Հ.Յ.Դ. Պատանեկան Միութեան 37րդ բանակումը

­Բա­նա­կում­նե­րու ըն­թաց­քին հրա­պա­րա­կա­յին հան­դի­սու­թիւն կազ­մա­կեր­պե­լը ե­ղած է ու կը շա­րու­նա­կէ մնալ բա­նա­կու­մի ա­մէ­նօ­րեայ աշ­խա­տանք­նե­րու յայ­տագ­րին գլխա­ւոր հա­տո­ւած մը։ ­Պա­տա­նի­նե­րուն մաս­նակ­ցու­թեամբ ու վա­րիչ­նե­րուն հա­մադ­րու­մով՝ յանձ­նա­խումբ կը կազ­մո­ւի, որ կը ծրագ­րէ ու կ­’ի­րա­գոր­ծէ հան­դէ­սին յայ­տա­գի­րը՝ պա­տա­նի­նե­րու ազ­գա­յին գի­տե­լիք­նե­րը եւ տա­ղանդ­նե­րը ներ­կա­յաց­նե­լու հա­մար ծնող­նե­րուն ու ներ­կայ հա­սա­րա­կու­թեան։
­Հայ­կա­կան եր­գով, պա­րով ու աս­մուն­քով պա­տա­նի­նե­րը կը մօ­տե­նան ու կը ծա­նօ­թա­նան հայ­կա­կան մշա­կոյ­թին,կը գոր­ծա­ծեն հա­յե­րէն լե­զուն եւ կը զօ­րաց­նեն ազ­գա­յին ո­գին։
­Տա­րի­քով փոքր պա­տա­նի­նե­րը, ո­րոնք ա­ռա­ջին ան­գամ կը մաս­նակ­ցին ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան բա­նա­կու­մին ու հա­ւա­նա­բար ա­ռա­ջին ան­գամն է, որ կը հե­ռա­նան ի­րենց ըն­տա­նի­քէն՝ հպար­տու­թեամբ ու խան­դա­վա­ռու­թեամբ ցոյց կու­տան հա­րա­զատ­նե­րուն ի­րենց նոր ըն­կեր­նե­րը, նոր գի­տե­լիք­նե­րը եւ ի­րենց քա­ջա­գոր­ծու­թիւն­նե­րը։
Այս տա­րի, Հ.Յ.Դ. ­Յու­նաս­տա­նի ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան 37րդ­ ա­մառ­նա­յին բա­նա­կու­մին հրա­պա­րա­կա­յին հան­դի­սու­թիւ­նը տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Չո­րեք­շաբ­թի՝ 30 Օ­գոս­տոս 2017ի ե­րե­կո­յեան, ­Քա­բանտ­րի­թիի բա­նա­կա­վայ­րէն ներս։ Ե­րե­կո­յեան ժա­մը 6էն ետք, բա­նա­կող­նե­րու ծնող­նե­րը եւ քա­ջա­լե­րող հայ­րե­նա­կից­նե­րը այ­ցե­լե­ցին բա­նա­կա­վայր՝ ներ­կայ ըլ­լա­լու հա­մար կազ­մա­կեր­պուած հան­դէ­սին։
Ե­րե­կո­յեան ժա­մը 8ին, բո­լոր բա­նա­կող­նե­րը եւ այ­ցե­լու­նե­րը հրա­ւի­րո­ւե­ցան մար­զա­դաշտ։ «­Մեր հայ­րե­նիք» ու «Մշակ բա­նո­ւոր» քայ­լերգ­նե­րու եր­գե­ցո­ղու­թեամբ տե­ղի ու­նե­ցաւ դրօ­շակ­նե­րու ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը։
Ա­պա՝ բո­լոր ներ­կա­նե­րը ան­ցան ճա­շա­րան, ուր եր­կար սե­ղան­ներ զե­տե­ղուած էին, ո­րոնց շուրջ բո­լո­րո­ւած՝ այ­ցե­լու­նե­րը հե­տե­ւե­ցան հան­դի­սու­թեան՝ ճա­շով ու խմիչ­քով։
