն մէկս կը զգայ իր պատասխանատուութիւնը, որպէս զի բոլորս միասին կարողանանք Լուսաւորչի մեր կանթեղը վառ պահել եւ գիտակից հայրենասիրութեամբ ու հայու կամքով տէր կանգնիլ մեր Արդար Դատին:
Ուրեմն, մեր ապագայի յանձնառու թանկագին հայ երիտասարդներ՛, «Ազատ Օր» կարդացէ՛ք, որ հայ մնաք եւ ապագայ սերունդներու միջոցաւ ապահովէք ոչ թէ հայանուն հայասէրներու բազմութիւններ, այլ մեր գոյատեւումը, իբր հայ ազգ: Դու՛ք էք մեր մարտունակութեան դրօշակիրները ու կը հաւատամ թէ մեր պատմամշակութային հարստութեան արժանի ժառանգորդները կը դառնաք:
Բնական է, որ այս առիթով, բոլորս կը պարտինք խոնարհիլ այն անձնուրաց անցեալի թէ ներկայի նուիրեալներուն, որոնք նոյնիսկ որոշ պահերու աննպաստ պայմաններու մէջ ստեղծագործ ոգիով եւ ազգային խոր հաւատքով, կանգուն պահեցին հայ ընտանիքին հաւատարիմ ընկերը, միշտ քայլ պահելով ժամանակի յառաջդիմութեան հետ եւ զայն բարձրացնելով գետնայարկ տպարանէ արդիական գրասենեակներ:
Մեր ազգային արժանապատուութեան սքանչելի օրինակ՝ «Ազատ Օր»ի 75-ամեակը, ցաւօք սրտի, կը զուգադիպի մեր հայրենիքէն եւ հերոսական Արցախէն ներս տիրող ճգնաժամային ներկայ դրութեան:
Աշխարասփիւռ հայութիւնը կը տագնապի եւ կը յուսայ, թէ անյապաղ կը զգաստանան կացութեան պատասխանատուները ու հայավայել վերաբերումով վերջ կը դնեն մեր ազգին սպառնացող ահաւոր վտանգներուն, հասկնալով, թէ անձնականէն ու հատուածականէն ազգայինը գերադասելն է փրկութեան միակ ճանապարհը:
Յուսանք որ այս անգամ եւս կը յաջողինք արդարացնել Ֆրանց Վերֆելի տեսակէտը, թէ՝ «Հայերը անկարելիին ժողովուրդն են»: Վերջապէս, ողջունելով 75-ամեակը մեր սիրելի «Ազատ Օր»ին, սրտանց կը մաղթեմ ուժ ու կորով ներկայի հաւատաւոր անձնակազմին, որպէս զի մեր գաղութի միակ օրաթերթը բարի երթ ունենայ մինչեւ իր 100-ամեակը ու երանի, մինչ այդ Սեւրի դաշնագրի կեանքի կոչումով, իրականացած ըլլայ Ազատ, Անկախ ու Միացեալ հայրենիքի ազգային մեր երազը:
