Հ.Մ.Ը.Մ.ի սկաուտական մասնաճիւղներու տողանցքը

Հ.Մ.Ը.Մ.ի Ա­թէն­քի եւ ­Գո­քի­նիոյ սկաու­տա­կան մեր մաս­նա­ճիւղ­նե­րը, ինչ­պէս ա­մէն տա­րի, յու­նաց ազ­գա­յին տօ­նի՝ ­Մարտ 25ի օ­րո­ւան տօ­նա­կա­տա­րու­թեանց ի­րենց աշ­խոյժ մաս­նակ­ցու­թիւ­նը բե­րին: Ան­գամ մը եւս մեր քոյ­րերն ու եղ­բայր­նե­րը հա­յու­թեան պատ­գա­մա­ւոր­նե­րը հան­դի­սա­նա­ցան յոյն ժո­ղո­վուր­դի նո­րա­գոյն պատ­մու­թեան ա­մե­նա­պան­ծա­լի է­ջե­րէն մէ­կուն՝ բռնա­կալ Օս­մա­նեան ­Կայս­րու­թեան դէմ ­Յե­ղա­փո­խու­թեան նշու­մին:
Ա­թէն­քի եւ ­Գո­քի­նիոյ մաս­նա­ճիւղ­նե­րը մաս­նակ­ցե­ցան ի­րենց շրջան­նե­րու տո­ղանցք­նե­րուն, իւ­րա­քան­չիւ­րը՝ 75 ան­դամ­նե­րով եւ տաս­ներ­կու­քա­կան ան­դա­մով թմբկա­հար­նե­րու խում­բե­րով, շքեղ ու տպա­ւո­րիչ ներ­կա­յու­թիւն մը հան­դի­սա­նա­լով ա­շա­կեր­տա­կան եւ սկաու­տա­կան շար­քե­րուն մէջ: ­Յոյն սկաուտ­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն կող­քին, պաշ­տօ­նա­կան հիւ­րե­րու շար­քին, կանգ­նած էին ­Նէա Զ­միռ­նիի մէջ եղ­բայր Ա­րիս ­Գար­ճեան, իսկ ­Գո­քի­նիոյ մէջ՝ քոյր ­Սիլ­վա Ե­զե­կիէ­լեան: ­Յու­նա­կան դրօ­շին կող­քին, հայ­կա­կան ե­ռա­գոյնն ալ պար­զո­ւե­ցաւ ու ծա­ծա­նեց հպար­տօ­րէն:
Յի­շեց­նենք, թէ վեր­ջին քա­նի մը տա­րի­նե­րը, եր­կու մաս­նա­ճիւղ­նե­րը փո­խան դափ­նեպ­սա­կի նո­ւի­րա­տո­ւու­թիւն կը կա­տա­րեն «­Քի­վո­թոս թու ­Գոզ­մու» բա­րե­սի­րա­կան հաս­տա­տու­թեան:
Ըստ ա­ւան­դու­թեան՝ տո­ղանց­քէն ետք, կազ­մե­րը վե­րա­դառ­նա­լով ա­կումբ­նե­րը, դի­մա­ւո­րո­րո­ւե­ցան բազ­մա­թիւ հայ­րե­նա­կից­նե­րու կող­մէ: ­Ներ­կայ էին Հ.Մ.Ը.Մ.ի Շր­ջա­նա­յին եւ տեղ­ւոյն ­Վար­չու­թեանց ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, տեղ­ւոյն ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուրդ­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, քոյր միու­թիւն­նե­րու եւ ­Կո­մի­տէ­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ: ­Կա­տա­րո­ւե­ցան տե­ղե­կա­տո­ւու­թիւն­ներ եւ աս­տի­ճան­նե­րու բարձ­րա­ցում­ներ:
Ֆիք­սի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ նաեւ ա­րի­նե­րու խոստ­ման ա­րա­րո­ղու­թիւն, իսկ ­Գո­քի­նիոյ մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ փոխ-խմբա­պե­տի աս­տի­ճա­նի տու­չու­թիւն քոյր ­Ռե­կի­նա ­Մի­քա­յէ­լեա­նին եւ եղ­բայր ­Թո­րոս ­Գո­ճա­շեա­նին: ­Գո­քի­նիոյ մէջ, շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Պա­րէտ Քհնյ. ­Խա­չե­րեան իր հայ­րա­կան խօս­քը ուղ­ղեց մեր քոյ­րե­րուն ու եղ­բայր­նե­րուն.
— ­Մենք զա­ւակ­ներն ենք ա՛յն ժո­ղո­վուր­դին, որ իր մարմ­նին ու հո­գիին վրայ դա­ժա­նօ­րէն կրած է բար­բա­րո­սու­թիւ­նը Օս­մա­նեան լու­ծին: Եւ այդ իսկ ա­ռու­մով, յոյն ժոո­վուր­դի պայ­քա­րը բռնա­կա­լու­թեան դէմ, ա­նոր կե­նաց-մա­հու հե­րո­սա­կան մար­տը չենք կրնար չհա­մե­մա­տել մե՛ր գո­յա­մար­տին ու մեր զո­հո­ղու­թիւն­նե­րուն հետ: Ուս­տի՝ մի՛շտ կը յի­շենք ու կը պա­տո­ւենք բո­լոր ա­նոնք, ո­րոնք «Ա­զա­տու­թիւն կամ մահ» գո­չե­լով նե­տո­ւե­ցան բո­ցին մէջ, որ­պէս­զի մենք Ա­զա­տու­թիւ­նը վա­յե­լենք:

Բարձ­րա­ցի՛ր — ­Բարձ­րա­ցո՛ւր
Հ.Մ.Ը.Մ.ի ­Յու­նաս­տա­նի Շր­ջա­նա­յին Ս­կաու­տա­կան ­Խոր­հուրդ