«Երուսաղէմի մէջ, նաւակատիքի տօնը կը կատարուէր եւ ձմեռ էր։ Յիսուս կը շրջէր Տաճարին Սողոմոնի սրահին մէջ։ Եւ Հրեաները շուրջը հաւագուեցան ու ըսին. «Մինչեւ ե՛րբ մեր սիրտը պիտի մաշեցնես, եթէ դուն ես Քրիստոսը՝ ըսէ մեզի յայտնապէս։» Յիսուս պատասխանեց անոնց. «Ըսի ձեզի, բայց դուք չէք հաւատար։ Գործերը զորս կ’ընեմ Հօրս անունով, կը վկայեն ինծի, սակայն դուք չէք հաւատար, որովհետեւ իմ ոչխարներէս չէք։ Ոչխարներս կը լսեն ձայնս, ես կը ճանչնամ զանոնք եւ անոնք կը հետեւին ինծի, եւ ես կու տամ անոնց յաւիտենական կեանքը, անոնք երբեք պիտի չկորսուին, եւ ոչ ոք կրնայ զանոնք իմ ձեռքերէս յափշտակել։ Հայրս որ ինծի տուաւ զանոնք, բոլորէն մեծ է, եւ որ ոչ ոք կարող է Հօրս ձեռքէն բան մը յափշտակել. Հայրը եւ ես մէկ ենք։» (Յովհաննէս 10/22-30):
Ի՜նչ տեսակ հարցում է։ «Մինչեւ ե՛րբ մեր սիրտը պիտի մաշեցնես, եթէ դուն ես Քրիստոսը՝ ըսէ մեզի յայտնապէս» (համար 24): Հրեաները կ’ուզէին փորձել Յիսուսին, գնահատել զինքը ըստ իրենց չափանիշներու հիման վրայ: Փաստեր կ’ուզէին։ Քիչ մը աւելի անդին դժգոհ են այս պատասխանէն, նոյն իսկ կը փորձեն ձերբակալել զինքը (Յովհ. 10/39):
Փարիսեցիները իրենց կարծրացած սիրտը թոյլ չի տար որ ընդունին Յիսուսը որպէս Մեսիան: Եւ սակայն, Յիսուս արդէն շատ հրաշքներ գործած է. «Ըսի ձեզի, բայց դուք չէք հաւատար։ Գործերը զորս կ’ընեմ Հօրս անունով, կը վկայեն ինծի, սակայն դուք չէք հաւատար» (համար 25)։ Մտքիս կու գայ Մատթէոս աւետարանիչի հատուածը. «Բանտին մէջ, Յովհաննէս լսեց Քրիստոսի գործերուն մասին։ Աշակերտներ ղրկեց անոր՝ հարցնելու համար. «Դո՛ւն ես Ան որ պիտի գար, կամ ուրիշ մէկու մը պիտի սպասենք»: Յիսուս պատասխանեց. «գաց՛էք եւ պատմեցէք Յովհաննէսին, ինչ որ կը լսէք ու կը տեսնէք. կոյրերը կը կը տեսնեն, կաղերը կը քալեն, բորոտները կը մաքրուին, խուլերը կը լսեն, մեռելները յարութիւն կ’առնեն եւ Աւետարանը կը քարոզուի աղքատներուն» (Մատթէոս 11/2-5):
Կոյրերը կը տեսնեն, կաղերը կը քալեն, բորոտները կը մաքրուին, խուլերը կը լսեն… սակային դեռ կան կասկածողներ. «սակայն դուք չէք հաւատար, որովհետեւ իմ ոչխարներէս չէք»: (Համար 26): Ոչ։ փարիսեցիները, որոնք թակարդուած են իրենց կանոններու վանդակումի մէջ եւ իրենց դատարկ ծեսերու մեջ, կարողութիւն չունին լսելու Յիսուսի խօսքերը եւ ոչ ալ կրնան ընդունիլ: Իրենք միայն կ’ուզեն հակասութեան մեջ մնալ։ Իրենք շատ հեռու են Յիսուսէն, իրենք հեռու են Աստուծմէ:
Երբեմն մենք ալ նմանապէս կը հեռանանք Աստուծմէ, կը հրաժարինք լսել իրեն, երբեմն նոյնիսկ մերժել իր գոյութիւնը: Այս դէպքերու մէջ Տէրը, որ կը յարգէ մեր ազատութիւնը, կարող չէ միջամտել։ Ինքը նոյնքան մօտ է մեզի, համբերատար կը սպասէ, որ մենք նշմարել իր ներկայութիւնը, բայց մենք չափազանց զբաղած ենք նշմարելու համար, եւ այդպէսով մինակնիս կը մնանք մեր սահմաններու փակուած աշխարհի դժուարութիւններու դեմ պայքարելու համար։ Միայնութեան մի կաթիլ՝ ընկղմուած Աստուծոյ բարութեան ովկիանոսին մէջ: Բայց մեկուսանալով, հրաժարելով հաւատալէ, մենք այս կաթիլի պատերը կը դարձնենք անթափանցելի: Որքան անթափանցելի էր այդ հրեաներու սիրտը։
Մենք իրենց նման խուլ եւ կոյր կը մնանք այն հրաշքներու հանդէպ, որոնք Յիսուսը կը շարունակէ ամէն օր կատարել մեր շուրջը: Կ’արգիլենք, որ օգնեն մեզի: «Ով որ ճշմարտութեան կողմն է՝ կը լսէ իմ ձայնս» (Յովհ.18/37): Այս բացուածքը կը պակսէր փարիսեցիներուն, եւ մեզի կը պակսի, երբ կը կղզիանանք մեր եսասիրական «ես»-ի մէջ: Առանց միւսները նկատելու։ Առանց հասկնալու Յիսուսին, սակայն Իր բարութիւնը կը փաթթէ մեզ: Բաւարար է, որ ճիգ թափենք նայելու աւելի քան մեր կաթիլի պատին, որպէսզի մեզ դիմաւորէ Յիսուսի գիրկը:
«Եթէ զիս կը ճանչնաք, Հայրս ալ պիտի ճանչնաք, եւ այժմ իսկ կը ճանչնաք եւ տեսած էք զինք։» Փիլիպպոս ըսաւ անոր. «Տէ՛ր, ցոյց տուր մեզի Հայրը եւ կը բաւէ մեզի։» Յիսուս ըսաւ անոր. «Այդքան ժամանակէ ի վեր ձեզի հետ եմ, Փիլիպպոս, եւ տակաւին չե՛ս ճանչնար զիս։ Ով որ զիս տեսաւ, Հայրն ալ տեսաւ» (Յովհաննէս 14/7-14):
«Ով որ ունի իմ պատուիրաններս եւ կը պահէ զանոնք, ան է որ կը սիրէ զիս։ Ով որ զիս կը սիրէ, պիտի սրուի Հօրմէս, ես ալ պիտի սիրեմ զինք եւ ինզինքս պիտի յայտնեմ անոր» (Յովհաննէս 14/21-26):
«Թող իրենք մէկ ըլլան ինչպէս որ մենք մէկ ենք» (Յովհաննէս 17/11)։ (Միութիւն եւ Երրորդութիւն Յովհաննէսի Աւետարանի մէջ): Յովհաննէսի Աւետարանը կ’օգնէ մեզի հասկնալու Երրորդութեան խորհուրդը, հաղորդութիւնը աստուածային անձերու՝ Հօր, Որդիի եւ Հոգիի միջեւ: Չորս աւետարաններէն Յովհաննէսն այն մէկն է, որ ամենամեծ շեշտը կը դնէ Հօր, Որդիի եւ Հոգիի խոր միութեան վրայ: Յովհաննէսի բնագիրէն (Յովհաննէս 17/6-8) կը տեսնենք, որ Որդիին առաքելութիւնը Հօր սիրոյ գերագոյն յայտնութիւնն է։ Եւ այս միութիւնը Հօր եւ Որդիի միջեւ հռչակել կու տայ Յիսուսին՝ «ես եւ Հայրը մէկ ենք» (Յովհաննէս. 10/30): Յիսուսի եւ Հօր միջեւ այնպիսի ուժեղ միութիւն մը կայ, որ ով կը տեսնէ մէկուն դէմքը, կը տեսնէ նաեւ միւսին դէմքը: Եւ կատարելով Հօրմէն ստացուած միութեան այս առաքելութիւնը՝ Յիսուսը կը հայտնէ Հոգին: Ճշմարտութեան Հոգին կու գայ Հօրմէն (Յովհաննէս 15/26): Որդիին խնդրանքով (Յովհ. 14:16) Հայրը Զինքը կը ղրկէ մեզմէ իւրաքանչիւրին վրայ, որպէս զի նա մնայ մեզի հետ՝ քաջալերելով եւ ուժ տալով։ Նոյնիսկ Հոգին կու գայ մեզի Որդիին կողմէն (Յովհ. 16/7-8): Այսպէսով, ճշմարտութեան Հոգին, որ կու գայ մեզի, հաղորդակցութիւնն է այն խոր միութեան, որ գոյութիւն ունի Հօր եւ Որդիին միջեւ (Յովհաննէս 15/26-27): Հոգին կարող չէ փոխանցել այլ ճշմարտութիւն, քան Որդիի ճշմարտութիւնը: Ամէն ինչ որ կապ ունի Որդիին խորհուրդին հետ, Հոգին մեզի կը ճանչցնէ (Յովհաննէս 16/13-14): Աստուծոյ մէջ միութեան այս փորձառութիւնը շատ ուժեղ էր Սիրելի Աշակերտի հասարակութեան մէջ: Սէրը, որ կը միացնէ աստուածային անձերը Հօրը, Որդիին եւ Հոգիին, թոյլ կու տայ մեզի տեսնելու Աստուած մարդոց միութեան սիրոյ հասարակութեան միջոցով։ Այդպէս էր նաեւ հասարակութեան առաջարկը, որտեղ սէրը պէտք է ըլլայ Աստուծոյ ներկայութեան նշանը հասարակութեան մէջ (Յովհաննէս 13/34-35): Եւ այս սէրը միութիւն կը կերտէ հասարակութեան մէջ (Յովհաննէս 17/21):
Տեսնենք Աստուծոյ Միութիւնը հասկնալու համար մեր միութիւնը։
Հայր Յովսէփ Թ.Ծ.Վ. Պէզազեան
Առաքելական Կառավարիչ
Յունաստանի Հայ կաթողիկէ
Համայնքի