­Հան­դի­սու­թեան ներ­կայ էին ­Յու­նա­հա­յոց ­Կա­թո­ղի­կո­սա­կան ­Փո­խա­նորդ ­Կո­մի­տաս Արք. Օ­հա­նեան եւ թե­մի հո­գե­ւոր հայ­րե­րը, Հ.Յ.Դ. ­Յու­նաս­տա­նի ­Կեդ­րո­նա­կան ­Կո­մի­տէի ան­դամ­ներ, Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան ան­դամ­ներ, միու­թեանց ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ եւ մեծ թի­ւով հայ­րե­նա­կից­ներ։
Հ.Յ.Դ. ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան Ընդ­հա­նուր ­Վա­րիչ ­Մարմ­նոյ խօս­քը փո­խան­ցեց ընկ. Ա­նի ­Գո­ճա­շեան։
Այ­նու­հե­տեւ, Հ.Յ.Դ. ­Յու­նաս­տա­նի ­Կեդ­րո­նա­կան ­Կո­մի­տէի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ ընկ. ­Քե­րոբ Է­քի­զեան բեմ հրա­ւի­րո­ւե­ցաւ իր խօս­քը ուղ­ղե­լու ծնող­նե­րուն եւ ներ­կայ հայ­րե­նակ­ցի­նե­րուն։ Ան ի մի­ջի այ­լոց ը­սաւ, թէ ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան բա­նա­կու­մի 37 տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին ան­խա­փան շա­րու­նա­կու­թիւ­նը ցոյց կու­տայ ա­նոր գո­յա­տեւ­ման անհ­րա­ժեշ­տու­թիւ­նը մեր գա­ղու­թի կեան­քէն ներս։ ­Նաեւ՝ ըն­կե­րը կոչ ուղ­ղեց բո­լոր ծնող­նե­րուն, ի­րենց զա­ւակ­նե­րը ան­դա­մագ­րե­լու ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան, որ­պէս­զի տա­րո­ւան ըն­թաց­քին ալ մաս կազ­մեն միու­թեան, քա­նի որ ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան գոր­ծու­նէու­թիւ­նը չ­’ամ­փո­փո­ւիր միայն ա­մառ­նա­յին բա­նա­կում­նե­րուն մէջ, այլ մաս կը կազ­մէ գա­ղու­թի ազ­գա­յին կեան­քին։
­Կո­մի­տաս Արք. Օ­հա­նեան, բեմ հրա­ւի­րո­ւե­լով, իր խօս­քը ուղ­ղեց պա­տա­նի­նե­րուն եւ ներ­կա­նե­րուն՝ ը­սե­լով, թէ պա­տա­նի­նե­րը բա­նա­կու­մին ի­րենց մաս­նակ­ցու­թեամբ ա­ռի­թը կ­’ու­նե­նան դաս­տիա­րա­կու­թեան ընդ­մէ­ջէն, յե­ղա­փո­խա­կան եր­գե­րով եւ հայ­կա­կան մշա­կոյ­թով, մօ­տիկ զգա­լու ի­րենց ազ­գին՝ հա­յու իս­կա­կան դի­մա­գի­ծը պահ­պա­նե­լով։
