­Ուսուցիչներուն անունները շեղակի:
Թեոդորոս Տումաս, Նաւսիքա Փափաիլիա, Էմմանուէլ Գաէ, Քրիստին Ռուստեմեան, Կարապետ Չիլինկիրեան, Ռոզինա Տամատեան, Տրդատ Միրզախանեան, Ճորճինա Քալենտերի-Ամիրալեան, Էլենի Փիփերիտու, Հայկօ Փաջանեան, Ալեքսանտրա Քոլցիտա, Մարիա Մարտիկեան, Ստեփան Մուրատեան, Մարի Լուիզ Ռուստեմեան, Անտրոնիքի Վլախոփուլու, Արշալոյս Սափրիչեան, Էւանկելոս Մանոլաքոս Արշակ Գաւլաքեան, Լուսինէ Մարտումեան, Երազ Կարինեան, Նաթալի Էքիզեան, Անի Տայեան, Արմինէ Մկրտիչեան, Գոհար Ասատրեան, Անդրանիկ Պօյմուշակեան

Վե­րա­մուտ

2021-2022 տա­րեշր­ջա­նի պաշ­տօ­նա­կան բա­ցումն ու ջրօրհ­նէ­քի ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը տե­ղի ու­նե­ցաւ 14 ­Սեպ­տեմ­բեր 2021-ին հան­դի­սա­պե­տու­թեամբ ­Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ՝ ­Տէր ­Գե­ղամ արք. ­Խա­չե­րեա­նի: Այս տա­րի եւս թա­գա­վա­րա­կի կան­խար­գել­ման պե­տա­կան տնօ­րի­նում­նե­րուն պատ­ճա­ռով, ներ­կա­նե­րու թի­ւը խիստ սահ­մա­նա­փակ էր: ­Ներ­կայ էին՝ ­Տէր ­Նա­րեկ քհնյ. ­Շա­հի­նեան, Ազ­գա­յին վար­չու­թեան, Հ.Կ.Խ.-ի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան եւ Ու­սում­նա­կան խոր­հուր­դի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ:

Ար­ձա­նագ­րու­թիւն եւ ա­շա­կեր­տու­թեան թիւ

­Ներ­կայ տա­րեշր­ջա­նին ար­ձա­նագ­րո­ւե­ցան 43 ա­շա­կերտ­ներ, 22 մանչ եւ 21 աղ­­ջիկ:

Ու­սուց­չա­կան կազմ
­
Տա­րեշր­ջա­նի սկիզ­բը անգ­լե­րէ­նի ու­սու­ցի­չի տրա­մադ­րու­թեան խնդրան­քով քա­նի մը ան­գամ դի­մե­ցինք Կր­թա­կան պա­տաս­խա­նա­տու Տ­նօ­րէ­նու­թեան, սա­կայն մեր շրջա­նի մէջ տո­ւեալ մաս­նա­գի­տու­թեամբ մօ­տա­ւո­րա­պէս եր­կու հա­րիւր ու­սու­ցի­չի կա­րի­քը ու­նե­նա­լով, Տ­նօ­րէ­նու­թիւ­նը չկրցաւ գո­հաց­նել մեր պա­հանջ­քը: Ու­սում­նա­կան եւ Տն­տե­սա­կան ­Խոր­հուրդ­նե­րու տնօ­րին­մամբ, ու­սուց­չա­կան կազ­մը ամ­բող­ջա­ցաւ ու բաղ­կա­ցաւ հե­տե­ւեալ­նե­րէն (այբ­բե­նա­կան կար­գով).
­Մա­նու­սա­րի­տիս Ի­լիաս՝ տե­ղե­կա­գի­տու­թեան ու­սու­ցիչ:
­Մա­նո­լա­քոս Է­ւան­կե­լոս՝ ու­սո­ղու­թեան ու­սու­ցիչ:
­Սափ­րի­չեան Ար­շա­լոյս ՝ տնօ­րէ­նու­հի եւ ու­սուց­չու­հի հա­յոց լե­զո­ւի, գրա­կա­նու­թեան եւ պատ­մու­թեան:
Վ­լա­խո­փու­լու Անտ­րո­նի­քի՝ յու­նաց լե­զո­ւի ու գրա­կա­նու­թեան եւ պատ­մու­թեան ու­սուց­չու­հի:
­Տու­մաս ­Թեո­դո­րոս՝ մարմ­նա­մար­զու­թեան ու­սու­ցիչ:
­Ցի­պու­րա­քի-­Փաւ­լա­քու Ան­նա ­Մա­րիա՝ անգ­լե­րէն լե­զո­ւի ու­սուց­չու­հի:
­Փա­փաի­լիա ­Նաւ­սի­քա՝ Ֆ­րան­սե­րէն լե­զո­ւի ու­սուց­չու­հի:
­Փի­փե­րի­տու Է­լե­նի՝ ի­րա­գի­տու­թեան, տար­րա­լու­ծու­թեան, կեն­սա­բա­նու­թեան եւ աշ­խար­հագ­րու­թեան ու­սուց­չու­հի:
­Քոլ­ցի­տա Ա­լեք­սանտ­րա՝ յու­նաց լե­զո­ւի ու գրա­կա­նու­թեան եւ պատ­մու­թեան ու­սուց­չու­հի:
Ու­սուց­չա­կան կազ­մի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւ­նը տնօ­րէ­նու­թեան հետ ամ­բողջ տա­րեշր­ջա­նի ըն­թաց­քին ե­ղաւ ջերմ ու ար­դիւ­նա­ւէտ, միշտ ա­ռա­ջադ­րե­լով մեր ա­շա­կերտ­նե­րուն բազ­մա­կող­մա­նի կրթու­թիւնն ու ա­նոնց հո­գեմ­տա­ւոր ա­ռողջ աճ­ման յար­մա­րա­գոյն պայ­ման­նե­րը ստեղ­ծե­լու հրա­մա­յա­կա­նը:

2021-2022 տա­րեշր­ջա­նի ու­սում­նա­կան եւ կրթա­կան վի­ճակ

Եր­կու տա­րո­ւան ար­գե­լա­փա­կում­նե­րէն ետք, վե­րա­դար­ձանք «կա­նո­նա­ւոր» գոր­ծե­լա­կեր­պի: ­Թա­գա­վա­րա­կի պատ­ճա­ռով պար­տադ­րո­ւած հե­ռա­վար ու­սուց­ման եւ մե­կու­սաց­ման ստեղ­ծած պայ­ման­նե­րու հետ­քե­րը զգա­լի էին բո­լո­րիս վրայ եւ մա­նա­ւանդ մեր պա­տա­նի ա­շա­կերտ­նե­րուն ապ­րե­լա­կեր­պին եւ հո­գե­վի­ճա­կին վրայ: Ա­նոնք կո­չո­ւե­ցան վե­րա­կանգ­նել ի­րենց ըն­կեր­նե­րուն եւ ու­սու­ցիչ­նե­րուն հետ ըն­կե­րա­յին կա­պե­րը, վե­րար­ժե­ւո­րել մար­դոց գո­յակ­ցու­թեան նա­խա­պայ­ման­ներն ու թո­ղուլ ար­գե­լա­փակ­ման օ­րե­րէն մնա­ցած կարգ մը վնա­սա­կար սո­վո­րու­թիւն­ներ:
Ն­կա­տի առ­նե­լով կրթու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան կող­մէ թե­լադ­րո­ւած ներ­քին ար­ժե­ւոր­ման ուղ­ղու­թիւն­նե­րը, տա­րեշր­ջա­նի սկիզ­բը ու­սուց­չա­կան կազմ եւ տնօ­րէ­նու­թիւն ճշդե­ցինք կրթա­կան թի­րախ­նե­րը: Այս տա­րի կեդ­րո­նա­ցանք մաս­նա­ւո­րա­բար հայ­կա­կան մշա­կոյ­թին, բնա­պահ­պա­նա­կան եւ սե­ռա­յին կարծ­րա­տի­պե­րու բնա­գա­ւառ­նե­րուն: Ու­սուց­չա­կան կազ­մը կազ­մեց խմբակ­ներ, ո­րոնք յանձն ա­ռին ի­րա­գոր­ծել յատ­կա­պէս մշա­կո­ւած ծրա­գիր­ներ: Այս ծրա­գիր­նե­րը ի­րա­գոր­ծո­ւե­ցան մեծ յա­ջո­ղու­թեամբ, կի­րա­ռե­լով ար­դիա­կան, նո­րա­րար եւ ապ­րու­մա­յին մի­ջոց­ներ, ո­րոնք մեր ա­շա­կերտ­նե­րու հե­տաքրք­րու­թիւ­նը արթն­ցու­ցին եւ աշ­խու­ժա­ցու­ցին զա­նոնք: Ա­ւան­դա­կան երգ ու պար, սո­վո­րու­թեանց վեր­յի­շում եւ վե­րապ­րում, խմբա­յին- հա­մա­գոր­ծակ­ցա­կան այ­լեւ ան­հա­տա­կան աշ­խա­տու­թիւն­ներ, հար­ցա­խոյզ­ներ, առ­ցանց աշ­խա­տանք­ներ, բա­նաս­տեղ­ծու­թիւն, ֆրան­սաբ­նակ հա­յոր­դի­նե­րու հետ նա­մա­կագ­րու­թիւն, յօ­դո­ւա­ծագ­րու­թիւն եւ բա­զում այլ դաս­տիա­րակ­չա­կան մի­ջոց­ներ ի գործ դրինք, ջանք չխնա­յե­լով, որ­պէս­զի բարձր ո­րա­կի, ան­կախ ու­սուց­ման պայ­ման­ներ ստեղ­ծենք դպրո­ցէն ներս եւ դուրս:
Այս­պի­սով, տա­րեշր­ջա­նի ա­ւար­տին մեր ա­շա­կեր­տու­թեան ու­սում­նա­կան վի­ճա­կը կ­՚ամ­փո­փո­ւի հե­տե­ւեալ կեր­պով. լաւ 14, շատ լաւ 18 եւ գե­րա­զանց 11:
­Ծա­նօթ՝ ­Վե­րոն­շեալ գնա­հա­տա­կան­նե­րը տրո­ւած են քսա­նի վրայ հե­տե­ւեալ հի­մուն­քով. ­Մի­ջակ՝ 10-12,4. ­Լաւ՝ 12,5-15,4. ­Շատ ­Լաւ՝ 15,5-18,4. ­Գե­րա­զանց՝ 18,1-20:
Ու­րա­խու­թեամբ կը հրա­ւի­րենք հե­տե­ւեալ գե­րա­զանց ա­շա­կերտ­նե­րը յա­ջորդ տա­րեշր­ջա­նի յու­նաց ազ­գա­յին տօ­նի՝ ­Հոկ­տեմ­բեր 28-ի տօ­նա­կա­տա­րու­թեան, որ­պէս­զի ստա­նան Կր­թու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան կող­մէ պար­գե­ւո­ւող վկա­յա­գիր­ներն ու մրցա­նակ­նե­րը.
Ա. ­Դա­սա­րա­նէն՝
­Գար­ճեան Ա­րիս
­Գու­յում­ճեան ­Նա­թա­լի
­Մու­րա­տեան Ք­րիս­տիան
Բ. ­Դա­սա­րա­նէն՝
­Բար­սե­ղեան Ա­լեքս
­Մա­նիա­տա­քիս Ալ­քի­նոոս
Գ. ­Դա­սա­րա­նէն՝
Ա­սատ­րեան ­Գո­հար
­Մար­տի­կեան ­Մա­րիա
Մկր­տի­չեան Ար­մի­նէ
­Տա­յեան Ա­նի
­Տա­մա­տեան ­Ռո­զի­նա
­Ռուս­տե­մեան Ք­րիս­տին

Մր­ցա­նակ­ներ

Ինչ­պէս ա­մէն տա­րի, մեր վար­ժա­րա­նէն ներս տե­ղի ու­նե­ցան Ու­սո­ղու­թեան Ըն­կե­րու­թեան «­Թա­լիս» եւ «­Պիւ­թա­կո­րաս» մրցոյթ­նե­րը, ո­րոնց մեր ա­շա­կերտ­նե­րը ան­գամ մը եւս բարձր գնա­հա­տան­քի ար­ժա­նա­ցան:
­Բա­նա­սէր տի­կին ­Քոլ­ցի­տա­յի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ, մեր վար­ժա­րա­նէն ներս կազ­մա­կեր­պո­ւե­ցաւ վի­պագ­րու­թեան մրցոյթ, որ­մէ ի յայտ ե­կան տա­ղան­դա­ւոր գրող­ներ: ­Բա­ցա­ռիկ աշ­խա­տանք ներ­կա­յա­ցուց Ա. ­Դա­սա­րա­նէն ­Նա­թա­լի ­Գու­յում­ճեան, որ ար­ժա­նա­ցաւ յա­տուկ մրցա­նա­կի:
Հ. Կ. Խ.-ի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան կող­մէ ա­ւան­դու­թիւն դար­ձած է Հ.Յ.Դ. ­Պա­տա­նե­կան միու­թեան բա­նա­կու­մի մաս­նակ­ցու­թեան մրցա­նա­կը, որ կը շնոր­հո­ւի շրջա­նա­ւարտ­նե­րէն հա­յա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րուն ա­մե­նաե­ռան­դուն ճի­գը թա­փող եւ լա­ւա­գոյն ար­դիւն­քը ներ­կա­յաց­նող ա­շա­կեր­տին: Այս տա­րի մրցա­նա­կին կ­‘ար­ժա­նա­նայ՝ ­Ռո­զի­նա ­Տա­մա­տեան:

