Հանրապետական մաղթանք՝ Հայաստանի Հանրապետութեան 102ամեակին առիթով

28 ­Մա­յիս 1918ի ­Հա­յաս­տա­նի ան­կախ հան­րա­պե­տու­թեան եւ ­Մա­յի­սեան հե­րո­սա­մար­տե­րու 102րդ­ ա­մեա­կին առ­թիւ, ­Յու­նա­հա­յոց Ազ­գա­յին Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի տնօ­րի­նու­մով, ­Կի­րա­կի՝ 31 ­Մա­յիս 2020ին, թե­մի բո­լոր ե­կե­ղե­ցի­նե­րէն ներս, յըն­թացս Ս. ­Պա­տա­րա­գի կա­տա­րո­ւե­ցաւ ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան նո­ւի­րո­ւած «­Հան­րա­պե­տա­կան ­Մաղ­թանք» ա­ղօթ­քի ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը:
Ա­թէն­քի «Ս. Գ­րի­գոր ­Լու­սա­ւո­րիչ» մայր ե­կե­ղե­ցիէն ներս Ս. ­Պա­տա­րա­գի եւ ­Գո­հա­բա­նա­կան ­Մաղ­թան­քի ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն հան­դի­սա­պե­տեց ­Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ ­Գե­ղամ արք. ­Խա­չե­րեան: Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան հայ­րը ­Գո­հա­բա­նա­կան ­Մաղ­թան­քէն ա­ռաջ իր խօս­քը ուղ­ղեց ներ­կայ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն ը­սե­լով.-
«­Գո­հա­բա­նա­կան ­Մաղ­թան­քի ա­ղօթ­քին ընդ­մէ­ջէն ազ­գո­վին մեր գո­հու­թիւնն ու փառ­քը կը յայտ­նենք Ա­մե­նա­կալ Աս­տու­ծոյ, իր շնոր­հած բո­լոր պար­գեւ­նե­րուն եւ բա­րիք­նե­րուն հա­մար:
­Գո­հա­բա­նա­կան ­Մաղ­թան­քին ընդ­մէ­ջէն մեր գո­հու­թիւ­նը ու մա­նա­ւանդ ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը կը յայտ­նենք նաեւ մեր ազ­գի նախ­նիք­նե­րուն, ո­րոնք մե­զի կտա­կե­ցին քրիս­տո­նէա­կան հա­ւատ­քը, որ իր էու­թեամբ գե­րա­գոյն ար­ժէք­նե­րու զո­հա­բե­րու­թեան հա­ւատքն է, ո­րուն շնոր­հիւ ամ­բողջ մեր պատ­մու­թեան ըն­թաց­քին գիտ­ցանք ազ­գին յա­ւեր­ժու­թեան եւ գո­յա­տեւ­ման հա­մար պատ­րաստ ըլ­լալ նո­ւի­րա­բե­րե­լու ա­մե­նէն թան­կա­գի­նը:
­Գո­հու­թեան զգա­ցու­մը իր մէջ կը նե­րա­ռէ նաեւ ե­րախ­տա­գի­տու­թեան զգա­ցում: Եւ ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը իր կար­գին կ­՚են­թադ­րէ շնոր­հո­ւած ար­ժէք­նե­րուն, բա­րիք­նե­րուն գի­տակ­ցիլ, գնա­հա­տել եւ ար­ժե­ւո­րել:
Ե­թէ այ­սօր մենք գո­հու­թիւն կը յատ­նենք Աս­տու­ծոյ եւ ե­րախ­տա­գի­տու­թիւն մեր նախ­նիք­նե­րուն, ան­մահ հե­րոս­նե­րուն եւ անձ­նո­ւէր պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րուն, ո­րոնք հայ ազ­գին գո­յա­տեւ­ման հիմք եւ կռո­ւան հան­դի­սա­ցող եր­կիր եւ պե­տու­թիւն շնոր­հե­ցին, ա­պա­հո­վե­ցին, ա­պա մեր՝ յա­ջորդ սե­րունդ­նե­րուն ե­րախ­տա­գէտ պար­տա­ւո­րու­թիւնն է ոչ միայն գի­տակ­ցիլ, փա­ռա­բա­նել եւ սքան­չա­նալ ա­նոնց պան­ծա­լի ի­րա­գոր­ծում­նե­րով, այ­լեւ գնա­հա­տե­լով ա­նոնց վաս­տա­կը, մենք ալ մեր կար­գին հայ­րե­նա­սի­րու­թեամբ, հայ­րե­նա­նո­ւէր գոր­ծով, եւ նոյ­նիքն ­Հա­յաս­տան հայ­րե­նի­քին, հայ ազ­գին, հա­յու­թեան հա­մար մեր պար­տա­ւո­րու­թիւ­նը եւ մաս­նակ­ցու­թիւ­նը նո­ւի­րա­բե­րել:
­Հա­րիւ­րա­ւոր տա­րի­ներ պե­տա­կա­նու­թե­նէ զուրկ հայ ազ­գը, որ ժո­ղո­վուր­դի եւ հա­ւա­քա­կա­նու­թեան կար­գա­վի­ճա­կի մէջ կ­՚ապ­րէր աշ­խար­հաց­րիւ սփիւռ­քով, իր լի­նե­լու­թեան խա­րիսխ եւ գո­յու­թեան պատ­ճառ, աշ­խար­հի ազ­գե­րու մէջ տեղ եւ ինք­նու­թիւն, իր գո­յա­տեւ­ման ըն­թաց­քին կողմ­նա­ցոյց ու­նե­ցաւ ­Հա­յաս­տա­նի հան­րա­պե­տու­թեամբ:
Այ­սօր, իւ­րա­քան­չիւր հայ ազ­գի զա­ւակ, ­Հա­յաս­տան հայ­րե­նի­քէն ներս պար­տա­ւոր է իր ա­ռօ­րեայ հայ­րե­նա­շի­նու­թեան բա­ժի­նը բե­րե­լու, եւ հայ­րե­նի­քէն դուրս ապ­րող իւ­րա­քան­չիւր հայ ան­հատ կո­չո­ւած է իր հայ­կա­կան ինք­նու­թեան ու ազ­գա­յին ժա­ռան­գու­թեան տէր մնա­լու»: Ս.­Պա­տա­րա­գին եւ ­Գո­հա­բա­նա­կան ­Մաղ­թան­քի ա­րա­րո­ղու­թեան ներ­կայ գտնո­ւե­ցաւ Ազ­գա­յին վար­չու­թեան ան­դամ ­Տա­նիէլ Ա­բի­կեան:
Թե­մի այլ ե­կե­ղե­ցի­նե­րէն ներս եւս կա­տա­րո­ւե­ցաւ ­Հան­րա­պե­տա­կան ­Մաղ­թանք: ­Գո­քի­նիոյ «Ս. ­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ա­րա­րո­ղու­թեան ներ­կայ գտնո­ւե­ցաւ Ազ­գա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ ­Պօ­ղոս ­Չո­լա­քեան, ­Նէոս ­Քոզ­մո­սի «Ս. ­Յով­հան­նու ­Կա­րա­պետ» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ներ­կայ գտնո­ւե­ցաւ Ազ­գա­յին վար­չու­թեան ան­դամ ­Արամ Պէքէրեճեան:
Նոյն­պէս ­Գո­հա­բա­նա­կան ­Մա­ղան­քի ա­րա­րո­ղու­թիւն­ներ կա­տա­րո­ւե­ցան ­Թե­սա­ղո­նի­կէի եւ Թ­րա­կիոյ շրջան­նե­րէն ներս: