Ըն­կե­րու­հի­նե­րու եր­կա­րա­շունչ աշ­խա­տան­քին, ա­նոնց սի­րոյ ու նո­ւի­րու­մի զգա­ցում­նե­րուն դրսե­ւո­րումն է «­Սի­րոյ ­Պա­զար»ը

Կի­րա­կի՝ 7 Ապ­րիլ 2019ին, Ա­թէն­քի Intercontinental հիւ­րա­նո­ցի «Աֆ­րո­տի­թի» սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չի «­Սի­րոյ ­Պա­զար»ը՝ յար­գե­լով իր տուած ժա­մադ­րու­թիւ­նը յոյն եւ հայ հա­սա­րա­կու­թեան հետ:
Հայ ­­Կա­պոյտ ­­Խա­չի ըն­կե­րու­հի­նե­րու օ­րը-օ­րին, ճշգրիտ ծրագ­րո­ւած ու կազ­մա­կեր­պուած, ինչ­պէս նաեւ ըն­կե­րու­հի­նե­րու ան­սա­կարկ աշ­խա­տան­քին սի­րոյն է, որ ա­մէն տա­րի կ­‘ի­րա­կա­նայ «­Սի­րոյ ­Պա­զար»ը: Մեր ըն­կե­րու­հի­նե­րը ի­րենց կեան­քին մէկ բա­ժի­նը դար­ձու­ցած են ­­Հայ ­­Կա­պոյտ ­Խա­չը, ո­րու նպա­տակ­նե­րուն ծա­ռա­յե­լով՝ ա­նոնք մաս­նա­կից կը դառ­նան մեր գա­ղու­թի եւ ընդ­հան­րա­պէս հա­յակր­թու­թեան ու հա­յա­պահ­պան­ման հսկա­յա­կան գոր­ծին։
Ա­հա՛ հիաց­մուն­քի ար­ժա­նի՝ «կա­մա­ւո­րու­թիւն» բա­ռի խո­րին նշա­նա­կու­թիւնն ու ի­մաս­տը, զորս իւ­րա­ցու­ցած են Հ. Կ. ­­Խա­չի հա­րիւ­րա­ւոր նո­ւի­րեալ ըն­կե­րու­հի­նե­րը։