­Պա­տա­նի­նե­րու կող­մէ ընկ. Ի­լիաս ­Լա­զա­րեան իր խօս­քը ուղ­ղեց ներ­կա­նե­րուն, իր մտա­ծում­նե­րը ար­տա­յայ­տե­լով նա­մա­կի մը տո­ղե­րուն ընդ­մէ­ջէն, նա­մակ մը՝ որ գրո­ւած էր իր կող­մէ եւ ուղ­ղո­ւած էր ինք­զին­քի՛ն։
­Հան­դէ­սը շա­րու­նա­կո­ւե­ցաւ հայ­կա­կան պա­րով, աս­մուն­քով եւ եր­գով՝ խան­դա­վա­ռու­թիւն եւ ու­րախ մթնո­լորտ ստեղ­ծե­լով ներ­կա­նե­րուն մօտ։
­Հան­դէ­սի վեր­ջին մա­սը կ­’ընդգր­կէր վի­տէօ-ե­րիզ մը, որ կը ցու­ցադ­րէր բա­նա­կող­նե­րու ա­ռօ­րեայ կեան­քը եւ պա­տա­նի­նե­րու կող­մէ ար­տա­յայ­տո­ւած կար­ծիք­ներ ու վկա­յու­թիւն­ներ բա­նա­կու­մին մա­սին։
Խն­ճոյ­քի ըն­թաց­քին տե­ղի ու­նե­ցաւ վի­ճա­կա­հա­նու­թիւն՝ բազ­մա­թիւ նուէր­նե­րով, ո­րոնք նո­ւի­րո­ւած էին մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րուն կող­մէ։ ­Նո­ւէր­նե­րը տրա­մադ­րած էին՝ ­Կար­պիս ­Ճա­նի­կեան, ­Յա­կոբ ­Յո­վա­կի­մեան, ­Սե­րոբ Ա­ճէ­մեան, Իոան ­Մա­նու­կեան,­Նո­րա Սլտ­րեան եւ բա­նա­կա­վայ­րի տէր՝ Ա­սի­մա­քո­փու­լոս։
Մթ­նո­լոր­տէն խան­դա­վա­ռո­ւած եւ գնա­հա­տե­լով ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան բա­նա­կում­նե­րու գո­յա­տեւ­ման անհ­րա­ժեշ­տու­թիւ­նը՝ հե­տե­ւեալ նո­ւի­րա­տո­ւու­թիւն­նե­րը կա­տա­րո­ւե­ցան Հ.Յ.Դ. ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան.
— ­Յու­նաս­տա­նի Հ. Կ. ­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թիւն՝ 500 եւ­րօ,
— Հ.Յ.Դ. Ե­րի­տա­սար­դա­կան ­Միու­թեան ­Կեդ­րո­նա­կան ­Վար­չու­թիւն՝ 50 եւ­րօ,
— ­Բա­նա­կու­մի վա­րիչ­ներ՝ 50 եւ­րօ,
­Քե­րոբ Է­քի­զեան՝ 50 եւ­րօ,
— ­Յա­րութ Ս­պար­թա­լեան՝ 50 եւ­րօ,
— ­Յա­րութ եւ ­Նո­րա ­Սե­րո­բեան 100 եւ­րօ։
­Նաեւ՝ ճաշ­կե­րոյ­թին ի­րենց նո­ւի­րա­տո­ւու­թիւ­նը կա­տա­րե­ցին ­Սե­րոբ Ա­ճէ­մեան եւ Իոան ­Մա­նու­կեան։
­Ձեռ­նար­կը իր ա­ւար­տին հա­սաւ ա­ւան­դա­կան շուրջ-պա­րով, ո­րու ըն­թաց­քին 79 պա­տա­նի­նե­րը, Ա­թէն­քի, ­Թե­սա­ղո­նի­կէի եւ ­Գո­մո­թի­նիի շրջան­նե­րէն — ի­րենց վա­րիչ­նե­րով -, ձեռք-ձեռ­քի բռնո­ւած, խան­դա­վառ մթնո­լորտ ստեղ­ծե­ցին՝ եզ­րա­փա­կե­լով Հ.Յ.Դ. ­Յու­նաս­տա­նի ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան 37րդ­ ա­մառ­նա­յին բա­նա­կու­մին հան­դէ­սը։
