Հ.Կ.Խաչի «Զաւարեան» ազգային վարժարանի «Հայաստան Ուշագլեան» մանկապարտէզի տեղեկագիր

Իւ­րա­քան­չիւ­րիս կեան­քին ա­մե­նա­պայ­ծառ եւ ան­մո­ռա­նա­լի յի­շո­ղու­թիւն­նե­րը կա­պո­ւած են ման­կու­թեան եւ յատ­կա­պէս մեր ման­կա­պար­տէ­զին հետ, հոն ուր կը դրուին հա­սուն կեան­քի մուտք գոր­ծե­լու անհ­րա­ժեշտ հիմ­քե­րը: ­Մեր միտ­քը բե­րե­լով մեր ման­կու­թեան ա­ռա­ջին տա­րի­նե­րը եւ տես­նե­լով մեր hա­մա­կար­գի փոք­րիկ­նե­րը, ինք­նա­բուխ կը ժպտինք՝ մա­նա­ւանդ երբ ա­նոնք մեր շուր­ջը կը գտնո­ւին: Օրհ­նու­թիւն եւ նո­ւէր է ի­րենց հետ գոր­ծել եւ աշ­խա­տիլ, ո­րով­հե­տեւ կը տես­նես ու կ­՚ապ­րիս քայլ առ քայլ՝ ինչ­պէս ներ­կա­յէն ա­պա­գայ մը կրնայ շի­նո­ւիլ ի­րենց ան­մե­ղու­թեամբ եւ մա­քուր զե­փիւ­ռով, թէ չա­փա­հաս մը փոքր կրնայ զգալ ի­րենց զգա­ցում­նե­րու գոյ­նա­տախ­տա­կով, թէ ա­նոնք միայն վառ գոյ­ներ մե­զի կրնան փո­խան­ցել ու նո­ւի­րել յոյս եւ կեանք, կա­րող են ստեղ­ծել այս փայ­լուն ա­պա­գան եւ ըլ­լան ժա­ռան­գորդ­նե­րը մեր ազ­գա­յին ար­ժէք­նե­րուն, սկսե­լով վա­ղա­հաս տա­րիք­նե­րէն: ­Յու­սա­բեր են նաեւ հա­յե­ցի կրթու­թեան ա­ռա­ջին ար­դիւնք­նե­րը եւ ա­նոնց կող­քին տես­նե­լով փոքրիկ­նե­րուն աչ­քե­րուն մէջ գո­հու­նա­կու­թեան, ան­համ­բե­րու­թեան եւ սի­րոյ ցո­լա­ցու­մը, որ մենք եւ դուք տե­սանք ամ­բողջ տա­րո­ւան ըն­թաց­քին եւ վա­յե­լե­ցիք այ­սօր այս հան­դէ­սով: ­Մեր մշա­կոյ­թը, մեր ա­ւան­դու­թիւն­նե­րը եւ սո­վո­րու­թիւն­նե­րը, մեր պատ­մու­թիւ­նը եւ մեր լե­զուն միան­շա­նակ կը գո­յա­տե­ւեն, երբ փոք­րիք­նե­րը կը գոր­ծեն ա­նոնց ընդ­մէ­ջէն եւ ի­րենց հո­րի­զոն­նե­րը կ­՚ընդ­լայ­նեն: ­Գի­տե­լիք­ներ ստա­նա­լով կը ստեղ­ծա­գոր­ծեն եւ կը նո­ւի­րեն ու միա­ժա­մա­նակ հա­սուն անձ­նա­ւո­րու­թիւն­ներ կը դառ­նան:
­Յատ­կա­պէս, այս փոք­րիկ­ներն էին, երբ ման­կա­կան գիր­քե­րու հա­մաշ­խար­հա­յին օ­րո­ւան եւ ­Յով­հան­նէս ­Թու­մա­նեա­նի ծննդեան 150ա­մեա­կին առ­թիւ , անդ­րա­դար­ձան ման­կա­կան գրա­կա­նու­թեան կա­րե­ւոր դե­րը՝ զա­նա­զան աշ­խա­տանք­նե­րով, ա­պա ա­ռի­թը ու­նե­ցան ծա­նօ­թա­նա­լու մեր հայ հե­ղի­նակ­նե­րը եւ բա­նաս­տեղծ­նե­րը՝ կազ­մա­կեր­պո­ւած աշ­խա­տանք­նե­րով: ­Նոյն փոք­րիկ­ներն էին նաեւ, երբ ա­րուես­տին մօ­տե­ցան, ծա­նօ­թա­նա­լով հռչա­կա­ւոր օ­տար եւ հայ գե­ղան­կա­րիչ­ներ. այս ծրագ­րին նպա­տակն էր՝ փոք­րիկ­նե­րը անդ­րա­դառ­նան ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան գոր­ծե­րու ար­ժէ­քին եւ դրա­կան կե­ցո­ւացք որ­դեգ­րեն գե­ղան­կար­չու­թեան եւ ա­րո­ւես­տին հան­դէպ, իսկ ծրագ­րին վեր­ջին փու­լին փոք­րիկ­նե­րը նկա­րե­ցին ­Մար­տի­րոս ­Սա­րեա­նի բնան­կար­նե­րէն ի­րենց նա­խընտ­րա­ծը:
­Մեր հա­յե­ցի դաս­տիա­րա­կու­թիւ­նը ալ ա­ւե­լի ամ­րապն­դե­ցաւ երբ փոք­րիկ­նե­րը նե­րա­ծեցինք ե­րաժշ­տու­թեան աշ­խար­հին մէջ: Այս ծրագ­րի ըն­թաց­քին ստեղ­ծե­ցինք մի­ջա­վայր մը զա­նա­զան ե­րաժշ­տա­կան խա­ղե­րով, ա­նոնք լսե­ցին հայ­կա­կան ե­րաժշ­տու­թիւն եւ ա­նոր հետ խաղ­ցան, խմբա­յին փոր­ձա­ռու­թիւն­ներ ձեռք ձգե­ցին, նո­ւա­գա­րան­ներ գոր­ծա­ծե­ցին եւ հայ­կա­կան ար­հես­տա­գի­տու­թեան մօ­տե­ցան: Եր­գե­րու ընդ­մէ­ջէն մեր ա­ւան­դու­թիւն­նե­րը ապ­րե­ցան ու կեն­դա­նա­նա­ցու­ցին՝ նո­ւա­գա­րան­ներ գոր­ծա­ծե­լով ու զա­նոնք թա­տե­րաց­նե­լով: Այ­սօր, կրցաք դուք ալ համ ու հո­տը առ­նել այս ծրագ­րէն՝ հան­դէ­սի սկիզ­բին, ար­դիւն­քը ըլ­լա­լով՝ ո՛չ­ այս հան­դէ­սը, այլ մեր ա­ւան­դու­թիւն­նե­րու ծա­նօ­թա­ցու­մը եր­գի եւ խա­ղի մի­ջո­ցաւ: Այս ծրագ­րով ե­րե­խա­նե­րը նաեւ քննա­դա­տա­կան մտա­ծում գոր­ծա­ծե­ցին, իսկ իւ­րա­ցու­ցին կե­ցուացք­ներ եւ կա­րո­ղու­թիւն­ներ, ո­րոնք օգ­նե­ցին հա­ղոր­դակ­ցիլ եւ գոր­ծակ­ցիլ ի­րենց ըն­կեր­նե­րուն հետ, մշա­կե­լով ըն­կե­րա­յին փո­խազ­դե­ցու­թիւ­նը խմբա­յին գոր­ծու­նէու­թիւն­նե­րու մի­ջո­ցաւ: ­Փոք­րիկ­ներն են, որ ընտ­րե­ցին ե­րաժշ­տու­թիւն եւ պար ամ­բողջ տա­րո­ւան ըն­թաց­քին՝ ուկնդ­րե­լով ­Կո­մի­տա­սը, ճանչ­ցա­լով զայն, սի­րե­լով, եւ ա­հա՝ այ­սօր վա­յե­լե­ցիք:
Շ­նոր­հիւ «­Գա­լուստ ­Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կու­թան, որ երկ­րորդ տա­րին ըլ­լա­լով բա­րո­յա­պէս ու նիւ­թա­պէս նե­ցուկ կանգ­նե­ցաւ, բարձ­րո­րակ ար­դիւնք մը ա­պա­հո­վո­ւե­ցաւ «­Հա­յաս­տան Ու­շագ­լեան» ման­կա­պար­տէ­զի ծրա­գիր­նե­րու հա­մա­կարգ­ման եւ ի­րա­գործ­ման հա­մար:
­Սի­րե­լի ծնող­ներ,
­Չոր­րորդ տա­րին բո­լո­րե­ցինք՝ ի­րա­գոր­ծե­լով զա­նա­զան աշ­խա­տա­նոց­ներ մեր ման­կա­պար­տէ­զին մէջ, ուր դուք եւս ներ­կայ ե­ղաք։ ­Վեր­ջի­նը՝ մեր հրա­ժեշ­տի հան­դի­պում-աշ­խա­տա­նոցն էր, որ կազ­մա­կեր­պո­ւե­ցաւ «­Հա­յաս­տան Ու­շագ­լեան» ման­կա­պար­տէ­զի ու­սուց­չա­կան կազ­մէն։ Ու­րա­խու­թիւ­նը ու­նե­ցաք մօ­տէն տես­նե­լու ձեր զա­ւակ­նե­րուն աշ­խա­տանք­նե­րը, եւ ո­րոշ հա­ճե­լի պա­հեր ապ­րե­ցաք՝ ման­կա­կա­պար­տէ­զի ա­ռօ­րեա­յէն եւ մեր ծրա­գիր­նե­րէն կար­ճա­տեւ տե­սաե­րի­զի մը ցու­ցադ­րու­թեամբ:
Յա­ջոր­դա­բար, ա­ռի­թը ու­նե­ցաք աշ­խա­տե­լու ձեր զա­ւակ­նե­րուն հետ, շի­նե­լով գե­ղե­ցիկ յի­շա­տակ­ներ, ո­րոնք դրօշ­մե­ցին այդ գե­ղե­ցիկ օ­րը:
Մաս­նա­ւոր շնոր­հա­կա­լու­թիւն՝ մեր գի­տա­կից ծնող­նե­րուն, ո­րոնք գնա­հա­տե­ցին այս նա­խա­ձեռ­նու­թիւ­նը։ Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ նաեւ Ծ­նո­ղա­կան միու­թեան, որ սա­տա­րեց այս ծրագ­րին։
2018-2019 տա­րեշր­ջա­նի ա­ռի­թով ջեր­մա­գին շնոր­հա­կա­լու­թիւն­նե­ր կը յայտ­նենք՝ Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հօր, շրջա­նիս հո­գե­ւոր հո­վի­ւին, Ազ­գա­յին Վար­չու­թեան եւ ու­սում­նա­կան-տնտե­սա­կան խոր­հուրդ­նե­րուն, կա­լո­ւա­ծա­յին խոր­հուր­դին,Գո­քի­նիոյ ­Թա­ղա­յին եւ ­Տիկ­նանց մարմ­նոյ, վար­ժա­րա­նիս տնօ­րէ­նու­թեան, ման­կա­պար­տիզ­պա­նու­հի­ներ ­Մե­լե­թի Խ­րիս­տի­նա, Ա­ճէ­մող­լու Ան­ժել, վար­ժա­րա­նիս Ծ­նո­ղա­կան միու­թեան եւ բո­լոր այն ծնող­նե­րուն եւ հայ­րեն­ակից­նե­րուն, ո­րոնք թի­կունք կանգ­նե­ցան մեր ման­կա­պար­տէ­զին:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն­ներ՝ ման­կա­պար­տէ­զի բո­լոր ա­շա­կեր­տնե­րու ծնող­նե­րուն, ո­րոնք վստա­հե­ցան ի­րենց զա­ւակ­նե­րը հայ­կա­կան մեր այս ծաղ­կուն պար­տէ­զին:
90 տա­րի ետք, հպարտ կը զգանք եւ պա­տի­ւը ու­նինք՝ ա­ռա­քե­լա­կան այս գոր­ծու­նէու­թեան. մե­զի տրուած լոյ­սե­րով, հա­յա­շունչ ո­գիով, գի­տե­լիք­նե­րով եւ նո­րու­թիւն­նե­րով պի­տի շա­րու­նա­կենք ազ­գա­յին ար­ժէք­նե­րու փո­խան­ցու­մը այս մատ­ղաշ փոք­րե­րուն, ո­րոնք մեծ­նա­լով եւ զար­գա­նա­լով պի­տի դառ­նան մեր ար­ժա­նի փո­խա­րի­նող­նե­րը:
Շ­նոր­հա­ւո­րու­թիւն­ներ՝ «­Հա­յաս­տան Ու­շագ­լեան» ման­կա­պար­տէ­զի սի­րե­լի շրջա­նա­ւարտ­ներ:
­Վարձ­քեր­նիդ կա­տար:

Ա­բի­կեան Ա­նի
­Վա­րիչ ման­կա­պար­տիզ­պա­նու­հի