***

«­Սի­րոյ ­Պա­զար»ին ներ­կայ գտնո­ւե­ցան Հ. Կ. ­Խա­չի բա­րե­կամ­նե­րը եւ ի­րենց մաս­նակ­ցու­թեամբ ջեր­մա­ցու­ցին պա­զա­րի սրա­հը, ի­րենց գործ­նա­կան ա­ջակ­ցու­թիւ­նը յայտ­նե­լով միու­թեան աշ­խա­տանք­նե­րուն ու ծրա­գիր­նե­րուն։
«­Սի­րոյ ­­Պա­զա­ր­»ը ի­րենց ներ­կա­յու­թեամբ պա­տո­ւե­ցին յու­նա­հա­յոց թե­մի ա­ռաջ­նորդ ­Գե­ղամ Արք. ­Խա­չե­րեան, ­Վե­րա­պա­տո­ւե­լի ­­Վի­գէն ­­Չո­լա­քեան, ­Գե­րա­պայ­ծառ ­Յով­սէփ Ծ.Վրդ. ­Պէ­զա­զեան ու շրջան­նե­րու հո­գե­ւոր հայ­րեր, յու­նա­հա­յոց Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տը եւ ան­դամ­ներ, Հ.Յ.Դ. ­Կեդ­րո­նա­կան ­­Կո­մի­տէի ներ­կա­յա­ցու­ցի­չը եւ ան­դամ­ներ, մեր գա­ղու­թի միու­թիւն­նե­րու վար­չա­կան­ներ ու ան­դամ­ներ, ­Հայ ­Բա­րե­գոր­ծա­կան Ընդ­հա­նուր ­Միու­թեան ­Յու­նաս­տա­նի ­Վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հին, Հ.Կ.­Խա­չի Ազ­գա­յին վար­ժա­րան­նե­րու տնօ­րէն­նե­րը, դե­րա­սա­նու­հի Խ­րիս­տի­նա Ա­լեք­սա­նեան եւ մեծ թի­ւով յոյն եւ հայ բա­րե­կամ­ներ: Ներ­կայ էին ­­Յու­նաս­տա­նի մօտ Հ.Հ. դես­պան պրն. ­Ֆա­դէյ ­­Չար­չօղ­լեա­ն­ եւ իր կո­ղա­կի­ցը՝ տի­կին Ան­նա ­­Չար­չօղ­լեան, ինչ­պէս նաեւ ­Յու­նաս­տա­նի մօտ Հ.Հ. հիւ­պա­տոս տիկ. Ան­նա ­Խա­չատ­րեան: «­­Սի­րոյ ­­Պա­զար»ին ներ­կայ ե­ղան նաեւ յու­նա­կան քա­ղա­քա­կան կեան­քի պաշ­տօ­նա­տար անձ­նա­ւո­րու­թիւն­ներ՝ ­­Յու­նաս­տա­նի խորհր­դա­րա­նի փոխ-նա­խա­գահ ­­Նի­քի­թաս ­Քաք­լա­մա­նիս, Ա­տի­կէի մարզ­պետ տիկ. Ռե­նա ­Տու­րու եւ Ա­տի­կէի մարզ­պե­տա­րա­նի խորհր­դա­տու տիկ. Ա­կե­լի­քի ­Լէ­վէն­տի, նախ­կին նա­խա­րար եւ յա­ջորդ քա­ղա­քա­պե­տա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րու թեկ­նա­ծու պրն. Եոր­ղոս ­Վուլ­ղա­րա­քիս, ­Նէա Զ­միռ­նիի փոխ-քա­ղա­քա­պետ պրն. ­Վա­կե­լիս ­Խա­չա­տու­րեան, ինչ­պէս նաեւ յա­ջոր­դող քա­ղա­քա­պե­տա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րու քա­ղա­քա­պետ­նե­րու եւ խորհր­դա­տու­նե­րու թեկ­նա­ծու­ներ ու եւ­րոե­րես­փո­խա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րու թեկ­նա­ծու­ներ:
Բազ­մա­կող­մա­նի այս նա­խա­ձեռ­նու­թիւ­նը միայն հայ­կա­կան ճա­շե­րու եւ ա­նու­շե­ղէն­նե­րու ծա­նօ­թաց­ման ու մա­տուց­ման պա­զար մը չէ, այլ շատ ա­ւե­լին կը փո­խան­ցէ կա­մա­ւոր խա­չու­հի­նե­րուն եւ այ­ցե­լու հայ թէ յոյն մեր բա­րե­կամ­նե­րուն։ «­­Սի­րոյ ­­Պա­զա­րը» ­­Հայ ­Կա­պոյտ ­­Խա­չի տա­րե­կան գոր­ծու­նէու­թեան գա­գաթ­նա­կէ­տը կը կազ­մէ, իր նա­խա­պատ­րաս­տա­կան շրջա­նի եր­կար տե­ւո­ղու­թեամբ, ցու­ցադ­րո­ւած ապ­րանք­նե­րու քա­նա­կու­թեամբ եւ ո­րա­կով ու գո­յա­ցած ե­կա­մու­տով։
Ըն­դար­ձակ սրա­հին մէջ, ճոխ սե­ղան­ներ զե­տե­ղո­ւած էին, ո­րոնց վրայ ներ­կա­յա­ցո­ւած էին ըն­տիր ապ­րան­քա­տե­սա­կներ։