­Բա­նա­կող պա­տա­նի­նե­րը, բա­նա­կու­մի ամ­բողջ տե­ւո­ղու­թեան, ի­րենց կող­քին ու­նէին 15 վա­րիչ­ներ, ո­րոնք ստանձ­նած էին ա­նոնց դաս­տիա­րա­կու­թիւ­նը, զո­ւար­ճու­թիւ­նը, կար­գա­պա­հու­թիւ­նը եւ բա­նա­կու­մին ընդ­հա­նուր պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թիւ­նը, ին­չը կա­տա­րե­ցին բծախն­դիր ու ամ­բող­ջա­կան կեր­պով։
Ա­նոնք էին ըն­կեր-ըն­կե­րու­հի­ներ՝ ­Սա­րին Ա­ւե­տի­սեան, Ա­նի ­Գո­ճա­շեան, ­Նա­րօտ ­Շա­հի­նեան, ­Կա­րին ­Ղե­ւոն­դեան, Ար­փի­նէ ­Կի­րա­կո­սեան, Ա­նա­յիս Խտրեան, Ա­րա ­Ճա­նի­կեան, ­Սեր­գօ ­Տէօք­մէ­ճեան, Ար­ման Գ­րի­գո­րեան, ­Ռազ­միկ Էր­ջէ­նեան, ­Սե­ւակ ­Գա­զա­րեան, ­Վազ­գէն ­Սա­վու­լեան, Ար­մէն Ա­ճէ­մեան, ­Զո­րա ­Պօ­ղո­սեան եւ ­Գէորգ ­Ղա­զա­րեան։ ­Վարձ­քը կա­տար բո­լոր ըն­կեր-ըն­կե­րու­հի­նե­րուն։ ­Բա­նա­կու­մը իր ա­ւար­տին պի­տի հաս­նի ­Շա­բաթ՝ 2 ­Սեպ­տեմ­բե­րին։
­Պա­տա­նի­նե­րը Ա­թէնք պի­տի վե­րա­դառ­նան նոր փոր­ձա­ռու­թիւն­նե­րով եւ տպա­ւո­րու­թիւն­նե­րով լե­ցո­ւած, նոր ըն­կեր­ներ շա­հած ըլ­լա­լով ու նոր գի­տե­լիք­նե­րով, կան­գուն պա­հե­լով Հ.Յ.Դ. ­Յու­նաս­տա­նի ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թիւ­նը եւ ա­նոր կազ­մա­կեր­պած 37 տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին ա­մառ­նա­յին բա­նա­կու­մի գե­ղե­ցիկ փոր­ձա­ռու­թիւ­նը։
­Վարձ­քը կա­տար՝ բո­լո­րին։

Վարիչ Մարմնոյ խօսքը արտասանուած ընկ. Անի Գոճաշեանի կողմէ

­Բա­րի ե­կաք Հ.Յ.Դ. ­Յու­նաս­տա­նի ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան 37-րդ ­բա­նա­կու­մին։
Այս տա­րի մեր մօտ կը գտնո­ւին 79 պա­տա­նի­ներ՝ 10 տա­րե­կա­նէն մինչեւ 16. ա­նոնց կող­քին՝ 15 վա­րիչ­ներ եւ օգ­նա­կան­ներ։ ­Մեր բա­նա­կու­մը կը տե­ւէ 10 օր, ­Քա­փանտ­րի­թիի այս բա­նա­կա­վայ­րէն ներս, ուր ա­մէն տե­սա­կի յար­մա­րու­թիւն կայ մեր մօտ։
10 օ­րո­ւան ըն­թաց­քին մենք կը սոր­վինք գոր­ծակ­ցիլ ի­րա­րու հետ, մտա­ծել հա­յօ­րէն, խօ­սիլ հա­յե­րէն։ ­Պա­տա­նի­նե­րը կը զո­ւար­ճա­նան ըն­կե­րա­յին կեան­քե­րու կա­տակ­նե­րով, եր­գե­րով ու պա­րե­րով, լո­ղա­ւա­զա­նի խա­ղե­րով։
