2020-2021 դպրո­ցա­կան տա­րեշր­ջա­նը իր ա­ւար­տին հա­սաւ։ Ար­տա­սո­վոր տա­րի մը. թա­գա­վա­րա­կին պատ­ճա­ռով դպրոց­ը մօ­տա­ւո­րա­պէս 5 ա­մի­ս ­փակ մնա­ց։ Այ­սու­հան­դերձ, ան­խոնջ շա­րու­նա­կե­ցինք մեր աշ­խա­տանք­նե­րը, լիու­լի օգ­տա­գոր­ծե­լով առ­ցանց դաս­տիա­րա­կու­թեան բնա­գա­ւա­ռին օժ­տած մի­ջոց­նե­րը։ Երկ­րորդ տա­րին ըլ­լա­լով որ այս ան­յա­ճոյ կա­ցու­թեան առ­ջեւ գտնո­ւե­ցանք, սա­կայն նա­խորդ տա­րո­ւան փոր­ձա­ռու­թիւ­նը բո­լո­րիս օգ­նեց եւ յա­ջո­ղե­ցանք բո­լո­րել բե­ղուն եւ ար­դիւ­նա­ւէտ կրթա­կան տա­րեշր­ջան մը։
Դպրո­ցին մէջ ա­շա­կերտ եւ ու­սու­ցիչ միա­սին ապ­րե­ցանք հայ­րե­նի­քին ան­ցու­ցած ճգնա­ժա­մա­յին օ­րե­րը, հա­րա­զատ­նե­րու կո­րուս­տը։ ­Թարգման­չա­ցին Օ­րը զու­գա­տի­պե­ցաւ այդ սար­սա­փե­լի օ­րե­րուն, ուր ա­շա­կերտ-ու­սու­ցիչ մէկ բռունց­քի նման «տօ­նե­ցինք» մեր մշա­կոյ­թը եւ զօ­րա­վիգ կանգնե­ցանք Ար­ցա­խի ժո­ղո­վուր­դին մեր հա­մեստ մի­ջոց­նե­րով։ Եւ մին­չեւ դպրո­ցին վեր­ջին օ­րե­րը ան­թիւ ե­ղան խօ­սակ­ցու­թիւն­նե­րը, միտ­քե­րու փո­խա­նա­կու­մը ­Հա­յաս­տա­նին ու Ար­ցա­խին մա­սին։
Առ­ցանց տօ­նե­ցինք ­Նոր ­Տա­րին, առ­ցանց դի­մա­ւո­րե­ցինք եւ վա­յե­լե­ցինք ձիւ­նը, որ տա­րի­ներ ետք մեր քա­ղա­քը այ­ցե­լեց, ­Վար­դա­նան­ցի հե­րոս­նե­րուն յի­շա­տա­կը, ­Բա­րե­կեն­դա­նը, ­Յու­նաս­տա­նի ­Յե­ղա­փո­խու­թեան 200-ա­մեա­կը, ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 116-ա­մեա­կը. ­ման­կա­պար­տէ­զէն մին­չեւ 6-րդ ­բո­լոր ա­շա­կերտ­նե­րը, գրա­ւոր թէ բա­նա­ւոր եւ կամ ձե­ռա­յին աշ­խա­տանք­նե­րով ար­տա­յայ­տե­ցին ի­րենց զգա­ցում­ներն ու մտա­ծում­նե­րը։
Եւ ան­շուշտ, ­Մա­յի­սին դպրոց վե­րա­դար­ձը խան­դա­վա­ռու­թեամբ դի­մա­ւո­րո­ւե­ցաւ, քա­նի՝ ո­րե­ւէ հե­ռա­կայ, թէ հե­ռա­վար, կամ առ­ցանց ու­սու­ցում դպրո­ցին անն­ման ա­ռօ­րեան չի փո­խա­րի­ներ։
Այս ան­մար խան­դա­վա­ռու­թիւ­նը ռում­բի նման ժայթ­քե­ցաւ եւ ար­տա­յայ­տո­ւե­ցաւ երբ ­Հա­յաս­տա­նի Ա­ռա­ջին ­Հան­րա­պե­տու­թեան ստեղ­ծու­մը տօ­նե­ցինք դա­սա­րան առ դա­սա­րան՝ ըստ ար­տա­կարգ պայ­ման­նե­րուն։
­Մա­յիս 28-ի տօ­նին նա­խօ­րեա­կին, դպրոցը մէկ շա­բաթ թնդաց եր­գե­րով, պարե­րով, գծագ­րու­թիւն­նե­րով, ձե­ռա­յին աշ­խա­տանք­նե­րով եւ մար­զա­կան խա­ղե­րով։
Շ­նոր­հիւ ու­սուց­չա­կան կազ­մին յա­ջող ծրագ­րու­մին, իւ­րա­քան­չիւր դա­սա­րան յա­ջո­ղե­ցաւ այս եր­կու ամ­սո­ւան մէջ կա­տա­րել դաս­տիա­րակ­չա­կան այ­ցե­լու­թիւն­ներ՝ ­Ռազ­մա­կան ­թան­գա­րա­նը, ­Բու­սա­բա­նա­կան պար­տէ­զը, Աք­րո­փո­լիս, ­Հին ­Շու­կա­յին հնա­գի­տա­կան վայ­րը, Ա­թէն­քի Ազ­գա­յին ­պու­րակն ու ­Սին­տաղ­մա հրա­պա­րա­կին մեթ­րո­յին ցու­ցադր­ման վայ­րը, ­Զող­րա­ֆո­յին ­հա­մալ­սա­րա­նա­կան հա­մա­լի­րը։

Վ­կա­յա­կան­նե­րու բաշխ­ման հան­դի­սու­թիւն­ներ
­
«Զա­ւա­րեան» նա­ւով նա­խակր­թա­րա­նի ա­ւար­տա­կան­նե­րուն ճամ­բոր­դու­թիւ­նը վերջ գտաւ 23 ­Յու­նի­սին, վկա­յա­կան­նե­րու բաշխ­ման հան­դի­սու­թեան օ­րը։ Ար­տա­ռոց հան­դի­սու­թիւն մը, ուր ներ­կայ ե­ղան միայն ա­շա­կերտ­նե­րը, ա­նոնց ծնող­նե­րը, Ու­սուց­չա­կան ­Կազ­մը եւ գա­ղու­թիս կող­մէն՝ ­Թե­միս Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայր՝ ­­Գե­ղամ արք. ­Խա­չե­րեա­ն, Ազ­գա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ՝ պրն. ­Պօ­ղոս ­Չո­լա­քեան եւ Հ.Կ.Խ. Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հի տի­կին ­Լի­զէթ ­Գի­րա­զեան-­Շան­կա­յեան։
Դպ­րո­ցին վեր­ջին օ­րը, դպրո­ցի ա­շա­կեր­տու­թիւ­նը, դա­սա­րան առ դա­սա­րան, ա­ւար­տա­կան­նե­րուն իր հրա­ժէշ­տը տո­ւաւ ա­նոնց ձօ­նե­լով յա­տուկ եր­գեր եւ ձե­ռա­յին աշ­խա­տանք­ներ։
Իսկ ման­կա­պար­տէ­զի ա­ւար­տա­կան­նե­րուն վկա­յա­կան­նե­րու բաշխ­ման հան­դի­սու­թիւ­նը, վե­րոնշեալ ար­տա­կարգ պայ­ման­նե­րով, տե­ղի ու­նե­ցաւ 16 ­Յու­նի­սին։

Մրցանակներ

Հ.Կ.Խ.ը ա­մէն տա­րի Հ.Յ.Դ ­Պա­տա­նե­կան միու­թեան բա­նա­կու­մին մաս­նակ­ցու­թեամբ կը գնա­հա­տէ հա­յե­րէն լե­զո­ւի լա­ւա­գոյն ա­շա­կեր­տին։
Այս տա­րի սոյն մրցա­նա­կին կ՚ար­ժա­նա­նայ Ք­րիս ­Մու­շո­յեան։
­Տի­կին­ ­Մէ­րի­ ­Փա­փա­զեան եւ պա­րոն ­­Ռո­պերթ Ար­շա­կու­նի ի­րենց ծնո­ղած՝­ ­Յա­կոբ եւ­ ­Մե­րի­լին Ար­շա­կու­նի­նե­րուն յի­շա­տա­կին 200 եւ­րո­յով կը պար­գե­ւատ­րեն­ ­հա­յոց ­պատ­մու­թեան լա­ւա­գոյն ա­շա­կեր­տին։ ­Սոյն մրցա­շար­քին կ­’ար­ժա­նա­նայ ­Խա­րիս ­Մե­լաս։
Այս տա­րի «Μαθηματικά Πυθαγόρας» մրցա­շար­քին, հա­կա­ռակ որ այն առ­ցանց տե­ղի ու­նե­ցաւ, մաս­նակ­ցող­նե­րու թի­ւը բա­ւա­կան լաւ էր։ Դպ­րո­ցի ա­շա­կերտ­նե­րէն շա­տեր մրցա­նա­կին ար­ժա­նա­ցան։ Ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նէն 3 հո­գի մաս­նակ­ցե­ցան, բո­լո­րը գնա­հա­տան­քի ար­ժա­նա­ցան, իսկ մրցա­նա­կին ար­ժա­նա­ցաւ ­Կա­րօ ­Գա­սար­ճեան։

Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝

­Թե­միս Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հօր, Ազ­գա­յին վար­չու­թեան, Հ.Կ.Խ­.-ի Շրջ. վար­չու­թեան, «Ս. ­­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ­ հո­գե­ւոր հօր, ­Թա­ղա­յին եւ­ ­Տիկ­նանց մար­մին­նե­րուն, Ու­սում­նա­կան, Տն­տե­սա­կան եւ ­Կա­լո­ւա­ծա­յին խոր­հուրդ­նե­րուն, Հ.Մ.Ը.Մ­.ին, «­Զա­ւա­րեան» կեդ­րո­նի խոր­հուր­դին, Հ.Կ.Խ. ­­Գո­քի­նիոյ «­Սօ­սէ» մաս­նա­ճիւ­ղին, Ա­մե­րի­կա­յի ­Յու­նա­հա­յե­րու միու­թեան, «Ա­զատ Օր» օ­րա­թեր­թի ու «Ար­մե­նի­քա» պար­բե­րա­թեր­թի խմբագ­րու­թեանց եւ վար­ժա­րա­նիս Ծ­նո­ղա­կան միու­թեան, որ այս տա­րի ստանց­նեց ման­կա­պար­տէ­զի «­Ծա­ղիկ» դա­սա­րա­նի շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն նո­ւէր­նե­րը ։
­Տի­կին­նե­ր Ա­նուշ Ճ­րա­գեա­նին, ­Պեր­ճու­հի Ուն­ճեա­նին, ­տէր եւ տի­կին Ա­րամ եւ Իոան­նա ­Գա­սար­ճեան­ներ զոյ­գին եւ մեր բո­լոր նո­ւի­րա­տու­նե­րուն։

­Վարձ­քը կա­տար՝

­­Մեր­ սի­րե­լի ա­շա­կեր­տնե­րուն, ո­րոնք ի­րենց ա­մե­նօ­րեայ պար­տա­կա­նու­թիւն­նե­րուն կող­քին, գուր­գու­րա­ցին ի­րենց վար­ժա­րա­նին վրայ:
­Ման­կա­պար­տէ­զի ու ­­նա­խակր­թա­րա­նի բո­լոր ու­սու­ցիչ­նե­րուն, ո­րոնց հաս­կա­ցո­ղու­թեան եւ ան­կեղծ գոր­ծակ­ցու­թեան շնոր­հիւ, մեր վար­ժա­րա­նը կը զար­գա­նայ, կը բար­գա­ւա­ճի կիրթ ու ան­կեղծ մթնո­լոր­տի, ջերմ ու հա­ղոր­դա­կան մի­ջա­վայ­րի մէջ։­ ­Բո­լո­րը ի­րենց կա­րո­ղու­թիւն­նե­րը գե­րա­զան­ցե­լով, կա­րո­ղա­ցան թա­գա­վա­րա­կի պատ­ճա­ռով դպրո­ցին փակ­ման եր­կա­րա­տեւ շրջա­նին ա­շա­կերտ­նե­րուն եւ ծնող­նե­րուն հետ կա­պը սեր­տօ­րէն վառ պա­հել եւ միա­ժա­մա­նակ, ա­շա­կերտ­նե­րուն բա­նա­ւոր ու գրա­ւոր աշ­խա­տան­քին զու­գա­հեռ հայ­թայ­թել նաե՛ւ հո­գե­կան ա­մէն քա­ջա­լե­րանք եւ հո­գա­տա­րու­թիւն։
­Վար­ժա­րա­նիս (ման­կա­պար­տէզ եւ նա­խակրթա­րան), աշ­խուժ, ստեղ­ծա­գործ եւ նո­րա­րար գա­ղա­փար­նե­րով հայ ու­սուց­չա­կան կազ­մին։ Ա­նոնց շնոր­հիւ հա­յե­րէ­նը, հայ եր­գը, կա­տա­կա­խա­ղերն ու թա­տե­րա­խա­ղերն ան­պա­կաս ե­ղան ա­շա­կերտ­նե­րուն կեան­քէն ու մեր ա­կանջ­նե­րը լե­ցու­ցին դպրո­ցի ա­ռօ­րեա­յին ըն­թաց­քին, նոյ­նիսկ՝ առ­ցանց դա­սա­պա­հե­րուն, այս դժո­ւար եւ ան­սո­վոր տա­րո­ւան մէջ։
2020-21 դպրո­ցա­կան տա­րեշր­ջա­նի ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նի ծնող­նե­րուն, ո­րոնք ի­րենց զա­ւակ­նե­րուն վկա­յա­կան­նե­րու բաշխ­ման հան­դի­սու­թեան ու­րախ օ­րը բաժ­նո­ւե­ցան վար­ժա­րա­նիս ու­սուց­չա­կան կազ­մին հետ, բո­լո­րիս հիւ­րա­սի­րով «­Զա­ւա­րեա­ն»ի դա­լար տա­նի­քը։

­Հայ­կա­նուշ Մի­նա­սեան
տնօ­րէ­նու­հի
Հ.Կ.Խ.-ի ­Գո­քի­նիոյ «­­Զա­ւա­րեան»
ազ­գա­յին վար­ժա­րա­նին