Հայ­կա­կան գի­նի­ներ ու քո­նիակ­ներ, չոր միր­գեր, հայ­կա­կան հա­մեղ ճա­շեր, ա­նու­շե­ղէն­ներ, զար­դեր, տնա­յին ի­րեր, փոք­րե­րու եւ մե­ծա­հա­սակ­նե­րու հա­գուս­տե­ղէն­ներ, կնո­ջա­կան վզնոց­ներ ու մա­տա­նի­ներ, տար­բեր գո­հա­րե­ղէն­ներ, ե­ւայլն:
Ա­ռանձ­նա­ցո­ւած եւ ու­շագ­րաւ սե­ղա­նի մը վրայ զե­տե­ղո­ւած էին ա­նու­շե­ղէն­ներ ու շո­քո­լա­ներ, ո­րոնք ընկ. Ա­լիս Աթ­թա­րեա­նի եւ ընկ. ­Թագ­ւոր ­Յո­վա­կի­մեա­նի հո­գա­տա­րու­թեամբ ­Հա­յաս­տա­նէն յատ­կա­պէս բե­րո­ւած էին սոյն պա­զա­րին հա­մար:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն կը յայտ­նենք ըն­կեր­նե­րուն:
Հայ ­­Կա­պոյտ ­­Խա­չը միշտ ե­րի­տա­սար­դու­թեան կող­քին ըլ­լա­լով՝ Հ.Յ.Դ. Ե­րի­տա­սար­դա­կան ­­Միու­թեան յատ­կա­ցու­ցած էին յա­տուկ սե­ղան, ուր ե­րի­տա­սարդ­նե­րը գիր­քեր, ձայ­նասկա­ւա­ռակ­ներ եւ շա­պիկ­ներ կը վա­ճա­ռէին։ Ա­ւե­լորդ է ը­սել, թէ ե­րի­տա­սար­դու­թեան ներ­կա­յու­թիւ­նը սրա­հէն ներս, միշտ կ­’ու­րա­խաց­նէ ու կ­’ո­գե­ւո­րէ բո­լոր ներ­կա­նե­րը: ­Յու­սադ­րիչ ե­րե­ւոյթ մը՝ միու­թեան ա­պա­գայ սե­րուն­դի նա­խա­պատ­րաս­տու­թեան ու ա­պա­գայ գոր­ծու­նէու­թեան հա­մար:
Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չը սե­ղան մը յա­տակա­ցու­ցած էր նաեւ «­Հա­մազ­գա­յին» ­Հայ Կր­թա­կան եւ Մ­շա­կու­թա­յին ­Միու­թեան, ուր միու­թեան ըն­կեր­նե­րը տե­ղե­կու­թիւն­ներ կու­տա­յին հե­տաքրքրուող­նե­րուն՝ յա­ռա­ջի­կայ ա­միս­նե­րուն միու­թեան կազ­մա­կեր­պած ­Հա­յաս­տան ճամ­բոր­դու­թեան մա­սին, ու կը վա­ճա­ռէին հա­յե­րէն խօ­սող պուպ­րիկ­ներ:
Շեշ­տենք, թէ «­Սի­րոյ ­Պա­զար»ի յա­ջո­ղու­թիւ­նը ար­դիւնք է, նաեւ, շատ մեծ թի­ւով պա­զա­րի հո­վա­նա­ւոր դար­ձած յու­նա­կան եւ հայ­կա­կան ըն­կե­րու­թիւն­նե­րու ապ­րան­քա­տե­սակ­նե­րու նո­ւի­րա­տո­ւու­թիւն­նե­րուն, ո­րոնք սի­րա­յօ­ժար ու ազ­նո­ւօ­րէն ա­մէն տա­րի կ­’ըն­դա­ռա­ջեն Հ. Կ. ­­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին ­­Վար­չու­թեան դի­մու­մին։
Այս տա­րի եւս «­­Սի­րոյ ­­Պա­զար»ին ի­րենց նո­ւէր­նե­րը տրա­մադ­րե­ցին վա­ճա­ռա­կան մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րը, ո­րոնք տա­րի­նե­րէ ի վեր միշտ սա­տար կը կանգ­նին ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չի աշ­խա­տանք­նե­րուն։ (­­Նո­ւի­րա­տու հայ եւ յոյն վա­ճա­ռա­կան­նե­րու ա­նո­ւա­նա­ցան­կը լոյս կ­­’ըն­ծա­յենք ա­ռան­ձինն՝ շնոր­հա­կա­լի­քով)։
«­­Պա­զա­րի» յա­ջո­ղու­թեան յատ­կա­պէս կը նպաս­տէ սրա­հին մէջ գո­յու­թիւն ու­նե­ցող մաս­նա­ւո­րա­պէս ձե­ւա­ւո­րո­ւած սրահ մը, ուր այ­ցե­լու­նե­րուն պտու­ղի հիւթ, գի­նի եւ ճոխ ա­ղան­դեր­ներ կը հրամ­ցո­ւին, պատ­րաս­տո­ւած Հ. Կ. ­­Խա­չի ըն­կե­րու­հի­նե­րուն կող­մէ:
Հա­մեղ, խնա­մո­ւած ու ճոխ պնակ­նե­րը ա­րա­գօ­րէն սպա­ռե­ցան ինչ­պէս միշտ, սե­ղան­նե­րուն շուրջ բո­լո­րո­ւած ժո­ղո­վուր­դին կող­մէ, ո­րոնք զո­ւարթ ու բա­րե­կա­մա­կան մթնո­լոր­տի մէջ հա­ճե­լի ժամ կ­’ան­ցը­նեն ու կը վա­յե­լեն հա­յա­բոյր մթնո­լոր­տի մէջ։