­Դաս­տիա­րա­կու­թիւ­նը, ըն­կե­րա­յին զրոյց­նե­րը շատ կա­րե­ւոր են մեր ա­ռօ­րեա­յին մէջ, ո­րով­հե­տեւ կ­‘ընդգր­կեն ­Հայ ­Դա­տի, ­Հա­յաս­տա­նի եւ Ար­ցա­խի ու Ս­փիւռ­քի հա­յու­թեան մա­սին հար­ցեր։
Այս տա­րի մեր բա­նա­կու­մին մաս­նակ­ցե­ցան դար­ձեալ ­Սե­լա­նի­կէն եւ ­Գո­մո­թի­նիէն պա­տա­նի­ներ, ո­րոնք շու­տով ըն­կե­րա­ցան մնա­ցեալ պա­տա­նի­նե­րուն հետ։ Ե­զա­կի ա­ռիթ մը, որ քով-քո­վի կը բե­րէ հայ տղա­քը։
­Մեր այս աշ­խա­տան­քին մէջ, մենք օգ­նու­թիւնն ու քա­ջա­լե­րան­քը կը վա­յե­լենք Հ.Յ.Դ ­Կեդ­րո­նա­կան ­Կո­մի­տէին, մեր կազ­մա­կերպ գա­ղու­թին, եւ ազ­գա­յին­նե­րուն ու յատ­կա­պէս ծնող­նե­րուն, ո­րոնք ի­րենց զա­ւակ­նե­րը կը վստա­հին մե­զի եւ ցոյց կու տան թէ կը հա­ւա­տա՛ն Հ.Յ.Դ. ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան ա­ռա­քե­լու­թեան։
Ի՞նչ կը սպա­սենք Հ.Յ.Դ. ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թե­նէն։
­Պատ­րաս­տել գի­տա­կից հայ ե­րի­տա­սարդ­ներ, ո­րոնք պի­տի ծա­ռա­յեն հայ ազ­գին։
­Բայց, բնա­կան պայ­ման­նե­րու մէջ չէ որ կ­‘ապ­րինք. այս­պէս՝ ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թե­նէն կը սպա­սենք քիչ մը ա­մէն ինչ.- կը սպա­սենք, որ հա­յե­րէն սոր­վեց­նէ հայ պա­տա­նիին, հայ­կա­կան մշա­կոյ­թը զար­գաց­նէ ի­րենց մէջ, հա­յոց պատ­մու­թեան է­ջէ­րը բա­նայ ի­րենց առ­ջեւ, հա­յու­թեան պայ­քար­նե­րու եւ ի­րա­ւունք­նե­րու պա­հան­ջա­տի­րու­թիւ­նը ամ­րապն­դէ ի­րենց մէջ, ու վեր­ջա­պէս՝ դառ­նայ այն վայ­րը ուր ըն­կե­րա­յին ա­ռողջ մթնո­լոր­տի մէջ պի­տի զար­գա­նայ հայ փոք­րի­կը, դառ­նա­լով վա­ղո­ւան գի­տա­կից ու պատ­րաս­տո­ւած հայ ան­հա­տը։
Հ.Յ.Դ. ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թիւ­նը քաջ գի­տէ իր դերն ու ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը։
Որ­քան ալ պայ­ման­նե­րը փո­խո­ւած ըլ­լան, որ­քան ալ նոր սե­րունդ­նե­րը դաս­տիա­րա­կու­թեան ա­ւե­լի ըն­դար­ձակ մար­զեր ու­նե­նան, մեր միու­թիւ­նը պի­տի շա­րու­նա­կէ մնալ հայ ա­կում­բը, հայ պա­տա­նիին սոր­վեց­նող միու­թիւ­նը, հոն՝ ուր հայ­րե­նա­սէր ո­գին եւ հայ մար­դու ազ­գա­յին նկա­րա­գի­րը պի­տի կեր­տո­ւի։
