Հոգեհանգիստ՝ Սումկայթի եղեռնագործութեան 30ամեակին առիթով

Հ. Յ. Դ. ­Ֆիք­սի «Ա­րամ ­Մա­նու­կեան» ­Կո­մի­տէու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ՝ ­Սում­կայ­թի ե­ղեռ­նա­գոր­ծու­թեան 30ա­մեա­կին ա­ռի­թով, ­Կի­րա­կի՝ 11 ­Մարտ 2018ին, ­Նէոս ­Գոզ­մո­սի «Ս. ­Կա­րա­պետ» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ, Ս. եւ Ան­մահ ­Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին, հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն կա­տա­րո­ւե­ցաւ՝ ­Սում­կայ­թի զո­հե­րու յի­շա­տա­կին:
­Պա­տա­րա­գիչ ­Տէր ­Նա­րեկ ­Քա­հա­նայ ­Հայ­րը «Տն­տե­սի ­Կի­րա­կի»ին առ­թիւ քա­րո­զին մէջ ը­սաւ.- «­Յի­սուս ա­ռա­ջին հեր­թին կ­՚ու­զէ պար­զել, թէ մարդ ա­րա­րա­ծը Աս­տու­ծոյ կող­մէ տնտես նշա­նա­կո­ւած է այս աշ­խար­հին մէջ, իսկ տնտես մար­դէն կը պա­հան­ջո­ւի հա­ւա­տա­րիմ ըլ­լալ: «­Տա­կա­ւին, պէտք է տնտե­սել գիտ­նանք Աս­տու­ծոյ կող­մէ մե­զի տրո­ւած դիր­քը, պաշ­տօ­նը, կար­գը, գոր­ծը, հան­գա­ման­քը: Այս բո­լո­րը Աս­տու­ծոյ պար­գեւն են մե­զի, եւ ուս­տի պէտք է զա­նոնք Աս­տու­ծոյ փառ­քին հա­մար գոր­ծա­ծենք, եւ Աս­տու­ծոյ փառ­քին հա­մար գոր­ծա­ծած կ­՚ըլ­լանք` երբ զա­նոնք գոր­ծա­ծենք մար­դոց բա­րի­քին հա­մար: ­Դիր­քը ե­ղած է` ո՛չ թէ որ­պէս­զի ի­րե՛ն ծա­ռա­յենք, այլ` որ­պէս­զի ա­նոր մի­ջո­ցաւ մար­դուն ծա­ռա­յենք:
«­Մար­դուն մե­ծու­թիւ­նը չի կա­յա­նար իր ու­նե­ցած դիր­քին ու պաշ­տօ­նին մէջ, այլ` այն ի­մաս­տու­թեան մէջ, ո­րով մար­դը կը գոր­ծա­ծէ իր դիրքն ու պաշ­տօ­նը պտղա­բեր եւ ու­րի­շին օգ­տա­կար դարձ­նե­լու հա­մար: ­Մեծ դիր­քի վրայ գտնո­ւի­լը չէ, որ մեզ մեծ մարդ կ­՚ը­նէ, այլ` մեծ դիր­քի վրայ գտնո­ւե­լով հան­դերձ մեր հա­մես­տու­թիւնն ու հե­զու­թիւ­նը պա­հե­լը, եւ խո­նար­հա­բար հե­զե­րուն, տկար­նե­րուն ու մոռ­ցո­ւած­նե­րուն օգ­նե­լը»:
­Հո­գե­հան­գիս­տի ա­ւար­տին, ե­կե­ղեց­ւոյ սրա­հին մէջ, ­Սում­կայ­թի ե­ղեռ­նա­գոր­ծու­թեան 30ա­մեա­կին ա­ռի­թով՝ Հ.Յ.Դ. ­Ֆիք­սի «Ա­րամ ­Մա­նու­կեան» ­Կո­մի­տէին կող­մէ ընկ. ­Յով­սէփ ­Թու­թու­շեան փո­խան­ցեց ­Կո­մի­տէու­թեան խօս­քը, ուր ի մի­ջի այ­լոց ը­սաւ.- «­Թո­ւա­կա­նէս 30 տա­րի ա­ռաջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Ատր­պէյ­ճա­նի ­Սում­կայթ քա­ղա­քին մէջ ապ­րող 18.000 հա­յե­րու դէմ պե­տա­կա­նօ­րէն ծրագ­րո­ւած եւ գոր­ծադ­րո­ւած ոճ­րա­գոր­ծու­թիւ­նը, ցե­ղաս­պա­նու­թիւ­նը: ­Կա­տա­րո­ւա­ծը բնակ­չու­թեան դէմ կո­տո­րած բնո­րո­շո­ւե­ցաւ, բայց երբ ո­ճի­րը պե­տու­թեան մը կող­մէ կը գոր­ծադ­րո­ւի իր երկ­րի բնակ­չու­թեան դէմ, այդ մէ­կը կո­տո­րա­ծէ մը ա­ւե­լի է: ­Մին­չեւ այ­սօր, մի­ջազ­գա­յին հան­րա­յին կար­ծի­քը այդ դէպ­քին քա­ղա­քա­կան գնա­հա­տա­կա­նը ճիշդ կա­տա­րած չէ՝ յա­ճախ խօ­սե­լով ա­րիւ­նա­լի ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րու մա­սին, ան­տե­սե­լով, որ ե­ղա­ծը ուղ­ղա­կիօ­րէն հայ ազ­գաբ­նակ­չու­թեան դէմ ցե­ղաս­պա­նա­կան հա­մե­մա­տու­թիւն­ներ ստա­ցած է, իսկ ա­նուղ­ղա­կիօ­րէն ալ մարդ­կու­թեան դէմ թշնա­մա­կան դա­տա­պար­տե­լի ար­տա­յայ­տու­թիւն մըն էր…»:
Ըն­կե­րը ամ­բող­ջա­ցուց իր խօս­քը՝ շեշ­տե­լով.- «­Կը հա­ւա­տանք, թէ մարդ­կու­թեան դէմ գոր­ծո­ւած բո­լոր ո­ճիր­նե­րը պէտք է դա­տա­պար­տո­ւին քա­ղա­ղա­կիրթ մարդ­կու­թեան կող­մէ»:

ԹՂԹԱԿԻՑ