Քա­րոզ­չա­կան լայն աշ­խա­տանք

Ինչ­պէս ծա­նօթ է, յոյն այ­ցե­լու­նե­րու մեծ թիւ մը հա­ւա­տա­րիմ սի­րա­հա­րը դար­ձած է հայ­կա­կան այս ձեռ­նար­կին եւ ա­մէն տա­րի կա­նու­խէն, հե­ռա­ձայ­նե­լով «Ա­զատ Օր»ի եւ Հ.Կ.­Խա­չի գրա­սե­նեա­կը, կ’ու­զէ ի­մա­նալ ­Պա­զա­րի թո­ւա­կա­նը։
Ընդ­հան­րա­պէս, այս զան­գո­ւա­ծի ներ­կա­յու­թիւ­նը կա­րե­լի ե­ղած է յա­ջողց­նել թէ՛ անձ­նա­կան հրա­ւէր­նե­րու եւ բա­րե­կա­մու­թիւն­նե­րու շնոր­հիւ, բայց նա­­՛եւ յու­նա­կան թեր­թե­րու, հե­ռա­տե­սի­լի եւ հա­մա­ցան­ցի ընդ­մէ­ջէն կա­տա­րո­ւած քա­րոզ­չու­թեան շնոր­հիւ:
Քա­րոզ­չա­կան աշ­խա­տան­քին մէջ Հ. Կ. ­­Խա­չի ըն­կե­րու­հի­ներ Ազ­նիւ եւ ­­Մա­րի Ա­ճէ­մեան­նե­րուն ծա­նօ­թու­թեան շնոր­հիւ, այս տա­րի եւս կա­րե­լի ե­ղաւ ե­լոյթ ա­պա­հո­վել հե­ռա­տե­սի­լի Alpha կա­յա­նի Ս­թա­մա­թի­նա ­­Ցիմ­ցի­լիի Happy Day յայ­տագ­րէն: ­Հա­ղոր­դու­մին պատ­րաս­տու­թեան հա­մար, Alpha tv կա­յա­նի նկա­րա­հան­ման աշ­խա­տա­կազմ մը ներ­կայ գտնո­ւած է ­­Գո­քի­նիոյ «­­Զա­ւա­րեան» կեդ­րո­նէն ներս, ­­Պա­զա­րի նա­խա­պատ­րաս­տա­կան միու­թե­նա­կան աշ­խա­տանք­նե­րու պա­հուն։ ­­Հա­ղոր­դու­մին կը մաս­նակ­ցէր նաեւ «­­Հա­մազ­գա­յի­ն­»ի պա­րա­խում­բը՝ հայ­կա­կան պա­րի ե­լոյ­թով։
Քա­րոզ­չու­թեան աշ­խա­տան­քի ծի­րէն ներս լայն ձե­ւով օգ­տա­գոր­ծո­ւե­ցան յատ­կա­պէս հա­մա­ցան­ցա­յին դի­մա­տետ­րի հնա­րա­ւո­րու­թիւն­նե­րը:
Քա­րոզ­չու­թիւ­նը ե­ղաւ նաեւ «Ա­զատ Օր»ի կայ­քէ­ջի եւ թեր­թի մի­ջո­ցաւ:

Հ. Կ. ­­Խա­չի հինգ տե­ղա­կան մաս­նա­ճիւ­ղնե­րու աշ­խա­տան­քը

«­­Սի­րոյ ­­Պա­զար»ի հսկա­յա­կան աշ­խա­տան­քը ար­դիւնք է Հ. Կ. ­­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին եւ հինգ տե­ղա­կան մաս­նա­ճիւ­ղնե­րու՝ ­­Գո­քի­նիոյ «­­Սօ­սէ», ­­Ֆիք­սի «­­Ռու­բի­նա», ­Գա­րէա­-­Կե­սա­րիա­նիի «Աղ­թա­մար», Ա­թէն­քի «­­Ծո­վի­նար» եւ ­­Ֆա­լի­րո­յի «­­Նա­յի­րի» մաս­նա­ճիւ­ղնե­րու ան­դա­մու­հի­նե­րուն հա­մա­խումբ աշ­խա­տան­քին։ Տա­րո­ւէ տա­րի նոր ան­դա­մու­հի­ներ եւ ե­րի­տա­սարդ ու­ժեր կու­գան միա­նա­լու փոր­ձա­ռու կա­պոյտ խա­չեան ըն­կե­րու­հի­նե­րուն եւ նոյն հա­ւատ­քով, նոյն զօ­րա­ւոր կամ­քով ու նո­ւի­րո­ւա­ծու­թեամբ կը կա­տա­րեն գոր­ծը՝ լա­ւա­պէս գի­տակ­ցե­լով, թէ պա­զա­րը իւ­րա­յա­տուկ այս նա­խա­ձեռ­նու­թիւնն է, ո­րու մի­ջո­ցաւ պի­տի գո­յա­նան անհ­րա­ժեշտ գու­մար­նե­րը՝ Հ. Կ. ­­Խա­չի կրթա­կան-բա­րե­սի­րա­կան-խնա­մա­տա­րա­կան աշ­խա­տանք­նե­րու եւ ծրա­գիր­նե­րու հա­մար։
Չա­փա­զան­ցու­թիւն չ­­’ըլ­լար ե­թէ ը­սենք, թէ Հ. Կ. ­­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին ­­Վար­չու­թեան կազ­մա­կեր­պած «­­Սի­րոյ ­­Պա­զար»ը ա­մէ­նէն զօ­րա­ւոր ար­տա­յայ­տու­թիւնն է կա­մա­ւոր աշ­խա­տան­քի ու­ժին։ ­­Մաս­նա­ճիւ­ղնե­րու վար­չու­թիւն­նե­րու եւ ան­դա­մու­հի­նե­րու եր­կա­րա­շունչ աշ­խա­տան­քին, ա­նոնց սի­րոյ ու նո­ւի­րու­մի զգա­ցում­նե­րուն դրսե­ւո­րումն է, ո­րուն ար­դիւն­քը կը ցո­լա­նայ կեդ­րո­նա­կան այս ձեռ­նար­կին ընդ­մէ­ջէն։
Վարձ­քը կա­տար բո­լոր ըն­կե­րու­հի­նե­րուն, ի­րենց բո­լո­րա­նո­ւէր աշ­խա­տան­քին ու նո­ւի­րու­մին հա­մար։

Շ­նոր­հա­կա­լա­կան խօսք

Հ. Կ. ­­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին ­­Վար­չու­թիւ­նը իր խո­րին շնոր­հա­կա­լու­թիւ­նը կը յայտ­նէ «­­Սի­րոյ ­­Պա­զար»ին հո­վա­նա­ւոր դար­ձած հայ­կա­կան եւ յու­նա­կան ըն­կե­րու­թիւն­նե­րուն, ո­րոնք մեծ թի­ւով ապ­րան­քա­տե­սակ­ներ նո­ւի­րե­ցին պա­զա­րին՝ սի­րա­յօ­ժա­րօ­րէն ըն­դա­ռա­ջե­լով Հ. Կ. ­­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան դի­մու­մին։ ­Մեր ան­կեղծ շնոր­հա­կա­լու­թիւն­նե­րը կը յայտ­նենք ­­Հայ ­­Կա­պոյտ ­­Խա­չի բո­լոր ըն­կե­րու­հի­նե­րուն, ո­րոնց աշ­խա­տան­քով կա­րե­լի ե­ղաւ ի­րա­գոր­ծել այս հսկայ աշ­խա­տան­քը։ Ա­միս­նե­րու հե­տե­ւո­ղա­կան, տքնա­ջան ու բծախն­դիր նո­ւի­րո­ւա­ծու­թեան ար­դիւնքն է, որ վա­յե­լե­ցինք բո­լորս։ Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն բո­լոր հայ եւ յոյն մեր բա­րե­կամ­նե­րուն, ո­րոնք ան­գամ մը եւս այ­ցե­լե­ցին եւ քա­ջա­լե­րե­ցին մեր պա­զա­րը։ ­Վարձ­քը կա­տար բո­լո­րին։

Հ. Կ. ­­Խա­չի
Շր­ջա­նա­յին ­­Վար­չու­թիւն