Հանրապետական մաղթանք Հայաստանի Հանրապետութեան վերակախացման տօնին առթիւ

­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան վե­րան­կա­խաց­ման քսա­նին­նա­մեա­կին առ­թիւ, ­Կի­րա­կի՝ 20 ­Սեպ­տեմ­բեր 2020-ին, Ա­թէն­քի «Ս. Գ­րի­գոր ­Լու­սա­ւո­րիչ» ­Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ, յըն­թացս Ս. ­Պա­տա­րա­գի կա­տա­րո­ւե­ցաւ ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան շի­նու­թեան եւ ան­սա­սա­նու­թեան հա­մար ­Հան­րա­պե­տա­կան մաղ­թանք, հան­դի­սա­պե­տու­թեամբ ­Յու­նաս­տա­նի ­Հա­յոց ­Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ ­Գե­ղամ արք. ­Խա­չե­րեա­նի։ Ս. ­Պա­տա­րա­գի ա­րա­րո­ղու­թեան ներ­կայ էին Ազ­գա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ ­Պօ­ղոս ­Չո­լա­քեան, ազ­գա­յին ե­րես­փո­խան ­Լի­զա Ա­ւա­գեան, Հ.Կ.­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հի ­Լի­զէթ ­Քի­րա­զեան։ ­Հան­րա­պե­տա­կան մաղ­թան­քէն ա­ռաջ, Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը ա­ռի­թին անդ­րա­դառ­նա­լով՝ իր խօս­քին մէջ ը­սաւ։
«­Հայ ե­կե­ղեց­ւոյ Ս. ­Պա­տա­րա­գի ըն­թաց­քին, ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան հա­մար կա­տա­րո­ւած «­Հան­րա­պե­տա­կան մաղ­թանք» ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը, ­Հայ ե­կե­ղեց­ւոյ ազ­գա­յին նկա­րագ­րին եւ ա­ռա­քե­լու­թեան մէկ գե­ղե­ցիկ ար­տա­յայ­տու­թիւնն է։ Ե­կե­ղե­ցա­կան տօ­նա­ցոյ­ցին տա­րե­կան տօ­նա­կար­գին մէջ նկա­տի առ­նե­լով, ­Հայ ե­կե­ղե­ցին ոչ միայն քրիս­տո­նէա­կան հա­ւատ­քի սկզբունք­նե­րով կը գոր­ծէ, այ­լեւ ազ­գա­յին ար­ժէք­նե­րը սրբու­թիւն­նե­րու կար­գին դա­սե­լով, զա­նոնք հայ հա­ւա­տա­ցեա­լին հո­գիին մէջ կը դրոշ­մէ։ ­Հայ­րե­նիքն ու դրօ­շը սրբու­թիւն­ներ են, ո­րոնց նկատ­մամբ ա­մէն հայ նոյն եր­կիւ­ղա­ծու­թեամբ պէտք է մօ­տե­նայ։ ­Հան­րա­պե­տա­կան մաղ­թան­քին ընդ­մէ­ջէն ­Հայ ե­կե­ղե­ցին հե­տե­ւեալ ազ­գա­յին պատ­գա­մը կը փո­խան­ցէ մե­զի։
­Գո­հա­բա­նու­թիւն եւ ա­ղօթք առ Աս­տո­ւած` ­Հա­յաս­տա­նի հայ­րե­նի­քին հա­մար, որ հայ ժո­ղո­վուր­դի դա­րե­րու ե­րա­զան­քին ի­րա­կա­նա­ցումն է, եւ այս ազ­գա­յին պատ­մա­կան բա­րի­քին հա­մար միշտ հայ­ցել Աս­տու­ծոյ հո­վա­նին եւ զօ­րու­թիւ­նը։ Ազ­գա­յին հպար­տու­թեան եւ հրճուան­քի ար­տա­յայ­տու­թիւն, ո­րոնց­մով պէտք է որ լե­ցո­ւի իւ­րա­քան­չիւր հայ եւ իր այդ ազ­գա­յին հպար­տու­թեան զգա­ցու­մը ար­տա­յայ­տէ իր ա­ռօ­րեայ կեան­քին մէջ։ Ան­հա­տա­կան կեան­քի մա­կար­դա­կի վրայ հպար­տու­թիւ­նը մա­հա­ցու մեղք է, մինչ­դեռ ազ­գա­յին հպար­տու­թիւ­նը հայ­րե­նա­սի­րու­թեան եւ ազ­գա­սի­րու­թեան ներշնչ­ման վա­րար աղ­բիւր է։
­Յար­գանք եւ ե­րախ­տա­գի­տու­թիւն բո­լոր այն ե­րախ­տա­ւոր նո­ւի­րեալ­նե­րուն նա­հա­տակ­նե­րուն եւ վաս­տա­կա­ւոր­նե­րուն, ո­րոնք աշ­խա­տե­ցան ի­րա­կա­նաց­նե­լու հայ ժո­ղո­վուր­դի դա­րա­ւոր ե­րա­զան­քը։
­Պար­տա­ճա­նաչ ա­ռօ­րեայ գի­տակ­ցու­թիւն` հայ­րե­նի­քի պահ­պան­ման հա­մար ըն­ծա­յո­ւած բո­լոր տե­սա­կի նո­ւի­րա­բե­րում­նե­րուն ար­ժե­ւոր­ման ու յա­րա­տեւ­ման հա­մար։»
­Յա­ւարտ Ս. ­Պա­տա­րա­գի ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան փա­փա­քով կա­տա­րո­ւե­ցաւ հո­գե­հանգս­տեան ա­րա­րո­ղու­թիւն, Հ.Կ.խա­չի հիմ­նա­դիր­նե­րու ե­րախ­տա­ւոր­նե­րու բա­րե­րա­նե­րու հո­գի­նե­րուն հա­մար։
Ա­րա­րո­ղու­թեան սկիզ­բը Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զա­նը խօսք ուղ­ղե­լով ներ­կա­նե­րուն, զու­գա­հեռ մը գծեց ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան կեր­տու­մին եւ Ս­փիւռ­քի տա­րած­քին ազ­գա­յին ան­ձո­ւէր ծա­ռա­յու­թիւն յանձն ա­ռած միու­թեանց եւ կազ­մա­կեր­պու­թեանց մի­ջեւ, ի մաս­նա­ւո­րի Հ.Օ.Մ.-ի եւ ա­նոր շրջա­նա­յին միա­ւոր­նե­րուն, ո­րոնց կար­գին է ­Յու­նաս­տա­նի ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չը։ Այս միու­թեանց ու մա­նա­ւանդ Հ.Օ.Մ.-ին հիմ­նա­կան ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը է ա­ջակ­ցիլ եւ սա­տա­րել սփիւռ­քի տա­րած­քին ցրո­ւած հայ գա­ղութ­նե­րու մէջ ապ­րող հա­յու­թեան պահ­պա­նու­մին, ո­րուն գլխա­ւոր նպա­տակն է գո­յա­տե­ւել ու պայ­քա­րիլ հայ ժո­ղո­վուր­դի պատ­մա­կան ե­րազ­նե­րու ի­րա­կա­նաց­ման՝ ա­զատ ու ան­կախ եւ ամ­բող­ջա­կան ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան կեր­տու­մին հա­մար։

ԹՂԹԱԿԻՑ