­Ձեռ­նարկ­ներ, նա­խա­ձեռ­նու­թիւն­ներ եւ դաս­տիա­րակ­չա­կան այ­ցե­լու­թիւն­ներ

­Մեր ա­ռա­ջին նա­խա­ձեռ­նու­թիւն­նե­րէն մին էր դպրո­ցի երկ­լե­զու ներ­քին կա­նո­նագ­րի շա­րադ­րու­մը եւ ա­շա­կեր­տու­թեան ու ծնող­նե­րուն կող­մէ, յա­տուկ հան­դի­պում­նե­րու ըն­թաց­քին, մշա­կումն ու վա­ւե­րա­ցու­մը: Այս կա­նո­նա­գի­րը օգ­նեց ամ­բողջ դպրո­ցա­կան ըն­կե­րու­թեան գոր­ծել ժո­ղովր­դա­վար ու միան­գա­մայն մարդ­կա­յին ու ազ­գա­յին ար­ժէք­նե­րը յար­գե­լով:
Ա­շա­կեր­տու­թիւ­նը, ա­մէն տա­րո­ւան պէս, տա­րեշր­ջա­նի սկիզ­բը ընտ­րեց իր դա­սա­րա­նա­յին եւ դպրո­ցա­կան վար­չու­թիւն­նե­րը, ո­րոնց մի­ջո­ցաւ ա­նոնք ա­ւե­լի աշ­խուժ մաս­նակ­ցու­թիւն կը բե­րեն դպրո­ցի կեան­քէն ներս եւ գործ­նա­պէս կ­’իւ­րաց­նեն ժո­ղովր­դա­վա­րու­թեան կա­նոն­նե­րը:
Այս տա­րի եւս, թա­գա­վա­րա­կի կան­խար­գել­ման նպա­տա­կով սահ­մա­նո­ւած ուղ­ղու­թիւն­նե­րուն հա­մա­ձայն ազ­գա­յին եւ կրօ­նա­կան տօ­նե­րը նշե­ցինք դա­սա­րան­նե­րէն ներս, ար­դիա­կան, ստեղ­ծա­գործ ու ներշն­չող կեր­պով: Այս տօ­նա­կա­տա­րու­թեանց մե­ծա­գոյն մա­սը պատ­րաս­տո­ւե­ցաւ ու ներ­կա­յա­ցուե­ցաւ մեր ա­շա­կերտ­նե­րուն կող­մէ: Ա­նոնք ճոխ մթնո­լորտ ստեղ­ծե­ցին ա­մէն ա­ռի­թով, թա­տե­րա­կան խա­ղե­րով, բա­նաս­տեղ­ծա­կան քննա­կան ու վեր­լու­ծա­կան աշ­խա­տանք­նե­րով, պատ­մա­կան աշ­խա­տու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցում­նե­րով:
­Սեպ­տեմ­բե­րին կազ­մա­կեր­պե­ցինք ներ-դպրո­ցա­կան մար­զա­կան խա­ղեր:
­Հայ­կա­կան մշա­կոյ­թով ու լե­զո­ւով ապ­րե­ցանք: Գ­րե­թէ ամ­սա­կան դրու­թեամբ կազ­մա­կեր­պե­ցինք ա­շա­կեր­տա­կան տօ­նախմ­բու­թիւն­ներ, ո­րոնք հայ­կա­կան շուն­չով ու­րա­խու­թիւն ստեղ­ծե­ցին դպրո­ցէն ներս: ­Հա­յե­րէն ապ­րե­լու օր­րան դար­ձու­ցինք մեր դպրո­ցը. զոր օ­րի­նակ ծա­նօ­թա­ցանք մեր մար­մի­նին, բոյ­սե­րու եւ կեն­դա­նի­նե­րու տե­սակ­նե­րուն, մեր ա­րե­գակ­նա­յին հա­մա­կար­գին, ճար­տա­րա­գի­տա­կան ար­դիւ­նա­բե­րու­թեան, պե­տա­կան եւ դա­տա­կան հա­մա­կար­գին, ինք­նա­շար­ժի մա­սե­րուն, փո­խադ­րա­կան մի­ջոց­նե­րուն, հայ­կա­կան գեր­դաս­տա­նին եւ ղա­փա­մա­յին, մեր բան­ջա­րա­նո­ցը ճո­խա­ցու­ցինք նոր բոյ­սե­րով, ­Հոկ­տեմ­բեր 28-ի յու­նաց ազ­գա­յին տօ­նին առ­թիւ, Օ­տի­սէաս Է­լի­թի­սի «Աք­սիոն էս­թի»ի քննա­կան, վեր­լու­ծա­կան ու թարգ­մա­նա­կան աշ­խա­տա­նոց­ներ կազ­մա­կեր­պե­ցինք՝ հա­յե­րէն:
Եւ ան­շուշտ ա­մէն յար­մար ա­ռի­թով խօ­սե­ցանք յու­նա­հայ գա­ղու­թի կա­ռոյց­նե­րուն եւ ­Միու­թեանց մա­սին, խրա­խու­սե­լով մեր ա­շա­կերտ­նե­րը ա­ւե­լի՛ աշ­խուժ կեր­պով շա­րու­նա­կեն մաս­նակ­ցիլ հայ կեան­քին:
Բա­րե­կեն­դա­նին խա­ղեր կազ­մա­կեր­պե­ցինք ու խա­ղա­ցինք մեր ա­շա­կերտ­նե­րուն հետ: Ըստ ա­ւան­դու­թեան, ա­շա­կերտ­նե­րը այդ օր «դա­տե­ցին» ի­րենց ու­սու­ցիչ­նե­րը:
­Յատ­կա­պէս զարկ տո­ւինք մեր պա­տա­նի­նե­րու ըն­կե­րա­յին զգայ­նու­թեան եւ մարդ­կա­յին հա­մե­րաշ­խու­թեան: Այս­պի­սով.
­Նո­յեմ­բե­րին ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նին հետ մեր վար­ժա­րա­նի ցան­կա­պա­տը ներ­կե­ցինք:
­Նոր ­Տա­րո­ւան նա­խօ­րեա­կին հա­գուստ եւ խա­ղա­լիք հա­ւա­քե­ցինք ու յանձ­նե­ցինք ­Հայ ­Կա­թո­ղի­կէ ե­կե­ղեց­ւոյ, որ­պէս­զի բաշ­խո­ւին կա­րի­քա­ւոր գաղ­թա­կան­նե­րու: Այս ա­ռի­թով, ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նը այ­ցե­լեց ­Հայ ­Կա­թո­ղի­կէ ե­կե­ղե­ցին, ուր տե­ղե­կա­ցաւ ե­կե­ղեց­ւոյ ազ­գա­նո­ւէր պատ­մու­թեան եւ մար­դա­սի­րա­կան ծրա­գիր­նե­րուն մա­սին:
­Զատ­կո­ւան նա­խօ­րէին ու­տես­տե­ղէն եւ անհ­րա­ժեշտ ի­րեր հա­ւա­քե­ցինք ու նո­ւի­րե­ցինք «­Ման­կան ժպի­տը» կազ­մա­կեր­պու­թեան:
Ամ­բողջ տա­րեշր­ջա­նի ըն­թաց­քին հա­ւա­քե­ցինք կեր­պըն­կա­լէ շի­շե­րու կա­փա­րիչ­ներ, եւ զա­նոնք նո­ւի­րե­ցինք ան­դա­մա­լոյծ­նե­րու «­Կեան­քին հան­դէպ սէր» կազ­մա­կեր­պու­թեան, որ­պէս­զի սայ­լակ­ներ գնո­ւին:
­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան տա­րե­լի­ցին ա­ռի­թով «­Տը փրո­միս» շար­ժան­կա­րը դի­տե­ցինք ու զրու­ցե­ցինք մեր ազ­գա­յին ինք­նու­թեան, յա­րա­տեւ­ման եւ պա­հան­ջա­տի­րու­թեան մա­սին: Ո­գե­կո­չա­կան ձեռ­նարկ­նե­րուն եւ բո­ղո­քի ցոյ­ցին ներ­կայ ե­ղանք, վե­րա­հաս­տա­տե­լով մեր սրբա­զան ուխ­տը՝ պայ­քա­րե­լու մին­չեւ վերջ­նա­կան յաղ­թա­նակ:
Դաս­տիա­րակ­չա­կան այ­ցե­լու­թիւն­ներ կա­տա­րե­ցինք դէ­պի դպրո­ցա­կան կեան­քի եւ հին յու­նա­կան ճար­տա­րա­գի­տու­թեան թան­գա­րան­նե­րը, Զ­միւռ­նիոյ ա­ղէ­տի հա­րիւ­րա­մեա­կին ա­ռի­թով՝ ­Նէա Զ­միռ­նիի թո­ւա­յին թան­գա­րա­նը եւ Ալ­ֆա թատ­րո­նին մէջ «­Թեո­ֆի­լոս» ներ­կա­յաց­ման:
Բ­նա­պահ­պա­նա­կան մեր ծրագ­րին մէջ, կազ­մա­կեր­պե­ցինք եւ ի­րա­գոր­ծե­ցինք ան­մո­ռա­նա­լի ե­ռօ­րեայ պտոյտ մը դէ­պի Իոան­նի­նա: Այն­տեղ մեր ա­շա­կերտ­նե­րը եւ մենք ա­ռի­թը ու­նե­ցանք այ­ցե­լե­լու մո­մէ ար­ձան­նե­րով յու­նաց պատ­մու­թեան «Վ­րել­լի» թան­գա­րա­նը, ­Վի­քոս եւ Աոոս գե­տե­րու ազ­գա­յին ան­տա­ռը եւ ա­նոնց բնա­պահ­պա­նա­կան կեդ­րոն­նե­րը, Իոան­նի­նա­յի լի­ճին կղզիին վրայ գտնո­ւող Ա­լի փա­շա­յի թան­գա­րա­նը, ուր ի մի­ջի այ­լոց յի­շե­ցինք նաեւ ­Յով­հան­նէս ­Թու­մա­նեա­նի ­Թա­մա­րը, Իոան­նի­նա­յի միջ­նա­բերդն ու ­Տո­տո­նիի հնա­գի­տա­կան վայրն ու գու­շա­կա­րա­նը:
­Մեր ա­շա­կերտ­նե­րուն հետ ջերմ մթնո­լորտ ստեղ­ծե­լու նպա­տա­կով, կազ­մա­կեր­պե­ցինք հա­ճե­լի պտոյտ­ներ դէ­պի մեր մօ­տիկ ­Նէա Զ­միռ­նիի հրա­պա­րա­կը եւ մեր ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նին հետ Ուր­բաթ օ­րո­ւան ըն­կե­րա­յին հան­դի­պում ա­կում­բէն ներս: ­Մեր ա­ւար­տա­կան­նե­րը եր­կու ան­գամ խրախ­ճանք կազ­մա­կեր­պե­ցին մեծ յա­ջո­ղու­թեամբ եւ ի­րենց հա­սոյ­թին մէկ մա­սը յատ­կա­ցու­ցին վար­ժա­րա­նին:
Քն­նու­թիւն­նե­րէն ա­ռաջ վեր­ջին օ­րը բո­լորս միա­սին զո­ւար­ճա­ցանք ջրա­խա­ղով:
Ա­մա­վեր­ջի հան­դէ­սը եւ վկա­յա­կա­նաց բաշխ­ման ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը տե­ղի ու­նե­ցան Եր­կու­շաբ­թի 20 ­Յու­նիս 2022-ի ե­րե­կո­յեան: Այդ ե­րե­կոյ ներ­կա­յա­ցո­ւե­ցան տա­րեշր­ջա­նի ըն­թաց­քին ամ­բողջ ա­շա­կեր­տու­թեան կող­մէ պատ­րաս­տո­ւած դաս­տիա­րակ­չա­կան եւ մշա­կու­թա­յին աշ­խա­տանք­նե­րու ար­դիւն­քը: ­Յա­տուկ հրա­ւէ­րով հան­դէս ե­կաւ նաեւ վար­ժա­րա­նի ա­ռա­ջին տնօ­րէն՝ պա­րոն ­Միհ­րան ­Քիւր­տօղ­լեան, որ վար­ժա­րա­նի հիմ­նադ­րու­թեան ե­րես­նա­մեա­կին ա­ռի­թով, մեր շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն ու ներ­կա­նե­րուն իր յու­շերն ու պատ­գա­մը փո­խան­ցեց:

­Յա­րա­բե­րա­կան

­Մեր ա­շա­կերտ­նե­րու ծնող­նե­րուն հետ ան­մի­ջա­կան, յա­ճա­խա­կի եւ սի­րա­լիր ու շի­նիչ կապ հաս­տա­տե­ցինք, թէ՛ մօ­տէն, յար­գե­լով հա­մա­ճա­րա­կա­յին պայ­ման­նե­րը, թէ՛ էլ. նա­մա­կագ­րու­թեան եւ հե­ռա­ձայ­նի մի­ջո­ցաւ: ­Միշտ հա­մա­խոր­հուրդ գոր­ծե­ցինք, ի խնդիր մեր պա­տա­նի­նե­րու լա­ւա­գոյն աճ­ման:
Սր­բա­զան հօր եւ Ազ­գա­յին վար­չու­թեան հետ մեր կա­պե­րը ե­ղան յար­գա­լից, իսկ Ու­սում­նա­կան եւ Տնտե­սա­կան խոր­հուրդ­նե­րուն հետ՝ ան­մի­ջա­կան ու գործ­նա­կան:
­Սի­րա­լիր յա­րա­բե­րու­թիւն­ներ ու­նե­ցանք Հ.Կ.Խ.-ի Շր­ջա­նա­յին եւ տեղ­ւոյն վար­չու­թիւն­նե­րուն հետ:
­Վար­ժա­րա­նէն ներս հիւ­րըն­կա­լե­լով ­Յու­նաս­տա­նի մօտ Հ.Հ. դես­պան պա­րոն ­Տիգ­րան Մկրտ­չեա­նը, միաս­նա­բար քննե­ցինք հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան աս­պա­րէ­զի մը հնա­րա­ւո­րու­թիւն­նե­րը:
­Սի­րա­լիր եւ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան ո­գիով սահ­մա­նո­ւած յա­րա­բե­րու­թիւն­ներ ու­նե­ցանք մեր վար­ժա­րա­նի Ծ­նո­ղա­կան միու­թեան վար­չու­թեան հետ:
Հ.Մ.Ը.Մ.-ի եւ ­Հա­մազ­գա­յի­նի Շրջա­նա­յին եւ տեղ­ւոյն վար­չու­թիւն­նե­րուն հետ մեր կա­պե­րը ե­ղած են սի­րա­լիր եւ շի­նիչ:
­Կա­նո­նա­ւոր կապ հաս­տա­տած ենք շրջա­նի կրթու­թեան տնօ­րէ­նու­թեան հետ, հա­մադ­րե­լով մեր կրթա­կան աշ­խա­տան­քը ըստ ա­նոնց թե­լադ­րանք­նե­րուն: ­Հան­դի­պում­ներ ու­նե­ցած ենք տնօ­րէ­նին եւ մեր վար­ժա­րա­նը հսկող բո­լոր պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րուն հետ ամ­րապն­դե­լով ար­դէն իսկ գո­յա­ցած փո­խա­դարձ յար­գան­քի ու հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան:
Ս­տա­ցո­ւած ու ա­ռա­քո­ւած նա­մակ­ներ, հրա­ւէր­ներ, հաս­տա­տագրեր եւ այլ բնոյ­թի փաս­տա­թուղ­թեր պա­հած ենք է­լեկտ­րո­նա­յին ար­խի­ւով, ինչ­պէս թե­լադ­րո­ւած է:
Ու­սուց­չա­կան կազ­մի ժո­ղով­ներ գու­մա­րած ենք կեդ­րո­նա­նա­լով մեր ա­շա­կերտ­նե­րու կրթա­կան ըն­թաց­քին այ­լեւ ա­նոնց հո­գեմ­տա­ւոր աճ­ման: ­Նիս­տե­րու տո­մա­րին մէջ ան­ցու­ցած ենք 34 ա­տե­նագ­րա­յին ար­ձա­նագ­րու­թիւն:

Ծ­նո­ղա­կան ­Միու­թիւն

­Տա­րեշր­ջա­նի սկիզ­բը Ծ­նո­ղա­կան ­Միու­թիւ­նը ընտ­րեց իր ­Վար­չու­թիւ­նը, որ բաղ­կա­ցաւ հե­տե­ւեալ ան­դամ­նե­րէն.
­Մէ­րի ­Գո­ճա­յեան
­Մէ­րի Գ­րի­գո­րեան
Եր­ջա­նիկ ­Տա­մա­դեան
­Մա­րի­նէ ­Պետ­րո­սեան
­Սո­ֆիա ­Լա­զա­րեան
Ա­լի­նա ­Գաէ
­Վար­չու­թիւ­նը ա­մէն ջանք թա­փեց, որ­պէս­զի գո­հաց­նէ վար­ժա­րա­նի կա­րիք­նե­րը: ­Տա­րեշր­ջա­նի սկիզ­բը կա­տա­րեց խմբա­յին ա­պա­հո­վագրու­թիւն ա­շա­կեր­տու­թեան հա­մար: ­Կազ­մա­կեր­պեց ա­շա­կերտ­նե­րու նկա­րա­հա­նում եւ խրախ­ճանք մը: ­Նոր ­Տա­րո­ւան ար­ձա­կուր­դէն ետք ա­ւան­դա­կան գա­թա­ներ ու նո­ւէր­ներ տրա­մադ­րեց ա­շա­կերտ­նե­րուն: Ե՛րբ որ կա­րի­քը զգա­ցո­ւե­ցաւ, նիւ­թա­պէս սա­տար կանգ­նե­ցաւ մե­զի:

Շ­նոր­հա­կա­լիք

­Պարտք կը զգանք ան­գամ մը եւս հրա­պա­րա­կաւ մեր շնոր­հա­կա­լու­թեան եւ ե­րախ­տա­գի­տու­թեան խօս­քը ուղ­ղել Սր­բա­զան ­Հօր, Հ.Կ.Խ.՝ մօր, Ազ­գա­յին Ու­սում­նա­կան եւ Տն­տե­սա­կան ­Խոր­հուրդ­նե­րուն, մեր կող­քին կանգ­նած սի­րե­լի Հ.Մ.Ը.Մ.-ին եւ ­Հա­մազ­գա­յի­նին: Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն մեր սի­րե­լի ծնող­նե­րուն ա­նոնց ցու­ցա­բե­րած վստա­հու­թեան հա­մար: Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն մեր ծնո­ղա­կան ­Միու­թեան: Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն Լ. Եւ Ս. ­Յա­կո­բեան եւ ­Զա­ւա­րեան նա­խակր­թա­րան­նե­րու տնօ­րէն­նե­րուն, հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան հա­մար: Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն ­Հայ կա­թո­ղի­կէ ե­կե­ղեց­ւոյ, ա­մա­վեր­ջի հան­դէ­սին հա­մար լու­սար­ձա­կին եւ պաս­տա­ռին սի­րա­յօ­ժար տրա­մադ­րու­թեան հա­մար: Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն առ պա­րոն­ներ՝ Ա­րամ ­Պէ­քէ­րէ­ճեան, ­Յով­հան­նէս ­Թէր­զեան, ­Սեր­գօ ­Մով­սէ­սեան, ­Թա­րեք Ալ­մու­նա­ճէթ ա­նոնց կա­մա­ւոր աշ­խա­տանք­նե­րուն եւ նո­ւի­րա­տո­ւու­թիւն­նե­րուն հա­մար: Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն տէր եւ տի­կին ­Պետ­րոս եւ ­Կա­րի­նէ ­Կա­րա­պե­տեան­նե­րուն նոր դաշ­նա­կի մը նուի­րա­տո­ւու­թեան հա­մար: Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն մեր դպրո­ցի մայ­րի­կին՝ տի­կին Ա­նի ­Քէօշ­կէ­րեա­նին:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն մեր վա­րորդ­նե­րուն եւ ու­ղեկ­ցող տի­կին­նե­րուն:
­Յա­տուկ շնոր­հա­կա­լա­կան խօսք կ­’ուղ­ղենք մեր ու­սու­ցիչ­նե­րուն, ո­րոնք ան­սա­կարկ նո­ւի­րու­մով կը ծա­ռա­յեն այս դպրո­ցէն ներս: Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն բո­լո՛ր ա­նոնց, ո­րոնք հա­ւատ­քով սա­տա­րե­ցին մեր վար­ժա­րա­նի յա­ջող գոր­ծու­նէու­թեան:

­Վեր­ջին պատ­գամ մեր շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն
­
Մար­դիկ ճամ­բորդ ենք այս աշ­խար­հի վրայ: Իւ­րա­քան­չիւրս իր ճամբ­րուկ­նե­րով, իր պա­շա­րով, ե­րա­զանք­նե­րով ու ակն­կա­լու­թիւն­նե­րով: ­Սա­կայն երբ կը մէկ­տե­ղո­ւինք այս­պի­սի յար­կի մը տակ, կը դառ­նանք հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն, միաս­նու­թիւն եւ ո՛ւժ:
Աս­կէ ե­րե­սուն տա­րի ա­ռաջ, բուռ մը խեն­թե­րու ջան­քե­րու շնոր­հիւ էր, որ հի­մը դրո­ւե­ցաւ այս ­Միջ­նա­կարգ վար­ժա­րա­նին: ­Պատ­մու­թիւ­նը բազ­միցս ա­պա­ցու­ցած է, թէ խեն­թե­րու հո­գե­կան գե­ղեց­կու­թիւ­նը ա­մե­նա­թան­կա­գին ըն­ծա­նե­րը կը բե­րէ մարդ­կու­թեան: Եւ ա­հա մենք հի­մա կը տօ­նենք բիւ­րե­ղա­ցու­մը այդ ե­րա­զան­քին: ­Սի­րե­լի՛ ­Րաֆ­ֆիի ու ­Սար­դա­րա­պա­տի «խեն­թու­թեամբ» լի գե­ղե­ցիկ ե­րի­տա­սարդ­ներ, ա­հա կը հե­ռա­նաք մայ­րա­կան տա­քուկ գիր­կէն՝ ­Յու­նաս­տա­նի մէջ հայ­կա­կան վար­ժա­րա­նի բարձ­րա­գոյն յար­կէն:
Այս տա­րի բո­լորս միաս­նա­բար աշ­խա­տե­ցանք, մեր լա­ւա­գոյ­նը բե­րե­լով այս հա­ւա­քա­կա­նու­թեան: Կր­թա­կան ծրա­գիր­ներ մշա­կե­ցինք եւ ի­րա­գոր­ծե­ցինք թէ՛ յու­նա­րէն եւ թէ՛ հա­յե­րէն: ­Նա­մա­կագ­րու­թիւն ու­նե­ցանք Ֆ­րան­սա­յէն ձե­զի տա­րե­կից հա­յոր­դի­նե­րու հետ: Ապ­րե­ցանք հայ­կա­կան մշա­կոյ­թով՝ եր­գով, պա­րով, հա­մով եւ հո­տով: ­Թէեւ ա­ռանց մեծ շու­քի, պայ­ման­նե­րուն պատ­ճա­ռաւ, նշե­ցինք մեր ազ­գա­յին եւ կրօ­նա­կան տօ­նե­րը: ­Մեր ըն­կե­րա­յին զգայ­նու­թիւ­նը ար­տա­յայ­տե­ցինք գաղ­թա­կան­նե­րուն, ան­դա­մա­լոյծ­նե­րուն եւ մա­նուկ­նե­րուն հա­մար անհ­րա­ժեշտ ի­րեր նո­ւի­րա­բե­րե­լով, մեր դպրո­ցի ցան­կա­պա­տը ներ­կե­լով: ­Միա­սին խնդա­ցինք, ո­գե­ւո­րո­ւե­ցանք, զո­ւար­ճա­ցանք, այ­լեւ տխրե­ցանք ու եր­բեմն ալ նե­ղա­ցանք ի­րար­մէ: ­Դուք, որ այդ­քան կա­պո­ւած էք ի­րա­րու, կը յու­սամ որ պի­տի ընտ­րէք ձեր հո­գիին մէջ պա­հել լա­ւա­գոյն յի­շա­տակ­նե­րը եւ մեր բո­լո­րին սէրն ու գուր­գու­րան­քը:
Ա­մէն մէկս տէրն է ի՛ր ան­հա­տա­կան կեան­քի ծա­ռին, այ­լեւ հա­ւա­քա­կան՝ ազ­գա­յին կե­նաց ծա­ռին:
­Սի­րե­ցէ՛ք ու փայ­փա­յե­ցէ՛ք զա­նոնք, ինչ­պէս Հ­րա­չեայ ­Քո­չա­րի ­Նա­հա­պե­տը սի­րեց ու փայ­փա­յեց իր խնձո­րե­նի­նե­րը: Ջ­րե­ցէք զա­նոնք ­Չա­րեն­ցի հայ­րե­նա­սի­րու­թեամբ, ­Գա­զան­ծա­քի­սի, ­Մու­շեղ Իշ­խա­նի եւ ­Գիփ­լին­կի ի­մաս­տա­սի­րու­թեամբ, ­Պա­րո­նեա­նի մարդ­կա­յին թե­րու­թիւն­նե­րուն վրայ խնդա­լու տրա­մադ­րու­թեամբ, ­Զա­պէլ Ե­սա­յեա­նի ըն­կե­րա­յին զգաս­տու­թեամբ եւ ի­րա­ւունք­նե­րու հա­մար պայ­քա­րի կամ­քով, ­Ռու­բէ­նի յե­ղա­փո­խա­կան շուն­չով ու ո­գիով:
­Մենք հպարտ ենք ձեզ­մով: ­Բա­ցէք ձեր թե­ւե­րը եւ ճախ­րե­ցէք ար­ծիւ ար­քա­նե­րու նման, ձեր հա­յեաց­քը մի՛շտ դէ­պի բար­ձունք­ներ:

Տ­նօ­րէ­նու­թիւն