Կ’ու­զեմ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նել ձեր բո­լո­րին, որ մեր հրա­ւէ­րը ըն­դու­նե­լով այ­սօր մեր մօտ կը գտնո­ւիք, վա­յե­լե­լու հա­մար մեր պա­տա­նի­նե­րու պատ­րաս­տած յայ­տա­գի­րը։
­Բա­րի զո­ւար­ճու­թիւն բո­լո­րիդ։
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն։

Պատանիներու խօսքը արտասանուած ընկ. Իլիա Լազարեանի կողմէ

­Սի­րե­լի Ի­լիա,

­Յու­սամ թէ լաւ ես: ­Հինգ տա­րի ան­ցած է վեր­ջին բա­նա­կու­մէդ եւ յի­շա­տակ­նե­րը դեռ քե­զի ա­նուշ մտա­ծում­նե­րու պէս կ’ու­ղեկ­ցին:
­Կը յի­շես, երբ ա­ւե­լի պզտիկ էիր, կը հիա­նա­յիր մեծ ըն­կեր­նե­րուն վրայ եւ կը փա­փա­քէիր ի­րենց նմա­նիլ: ­Բայց մեծ­ցար եւ կար­ծեմ սկսած ես նա­խան­ցիլ փոք­րիկ­նե­րուն, քա­նի որ ի­րենք գո­նէ տա­րի մը եւս բա­նա­կու­մի պի­տի գան: Ինչ­քա՜ն մեծ պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թիւն է ա­մե­նա­մե­ծը ըլ­լա­լը: ­Պէտք չէ մոռ­նալ, որ պզտիկ­նե­րուն օ­րի­նակ կը դառ­նաս:
Ե­րա­նի՜ վեր­ջին օ­րը քիչ մըն ալ ու­շա­նար…
­Սա­կայն, ի­րա­կա­նու­թիւ­նը դի­մագ­րա­ւե­լու ժա­մա­նա­կը ե­կած է: ­Յա­ջորդ քայ­լը՝ եր­տա­սար­դա­կան միու­թիւ­նը: ­Պա­տա­նե­կան միու­թեան կը պար­տիմ, որ պա­հած եմ ազ­գա­յին ինքնու­թիւնս եւ որ պի­տի շա­րու­նա­կեմ մնալ եւ գոր­ծել ազ­գա­յին միու­թիւն­նե­րուն մէջ:
­Կը մաղ­թեմ որ ըն­կեր­ներդ, ո­րոնց հետ վեց ա­մառ­ներ ան­ցու­ցած ես բա­նա­կու­մի պատ­ճա­ռաւ, շա­րու­նա­կեն գովդ ըլ­լալ եւ միաս­նա­բար կեան­քի ու­րախ թէ տխուր վայր­կեան­նե­րը ապ­րիք: Այս նա­մա­կը հոս պի­տի փա­կեմ: ­Մար­զան­քի պէտք է եր­թամ եւ արդէն ու­շա­ցած եմ:

­Սի­րով՝ ան­ցեալ ինք­զինքդ

­Կը փա­փա­քիմ ես ալ վա­րիչ ըլ­լալ օր մը: Կր­նա՞մ ար­դեօք տէր կանգ­նիլ այդ­պի­սի պար­տա­կա­նու­թեան մը։
­Պէտք է ըլ­լամ համ­բե­րա­տար, ուղ­ղա­միտ, վճռա­կամ, գի­տա­կից, խնա­մա­տար եւ ու­նե­նամ պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թեան բարձր գի­տակ­ցու­թիւն: Դ­ժո­ւա՜ր, բայց ո՛չ ան­կա­րե­լի. ­Մեր վա­րիչ­նե­րը ար­դէն ան­գամ մը եւս փաս­տե­ցին այդ մէ­կը ինչ­պէս ան­ցեա­լին՝ նաեւ այս տա­րի: