­Յու­նաս­տա­նի Հ.Մ.Ը.Մ.-ի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թիւ­նը գե­ղե­ցիկ յղա­ցու­մը ու­նե­ցաւ, այս տա­րի հրա­պա­րա­կա­յին կեր­պով նշե­լու «­Հայ Ս­կաու­տի Օր»ը, ինչ­պէս նաեւ կա­տա­րե­լու հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն ­Միու­թեան ան­դարձ մեկ­նած ան­դամ­նե­րուն յի­շա­տա­կին։ ­Նա­խա­պէս դա­սա­ւո­րո­ւած ծրա­գի­րով, սոյն նշու­մը միա­ժա­մա­նակ կա­տա­րո­ւե­ցաւ Ա­թէն­քի եւ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի մէջ, հա­ւա­քե­լով Հ.Մ.Ը.Մ.-ա­կան ա­րի-ա­րե­նուշ­ներ, վար­չա­կան­ներ եւ ան­դամ­ներ, ո­րոնք ի­րենց յար­գան­քի տուր­քը մա­տու­ցե­ցին եւ միա­ժա­մա­նակ նշե­ցին «­Հայ Ս­կաու­տի Օր»ը։

ՊԱՏԱՐԱԳ ԵՒ ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ ԱԹԷՆՔԻ ՄԷՋ

­Գո­քի­նիոյ «Ս. ­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ պա­տա­րա­գեց ­Պա­րէտ քհնյ. ­Խա­չե­րեան եւ քա­րո­զեց ­Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ ­Գե­ղամ արք. ­Խա­չե­րեան, ո­րուն հո­վա­նա­ւո­րու­թիւ­նը կը կրէր Հ.Մ.Ը.Մ.-ի նա­խա­ձեռ­նու­թիւ­նը։ ­Ներ­կայ ե­ղան Ազգային վարչութեան ատենապետ պրն. Թագւոր Յովակիմեան, Հ.Յ.Դ. Կեդրոնական Կոմիտէի կողմէ՝ ընկ. Տիգրան Չիչէքեան, Հ.Կ.Խաչի եւ Համազգայինի Շրջ. վարչութեանց ներկայացուցիչները, Հ.Մ.Ը.Մ.ի Շրջ. ­Վար­չու­թեան, Ա­թէն­քի եւ ­Գո­քի­նիոյ մաս­նա­ճիւ­ղե­րու վար­չա­կան­ներն ու ան­դամ­նե­րը, ինչ­պէս նաեւ սկաուտ ե­րեց­նե­րու ու աս­տի­ճա­նա­ւոր­նե­րու պա­տո­ւի­րա­կու­թիւն մը, ո­րոնք շար­քով կանգ­նած էին ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ որ­պէս պա­տո­ւոյ խումբ։
­Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին, Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը նախ անդ­րա­դար­ձաւ ­Վար­դա­նանց հե­րո­սա­մար­տի խոր­հուր­դին, ա­պա զայն կա­պեց «­Հայ Ս­կաու­տի Օ­ր»ո­ւան հետ։ Սր­բազան հայ­րը մաս­նա­ւո­րա­պէս նշեց։
«Սր­բոց ­Վար­դա­նանց ­Զօ­րա­ւա­րաց տօ­նը յայ­տա­րա­րո­ւած է «­Հայ Ս­կաու­տի Օր»։ Ին­չո՞ւ ար­դեօք այս տօ­նը եւ ոչ ու­րիշ մը։ Ե­թէ նկա­տի ու­նե­նանք հայ սկաու­տին կա­տա­րած խոս­տու­մը որ կ’ը­սէ՝ «կը խոս­տա­նամ ըլ­լալ հա­ւա­տա­րիմ Աս­տու­ծոյ եւ ծա­ռա­յել ազ­գիս ու հայ­րե­նի­քիս¸ միշտ օգ­նել ու­րի­շին եւ գոր­ծել իբ­րեւ պար­տա­կա­նու­թեան գի­տա­կից¸ ա­րի եւ վե­հանձն մարդ, հնա­զան­դիլ Հ.Մ.Ը.Մ.ի ա­կաու­տա­կան դա­ւա­նան­քին»¸ պի­տի տես­նենք որ ­Վար­դա­նանց հե­րո­սա­մար­տի խոր­հուրդն ու ո­գին ներ­կայ է Հ.Մ.Ը.Մ.-ա­կա­նին մէջ՝ պա­հել ու պաշտ­պա­նել հա­յու հա­ւատքն¸ լե­զուն ու մշա­կոյ­թը։ Ա­ռողջ միտք՝ ա­ռողջ մարմ­նի մէջ սկաու­տա­կան հա­մաշ­խար­հա­յին շար­ժու­մին կար­գա­խօ­սին վրայ¸ Հ.Մ.Ը.Մ.-ը ա­ւել­ցուց նաեւ ազ­նիւ հո­գի։ ­Հե­տե­ւա­բար, իւ­րա­քան­չիւր Հ.Մ.Ը.Մ.-ա­կան մարմ­նով ա­ռողջ ու չար­քաշ¸ մտքով ող­ջա­խոհ եւ ար­դար եւ հո­գիով վեհ ու ազ­նիւ հա­ւա­սա­րակշ­ռո­ւած անձն է։ Հ.Մ.Ը.Մ.-ա­կան գայ­լի­կին¸ սկաու­տին ու ա­րիին կար­գա­խօս­նե­րը՝ լա­ւա­գոյն¸ պատ­րաստ¸ օգ­նող¸ սոսկ բա­ռեր չեն¸ այլ՝ պա­տո­ւի եւ ար­ժա­նա­պա­տո­ւու­թեան զգա­ցում­նե­րով նկա­րա­գիր ու ապ­րե­լա­կերպ»։
Սր­բա­զան հայ­րը նաեւ անդ­րա­դար­ձաւ ծա­ռա­յած ու մեկ­նած ան­դամ­նե­րուն, վեր առ­նե­լով ա­նոնց ծա­ռա­յա­սի­րու­թեան ո­գին եւ Հ.Մ.Ը.Մ.-ի ա­ռա­քե­լու­թեան տէր կանգ­նե­լու ա­նոնց ան­շա­հախն­դիր մա­տու­ցու­մը։
­Հո­գե­հանգս­տեան ա­րա­րո­ղու­թե­նէն ետք, խօսք ա­ռաւ Հ.Մ.Ը.Մ.-ի ­Գո­քի­նիոյ սկաու­տա­կան մաս­նա­ճիւ­ղի խմբա­պետ եղբ. ­Վի­գէն ­Մի­նա­սեան, որ յայտ­նեց հե­տե­ւեալ­նե­րը։
«­Խօս­քիս բա­ցու­մը կ’ու­զեմ ը­նել բա­նաս­տեղծ ­Կոս­տան ­Զա­րեա­նի խօս­քով՝ «­Հայ ըլ­լա­լը կը պա­հան­ջէ մեծ ճիգ, հո­գե­կան կեդ­րո­նա­ցում, զո­հա­բե­րու­թեան ո­գի, խոր հա­ւատք, եւ ա­ռա­քե­լա­կան մո­լե­ռան­դու­թիւն (այ­սինքն հայ­րե­նի­քիդ նո­ւի­րու­մի հա­մո­զում): ­Փետ­րո­ւար ա­մի­սը իւ­րա­յա­տուկ է Հ.Մ.Ը.Մ.-ի սկաուտ­նե­րուն հա­մար ո­րով­հե­տեւ կը տօ­նենք հա­մաշ­խա­րա­յին «Ս­կաու­տի Օր»ը: ­Սուրբ ­Գէոր­գը նկա­տի առ­նո­ւած է որ­պէս Հ.Մ.Ը.Մ.-ի պա­հա­պա­նը: ­Սա­կայն Հ.Մ.Ը.Մ.-ի սկաուտ­նե­րը, ըլ­լա­լով ա­ւան­դա­պահ եւ գի­տա­կից, «Ս­կաու­տի Օ­րո­ւան» տուած են հա­յե­ցի դի­մա­գիծ մը, եւ ­Սուրբ ­Գէոր­գը փո­խա­րի­նո­ւած է ­Սուրբ ­Վար­դա­նով, վառ պա­հե­լու հա­մար հայ­րե­նի­քի եւ կրօն­քի սէ­րը Հ.Մ.Ը.Մ.-ա­կան պա­տա­նիի հո­գիին մէջ։
Հ.Մ.Ը.Մ.-ի Ս­կաու­տու­թեան նպա­տակն է պատ­րաս­տել տի­պար եւ բա­րո­յա­կան վեհ սկզբունք­նե­րով ան­ձեր, որ ­Վար­դան ­Մա­մի­կո­նեա­նի նման հա­ւա­տա­րիմ պի­տի մնան քրիս­տո­նէա­կան եւ հայ­րե­նա­սի­րա­կան հա­ւատ­քին: ­Վար­դան ­Մա­մի­կո­նեան 26 ­Մա­յիս 451 թո­ւա­կա­նին Ա­ւա­րայ­րի դաշ­տը ա­ռաջ­նոր­դեց ի­րեն հե­տե­ւող զի­նո­ւոր­նե­րը, եւ ա­ռանց ո­րե­ւէ վա­խի, պա­տե­րազ­մե­ցաւ որ­պէս­զի մեր քրիս­տո­նէու­թիւնն ու հա­յու­թիւ­նը պահ­պա­նո­ւի: ­Պա­տե­րազ­մե­ցաւ գիտ­նա­լով որ պի­տի զո­հո­ւի, պա­տե­րազ­մե­ցաւ գիտ­նա­լով որ իր կող­քին թի­կունք կանգ­նող զի­նո­ւոր­ներն ան­գամ պատ­րաստ էին ի­րեն հետ զո­հո­ւե­լու: ­Նոյն­պէս ալ Ս­կաու­տա­կան Խմ­բա­պետ­նե­րը: ­Միշտ պատ­րաստ են Ս­կաու­տու­թեան հա­մար, այս դժո­ւար օ­րե­րուն կը դի­մա­նան, կը բարձ­րա­նան ու կը բարձրաց­նեն ի­րենց յա­ջորդ­նե­րը: Ե­րա­գոյն փող­կա­պը ի­րենց վի­զին հա­քո­ւած նոր սե­րունդ­ներ կը դաս­տիա­րա­կեն: Ա­յո, վստահ տա­րի­նե­րը փո­խո­ւած էն, հե­տաքրք­րու­թիւն­ներն ալ նոյն­պէս, բայց ա­հա հոս ենք, նո­ւի­րո­ւած ենք այս հսկայ միու­թեան, վառ պա­հե­լով մեր հայ­րե­նա­սի­րու­թիւնն ու ազ­գա­սի­րու­թիւ­նը:
­Հայ Ս­կաու­տի օ­րո­ւան ա­րի­թով կ’ու­զեմ շնոր­հա­ւո­րել բո­լոր քոյ­րերս եւ եղ­բայր­ներս, եւ կը հրա­ւի­րեմ բո­լոր ծնող­նե­րը միա­նա­լու այս մեծ ըն­տա­նի­քին՝ ի­րենց փոք­րիկ­նե­րուն հետ: Այս ըն­տա­նի­քին, որ հա­ւատքն ու յոյ­սը կը ներշն­չէ մեր ազ­գի եւ լե­զո­ւի գո­յա­տեւ­ման հա­մար»։

ՊԱՏԱՐԱԳ ԵՒ ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ ԹԵՍԱՂՈՆԻԿԷԻ ՄԷՋ

­Կի­րա­կի, 27 ­Փետ­րո­ւար 2022-ի ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մը 10։30-ին, ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ մա­տու­ցո­ւե­ցաւ ս. եւ ան­մահ պա­տա­րագ։ Ս. պա­տա­րա­գը մա­տու­ցեց եւ յա­ւուր պատ­շա­ճի քա­րո­զեց շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ Ս­տե­փա­նոս ծ. վրդ. ­Փա­շա­յեան։ ­Քա­րո­զի պա­հուն, հայր սուր­բը անդ­րա­դար­ձաւ Ս. ­Վար­դա­նանց զօ­րա­վար­նե­րու պատ­գա­մին եւ ա­նոնց թո­ղած կտա­կին եւ հա­մե­մա­տու­թիւն մը ը­նե­լով այ­սօ­րո­ւան ­Հայ մար­զի­կին, ­Հայ սկաու­տին, ­Հայ միու­թե­նա­կա­նին, ­Հայ քրոջ եւ եղ­բօր՝ կա­պեց զայն առ­յա­ւէտ մեկ­նած Հ.Մ.Ը.Մ.ա­կան­նե­րուն, ո­րոնք ի­րենց ա­մուր հա­ւատ­քով, ազ­նիւ ո­գիով ու ան­խախտ յանձ­նա­ռու­թեամբ Հ.Մ.Ը.Մ.ի ջա­հը վառ պա­հե­ցին։
­Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին, ներ­կա­յու­թեամբ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին» ե­կե­ղեց­ւոյ ­Թա­ղա­կան խոր­հուր­դին եւ ­Տիկ­նանց միու­թեան, ­Յու­նաս­տա­նի Հ.Մ.Ը.Մ.-ի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան, ինչ­պէս նաեւ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի Հ.Մ.Ը.Մ.-ի մաս­նա­ճիւ­ղի վար­չու­թեան, շրջա­նէն ներս գոր­ծող ազգ. կա­ռոյց­նե­րու, հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու եւ միու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն եւ հա­ւա­տա­ցեալ բազ­մու­թեան, տե­ղի ու­նե­ցաւ Ս. ­Վար­դա­նանց զօ­րա­վար­նե­րու նո­ւի­րո­ւած նա­խա­տօ­նակ, ինչ­պէս նաեւ «­Հայ Սկաու­տի Օր»ո­ւան նշում եւ հո­գե­հանգս­տեան ա­րա­րո­ղու­թիւն՝ ննջե­ցեալ Հ.Մ.Ը.Մ.-ա­կան­նե­րու եւ յար­գան­քի տուրք մա­տու­ցե­լու ծա­ռա­յած ու ան­դարձ մեկ­նած ­Միու­թեան ան­դամ­նե­րուն, մար­զիկ­նե­րուն, սկաուտ­նե­րուն, վար­չա­կան­նե­րուն եւ բո­լոր սա­տա­րող­նե­րու յի­շա­տա­կին։
Ա­րա­րո­ղու­թե­նէն ետք, ­Յու­նաս­տա­նի Հ.Մ.Ը.Մ.ի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան ա­նու­նով, իր խօս­քը փո­խան­ցեց Հ.Մ.Ը.Մ.ի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ եղբ. ­Գէորգ ­Պօ­ղո­սեան, ուր անդ­րա­դար­ձաւ ­Հայ սկաու­տի եւ ­Հայ մար­զի­կի ու մա­նա­ւանդ Հ.Մ.Ը.Մ.-ա­կա­նի հա­մար կա­րե­ւո­րա­գոյն ար­ժէք­նե­րէն մէ­կուն՝ հա­յօ­րէն շնչե­լու, հա­յօ­րէն ապ­րե­լու եւ ապ­րեց­նե­լու ո­գին փո­խան­ցել մեր նոր սե­րուն­դի զա­ւակ­նե­րուն։
Ա­պա, «­Տէր-­Զա­քա­րեան» սրա­հէն ներս տե­ղի ու­նե­ցաւ սուր­ճի հիւ­րա­սի­րու­թիւն։
­Նա­խորդ օ­րը, ­Շա­բաթ ե­րե­կո­յեան ժա­մը 6։00-ին, «­Տէր-­Զա­քա­րեան» սրա­հէն ներս տե­ղի ու­նե­ցաւ նաեւ ­Թե­սա­ղո­նի­կէի Հ.Մ.Ը.Մ.ի վար­չու­թեան եւ մար­զիկ­նե­րուն գա­թա­յի կտրու­մը, ուր մե­տա­ղադ­րա­մը յայտ­նո­ւե­ցաւ եղբ. Ար­մէն ­Ղու­լեա­նի մօտ եւ ան ստա­ցաւ վար­չու­թեան կող­մէ իր նո­ւէ­րը։ ­Հա­ւա­քոյ­թի ըն­թաց­քին, խօսք ա­ռին մաս­նա­ճիւ­ղի ա­տե­նա­պե­տու­հի քոյր ­Փե­փի Ան­սու­րեան, Շրջա­նա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ եղբ. ­Գէորգ ­Պօ­ղո­սեան եւ շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ Ս­տե­փա­նոս ծ. վրդ. ­Փա­շա­յեան, ո­րոնք բա­րե­մաղ­թու­թիւն­ներ կա­տա­րե­ցին։
Ն­շենք, որ ­Յու­նաս­տա­նի Հ.Մ.Ը.Մ.-ի Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան ան­դամ­նե­րը եւ տե­ղա­կան վար­չու­թիւ­նը հան­դի­պե­ցան նաեւ Հ.Յ.Դ. Ե­րի­տա­սար­դա­կան միու­թեան ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. ­Թեհ­լի­րեան» խում­բի ան­դամ­նե­րուն հետ, ո­րոնց հետ քննո­ւե­ցան սկաու­տա­կան կո­րի­զի մը ստեղ­ծու­մի հնա­րա­ւո­րու­թիւն­նե­րը, ո­ր պի­տի նպաս­տէ շրջա­նի հայ ե­րի­տա­սարդ­նե­րու ա­ռա­ւել աշ­խու­ժու­թեան ­Միու­թեան լայ­նա­ծա­ւալ գոր­ծու­նէու­թեան մէջ։